Pokój numer 3; Caterine Natsu, Kuroko Tetsuya, Midorima Shintaro, Kano Kenji.

Weszła do pokoju. Rzuciła walizki na najbliższe łóżko i rozejrzała się po pomieszczeniu. Nie no, zajebiście. Rozjebane okno i dwa łóżka. Marzenie...

Wszedł do pokoju i postawił psa na podłodze, swoją torbę odkładając gdzieś na bok. Potem rzucił się na drugie łóżko i spojrzał w sufit, zamyślając się.

Wbił se do pokoju cały we krwii, dyszący. Rzucił walizkę i zamknął za sobą drzwi, a następnie zdjął koszulkę. Można było ujrzeć jego płaskie ciało, oraz brak wyrzeźbionej klaty. Otworzył walizkę i wrzucił na siebie jakiegoś tshirta, a pobrudzoną koszulkę rzucił obok walizki i usiadł przy Kuroko.

Ze swoich zamyśleń wyrwał się dopiero kiedy na łóżku usiadł jakiś chłopak. Dopiero wtedy sam zauważył na swojej koszulce jakieś czerwone ślady więc cicho westchnął. Może i wyglądało groźnie, ale jakoś się nie przestraszył. Kiedy na łóżko wskoczył pies, przytulił zwierzaka do siebie i zatrzymał wzrok na nieznajomym chłopaku, posyłając mu pytające spojrzenie.

Spojrzał kątem oka na Kuroko, po czym wyjął smartfona i wlepił w niego oczy. Obrócił swój tułów, aby następnie położyć się na krańcu łóżka.

- Coś jakbyś się uwalił.- Powiedziała patrząc na chłopaka który wbiegł do pokoju.
Dziewczyna pogłaskała kota i otworzyła walizkę.
- A i jak coś to ja tu śpię.- Poinformowała wskazując na łóżko, na którym leżał jej bagaż.

- Jakim cudem ten pies i kot potrafią żyć ze sobą w zgodzie? - spytał, a następnie przetrał oczy odkładając telefon na klatkę piersiową.

Wszedł do pokoju numer trzy, czyli sąsiadującego z jego pokojem. Tu było trochę lepiej, no może oprócz dźwięku łańcuchów, który właśnie usłyszał. Zwalił to jednak na swoją wyobraźnię i dość niemrawo się wyszczerzył.
- Jak wam się żyje? - zagadnął w końcu.

Gdy chłopak zapytał się o zwierzęta, zwyczajnie wzruszyła ramionami, dając mu do zrozumienia, że nie ma o tym pojęcia.
- Jak widać. Ogólny zamuł. A tam??- Odparła, kładąc swoje rzeczy do jednej z szaf.
Po chwili dziewczyna usiadła na swoim łóżku i pogłaskała Draco.

Wszedł za Kise, co prawda z lekkim opóźnieniem, ale to się wytnie.
- Siema - przywitał się, niezbyt zwracając uwagę na dziwnie dźwięki.

Obudził się w momencie gdy spadł z łóżka a to przez głosy jakie słyszał. Wymamrotał coś pod nosem i wstał, rozglądając się.
- Dobry wieczór. - przywitał z Kise i Aomine, układając swoje włosy. Potem tylko wziął swojego psa i wyszedł z pokoju, torbę zostawiając na swoim łóżku.

- A u nas całkiem spoko~ Oprócz tego, że pokój straszy swoim wyglądem - zarechotał i rozwalił się na łóżku, które chyba należało do Cate. Sądząc po walizkach.
- U was jest trochę lepiej - dodał po chwili.

- Kise boi się lustra - wyjaśnił niemal od razu. Jak zwykle musiał go wkopywać, bo jakże by to mogło być. Uśmiechnął się przy tym wręcz uroczo. Znaczy... ten uśmiech mu nie wyszedł, ale to się akurat przemilczy.

- Jeśli pod spoko podpisujesz spanie z zajebistymi odgłosami i rozwalone okno to tak. Jest spoko.- Przeciągnęła się.
Gdy Kise rozwalił się na jej łóżku, dźgnęła go w żebra.
- Nie za wygodnie Ci?- Uniosła brew.
Na słowa Aomine, parsknęła śmiechem.

- Aominecchi! To nie tak, że boję się luster. Ja boję się luster w środku nocy w strasznym pokoju - sprostował i potarł swoje żebra. Zerknął na Cate i nadął policzki.
- Tak naprawdę okropnie twarde to łóżko, ale uznam że jest całkiem wygodnie - zachichotał cicho. Jakoś tak fajniej było w grupie~

- Och, dziękuję. Opinia tak wysublimowanego eksperta jest mi niezwykle potrzebna do życia.- Wyszczerzyła się.- Chociaż dla mnie i tak to łóżko jest za miękkie.
Zrzuciła walizki z łóżka, a Draco odrazu rozwalił się obok niej.

- Ej, dobra, ja lecę na ten czas, bo umrę. Śpiący jestem. - Cześć. - Pomachał im na pożegnanie, postanawiając wrócić do pokoju. To się tu nabył, nie ma co.

- To na czym ty kobieto zwykle sypiasz? Na kamieniach? - zmierzył Cate uważnym spojrzeniem. Wychodzącemu Aomine machnął ręką.

- Nieee no. Wolę jakieś takie twardsze materace. Za łóżkami w akademiku nie przepadam, są wręcz okropne.- Powiedziała zgodnie z prawdą.
Machnęła do Aomine ręką na pożegnanie i przeczesała włosy dłonią.

- Co ty, serio~? Kocham nasze akademikowe łóżka, są takie mięciutkie. Cud miód i orzeszki - wyszczerzył zęby.

- Jak Ty możesz na czymś takim spać?! Ja się czuję, jakby to łóżko miałoby mnie wessać, czy coś w tym stylu. W sumie chyba będę musiała kupić jakiś twardy materac do akademika.- Powiedziała.

- Nigdy się z tobą w tym nie zgodzę - odparł, prychając pod nosem. Potem zebrał się i ziewnął.
- Wracam do pokoju~ Szpać - wymamrotał i wylazł z pomieszczenia.

- No cóż, ubolewać nie będę.- Wyszczerzyła się.
- Branoc.- Odparła, położyła się na łóżku i momentalnie zasnęła.

Wszedł z powrotem do pokoju i lekko drgnął, słysząc jakieś dźwięki. Położył się na łóżku wraz z psem i chwilę potem już spał. Jakoś szybko poszło mu zaśnięcie.