Szpital

Spojrzał na wózek smutny.. nie chciał by ludzie się w niego wpatrywali. Nie dość że homoś to jeszcze na wózku. Wiedział jak ludzie mogą zareagować.
-Um.. jestem dosyć zmęczony. Wyjdziesz z nim, proszę?-uśmiechnął się do niego słabo.

- Zmęczony? Przecież niedawno spałeś.. - spojrzał na niego zaskoczony i kucnął przed nim.
- Powiedz mi czemu jesteś smutny.. - szepnął.

-po prostu. Nie wiem, źle się czuje. Możemy wrócić do akademiku? -spojrzał na niego prosząco. Nie chciał z nim o tym rozmawiać.

- No... w porządku. - odparł zaskoczony po czym podniósł się i powoli pchając jego wózek, ruszyli w stronę akademika.

Kiedy przywieziono Yasuo do szpitala, blondyn musiał zostać na korytarzu, kiedy białowłosemu robili badania. Ledwo już wytrzymywał psychicznie. Widocznie był wykończony.
- Kise, dziękuję. - spojrzał na brata ze łzami.

Oczywiście nie usiedział w miejscu. Męczył sie w szpitalu, dodatkowo nienawidził takich sytuacji, bo skutecznie niszczyły mu resztki dobrego humoru i zmuszały do myśli nad własną, męczeńską śmiercią. Howgh. Po drodze jeszcze kupił im obojgu po kubku mocnej kawy. Dopiero wtedy podszedł do Kyojiego i podał mu jeden kubek.
- Siadaj - mruknął i sam usiadł na krześle, popijając gorący napój.

Chłopak roztrzęsiony przytaknął głową i usiadł na krześle, biorąc od niego kubek z kawą. Starał się uspokoić, jednak w końcu napił się kawy. W ciągu kilkunastu minut wypił całą kawę a wtedy dostał leki na uspokojenie. Zamknął oczy i w końcu oparty o ramię Kise przysnął z wycieńczenia i zamartwiania się.

Obudził się gdy robili mu jakieś badania. Wytrzymał do ich końca. Jednakże gdy przez chwilę zostawili go samego zerwał się z fotela zrywając z siebie kable i tak dalej. Wyszedł na korytarz ale od razu się cofnął widząc chłopaków razem. Serce go zabolało widząc stan Kyojiego. Podszedł by do niego gdyby nie ten cholerny Kise. Przeklął pod nosem. Zauważył po chwili idących lekarzy więc szybko schował się w łazience zanim go zobaczyli. Czuł w sobie złość i takie dziwne uczucie którego nie umiał nazwać. Zazdrość? Nie, coś poza tym. Cholera, usłyszał lekarzy którzy szli do chłopaków prawdopodobnie by im powiedzieć że chłopak zniknął.

Gdy lekarze powiedzieli mu, że chłopak zniknął, spojrzał na nich zaskoczony. Oparł Kyojiego o krzesło tak, żeby się nie obudził i zajął się zwiedzaniem pobliskich sal i szukaniem Yasuocchiego. W końcu zaglądnął do łazienki, a widząc go tam odetchnął z ulgą.
- Wracaj do sali - mruknął, starając się wypaść groźnie.

Widząc Kise ostatkami sił powstrzymał się od uderzenia go.
-Idź stąd, rozumiesz? -wysyczał przez zęby wściekły.

- H... hej, ale co jest? - spojrzał na niego, zaskoczony jego głosem. Z ust chłopaka niemal kapał jad i wypalał podłogę w łazience.
- Chcę dla ciebie dobrze - powiedział spokojnie.

Syknął i zaczął iść w jego stronę czując niewyobrażalną złość gdy zawył i upadł na podłogę.
Podniósł się, spojrzał na chłopaka i rozejrzał się.
-Kise..? Co ja tutaj robię? -głos mu drżał nie wiedział co się dzieje.

Nie wiedział o co chodzi. Z mózgu zrobiła mu się typowa papka, a on był coraz bardziej zirytowany. Uspokoił się po chwili i wziął go na ręce, dla bezpieczeństwa chłopaka zanosząc go do sali. Tam położył go bez słowa do łóżka i zawołał lekarzy. Opowiedział im całą sytuację, a oni zaczęli na nowo badać Yasuo, a Kise wyprosili z sali.

Spojrzał na niego i gdy mu nie odpowiedział rozpłakał się. Wtulił się gdy ten wziął go na ręce. Po chwili zobaczył całe to zamieszanie wokół niego. Przez cały czas tylko rozglądał się i powtarzał "Gdzie jest Kyoji?"

Gdy lekarze wyszli, w milczeniu wszedł na salę. Usiadł na krześle obok łóżka i uniósł brew w górę.
- Kyojicchi zasnął, pewnie po środkach na uspokojenie.

Westchnął.
-R-rozumiem.. -powiedział smutny. Chciał go przytulić, usłyszeć, że wszystko jest ok.
-Co się ze mną stało? -spytał. Przejechał palcem po klatce piersiowej. Czyżby on sam to sobie zrobił?

- Zemdlałeś w łazience. Lekarze mówili, że coś z sercem, ale nie jestem niczego pewny - oznajmił, krzyżując ręce na piersi i huśtając się na krześle.

W łazience? Faktycznie. Ostatnie co pamiętał to ten rozrywający ból, potem zupełnie jakby ktoś wypalił mu w pamięci dziurę.
-Och.. -tylko tyle zdołał z siebie wykrztusić.

- Nic nie pamiętasz? - spytał i zmarszczył lekko swoje brwi. To w sumie wydawało się niepokojące.

Obudził się w poczekalni, oddychając szybko. Od razu lekarze przyszli, uspokajając go. Jednak nie udało im się, więc lekarze weszli do sali mówiąc o tym Yasuo i Kise. Kyoji siedział, starając się uspokoić swój oddech.

-Nie.. -powiedział cicho. Gdy zauważył Kyojiego uśmiechnął się szeroko. Rzucił się na niego i przytulił mocno. Odgarnął grzywkę z jego twarzy i spojrzał na niego.
-Jak się czujesz? -spytał zmartwiony.

Pozwolił im nacieszyć się sobą. Wyszedł z sali i usiadł na korytarzu, gdyby był jeszcze potrzebny.

- J-Ja... Słabo mi. - wydukał z trudem, nie dając nawet rady go objąć. Ponadto cały drżał.

-przepraszam. -wydukał drżącym głosem. Pogłaskał go głowie. Spojrzał nu w oczy i uśmiechnął sie.
-Już dobrze. -przytulił go mocno do siebie.

- B-Boję się... Wybacz mi. -szepnął, czując jak zamykają mu się oczy.