Kuchnia

- A ty byłeś? - spytała ciekawa. Może niczego ciekawego nie straciła. Hm.
- Ow, nie możesz sobie kogoś znaleźć?

- Nie ma kogo - zachichotał, a następnie wstał z miejsca, zerkając na zegarek.
- Idziesz na mjuzikę~? - zagadnął jeszcze.

- A idę. W sumie już czas. - odparła i pognała w stronę drzwi, a następnie do liceum

Skinął głową i wyszedł za nią.

Z braku lepszego zajęcia, zawitał do kuchni. Świeciła pustkami, więc tylko westchnął sobie i podszedł do kuchenki. Przegrzebał wszystkie szafki w poszukiwaniu czekolady. To już była ta pora roku, gdzie jak zwykle popijał słodkości. Po przygotowaniu sobie porcji gorącej czekolady, podszedł z nią do parapetu i usadowił się tam. Zerkał na to co się dzieje na zewnątrz, popijając napój.

Wszedł do kuchni, ziewając. Chyba nikt za bardzo nie był żywy, ale nie przeszkadzało mu to, przyzwyczaił się. Podszedł do blatu, zabierając sie za robienie dla siebie kawy. Z napojem bogów przysiadł przy stole.

Weszła do kuchni z uśmiechem na ustach, czyli jak zwykle. Była przecież osobą, której uśmiech z twarzy nie schodził. Zapatrzona w swój telefon, na początku nikogo nie zauważyła, nawet swojego brata. Dopiero kiedy skończyła przeglądać stronę internetową i schowała telefon do kieszeni, podchodząc do lodówki by wyciągnąć coś do picia, zauważyła znajomą blond czuprynę. Podeszła więc do Ryouty i pociągnęła go lekko za policzki.
- Cześć, braciszku~ - przywitała się radośnie.

- Czeeeść~ - przywitał się, ale gdy został wyciągnięty za policzki nadął się mocno i pacnął ją w łapę. Od razu tez się nadął.
 - Ale nie ciągnij, to nieładnie - prychnął cicho.

Pacnięta w rękę, nadęła mocno swoje policzki niezadowolona, zupełnie jak dziecko i puściła jego policzki.
- Ja mogę! - odparła pewna tego i jeszcze zniszczyła mu fryzurę, aż w końcu podeszła do lodówki, sięgając po coś do picia, a w końcu usiadła przy stole.

Kiedy to już ogarnął zamuła, rozejrzał się po pomieszczeniu. Wyglądało na to, że nie był już sam. Spojrzał jeszcze na swój kubek po gorącej czekoladzie i westchnął. Napiłby się jeszcze. Zwlekł swoje obolałe kości z parapetu i przeciągnął się z pomrukiem.
- Witaj Kisze. - Przywitał się z blondynem, a do nieznajomej dziewczyny uśmiechnął się ciepło.

Skierowała wzrok na jakiegoś blondyna, który wrócił do żywych i upiła łyk swojego napoju, uśmiechając się wciąż.
- Kise Ryouko. - przedstawiła się nieznajomemu. No i znowu poznaje kogoś nowego. Przynajmniej tyle dobrego.

- Itaka Yukio. - Również się przedstawił, przechodząc wraz z kubkiem do zlewu. Trzeba było posprzątać po sobie. Podczas tej czynności tak jakoś zaczął sobie analizować nazwisko dziewczyny. Zerknął na nią, a potem na blondyna. Już wszystko wiedział. Pozmywał, a następnie podszedł do stołu i chwycił za jedno z krzeseł. Klapnął sobie wygodnie.

Dziarskim krokiem wszedł do kuchni.
- Dobry~ - rzucił w przestrzeń, po czym zwrócił się ku czajnikowi. Nalał do niego wody. Odwrócił się i spojrzał na każdego po kolei. Jego wzrok dłużej zatrzymał się na blondynie.
- Siemasz Kise! - zawołał wesoło do jedynej osoby, którą kojarzył - Takao jestem. - przedstawił się, spoglądając na pozostałą dwójkę i szczerząc się do nich.
- Ktoś coś pije? - zapytał sympatycznie, szperając w szafkach, licząc, że w którejś znajdzie kubek i herbatę.

- Miło mi Cię poznać, Yuu-kun. - uśmiechnęła się do niego przyjaźnie jak do każdego. Chyba nie potrafiła się nie uśmiechać, dopóki nie miała dobrego powodu do tego. Potem zerknęła na swojego brata z niezadowoleniem, bo siedział cicho więc tyknęła mocno Ryoutę palcem w policzek. Po chwili skierowała wzrok na drugiego chłopaka, który wszedł do kuchni.
- Ryouko. - przedstawiła się chłopakowi, szczerząc się. Potem pokręciła lekko głową.
- Ja dziękuję. - odpowiedziała.

- Ciebie również. - Odpowiedział i odwzajemnił uśmiech dziewczyny. Zaraz po tym przeniósł swój wzrok na wchodzącego do kuchni ludzia. Do niego też się wyszczerzył.
- Itaka Yukio. - Przedstawił się mu, odchylając do tyłu. Zaczął się bujać na krześle z nudów.
- Herbaty jeśli można. - Odpowiedział na pytanie bruneta.

Burknał tylko coś niewyraźnie na siostrę. Spojrzał najpierw na Yukio, a potem na wchodzącego Takao. Szeroko się przy tym do nich uśmiechnął.
- Doberek~! Jak tam? - zagadnął do nich. Na pytanie czarnowłosego jedynie pokręcił głową.

Zachichotał, widząc uśmiechy.
- Ale sympatyczniii~ - zauważył radośnie. Gdy otworzył którąś z kolei szafkę i nie znalazł w niej tego, czego szukał, głośno wypuścił powietrze z ust.
- Nie wiecie może, gdzie znajdę kubki? - zapytał zrezygnowany, układając usta w dziubek.

Zerknął na Kise, gdy ten zadał im pytanie. Wzruszył tylko ramionami. Nie wiedział za bardzo co odpowiedzieć.
- Skończyli nagrywać ten film... - Mruknął w końcu, ale nie rozwinął swojej wypowiedzi. Jakoś tak dziwnie się poczuł, jakby się przechwalał. Pokręcił głową.
- A czo będę mieć za tę informację? - Zapytał Takao z wyszczerzem na twarzy.

Po chwili wzrok z Yukio przeniosła na swojego brata.
- Co tam mamroczesz, młody? - spytała z uśmieszkiem. Potem zerknęła na Takao.
- W tej u góry. - odpowiedziała mu i wskazała na odpowiednią szafkę.

- Że życie z tobą jest ciężkie - wytknął dziewczynie język, a Yuu zmierzył uważnym spojrzeniem. Zmrużył delikatnie przy tym swoje oczy.
- Opowiesz mi jak poszło na lekcji, chyba że nie idziesz. Bo ja już się będę powoli zbierał, jest biologia~ - mruknął, choć po ostatnim incydencie... cóż, trudno. Wybył z pomieszczenia.

Spojrzał na Yukio z rozbawieniem i już otworzył usta, by coś powiedzieć, gdy usłyszał odpowiedź Ryoko.
- Bardzo dziękuję. - odparł, po czym wesoło, niby w ramach podziękowania, ukłonił się. Stanął na palcach i wyjął dwa kubki, nasypał do nich herbaty, a gdy woda się zagotowała, zalał napój. Jeden z nich postawił przed chłopakiem.

Podrapał się w tył głowy. Jeżeli miał być szczery sam ze sobą to nie za bardzo był w nastroju, aby teraz siedzieć na lekcji.
- Ja sobie chyba dzisiaj odpuszczę tę biologię. - Powiedział, drapiąc się w tył głowy. Kiedy brunet postawił przed nim kubek, wziął go od razu w dłonie i posłał chłopakowi wdzięczne spojrzenie.

// Ja widzę jak ty opuszczasz moje lekcje, Yuu :I

// Nie przepadam za Biologią XD Sorki XD Rozszerzenie daje w kość.

Widząc to spojrzenie, nie mógł się powstrzymać by nie poczochrać chłopakowi włosów. Uśmiechnął się do niego, wystawiając czubek języka.
- Huh? Są dziś jakieś zajęcia? - na jego twarzy pojawił się lekki grymas. Za czym, jak za czym, ale za nauką nie przepadał. Spojrzał na herbatę w kubku, którą właśnie sobie zrobił.
- Daleko stąd? Myślicie, że będę mógł pójść z herbatą? - zapytał pół żartem, pół serio. Po chwili przyłożył kubek do ust i napił się.