Pokój 189; Kou Mukami i Axel Ledger

- To chyba wyboru nie mam. - wymamrotał pod nosem i spojrzał na niego. Zastanowił się przez chwilę jak to ująć. Chyba jednak prosto z mostu. Wziął głęboki wdech.
- Popijałem leki alkoholem. - odparł i zerknął w bok. Spodziewał się, że chłopak go uderzy.

Spojrzał na niego wyczekująco. Ale zupełnie nie spodziewał się takiej odpowiedzi. Jak zwykle starał się mu nie matkować, tak teraz... Młodszy zwyczajnie przegiął pałę. Oczywiście nie wytrzymał i zdzielił go po głowie. W miarę lekko, bo starał się opanować.
- Jesteś głupi?! Wiesz, że mogłeś umrzeć?- Spytał z niedowierzaniem i trochę nerwowo odgarnął włosy do tyłu. Już upicie się było głupie.

Kiedy poczuł jak chłopak go uderzył, automatycznie obrócił głowę lekko w bok. Zacisnął zęby z żałością na twarzy, nie patrząc na niego. Wiedział, że przegiął i chyba zaczął odczuwać skutki tego popijania leków piwem. Kręcenie się w głowie i duszności nie powinny występować, ale były, co starał się opanować.
- Tak, wiem że jestem głupi. Wiem chociaż wtedy o tym nie myślałem. Pewnie gdyby nie Momo to leżałbym martwy. - odparł cicho wciąż nie patrząc na chłopaka.

Spuścił głowę, aby grzywka zasłoniła mu lekko zeszklone oczy. Próbując się opanować, zacisnął dłonie w pięści, wbijając paznokcie we wewnętrzną stronę.
- A teraz... jak się czujesz?- Spojrzał na niego, bez większych emocji na twarzy. Jedynie jego brew drgała nerwowo co jakiś czas.- I nie kłam, bo walnę cię mocniej.- Dodał.

Po długiej chwili wrócił wzrokiem na niego i zamrugał kilkakrotnie zaskoczony, dostrzegając jego łzy. Od razu poderwał się do siadu i mocno objął go ramionami.
- Świetnie. - zażartował. Czuł się okropnie, ale tego mu nie powie. Nie będzie go martwić. - A tak szczerze to średnio. Trochę śpiący się robię i głowa mnie boli. - odparł spokojnie i przytulił go do siebie.

Na jego pierwszą odpowiedź prychnął kpiąco. Był tak zdenerwowany, że nie mógł się powstrzymać. Przytulony, jedynie siedział jak kołek.
- Ubieraj się i idziemy.- Mruknął jedynie wstając z łóżka. Nie chciał, żadnego kolejnego ataku. Już raz się wystraszył i to porządnie. Teraz w sumie też bał się o chłopaka.

Po dłuższej chwili puścił chłopaka i zamrugał kilkakrotnie na jego słowa.
- Gdzie chcesz iść? - spytał zaskoczony, ale wstał z łóżka zaraz po nim. Westchnął cicho.

- Do kogoś kto cię obejrzy. Nie wiem, jakieś płukanie żołądka, czy coś. Cokolwiek...- Wymamrotał ledwo składając sensowne zdanie i wbił mocniej pazkkcie w dłonie. Chciał po prostu mieć pewność, że chłopakowi nic nie będzie. Wiedział, że dopóki nie usłyszy tych słów od specjalisty, to się nie uspokoi.

Przyglądał mu się uważnie a po chwili objął go i do siebie przytulił. No i znowu wyszło tak jak nie chciał aby wyszło. Zacisnął zęby. Z żałości chciało mu się płakać. To też żałosne.
- Nic mi nie jest, ale w porządku. Jeśli to Cię uspokoi to pójdziemy. - odpowiedział mu i przeczesał jego włosy palcami.

Tym razem nie wytrzymał i przytulił się do chłopaka, zaciskając mocno dłonie na jego podkoszulku.
- Kyo... wiesz, że kiedy kłamiesz, lub czegoś nie mówisz, to mam wrażenie jakbyś się ode mnie oddalał?- Uniósł głowę, aby spojrzeć mu prosto w oczy.- Wiem, że nie chcesz mnie martwić, ale to boli bardziej.- Wyznał spokojnie.

Kiedy szatyn się przytulił, objął go mocniej ramionami i wtulił w siebie. Ucałował go w czubek głowy i cicho westchnął. Potem spojrzał w jego oczy, słuchając słów chłopaka.
- Nie oddalam się od Ciebie, tak myślę. Przepraszam. - szepnął i zmusił się na słaby uśmiech.

- Nie przepraszaj. Proszę cię tylko o to abyś nie kłamał.- Wymamrotał już nieco bardziej uspokojony. Chociaż myśl od tym, że chłopak się od niego oddalał, nadal nie dawała mu spokoju.
- Polegaj na mnie choć trochę, okay?- Powiedział przesuwając wierzchem dłoni po jego policzku.

Na jego prośbę tylko skinął głową i mocniej go objął. Nie będzie więcej kłamał chociaż prawdą mógł skrzywdzić go bardziej w nie jednym przypadku.
- Nigdy na nikim nie polegałem, ale postaram się. - stwierdził cicho i zacisnął powieki. Zrobiło mu się jakoś smutno. Lekko się schylił i schował twarz w jego ramieniu.

On uważał inaczej. Prawda zaboli tylko raz, a kłamstwo znacznie dłużej.
- Chociaż spróbuj.- Powiedział i lekko się uśmiechnął, po czym objął go mocniej i poklepał po plecach.
- Więc zapytam cię jeszcze raz: Jak cię czujesz?- Spytał wplatając jedną dłoń w jego włosy.

- Spróbuję. - wymamrotał. Nie był nadal przekonany do polegania na innych bo nigdy na nikim nie polegał. Tym bardziej ciężko było mu wplątywać Kou w takie sprawy. Wtulił się w niego mocno i zamknął oczy. Na jego pytanie, westchnął cicho. Teraz to musiał mu powiedzieć prawdę.
- Okropnie. - stwierdził jednym słowem. Może i tak się czuł, ale wiedział, że będzie dobrze.

Na jego odpowiedź nie był byt zadowolony, ale przynajmniej Kyo był z nim w końcu szczery.
- Widzisz, nie było tak źle. Dzięki, że powiedziałeś prawdę.- Powiedział i zmierzwił jego jasne kosmyki.
- A teraz idziemy.- Odsunął się od niego, ale złapał go za rękę i splótł razem ich palce.

Jemu nie bardzo się widziało mówić mu takie rzeczy. Z jednej strony wiedział, że powinien być szczery bo mógłby go stracić, ale z drugiej nie chciał go sobą martwić. Spojrzał na niego i skinął lekko głową. Przymknął na moment oczy gdy jego włosy były mierzwione, a potem zerknął na ich dłonie, a w końcu na niego.
- Prowadź. - wymamrotał cicho. Nie był już tak świadomy tego wszystkiego co się dzieje, więc chyba lepiej jakby to szatyn jego zaprowadził do szpitala.

Przez chwilę obserwował uważnie chłopaka. Skinął głowę, ściskając lekko jego dłoń, po czym wyszedł z nim z pokoju.

Sam trochę mocniej ścisnął jego dłoń i w końcu wyszedł za nim.

Wszedł do pokoju, po czym od razu dopadł do szafy. Wyciągnął błękitny podkoszulek z logiem Supermana i czarne, poszarpane rurki. Ubrał się szybko i wyszedł z pokoju, wsuwając telefon do tylnej kieszeni.

Wszedł do pokoju, puszczając psa przodem. Chyba dowiedział się o srebrnowłosym, czegoś co niekoniecznie chciał wiedzieć. Rzucił się na łóżko, a po chwili poczuł jak pies kładzie się przy nim. W sumie to całkiem fajna maskotka. Wtulił się w zwierzaka z lekkim uśmiechem na ustach.

Kiedy wrócił do akademika, było już późno. Miał kilka siniaków, ale to nic nowego. Po drodze do pokoju Kou zajrzał do swojego czy on tam jeszcze jest, ale go nie zastał. Przy okazji wtedy zobaczył że chłopak nie wziął tego co miał i sam wziął plecak chwilę potem bezceremonialnie wchodząc do pokoju swojego chłopaka. Rzucił plecak na ziemię pod ścianę a tabletki na biurko widocznie zirytowany i podszedł do łóżka chłopaka, siadając na nim.

Kiedy drzwi nagle się otworzyły, aż podskoczył lekko na łóżku. Niechętnie podniósł się do siadu, odsuwając od psa. Uważnie zmierzył wzrokiem chłopaka, zaraz zerknął na plecak.
- Jak chcesz tu siedzieć, to wyrzuć to za drzwi.- Mruknął nadymając policzki. Doskonale znał zawartość plecaka i nie chciał jej ponownie widzieć.

- Nie ma mowy abym to wyrzucił. - mruknął i po chwili złapał go za ramiona kładąc na łóżku. Usiadł mu na biodrach i złapał jego nadgarstki. Ściągnął z siebie krawat i związał mu nim nadgarstki, przywiązując je do ramy łóżka. Potem tylko wpił się w jego usta.

Zamrugał zdziwiony, kiedy wylądował plecami na łóżku, a związany, od razu zaczął się szarpać.
- Kyo, mówię poważnie. Za drzwi z tym... "czymś".- Wymamrotał z lekkimi rumieńcami na policzkach i mimowolnie odwzajemnił pocałunek. Zaraz jednak się od niego odsunął.
- Poza tym, pierw mi wszystko wytłumacz.- Dodał jeszcze.