Pokój numer 213; Ayato Kirishima.

Itsuki wszedł do pokoju po czym rzucił swój nieskromny bagaż na łóżko. Szybko zaczął się rozpakowywać. Po otwarciu swojego plecaka wyjął swój szczęśliwy medalion i uśmiechając się do siebie, założył go na szyję. Mając zamiar pozwiedzać szkołę szybko się rozpakował i wyszedł.

itsuki wszedł do pokoju i zmęczony poszedł spać.

Itsuki wstał, popatrzył na zegarek i z wrażenia spadł z łóżka. Szybko się ubrał i wyparował z pokoju.

Weszła do pokoju wlecząc nogami. A jednak udało jej się trafić. Jako, że nie chciało jej się otwierać oczu wymacała na podłodze walizki a następnie wyjęła z nich jakieś dresy i przebrała się w nie szybko. Następnie podeszła do łóżka i bezwładnie na nie opadła. Zatapiając głowę w poduszce westchnęła cicho. Po chwili leżenia stwierdziła jednak, że ni cholery nie może zasnąć. Wstała i podeszła do walizek, przebrała się w jakieś sportowe ciuchy i wyszła z pokoju.

Dziewczyna weszła do pokoju, odświeżona po kąpieli, którą wzięła po drodze. Przebrała się szybko w piżamę i weszła do łóżka. Ćwiczenia na nią podziałały i od razu zrobiła się zmęczona. Położyła głowę na poduszce ziewając cicho. Nie minęła chwila i zasnęła.

Wszedł do pokoju po swoje rzeczy i nagle zauważył,że w jego pokoju śpi nieznajoma dziewczyna.
Od razu pomyślał,że to współlokatorka o której wspominał mu kise-sempai.Starał się jej nie obudzić,wziął swój plecak i poszedł na boisko

Obudziła się i przetarła oczy. W powietrzu wyczuła obcy zapach. Czyżby jej współlokatorka była w pokoju? Chwila.. zdecydowanie był to męski zapach. Chwila.. nie mówcie, że ma być z chłopakiem w pokoju?! Przeszedł ją dreszcz. Miała nadzieję, że nie. To byłoby dosyć niewygodne. Wstała i przebrała się szybko po czym wyszła z pokoju.

Po treningu wrócił do pokoju po drodze biorąc prysznic jak to miał w zwyczaju. Otworzył drzwi tym razem starał się to robić jak najciszej jednak jak się okazało nie miał po co bo w pokoju nikogo nie było. Zmęczony położył się na łózko nie zdejmując słuchawek starał się zasnąć.

Po jakimś czasie, wróciła z miasta do akademika. Była zmęczona. Weszła do pokoju, musiała przyznać, że widok chłopaka w jej pokoju trochę ją speszył.
-Um.. cześć, jestem Kinuko. -Nieśmiało podeszła do niego i wyciągnęła rękę przedstawiając się. Uśmiechnęła się do niego przyjaźnie.
-Ty zapewne musisz być moim współlokatorem. -dodała nieco ciszej. Szczerze mówiąc nie spodziewała się łączenia par damsko-męskich w jednym pokoju. Znaczy no.. nie znała tego chłopaka i wydawało jej się to troszkę, stresujące.

Na początku jej nie zauważył i jej nie usłyszał bo miał na uszach słuchawki. Gdy ją zobaczył od razu spanikował i natychmiast wstał z łóżka.
 -cześć jestem Itsuki przywitał się ze współlokatorką.

Widząc jak chłopak się zerwał z łóżka, zaśmiała się cicho.
-Miło mi Cię poznać. -posłała mu ciepły uśmiech.
-Szczerze mówiąc nie spodziewałam się, że będe w pokoju z chłopakiem.. -powiedziała lekko zakłopotana drapiąc się w tył głowy.

Ja też nie spodziewałem się,że będę mieć pokój z dziewczyną,(nie żeby mi to przeszkadzało)przynajmniej ki-sempai nic mi o tym nie wspominał.
Z drugiej strony nie było to niemożliwe w końcu kuzynka midorimy-sempaia też miała pokój z chłopakiem.

Spojrzała na niego zdziwiona.
-Ki-sempai? Masz na myśli Kise? -spytała. No cóż, ona wgl nie dostała żadnej informacji odnośnie pokoju poza numerem pokoju.
-No, to w takim razie, mam nadzieję, że będzie nam się miło mieszkać razem. -uśmiechnęła się do niego.

Ja również-uśmiechną się głupkowato jak to miał w zwyczaju.
A właśnie jeszcze się nie zapytałem,ile masz lat?-zapytał Itsuki który nie wiedział jak rozwinąć temat.

Jako, że jest leniwą osóbką postanowiła sobie usiąść na swoim łóżku. Spojrzała na chłopaka.
-Mam 18 lat, a Ty? -odpowiedziała.

/sory,że mnie tyle nie było musiałem się uczyć bo w poniedziałek spr z niemca ;___; /
to tak samo jak jak -odparł. Widząc,że współlokatorka usiadła też nie miał zamiaru się męczyć i usiadł.

Sama nie zorientowała się nawet kiedy podczas rozmowy z chłopakiem zasnęła. No cóż, musiała być zmęczona, bywa. Widząc, że chłopak także śpi, wyszła z pokoju.

//Zjadłem za dużo spaghetti i teraz umieram T.T\\

Itsuki wszedł do pokoju po czym rzucił się na łózko.
nie musiałem jeść tyle tego spaghetti burkną zły na siebie, wyciągną z kieszeni telefon i od razu wszedł na fb.

Itsuki wrócił po zajęciach bardzo zmęczony i zauważył ,że od kilku dni czegoś tu brakuje. Po krótszym namyśle wpadł w panike
O mój boże zgubiłem współlokatorkę -Krzykną w przerażeniu
Jak mogłem tego nie zauważyć ;_;.
*wybiegł z pokoju*

Itsuki zmęczony poszukiwaniami wszedł do pokoju i zrezygnowany położył się na łózko. Stwierdził ,że dalsze poszukiwania nie mają sensu i sobie odpuścił.

//ale tu smutno :<\\

Itsuki był zdruzgotany po stracie współlokatorki. Jednak stwierdził, że pomimo tego że będzie tęsknić nie ma zamiaru się smucić.
"W końcu mogę robić co mi się chce ( ͡° ͜ʖ ͡°)"-marnie próbował podnieść się na duchu.
"Nie będzie tak źle"-powiedział wycierając łezkę która zakręciła mu się w oku.
Itsuki założył słuchawki na uszy próbując stłumić smutek i położył się na łóżku po czym stwierdził,że nie zamierza już dzisiaj z niego wstawać.

Itsuki całymi ostatnimi dniami tylko jadł,uczył się,spał i chodził na treningi.
dzisiaj zrobię dziś produktywnego-powiedział do siebie po czym przysiadł na skraju łóżka i myślał co takiego może zrobić.
po krótkim namyśle już wiedział co zamierza zrobić i wyszedł z pokoju.

Wszedł do pokoju niosąc stos książek H.P.lovecraft'a
powinno mi wystarczyć na jakieś pół roku,pewnie i tak nie zdążę ich przeczytać-rzekł do siebie lekko zawiedziony.
Ale jak mi się pójdę na miasto i tak się najem,że nie będę mógł chodzić-pomyślał po czy zgasił światło w pokoju położył się na łóżku zapalił lampkę nocną i zaczął czytać.