Pokój numer 262; Jasmine Clifford i Eric Schmidt

Weszła do pokoju ciągnąc kilka walizek i pokrowiec na instrument. Rzuciła je na łóżko po lewej stronie i otworzyła je. Odłożyła gitarę i wzmacniacze w kąt pokoju.
Po kilkunastu minutach i paru przekleństwach była wypakowana, a jej rzeczy leżały na odpowiednim miejscu. Usiadła na łóżku i wzięła do ręki telefon puszczając muzykę i wystukując rytm palcem o ekran komórki.

Szedł korytarzem, w jednej dłoni trzymając akwarium ze złotą rybką, drugą ciągnął za sobą walizkę. Nerwowo rozglądał się na wszystkie strony.
Co za obskurne miejsce, myślał, I ja mam tutaj mieszkać?
Westchnął ze zrezygnowaniem, kiedy dotarł pod właściwe drzwi. Nacisnął na klamkę, a ta, ku jemu zdziwieniu, bez oporów otworzyła je. Wszedł do pokoju i rozejrzał się.
Tak samo źle jak na korytarzu, stwierdził. Postawił akwarium na szafce koło swojego łóżka, walizkę oparł o ścianę.
W końcu raczył spojrzeć na współoka... torkę? Zmarszczył brwi. Koedukacyjne pokoje? Jęknął cicho, przykładając palce do skroni i rozmasowując je.
- Cześć - rzucił w końcu. Westchnął, postanawiając, że nie będzie się tym zbytnio przejmować. Zerknął na swoje dłonie - zaczęły się trząść. Musiał zapalić. Wyjął z kieszeni spodni zapalniczkę i papierośnicę. Jednak, zamiast papierosów, znajdowały się w niej jointy. Chwycił jednego i odpalił, siadając na łóżku.

Nuciła sobie piosenkę do czasu, aż ktoś nie wszedł do pokoju. Chłopak. Że niby współlokator? Ok, cokolwiek.Ściszyła muzykę i zmierzyła go wzrokiem.
- Cześć - odparła. Odłożyła telefon na stolik przy okazji omal nie strącając gitary ze stojaka. Niech żyje styl i gracja. Ponownie usiadła na łóżku opierając się plecami o zimną ścianę. Wzięła zeszyt i ołówek leżący obok i zaczęła lekko uderzać rysikiem w okładkę. Gdy po chwili chłopak wyciągnął zapalniczkę i jointy uniosła brew.
- Jak chcesz palić to weź chociaż otwórz okno - wskazała ręką na okno.

Spojrzał na instrument. Umuzykalniona, huh?
Wywrócił oczami, słysząc jej uwagę.
- Jak tak bardzo ci przeszkadza to sobie otwórz - powiedział oschle, wzruszając ramionami. Nie spuszczał wzroku z dziewczyny. Był spięty; zmiana miejsca zamieszkania zestresowała go. Wziął jeszcze kilka machów, po czym jednak postanowił wstać. Podszedł do tego przeklętego okna i otworzył je na oścież. Oparł się o parapet i wystawił głowę przez okno, licząc, że zobaczy coś interesującego. Niestety, przeliczył się. Widok, jak widok; jakiś plac, a po obu jego stronach kilka ośnieżonych drzew. Spoglądał na spadające płatki śniegu, paląc. Z każdym kolejnym buchem, rozluźniał się coraz bardziej. Gdy wypalił, zamknął okno. Podszedł do łóżka i położył się na nim. Podłożył dłonie pod głowę. Patrzył w sufit.
- Grasz? - zapytał, mając na myśli oczywiście gitarę. Wiedział, że to idiotyczne pytanie, ale nie był pewien jak inaczej mógłby zacząć rozmowę.

Słysząc odpowiedź chłopaka tylko prychnęła cicho. Nieźle się zapowiada. No cóż. Bywa.
Ale widząc, że chłopak wstał i otworzył okno uśmiechnęła się lekko sama, do siebie. Otworzyła zeszyt i zaczęła zapisywać poszczególne nuty cicho nucąc sobie melodię. W końcu wyrwała kartkę i zgniotła ją, wiedząc, że nie ma sensu nic pisać, skoro nie ma weny czy czegokolwiek takiego. Żeby zająć się czymś zaczęła strzelać stawami w palcach u rąk. Takie przyzwyczajenie. Słysząc pytanie chłopaka momentalnie przestała to robić.
- Tak. - powiedziała przeczesując włosy dłonią. - Jeszcze na pianinie i skrzypcach. A ty? Grasz na czymś?

Skrzywił się, gdy do jego uszu doszedł dźwięk strzelania stawami. Zazgrzytał zębami - ciężko było stwierdzić, czy miało to być być swoistą odpowiedzią, czy raczej zrobił to z irytacji.
Uniósł brwi do góry. On i muzyka? Parsknął rozbawiony.
- Nein - odpowiedział. Wpatrywał się w sufit. Malowały się na nim różne kolorowe kształty. Po chwili znudził się i przymknął oczy. Ciekawe, czy kiedyś coś zagra, zastanowił się. Gitara nie dawała mu spokoju. Zapewne wszytko brzmi zupełnie inaczej niż na płytach. Podrapał się po nosie.

- O Boże. Niemiecki. - jęknęła. Zawsze w szkole była to jej znienawidzona lekcja. Nic nie mogła zrozumieć wszystkie przegłosy, różne odmiany i przedrostki czy co to tam było. Czarna magia. W sumie ten język nawet nie byłby taki zły gdyby nie nauczycielka, z którą miała starcie. Trudno. Zdarza się i tak. Dziewczyna przeciągnęła się i przetarła twarz dłońmi.
- Jakbyś chciał to mogę spróbować nauczyć cię jakichś podstawowych chwytów... kiedyś - wzruszyła ramionami i opadła na poduszkę. Nakryła się kocem, bo było jej za zimno. W Australii nie było nawet czegoś takiego jak zima, pomyślała. Odłożyła zeszyt i długopis na stolik, który znajdował się najbliżej niej.

Uniósł się na łokciach, by spojrzeć na dziewczynę. Rozbawił go ton jej głosu.
- Jestem z Niemiec - powiedział. Nie było trudno się domyślić - różnica w akcencie była bardzo słyszalna, więc muzyczka z pewnością go wychwyciła. Mimo to, stwierdził, że  warto było o tym wspomnieć - tak na wszelki wypadek, żeby uniknąć niedomówień. Zastanowił się, czy dziewczyna jest z Japonii. Usiadł na krawędzi łóżka, po czym przyjrzał się jej. Pokręcił głową. Na Japonkę to ona nie wygląda.
- Skąd jesteś? - zapytał w końcu. Swój wzrok skierował na akwarium.
- Hans... - powiedział, wyglądało to tak, jakby próbował zawołać rybę. Postukał w szybę opuszkiem wskazującego palca. Sięgnął po karmę dla ryb i nieznaczną ilość wsypał do akwarium.

- Powiedz mi jak to jest mówić płynnie w języku szatana? - uśmiechnęła się. W sumie można było się domyślić skąd pochodzi chłopak ale no cóż. Sama nie miała perfekcyjnego akcentu ze względu na, chociażby, lekkie zniekształcenie wymowy "o".
- Z Australii. - odpowiedziała. Wstała i wyciągnęła z szafy jakąś marynarkę i ubrała ją, a następnie, ponownie, usiadła na swoim łóżku. Gdy chłopak powiedział do ryby po imieniu, mimowolnie się zaśmiała. W sumie jak miała pająka też do niego mówiła jakieś bzdury. W sumie trzeba by było kupić sobie jakiegoś pajęczaka, czy cokolwiek innego, bo z tego co pamiętała to można mieć wszelkiego rodzaju zwierzęta w pokoju.

Spojrzał na dziewczynę, nie rozumiejąc o co jej chodzi. Język szatana?
- Ee...? - przechylił głowę na bok. Po chwili stwierdził, że nie jest to warte jego uwagi i przeniósł wzrok na rybę. Hans podpływał do karmy i zjadał ją. Rybę miał już nieco ponad rok, a za każdym razem bawił go sposób, w jaki jadła. Wyglądała niesamowicie zabawnie, gdy używała swojego otworu gębowego. Postukał jeszcze trochę w szybkę.
Usłyszawszy śmiech dziewczyny, spiorunował ją wzrokiem. Śmiała się? Z niego...?! Przygryzł dolną wargę. Jego dłonie zacisnęły się w pięści. Przymknął oczy i w myślach policzył do pięciu. Przez najbliższy czas będzie z nią mieszkać, więc... Może warto byłoby się z nią zaprzyjaźnić?
Otworzył oczy, gdy wstała. Dopiero teraz zauważył, że nie jest niska. Czyżby była wyższa ode mnie...?
Podrapał się po policzku. Spojrzał na marynarkę. Idzie gdzieś?
Spoglądał na dziewczynę, nie bardzo wiedząc jak się zachować. Przełknął ślinę.

- Nieważne. - machnęła ręką. Taaak... Niemiecki zawsze nazywała językiem szatana więc jakoś tak wyszło, że częściej używała tego sformułowania. Dziewczyna poprawiła rękawy marynarki tak, żeby nie odkrywała tatuażu na przedramieniu. Oparła się plecami o ścianę i widząc jak chłopak mierzy ją wzrokiem zrobiła to samo. Wyjątkowo nienawidziła tego, kiedy ktoś to robił, bo sprawiało to u niej uczucie zakłopotania.
W sumie trzeba by było się przejść po akademiku. Albo chociażby wyjść na dwór.
- Nie  przeszkadzałby ci pająk? - spytała, myśląc o wcześniejszych planach kupienia sobie jakiegoś zwierzaka. Jej rodzice nie byli zadowoleni, kiedy pewnego dnia przyniosła do domu tarantulę więc wolała się zapytać. W końcu wolała nie odprawiać pogrzebu pajęczaka po godzinie od jego kupienia, przez strach współlokatora. O ile posiadał taki właśnie strach.
Z braku jakiegokolwiek ruchu zaczęła wystukiwać rytm jakiejś piosenki, uderzając palcem o ramę łóżka.

Słysząc pytanie dziewczyny, uniósł brwi. Pająk? Przez chwilę wszystko kalkulował w głowie. Koniec końców, wzruszył obojętnie ramionami, co miało znaczyć - a rób co chcesz. Pająki ryb nie jadały, więc było mu wszystko jedno.
Zioło powoli przestawało działać i chłopak znów zaczynał czuć się nieswojo. Poruszył się niespokojnie. Może warto by gdzieś wyjść?, zastanowił się. Po chwili uznał, że to nie najgorszy pomysł, może trochę oswoi się z nowym miejscem zamieszkania. Wstał i bez żadnych ceregieli podszedł do drzwi. Nacisnął klamkę i wyszedł.
Stojąc na korytarzu, rozejrzał się. Spojrzał najpierw w prawo, potem w lewo, ale nie wiedział, w którą stronę powinien się udać. Korytarz po obu stronach wyglądał tak samo, a już nie pamiętał, z której strony przyszedł. Zastanowił się jeszcze przez chwilę, po czym westchnął zrezygnowany. Ponownie otworzył drzwi od pokoju. Zajrzał do środka.
- Um... Wiesz może, którędy do wyjścia? - zapytał, wbijając swoje miodowe tęczówki w dziewczynę. Założył, że wie; skoro była w pokoju zanim on przyszedł, z pewnością jest tu dłużej.

Widząc reakcję chłopaka przestała uderzać palcami w drewnianą część łóżka. Ok. W takim razie, jakiegoś dnia trzeba będzie udać się do sklepu zoologicznego. Pewnie i tak wyjdzie na to, że kupi sobie jaszczurkę albo innego potwora. Tak bywa. Przeciągnęła się i słysząc pytanie chłopaka lekko zmarszczyła brwi. Wstała i podeszła do drzwi opierając się o framugę.
- Idziesz w prawo, potem prosto, następnie znowu w prawo i potem skręcasz w lewo. - powiedziała pokazując dłonią drogę, a przynajmniej próbując to zrobić w ten sposób, aby nie wyglądała na osobę z chorobą Parkinsona. Skrzyżowała ręce na piersiach i spytała starając wysilić się na życzliwy ton głosu:
- Sam trafisz, czy iść z tobą?

Dopiero gdy oboje stali stwierdził, że dziewczyna faktycznie jest wyższa od niego. Sam nie wiedział czemu, ale zirytowało go to. Zdawał sobie sprawę z tego, że jest niski. Wiedział też, że w szkole, gdzie zajmują się koszykówką będą raczej wysocy ludzie.
Uważnie słuchał współlokatorki, kiwając głową i próbując wszystko zapamiętać. Droga nie była zbyt skomplikowana, ale nie chciał się zgubić.
Gdy usłyszał jej pytanie, cała złość wyparowała z niego. Zdziwiony uniósł brwi. Chciała mu pomóc? Dlaczego? Może to jakiś podstęp? Zmrużył oczy, przyglądając się dziewczynie, ale nie dostrzegł niczego, co mogłoby wskazywać na złe intencje.  
Otworzył usta, jednak zawahał się. Chciał poprosić, by z nim poszła, jednak uderzyłoby to w jego dumę.
- Dam sobie radę - odparł. Miałby nie trafić do drzwi? Aż tak głupi nie jest.
- Danke - mruknął cicho, po czym wyszedł, kierując się wskazówkami dziewczyny.

Gdy chłopak zaczął jej się przyglądać uniosła brew ale nic nie powiedziała. Przeciągnęła się i słysząc odpowiedź i podziękowanie uśmiechnęła się lekko. Kiedy jej współlokator opuścił pokój dziewczyna podeszła do szafy, wzięła torbę, a następnie włożyła do niej słuchawki i telefon. Założyła ją sobie na ramię i zgarniając klucze ze stołu wyszła z pokoju aby rozejrzeć się po akademiku.

Weszła do pokoju niosąc terrarium z nowym pająkiem. Postawiła ja na stoliku nocnym, obok swojego łóżka i zaczęła się przyglądać pająkowi. Po chwili przebrała się w czarne rurki i bluzę z nadrukiem nazwy jakiegoś starego zespołu. Usiadła na łóżku i wzięła tarantulę w dłonie. Pająk poruszał się po jej rękach, a dziewczyna próbowała zrobić cokolwiek, żeby nie uciekł. W końcu odłożyła go do terrarium. Wzięła sobie książkę i opierając plecy o ścianę zaczęła czytać.
Po jakimś czasie wyszła z pokoju w poszukiwaniu pająka, który tak jakby... spierdolił.

Weszła do pokoju ówcześnie będąc w łazience i biorąc prysznic. Przebrała się w rurki i bluzę z kapturem, która miała logo jakiegoś zespołu. Usiadła na łóżku opierając się plecami o ścianę i wzięła do ręki książkę, którą zaczęła czytać.
***
Po jakimś czasie opuściła pokój.

Weszła do pokoju umyta i przebrana, ponieważ wcześniej w łazience. Położyła się na łóżku i po chwili zasnęła.
***
Obudziła się dosyć późno. Przebrała się w czarne rurki i bordową bluzę. Usiadła na łóżku i zaczęła czytać książkę, którą wzięła z biurka. Po jakimś czasie odłożyła lekturę na swoje miejsce i wyszła z pokoju.