Sala Numer 8 - Muzyczna

Obejmował go mocno i wtulał w siebie. Na jego słowa, zaczął się zastanawiać.
- A jeśli już kochałem Cię wcześniej? - spytał cicho, całując go lekko w czubek głowy. Czuł, jak trzęsie mu się w ramionach i trochę go to niepokoiło. - Spokojnie, Yuu. Wszystko jest dobrze. - szepnął, nie puszczając go.

Kochał mnie wcześniej?. Odsunął się na chwilę, nie wychodząc jednak z uścisku chłopaka. Chciał tylko spojrzeć na jego twarz swoim zdezorientowanymi wzrokiem.
- Jak to możliwe?
- Zapytał cicho, jakby bał się wymówić te słowa ze względu na to jaka może być odpowiedź.

Kiedy na niego spojrzał, sam Kyo był odrobinę zdezorientowany tym, co przed chwilą wypowiedział. Nawet o tym nie pomyślał.
- Cóż, sam do końca nie wiem. Od zawsze byłeś moim małym braciszkiem, a jednak zanim pojawił się Kou... darzyłem Cię inną miłością niż braterską. No, ale nie mogłem Ci powiedzieć. A potem pokochałem Kou, było to naprawdę szczere uczucie. - wyszeptał i spojrzał gdzieś w bok. Nawet nie wiedział co myśleć o tym wszystkim.

Pokręcił głową, a po chwili wyszedł z uścisku. To wszystko było dla niego zbyt pokręcone.
- Nawet jeżeli to prawda... Twoje serce wciąż należy do Kou, prawda?
- Zapytał, choć wydawało mu się, że zna odpowiedź na to pytanie. Nie chciał skończyć jako nagroda pocieszenia, kiedy rudowłosy nie był całkowicie uwolniony od uczuć do Kou.

Na pytanie szatyna, przyjrzał mu się o dziwo ze spokojem, choć wewnątrz ze sobą walczył i zastanawiał się jak jest naprawdę.
- Nie. Nawet jeśli wróci, to moje serce należy do kogoś innego. Nie będę w stanie go pokochać. Nie po tym jak wiele razy mnie zranił... - stwierdził zupełnie poważnie.

Mimo wszystko Kyoji nie wydawał mu się zbyt szczery w swoich słowach. Oczywiście mogło mu się tylko wydawać, chociaż trochę już się znali i potrafił wyczuć takie rzeczy.
- Należy do kogoś innego?
- Pytał dalej, złączając dłonie za plecami i pocierając nimi nerwowo.

Cóż, może i nie wydawał się taki szczery, szczególnie po dzisiejszej rozmowie w pizzerii, ale zdążył sobie wszystko przemyśleć.
- Oczywiście. Należy do Ciebie, Yuu. - rzucił z ciepłym uśmiechem, patrząc się w jego oczy.

Wciąż nie był do końca przekonany, jednak nie mógł nic na to poradzić, że tak bardzo chciał się rzucić w ramiona chłopaka. Tak też zrobił.
- Wracajmy do akademika.
- Poprosił, przytulając się jeszcze przez chwilę do wyższego.

Sam Kyo dobrze wiedział jak jest. Mówił prawdę. Najszczerszą. Kiedy Yuu się rzucił mu w ramiona, objął go mocno i wtulił w siebie.
- W porządku. To prowadź - odparł, po dłuższej chwili go puszczając.

Niepewnie złapał chłopaka za rękę, po czym pociągnął go za sobą do wyjścia. Wyszedł z sali.

Złapał jeszcze swoje nuty oraz słowa i wyszedł za nim.