Pizzeria

Uśmiechnęła się delikatnie do niego i po chwili w ciszy wyszła za nim. Zastanawiała się tylko nad czymś.

Wszedł do pizzeri, z ulgą czując, że w lokalu jest przyjemnie ciepło. Jako pierwszy zajął jeden ze stolików, a potem ściągnął kurtkę, wieszając ją w przeznaczonym do tego miejscu.

Wszedł do środka tuż za Kise. Gwizdnął po drodze kartę dań z innego stolika, po czym położył ją na blacie na ich miejscu. Zdjął kurtkę i rzucił ją niedbale na oparcie siedzenia, po czym przeciągnął się z zadowoleniem.
- Dobra, pora wybrać pizzę. Pierwsze co: duża, średnia czy mała?

- Średnia. Koniecznie z kurczakiem, a resztę składników możesz dobrać sam - pozwolił mu łaskawie i przysiadł na krześle. Denerwowało go to, że gdzieniegdzie jego włosy były mokre od śniegu, więc co pięć sekund je namiętnie poprawiał.

- Kurczak musi być! - zgodził się od razu. - Oczywiście dużo sera, papryka... chcesz pieczarki? Szynka też musi być, oczywiście - mruczał, stukając się palcem w brodę. Już nawet nie komentował tego, że Kise ciągle coś robił włosami.

- Tak, tak, idź zamów - już nie słuchał chlopaka, bo był zbyt zajęty próbami doprowadzenia swoich włosów do poprzedniego stanu. Ciągle wzdychał z irytacją, gdy mu się to nie udawało.

Uniósł lekko brew do góry, patrząc na Kise dość dziwnie. Potem jednak machnął ręką, wyciągnął portfel i poszedł złożyć zamówienie. Potem wrócił i przyjrzał się chłopakowi.
- Mogę wiedzieć, co tak ci te włosy przeszkadzają? Zachowujesz się, jakby popełniły zbrodnię - zauważył.

- Nie chcą mi się ułożyć! - wyżalił się w końcu i spojrzał na Aomine. Pociągnął nosem, w końcu odsuwając swoją grzywkę w tył.
- Bardzo tragicznie wyglądam? - spytał, woląc się upewnić, czy powinien się zasłaniać przed oczami innych, czy też nie.

Powstrzymał strzelenie sobie klasycznego facepalma i męczeńskie westchnięcie.
- Kise... wcale nie wyglądasz źle, a wręcz przeciwnie, dlatego też przestań, za przeproszeniem, odpierdalać - odpowiedział wreszcie.

- A... Aominecchi! - oburzony nadął swoje policzki. Potem jednak odwrócił z zakłopotaniem wzrok.
- Chcę po prostu wyglądać jak najładniej... - dodał jeszcze, jakby na swoje usprawiedliwienie. Trochę głupio się mu zrobiło.

- No i po co? Dla mnie zawsze tak wyglądasz. - Wzruszył ramionami. - Przecież nie musisz się podobać wszystkim... choć i tak pewnie podobasz. W końcu nie na darmo wzięli cię na modela.

Podrapał się zakłopotany po policzku.
- Dzięki Aominecchi - wymamrotał jedynie. Akurat wtedy przynieśli im pizzę, więc zapchał sobie kawałkiem usta.

- Nie ma za co - odparł jedynie i sam zapchał się pizza, zadowolony. Dopiero teraz uświadomił sobie, jaki był głodny.

Kise już zamilkł, zabierając się za jedzenie pizzy. Przy okazji ukradkiem rozglądał się po lokalu. Przestał to robić, gdy zauważył, że gapią się na nich jakieś dwie dziewczyny, siedzące nieco z boku. Usiadł już spokojnie.

Też nic nie mówił, bo nie widział takiej potrzeby. Po prostu powoli jadł, przyglądając się Kise. Nie dostrzegł, że ktoś się na nich gapił.

W końcu skończył jeść i się przeciągnął.Jak zwykle niezbyt dużo w siebie wmusił, ale nie przejmował się tym.
- Najadłem się - stwierdził w końcu.

Spojrzał na niego bez większego zaskoczenia.
- Powinieneś jeść trochę więcej - stwierdził, po czym sam zapchał się kolejnym kawałkiem.

- Nie, zdecydowanie tyle mi wystarcza - wzruszył niedbale swoimi ramionami. Zaczął się nieśpiesznie huśtać na krześle.

- Mógłbyś trochę przytyć - dodał jeszcze, po czym dokończył pizzę i się przeciągnął. - No, dobrze jest. Też się najadłem.

- Uważasz, że jestem za chudy? - spojrzał nerwowo w dół, na swój brzuch ukryty pod materiałem bluzy, którą miał na sobie.

- Nie, po prostu przydałoby co się nabrać trochę ciałka, żeby tak ci żebra nie wystawały - odparł i uśmiechnął się do niego lekko.

- Ale wtedy wywalą mnie z pracy - przypomniał mu i nadął swoje policzki. Niezbyt podobała mu się wizja przytycia. Poza tym, lubił swoje ciało.

- Och, bez przesady. No ale jak wolisz. - Machnął ręką i rozejrzał się po pizzerii bez większego zainteresowania.

- Przecież wiesz, że teraz modne ciało to jak najchudsze ciało - mruknął rozbawiony. Dopóki jego waga nie przeszkadzała mu w grze, nie zamierzał jej zmieniać.

- Niekoniecznie mi się to podoba, bo jeszcze naprawdę się staniesz anorektykiem i będzie - mruknął, przyglądając się mu.