Jezioro

- Nie, dzięki. Jak chcesz. - westchnął tylko i odsunął się na bezpieczną odległość, po czym położył się na plecach. Jakoś wszystko z niego uleciało. Zamknął oczy, czując narastające zmęczenie.

Zdziwiony oparł się nieco, opierając ramiona na deskach i spojrzał na niego zdziwiony.
- Kyo wszystko okay?- Spytał odgarniając do tyłu mokre włosy.

- Tak średnio. Chyba muszę się czegoś napić, żeby nie zasnąć.. - wymamrotał, rozchylając powieki i podnosząc się do siadu. Będzie trzeba wrócić do akademika.
- Idziesz do akademika czy zostajesz? - spytał go po dłużej chwili i przeciągnął się.

- Idę, idę.- Westchnął cicho wychodząc z wody, po czym naciągnął na mokre ciało rurki, co nie było łatwe, ale jakoś mu się udało. Narzucił na siebie jeszcze koszulkę, a bluzę przewiązał w pasie. Najwyżej nasiąknął mu ubrania.

Posłał mu słaby uśmiech. Zapiął smycz psu i podszedł do Kou. Ucałował go jeszcze w usta, a po chwili złapał go za dłoń.
- Pójdziesz się jeszcze przebrać, co? Ja pójdę do kuchni. Kawy muszę się napić. Przyjdziesz potem? - spytał go.

Odwzajemnił pocałunek i skinął głową.
- Jestem trochę głodny, więc na pewno przejdę.- Odpowiedział z uśmiechem, po czym zszedł z kładki na stały ląd.

- No dobra, to coś Ci przygotuję do jedzenia w takim razie. - odpowiedział mu i rozczochrał jego włosy, po czym skierował się w stronę akademika, trzymając psa na smyczy.

Uśmiechnął się szeroko i poszedł za nimi.

Nad jeziorem był tyle razy, że drogę znał na pamięć. Dzięki temu doszli do tego miejsca dość szybko, bez gubienia się lub coś z tych rzeczy. Od razu usiadł przy brzegu na piasku, korzystając z przyjemnej, ciepłej pogody. Zebrało mu się na lenistwo, dlatego jedynie zmrużył lekko swoje oczy, opierając podbródek na kolanach i patrząc na taflę wody.

Cały czas szedł obok niego, a pies latał po krzakach i tym podobnych, korzystając ze spaceru. Usiadł przy chłopaku i się przeciągnął, a potem objął go ramieniem w pasie.
- Jak tam? - zapytał po chwili, zerkając na niego spod przymrużonych powiek.

Nie odpowiedział na pierwsze pytanie chłopaka, bo też w kuchni zapytał o to samo. Uznał, że takie owijanie w bawełnę nie jest zbyt ciekawym zajęciem, dlatego wolał przejść do konkretów.
- Gdzie byłeś? - spytał w końcu. Miał nadzieję, że Aomine domyśli się, że chodziło o ostatni tydzień, kiedy nawet go nie widział. Nie chciał rozwijać tego pytania.

Westchnął cicho i przetarł oczy palcami.
- W pokoju. Jeśli już wychodziłem, to na dłuższy czas z psem. Nic więcej. - Spojrzał na niego ze znużeniem. Unikał ludzi przez ostatnie dni i co poradzić.
- A ty pewnie w kuchni i u siebie, co? Wybacz, że nie wychodziłem do ludzi. Jakoś nie miałem na to weny. Kryzys jakiś, czy chuj.

- W kuchni najczęściej. Kiedy nie włóczyłem się nocami no to jasne, że sypiałem u siebie - niedbale wzruszył swoimi ramionami. Złapał za jakiegoś płaskiego kamyka i rzucił go, w ten sposób puszczając po wodzie kilka kaczek.
- Trochę się wydarzyło, jak pewnie już zdążyłeś zauważyć - zerknął na niego kątem oka.

- Tak, zdążyłem. Trochę mnie ominęło. Ale najważniejsze... jak to, kurwa, masz brata? I dlaczego nic o tym nie wiedziałem. To już coś o siostrach słyszałem. - Podrapał się po policzku, przyglądając się mu. Akurat to go zaskoczyło, cóż poradzić. Dlatego musiał się dopytać.

- No... Mam - podrapał się zakłopotany po potylicy.
- Ma 15 lat, dopiero tu przyjechał, żeby się uczyć. Nie rozmawialiśmy ze sobą o swoich rodzinach, więc ci o nim wcześniej nie mówiłem. Poza tym, on jest dość specyficzny... Z resztą, pewnie niedługo sam go poznasz - stwierdził, niedbale wzruszając ramionami. Nie zdziwiłby się, gdyby nagle z krzaków wyskoczył Sougo i zaczął robić im zdjęcia.

- Mam się bać? - Popatrzył na niego z uwagą. Słowo "specyficzny" mogło równie dobrze znaczyć "świrnięty". Na razie jednak miał przyjemność (lub nieprzyjemność) spotkać chłopaka jedynie na chwilę, dlatego też nie mógł się wypowiadać na jego temat. Nigdy nie oceniał nikogo poprzez pryzmat jednego spotkania. W zasadzie większość osób była mu po prostu obojętna. Jak jednak będzie z bratem Kise? To się okaże przy kolejnych spotkaniach.

- Nie... To znaczy, on baardzo lubi gejów. A w szczególności robienie im zdjęć. Nie wiem czy wie, że mam chłopaka, bo nic mi o tym nie wspominał, a w kuchni było zbyt duże zamieszanie, aby się domyślić, ale równie dobrze mógł to wyczytać z plotkarskich gazetek - zastanowił się przez chwilę. Właściwie, to sam nie był pewien, czy Sougo o tym wie, czy też nie. A to mogłoby być dla niego szokiem.

- Pytałem przy nim, czy idziemy na randkę. Jeśli to usłyszał, to na pewno wie - uświadomił mu po krótkiej chwili milczenia. - No, ale w każdym razie i tak w końcu by się dowiedział. Tylko przypał, bo jak będzie ciągle za nami łaził i robił zdjęcia, to chyba umrę. Będziesz go musiał trzymać ode mnie z daleka - stwierdził, wzruszając ramionami. Po chwili - nie mogąc się powstrzymać - lekko ugryzł go w dolną wargę. Równie szybko wpił się wargami w usta Kise. Cóż, dawno się nie całowali. Trzeba było to nadrobić.

- Zwariowałeś? On jest naprawdę fajny, bez przesady - stwierdził, prychając. Zaskoczony przez pierwszą chwilę nawet nie drgnął, gdy Aomine go pocałował. Po chwili jednak przymknął oczy i odwzajemnił gest. Zwykle mieli więcej seksu, niż pocałunków, dlatego wolał korzystać jak najlepiej z każdej takiej chwili. Złapał go za podkoszulek i zacisnął na nim palce.

Nie zamierzał komentować jego słów na temat brata. Jak go pozna, to sam się przekona. Na razie po prostu przymknął oczy, przyciskając go do siebie. Pogłębił pocałunek, całkiem zadowolony. Wreszcie spędzą trochę czasu razem i do tego na leniwych pieszczotach. Niczego więcej na razie do szczęścia nie potrzebował.

Odchylił się lekko w tył pod naporem ust Aomine. W tym samym czasie ręka nieco zsunęła mu się z piasku, a on sam stracił równowagę i spadł na plecy, tym samym przerywając ich pocałunek. Cicho zachichotał, odsuwając z czoła grzywkę, aby mu nie przeszkadzała. Na razie nie chciało mu się ruszać z piasku, było całkiem wygodnie.

Posłał mu jeden ze swoich uśmieszków, rozbawiony. Znowu się nad nim pochylił i jeszcze na moment złączył ich usta w pocałunku, tym razem jednak szybko się odsunął.
- Któregoś dnia możemy wyjść na bardziej konkretną randkę - stwierdził. Oczywiście jeśli będziesz chciał. - Pomiział go po policzku.

Ugryzł go jeszcze wrednie w wargę, ale gdy Aomine się odsunął, sam się nawet nie podniósł. Lenistwo to jednak całkiem okrutna rzecz.
- W sumie czemu nie. To było tak na szybko, byleby się wyrwać z tej kuchni - przyznał w końcu, cicho wzdychając. Pociągnął chłopaka za podkoszulek tak, aby położył się obok niego.

Opadł obok niego na piach, nie przejmując się niczym. Zrobił mu malinkę na szyi, zadowolony z siebie.
- No wiem, tak właśnie myślałem, że głównie o to chodzi. Mam się postarać? Kolacja przy świecach i te sprawy? - zapytał, pół żartem, pół serio. Nie potrafił być romantyczny, chociaż czasami starał się taki być, żeby sprawić Kise przyjemność. Jak wtedy na zaręczyny. Co prawda nie wyszło tak, jak planował, ale cóż, Kise i tak się zgodził i przyjął pierścionek, więc nie było problemu.

Zadrżał lekko, gdy chłopak zrobił na jego szyi malinkę i odruchowo potarł to miejsce, ale się nie odezwał. Nie przeszkadzało mu to.
- Nie, zwariowałeś? Nie lubię za bardzo takich rzeczy. To znaczy, czasem fajnie jest mieć taki romantyczny wieczór, ale też bez przesady. Po prostu zwykła kolacja i rozmowa zdecydowanie dla mnie wystarczą, żeby randka była udana - stwierdził beztrosko. Teraz też mu się podobało.