Bar~

Spory bar.
Osoby pełnoletnie mogą tutaj kupić alkohol i papierosy, a osoby nieletnie jedynie jakieś przekąski.

Zgubiła się. Znowu. Wściekła na siebie weszła do znalezionego po drodze baru. Może ktoś będzie wiedział jak wrócić...- pomyślała. Rozglądnęła się ale nie znalazła nikogo z kim mogłaby porozmawiać. Wzdychając cicho podeszła do barmana.
-Przepraszam, można herbatę? Zapytała. Po chwili skierowała się do stolika i usiadła na jednym z krzeseł. Niech ktoś przyjdzie...- błagała w myślach. W końcu dobrze by było wrócić jeszcze kiedyś do akademika...

Może i pogoda na zewnątrz była dość ładna ale słońce aż za bardzo dawało o sobie znać. Trzeba przyznać, że było naprawdę gorąco. Ludzie skrywali się w cieniu, pod parasolami pobliskich restauracji czy kawiarenek. Czerwonowłosy planował najpierw wybrać się do wspomnianej kawiarenki ale była ona aż przepełniona szukającymi ochłody ludźmi. W końcu lody schodziły niczym świeże bułeczki. Chłopak skierował się więc do baru. O dziwo było tam znacznie mniej ludzi. Zapewne miejsce takie jak to zapełnia się dopiero wieczorem...
Usiadł na wysokim barowym krześle przy ladzie czekając aż barman podejdzie do niego. Nie zwracał szczególnej uwagi na inne osoby przebywające w lokalu.
-Colę z lodem -mruknął gdy barman stanął przed nim. Co prawda zastanawiał się przez chwilę czy nie spróbować zamówić jakiegoś alkoholu. Ludzie o dziwo jakoś nigdy nie próbowali mu się sprzeciwiać. Czyżby naprawdę wyglądał tak strasznie?

Sączyła w milczeniu herbatę, którą przyniósł jej barman. Zastanawiała się akurat nad tym, czy kogoś spotka i czy w końcu znajdzie drogę powrotną. Może trzeba by było kupić mapę miasta?- pomyślała i znów łyknęła herbaty. W końcu <ze swoją spostrzegawczością godną oklasków> zauważyła, że ktoś wszedł. Chłopak mniej więcej jej wzrostu z czerwonymi włosami i kolorowymi oczami. Ciekawe... Poza tym może wie jak się dostać do akademika! pomyślała. Wzięła więc w dłonie swój kubek z herbatą i podeszła do chłopaka.
-Cześć. Można? Zapytała wskazując miejsce obok niego. Nie czekając na odpowiedź usiadła na krześle i znów łyknęła herbaty. Trudno, najwyżej zwolnię miejsce - pomyślała.
-Jestem Eveiss. Przedstawiła się i uśmiechnęła lekko.
-A ty? Zapytała.

Długą, kolorową słomką mieszał w szklance z ciemnym napojem powodując, że kostki lodu stukały w ścianki szklanki z charakterystycznym dźwiękiem. Spojrzenie miał skierowane w nieokreślonym puncie, a myślami błądził w zupełnie różnych kierunkach. Z zamyślnia wyrwał go dopiero kobiecy głos. Podniósł wzrok na dziewczynę koło niego i zmierzył ją uważnym i nieco badawczym spojrzeniem.
-Chyba można, nie zabraniam -wzruszył lekko ramionami w odpowiedzi na jej pierwsze pytanie, choć tak naprawdę nie musiał sobie strzepić języka skoro nieznajoma i tak już usiadła obok. Przecież nie będzie jej wyganiał.
-Akashi Seijuro -przedstawiwszy się skinął lekko głową jakby w geście przywitania -Masz jakiś problem? -dodał zaraz potem. W końcu ludzie zazwyczaj nie zagadywali innych bez powodu.

Uśmiechnęła się lekko. Cóż chłopak sprawiał dość ponure wrażenie. Może nie do końca straszne, ale na pewno nie wydawał się na osobę nastawioną przyjaźnie... <ale pogmatwałam o.o> Trudno, może będzie kimś naprawdę miłym pod maską pozorów. W końcu nie można się do kogoś od razu zrażać. Pierwsze wrażenie często bywa mylne.
-Miło mi cię poznać. Powiedziała wesoło. Zaśmiała się chicho słysząc jego pytanie.
-Gdybyśmy byli teraz w Polsce to uznałabym, że mi grozisz. Powiedziała z uśmiechem. Trzymając kubek w obu rękach wzięła jeszcze jeden łyk herbaty.
- I na razie nie mam problemów. Znajdzie się jeden dopiero, gdy będę musiała wrócić do akademika. Dodała w końcu odpowiadając na pytanie.

Już taką miał dośc chłodną osobowość i naprawdę rzadko kiedy traktował kogokolwiek z szacunkiem. Uważał, że po prostu trzeba sobie na to zasłużyć i zainteresować go swoją osobą co niestety mało kto potrafił. Jedyne osoby, które darzył jakimkolwiek uznaniem to jego znajomi z drużyny zarówno byłej z gimnazjum jak i obecni.
-Naprawdę wygladam na osobę, która miałaby ochotę bezpodstawnie komuś grozić? -usmiechnał się nieznacznie. W końcu był dośc drobną osobą, więc na pewno nie przypominał napakowanego dresa.
-Hmm... Zgubiłas drogę do Akademika? -westchnął cicho -Przecież dość łatwo tam trafić... Sam niedługo będę tam wracał, więc możesz iść ze mną.

Uśmiechnęła się lekko.
-Niby na kogoś takiego nie wyglądasz, ale kto wie co się może kryć w człowieku. Odpowiedziała z namysłem. Popatrzyła na Akashiego i westchnęła cicho.
-Może i prosto tam trafić, ale ja tak mam, że gdy jestem gdzieś po raz pierwszy to mogę się zgubić wszędzie. Dosłownie. Odpowiedziała krzywiąc się. Napiła się jeszcze trochę herbaty i humor trochę jej się poprawił.
-Dziękuję. Powiedziała uśmiechając się. No, czyli problem z głowy. Tylko, żeby później się nie zgubić idąc za nim...

-Owszem. Nigdy nie wiemy czego się można spodziewać po drugiej osobie. Nawet osoby które dobrze znaliśmy mogą okazać się zupełnie inne niż nam się wydawało -westchnął cicho dopijając swoją colę, po czym wstał z miejsca i położył na ladzie pieniądze ze swe zamówienie.
-Jeśli chcesz wracać do Akademika to chodźmy. Tylko postaraj się tym razem nie zgubić, bo nie będę cię szukał -uśmiechnął się lekko spoglądając na nią uważnie. Zaraz potem wyszedł z baru kierując się do Akademika.

Uśmiechnęła się lekko. Widząc minę chłopaka wiedziała, że nie żartuje, więc poszła za nim usilnie starając się nie zgubić. W końcu chociaż tyle jej się udało. Nareszcie.
-Dziękuję! Zawołała idąc do siebie do pokoju.

Siedziała w ciemnej uliczce za barem oparta o kosz na śmieci. Schowana tam była praktycznie nie do zauważenia. Nie pamiętała skąd się tam wzięła. Wiedziała tylko, że nie może wyjść. Choć bardzo chciała to nie była w stanie. To za bardzo bolało. Zrobiła sobie coś z nogą. Nie wiedziała, czy ją skręciła czy złamała... Po prostu bolała jak cholera uniemożliwiając ruch. Gdyby ktoś ją spytał ile już siedzi w tej kryjówce, powiedziałaby, że wieczność. Jakby utknęła w miejscu, gdzie czas przestał płynąć. Pomimo bólu, głody, pragnienia i strachu nie płakała. Już dawno skończyły jej się łzy. Była w stanie tylko siedzieć i błagać o cud.

//Omnomnom... Pomińmy brak realizmu. Jakoś muszę wytłumaczyć nieobecność Eve.

(tłumacz, tłumacz )

Widok Akari wychodzącej z baru nie był właściwie niczym szczególnym, gdyż dziewczyna już od pewnego czasu delektowała się alkoholem. Tym razem wychodziła ubawiona po pachy z jakimiś dwiema ryczącymi 40-stkami, które zapewne wzięły Akari za starszą niż jest. Iwakura już chciała iść z nimi na miasto na męski striptiz, jednak wpierw skierowała się do barowego śmietnika, żeby wywalić jakieś zbędne śmieci z torebki. Widok, który zastała, przyprawił ją o dreszcze i niezłą trzeźwość umysłu.

-O Boże! Eveiss, kochana! Co Tobie?! Co Ty tu robisz?!- rzuciła się do koleżanki, sprawdzając wpierw czy w ogóle jest przytomna i świadoma.

Dopiero po chwili do jej umsysłu dotarło, że ktoś coś mówi. Z trudem rozpoznała słowa. Próbowała odpowiezieć, ale nie mogła. Jęknęła tylko i nadludzkim wysiłkiem otworzyła oczy. Widząc przyjaciółkę spróbowała się uśmiechnąć. Kąciki ust drgnęły. Ale nic poza tym. Była bezpieczna. Uratowana. Uspokojona zapadła się w ciemność. Zemdlała.

Lekko potrząsała dziewczyną i cały czas wymawiała jej imię, żeby sprawdzić w jakim jest stanie. Eve na szczęście dała sygnał, że kontaktuje, ale zaraz po tym zemdlała. Akari zaczęła nerwowo kląć. Nie wiedziała czy dzwonić po karetkę czy samodzielnie zanieść dziewczynę do szpitala. Z pulsem Eve nie było najgorzej, ale za to miała straszne rany na nodze. Postanowiła, że ją zaniesie. Korzystając ze swoich umiejętności siłowych, przerzuciła sobie kumpelę na bark i szybko ruszyła w stronę szpitala.

Prawdę powiedziawszy nie wiem ile czasu łaziłem po mieście. Może nawet dwie godziny. Pierwotnie miałem iść do szkoły i mówiąc szczerze cały czas byłem święcie przekonany, że do tej szkoły idę. I pewnie trafiłbym do niej, gdyby nie te cholerne iluzje i zwidy, które fundował mi Hael, bawiąc się moim stanem. Tak oto, gdy znalazłem się w uliczce kilku klubów, barów, knajp... Czegokolwiek - jednocześnie, wlazłem do pierwszej lepszej, od której czuć było alkohol. Tak, to było coś, czego teraz potrzebowałem. I srałem na to, że to pogorszy mój stan. Moje schizy, zwidy... Nieważne. Wszystko było mi już jedno. Podszedłem do kelnera i zamówiłem kilka kolejek. Piłem. i piłem. I piłem... Bez umiaru.. W głowie kręciło mi się coraz bardziej. Przed oczami ukazywały się dziwne obrazy, ale lałem na to. Byłem zbyt przyzwyczajony do mojej schizofrenii, by się tym teraz przejąć. Jedyne, co dudniło mi w głowie i nie miało zamiaru przestać, to były te dwa, jebane słowa, które tak lekko wypowiedział mój kochany braciszek. W PORZĄDKU! No, ja teraz w porządku spróbuję się z tym pogodzić. Zawołałem kelnera, by dał jeszcze raz to samo. I znów piłem, i piłem, i piłem... I piłem... I za chuja nie pomogło. Chcąc skorzystać z toalety, próbowałem wstać. Hy.. Hyhy... A wszystko tak fajnie wirowało... Zataczając się, poszedłem do kibla. Nawet nie wiem czy trafiłem do pisuaru, bo frajer ode mnie uciekał przeskakując z prawej na lewą. Cóż, nie mój problem, nie ja tu sprzątam. Wróciłem do baru, prawie się dwa razy wypieprzając po drodze. No i znów piłem. Prawdę powiedziawszy, straciłem rachubę, a piłem, póki starczyło pieniędzy. Za ostatnie drobne kupiłem sobie lizaka. Wsadziłem go sobie do buzi... Tak sądzę... I podziękowałem, po czym wyszedłem z lokalu. Huh... Było już strasznie późno. A przynajmniej gwiazdy już migotały na niebie. Zobaczyłem jakichś ludzi. Podszedłem do nich i zaczepiłem jednego z nich.
- Ej, stary, która jest godzina?
Dobra. Powinienem żałować tych słów, gdyż zamiast odpowiedzi, poczułem, jak zachwiałem się do tyłu. Upadłbym, gdyby nie ściana. Albo raczej silne dłonie jakiegoś chłopaka na mojej koszulce. Albo raczej trzech... Czekaj, czekaj... Ilu ich było? Dziewięciu? Zamrugałem oczami... Którym notabene w tym stanie nie ufałem. Gadali coś do mnie, nawet nie wiedziałem co, gdyż w głowie jedynie słyszałem szum. Odpowiedziałem im jakimś bezsensownym bełkotem. Widocznie odpowiedź była błędna, gdyż poczułem silne uderzenie w brzuch, aż się zgiąłem w pół. Zaczęli mnie okładać. Czułem piekące rany, z których sączyła się krew. Trzech z nich trzymało nożyki... Albo to po prostu był jeden, który troił mi się w oczach. Gdybym jeszcze wiedział, który jest prawdziwy, to bym mu oddał. Nie stałem jednak bezczynnie. Gdy trafiło do mnie co się dzieje... A stało się to dopiero, gdy poczułem metaliczny posmak w ustach, wstąpiła we mnie bestia. W mgnieniu oka położyłem na łopatki całą dziewiątkę... Albo raczej trójkę. Nieważne. Kiedy już spokojnie leżeli na chodniku, pożegnałem się z nimi grzecznie i chciałem ruszyć w stronę szkoły. Syknąłem cicho z bólu i spojrzałem w dół, w miejsce, które powodowało nieprzyjemne, piekące uczucie. Świetnie. Rozcięli mi moje ukochane spodnie. Skaleczone od nożyka miałem udo i biodro. W mniejszych ranach były inne, dość liczne części ciała. No i niestety musiałem iść z przymkniętym okiem, gdyż czerwona ciecz spływała mi na nie z rozciętego łuku brwiowego. Ach, pierdole to. Idę spać... I też po tym stwierdzeniu, poszedłem do akademika.
//ok pomińmy to żem się rozpisał...wena i tyle xDDDD tera czekajta musi się doczołgać do kuchni xp\\

* Wszedł do baru. Ku jego zadowoleniu, był w nim niezły ruch. Usiadł na krześle przy ladzie, czekając aż jego braciszek przepchnie się przez tłum. *

Po jakimś czasie chłopak przebił się przez tłum i dotarł do Kise.
-Jesteem. -usiadł obok niego.

- Co zamawiamy?
* Popatrzył po półkach pełnych alkoholu. *

-Ja sobie wezmę Jack'a Daniels'a z lodem. -Uśmiechnął się do barmana.
-Bracie, a Ty co bierzesz?

- Na rozgrzewkę... Jakiegoś bardzo mocnego drinka. Zdam się na pana gust.
* Wyszczerzył się do barmana, który od razu zabrał się za wykonanie ich zamówień. *

-Jeśli się nawalimy będzie niezła zabawa -gdy to mówił barman przyniósł im ich trunki. Wziął jednego łyka i rozkoszował sie smakiem.
-Dość dobre, ale wiesz.. Trochę w mordę pali. -wybuchł śmiechem.

- No i o to chodzi.
* Zaśmiał się i upił łyk jakiegoś kolorowego drinka. Od razu zakaszlnął, zaskoczony *
- Mocnee to.

-Daj łyka -Zabrał mu szklankę, napił się i szybko odstawił ze łzami w oczach.
-T-t-ty.. Jakim cudem Ty to wypijesz? Trochę to za mocne.

- Spokojnie, mi takie pasuje.
* Zaśmiał się i ponownie napił, powoli przyzwyczajając się do smaku. *
- A potem lecimy z czystą?

-Okej. -pstryknął palcami, dopijając swoje whiskey.