Pokój 189; Kou Mukami i Axel Ledger

Kiedy poczuł usta chłopaka na swoich, na jego twarz w końcu zawitał uśmiech. Odwzajemnił ten krótki pocałunek, po czym zarzucił mu ramiona na szyję.
- I groźbami chcesz mnie zatrzymać?- Zaśmiał się, czego od razu pożałował. Ale nawet pomimo odrobinę nasilającego się bólu głowy, kąciki jego ust wciąż pozostały lekko uniesione.
- Zły Kyo-chan.- Rozbawiony pokazał mu język, po czym przewrócił chłopaka na plecy i na nowo się w niego wtulił, chcąc się nacieszyć chwilą spokoju. Był zadowolony, że w końcu sobie to wyjaśnili.

Kiedy dostrzegł jego uśmiech, ulżyło mu i miał się chyba z czego cieszyć. To, że Kou odwzajemnił pocałunek, naprawdę mu odpowiadało bo zapewniło go to o uczuciu blondyna.
- Jeśli nie będę miał wyjścia to tak. – odpowiedział z lekkim uśmiechem na ustach. Nie chciał go za nic stracić, dlatego w akademiku zatrzyma go za wszelką cenę. Nieważne co będzie musiał zrobić, chce aby Kou został tu, przy nim.
- Nie mów tak na mnie. – jęknął smutno. Chyba blondyn nie daruje mu tego i będzie go tak wciąż nazywał, chociaż szatynowi się to nie podoba. Gdy wylądował na plecach pod nim, zamrugał kilkakrotnie oczyma. Modlił się tylko, aby chłopak nie podsunął jego koszulki, bo byłoby widać wszystkie ślady po bójce.. Objął go ramionami i wtulił mocno w siebie.

- Po prostu mnie kochaj, a na pewno cię nie opuszczę.- Powiedział z łagodnym uśmiechem i na chwilę przymknął powieki. Przebywanie blisko szatyna, zawsze go uspakajało. Słysząc jego smutny jęk, poderwał głowę odo góry.
- Ale dlaczego? To tak fajnie i słodko brzmi.- Wymamrotał z lekko nadętymi policzkami i dźgnął go lekko palcem w klatkę piersiową.

- Oczywiście, że Cię kocham i zawsze będę.. – odparł, patrząc na niego uważnie. Nikogo nie kochał tak bardzo jak jego. Objął go mocniej i ucałował go w czubek głowy. Kiedy blondyn spojrzał na niego, zaśmiał się cicho.
- Bo to raczej brzmi jak byłbym tym na dole, a tak nie jest. – stwierdził spokojnie, z lekkim uśmiechem. Gdy chłopak dźgnął go w klatkę piersiową, lekko się skrzywił. To chyba bolało go najbardziej.

W odpowiedzi uśmiechnął się szeroko, nawet pomimo bólu i zamruczał cicho, kiedy pocałował go w czubek głowy.
- To zawsze można zmienić.- Powiedział starając się brzmieć poważnie. Nie mógł odpuścić sobie szansy na podroczenie się z chłopakiem. Jednak po chwili przestał się uśmiechać i zamrugał parokrotnie zdziwiony, kiedy tylko ujrzał jak chłopak się skrzywił. Podniósł się do siadu i nagle ściągnął z młodszego koszulkę. Przymrużył powieki, marszcząc przy tym lekko brwi.
- Czegoś jeszcze nie wiem...?- Spytał cicho przyglądając się jego obrażeniom.

- Tego nie będziemy zmieniać. – puścił mu oczko, z uśmiechem na ustach. Szatyn dobrze wiedział, że blondyn nie dałby rady do końca go zdominować, więc nie miał co się tym przejmować, bo i tak wyjdzie jak zwykle, czyli że Kyo byłby nad Kou. Gdy chłopak podniósł się do siadu i ni stąd ni zowąd ściągnął z niego koszulkę, chciał ją złapać, ale było za późno. Cholera. – pomyślał tylko i zerknął w bok. I co on miał mu teraz powiedzieć? To, że pobił się z kimś, że zaczął na nowo palić? Po dłuższej chwili spojrzał z powrotem na niego.
- Nie. To chyba wszystko. – stwierdził cicho. Nie chciał by blondyn to widział.

Klęknął na materacu, odgarniając grzywkę do tyłu i przygryzł dolną wargę.
- I zakładam, że nie zamierzałeś mi o tym powiedzieć...- Westchnął cicho, przesuwając opuszkami palców po jego ranach. A on się na nim kładł i ściskał w najlepsze, nawet nie wiedząc, że zadaje mu tym samym ból. Jeden się spił, a drugi wdał w bójkę.
- Oboje jesteśmy kretynami... Trafił swój na swego, co?- Zaśmiał się, uśmiechając przy tym krzywo.
- Przemywałeś to chociaż, albo dałeś się obejrzeć komuś kto się na tym zna?- Dodał po chwili.

- A po co miałem Ci o tym mówić? Abyś się niepotrzebnie przejmował? - spytał. Nie chciał go sobą martwić, więc nie chciał mu o tym mówić. Poza tym nawet jeśli te rany bolały, to chciał mieć blondyna blisko siebie, nieważne jak bardzo odczuwałby ten ból. Na jego słowa, zaśmiał się cicho.
- Na to wygląda. - odparł rozbawiony, przyglądając się chłopakowi i podniósł się powoli do siadu.
- Nie, nie przemywałem tego i nikomu tego nie pokazywałem. - odpowiedział szczerze.

- Ale teraz za to martwię się dwa razy bardziej, bo nie chciałeś mi powiedzieć.- Wymamrotał trochę naburmuszony, splatając ramiona na torsie. To było tak, jakby chłopak mu nie ufał i nie chciał na nim polegać. Westchnął cicho dobity jego ostatnimi słowami.
- Głupek.- Podsumował, po czym zeskoczył z łóżka. Zgarnął butelkę i dopił resztkę wody, po czym skierował się do wyjścia, mamrocząc coś o tym, żeby ten nawet nie myślał ruszyć się choćby na krok. W tym czasie poszedł do łazienki, skąd zabrał podręczną apteczkę i po paru minutach wrócił do pokoju.
- Pokaż najpierw plecy i nie waż się marudzić, albo ja zacznę ci grozić.- Powiedział całkiem poważnie, podchodząc do łóżka.

- Wybacz, Kou. - odparł tylko, zdołowany i zwiesił wzrok. Nie chciał go zmartwić, a skoro teraz chłopak martwi się jeszcze bardziej to Kyo zaczął się jeszcze bardziej obwiniać, że w ogóle mu te rany pokazał. Oczywiście ufał mu i to bardzo, ale nie chciał aby Kou się czymkolwiek teraz przejmował. Słysząc jak go podsumował, odwrócił wzrok i gdy blondyn wyszedł z pokoju, podniósł się do siadu, opierając plecami o ścianę. Westchnął cicho, czekając na niego, a kiedy chłopak wrócił, spojrzał na niego.
- Kou... ale nie musisz, no. - odparł, patrząc na niego i na apteczkę, ale po chwili odwrócił się do niego tyłem, aby mógł obejrzeć jego plecy.

Słysząc jak marudzi, prychnął cicho po nosem. Sam ledwo wyrabiał na głowę, ale wolał najpierw zająć się chłopakiem.
- Miało być bez marudzenia, a teraz przez to masz karę na pieszczoty na tydzień.- Powiedział starając się wypaść poważnie i groźnie. Nie rozchodziło mu się teraz o bójkę, jedynie o to, że chłopak nie zajął się swoim ciałem. Jeszcze wdałoby się jakieś zakażenie, a potem byłyby z tego same problemy.
- I nie obiecuję, że będę delikatny.- Dodał już do granic dziecinnie naburmuszonym głosem, po czym wziął się za przemywanie jego ran, wodą utlenioną. Wbrew temu co powiedział, robił to nadzwyczaj delikatnie. Na koniec, na większe rany nakleił plastry, po czym nakazał chłopakowi, aby odwrócił się do niego przodem. Kiedy ten się usłuchał, opatrzył jego tors, po czym obejrzał go jeszcze dokładnie. Zadowolony z siebie, przysiadł na brzegu materaca i wziął ostatni plaster, po czym przykleił go na czole szatyna, nawet pomimo braku rany w owym miejscu i wrednie docisnął go mocno.

- Kara na pieszczoty? Nie ma mowy. - odparł widocznie niezadowolony, zerkając na niego przez ramię. Uważał, że blondyn nie ma powodu by się martwić, bo w końcu nic się nie działo i wszystko było w porządku... przynajmniej według niego.
- To mi akurat nie przeszkadza.. ludzie zwykle nie są delikatni. - stwierdził ze spokojem, nie pokazując po sobie żadnych emocji gdy przemywał jego rany. W końcu jednak odwrócił się do niego przodem i dał się opatrzyć do końca. Dobrze, że Kou nie wiedział iż to nie była jedyna bójka, bo kiedyś ciągle się bił. Zamrugał kilkakrotnie i jęknął kiedy chłopak docisnął plaster na jego czole. Po chwili ściągnął go z czoła i położył chłopaka na łóżku, nachylając się nad nim. Spojrzał mu głęboko w oczy.

- Jest mowa.- Odparł jedynie z uśmiechem, kiedy usłyszał jego niezadowolony głos. A może właśnie takim oto sposobem uda mu się oduczyć chłopaka głupich bójek? Chociaż sam też nieźle na tym ucierpi... Zaraz pokręcił gwałtownie głową. Już nie cofnie swoich słów. Kiedy wylądował na łóżku, spojrzał na chłopaka pytająco.
- No co?- Mruknął splatając ramiona na torsie i starając się nie nadymać tak bardo policzków.

- Skoro nie, to nie. Za dwa dni będziesz mnie o to błagał. - zażartował z uśmieszkiem na ustach i podniósł się. Westchnął cicho i pokręcił lekko głową.
- Nic. - odparł jedynie, siadając na łóżku i plecami opierając się o ścianę.

- Chciałbyś, ale wyzwanie przyjęte.- Powiedział całkiem poważnie i uważnie obserwując jego reakcję, podniósł się do siadu. Powoli już nie wytrzymywał tego bólu. Wygrzebał z apteczki leki przeciwbólowe, po czym połknął dwa bez popijania.
- Ah tak...- Westchnął cicho i sam oparł się o ścianę, a głowę ułożył na ramieniu młodszego.

- Oczywiście, że bym chciał. - odparł z lekkim uśmiechem na ustach. Pogłaskał go po włosach i ucałował go w czubek głowy.
- Aż tak Cię boli? - spytał ze zmartwieniem, przyciągając go bliżej siebie. Zerknął na niego ze słabym uśmiechem. Po chwili sięgnął do kieszeni spodni, wyciągając paczkę papierosów.
- Mogę zapalić czy mam wyjść aby to zrobić? - zapytał cicho.

Zamruczał cicho pod nosem, po czym przymknął powieki.
- Nie, powoli przechodzi. Ale wolę się szybciej pozbyć bólu.- Odparł. Zwyczajnie nie lubił nawet najlżejszego bólu. W takich chwilach trudno mu było usiedzieć w spokoju i nie mógł się na niczym skupić.
- Wolałbym, żebyś w ogóle nie palił.- Powiedział, uchylając jedną powiekę, aby na niego zerknąć.- Ale skoro musisz to przynajmniej uchyl okno.- Dodał nie chcąc mu za bardzo matkować o tym jakie to niezdrowe. Uśmiechnął się delikatnie, rozbawiony własnymi myślami.

- To więcej tyle nie pij. - odparł i pstryknął go w czoło z lekkim uśmiechem. Nie chciał go widzieć pijanego, ale skoro Kou był dorosły to nie zabroni mu pić, ale mógłby chociaż z umiarem. Inaczej na pewno szatyn zacznie się zamartwiać.
Na jego słowa schował papierosy do kieszeni. Najwyżej później zapali. Fakt, że ponad połowę paczki już wypalił w pół dnia i to chyba najbardziej może być niepokojące. Nie powiedział nic przez chwilę bo nad czymś myślał. W końcu spojrzał na niego.
- Chyba nie dzwoniłeś do Twojego ojca, co? - spytał bo skoro chłopak chciał wyjechać to raczej musiał dzwonić do swojego rodzica chociaż szatyn miał nadzieję, że nie.

- Jeśli obiecasz więcej się nie bić to może się zastanowię.- Mruknął niezadowolony łapiąc się za czoło. Nie planował wypić, aż tyle. Chciał jedynie pograć w darty, a że akurat napatoczył się typek chętny na mały zakład, to napił się i zagrał z nim, a przy okazji zarobił na tym sporo. Uśmiechnął się pod nosem zadowolony z siebie, po czym położył się na plecach, a głowę oparł na kolanach chłopaka i przeciągnął się leniwie.
- Dzwoniłem, ale rozłączyłem się jak tylko odebrał.- Powiedział zgodnie z prawdą i zaśmiał się cicho.- No i znów muszę zmienić numer.- Dodał rozbawiony.

- Tego nie da się tak pozbyć. Biję się już kilka lat jak oczywiście jest powód, ale postaram się przestać. - odparł jedynie i cicho westchnął. Jakie byłoby jego życie bez bójek? Uważał, że w pewnej części nudne. Jeszcze pamiętał jak raz to jemu się trafiło do szpitala, ale na szczęście nic się nie stało. Przeczesał jego włosy palcami.
- Jeśli nie usłyszał Twojego głosu to nie masz co się martwić. Liczę tylko, że tu nie przyjedzie aby Cię zabrać. - odparł i kaszlnął przykrywając usta. Cholerny kaszel przez te papierosy.

- Parę lat?... Skoro masz takie doświadczenie to przynajmniej dobieraj rozważnie przeciwników. To nie wygląda jakbyś wygrał.- Mruknął zaciskając dłoń w pięść i stuknął nią lekko w klatkę piersiowa szatyna.
- Nie wybaczę ci jeśli stanie ci się coś poważnego. Lepiej to sobie zapamiętaj Kyo.- Powiedział całkiem poważnie, wpatrując się w niego z dołu, spod przymrużonych powiek.
- Sam na to liczę. Odmówiłem już tyle razy, ale on i tak się nie poddaje.- Westchnął ciężko, wyciągając komórkę z kieszeni. Jak na razie cisza. Może już sobie odpuścił? Po chwili znów zerknął na chłopaka.
- I naprawdę potrzebne ci było to palenie?- Spytał z widoczną troską w oczach i podniósł się do siadu.

- Sami się prosili. Było ich trzech, w tym wypadku nie miałem szans. - mruknął, zerkając w bok. Chyba naprawdę cholernie go zmartwił, czego nie chciał. Następnym razem musi bardziej uważać, ale liczył, że następnego razu nie będzie.
- Zapamiętam. - uśmiechnął się słabo, kierując na niego niepewnie wzrok. Teraz to już na pewno zrezygnuje z bójek. Nie miał zamiaru stracić chłopaka, więc musiał zaprzestać brania w tym udziału.
- Jak tu przyjedzie to z nim porozmawiam i wszystko wytłumaczę. Jesteś dorosły, więc nie może Ci tego zabronić. Prędzej moi rodzice mogliby mnie wziąć stąd bo jestem nieletni, ale słaby kontakt z nimi utrzymuję, więc o to nie mam się co martwić. - uśmiechnął się trochę bardziej. Przynajmniej sam nie będzie musiał opuszczać akademika. Na jego pytanie, zacisnął lekko zęby a potem zerknął w bok z żałosną miną.
- Nie mogłem znieść tego, że możesz nie chcieć mnie widzieć, że wszystko zniszczyłem... a palenie mnie uspokaja. - odpowiedział i spojrzał gdzieś w podłogę.

Sam miał taki ciemny rozdział w swoim życiu i nie jest z tego zbyt dumny, ale to się pominie. Niech chłopak dalej myśli, że jest niewinny. Na jego odpowiedź posłał mu ciepły uśmiech.
- A myślisz, ze nie próbowałem mu tego wytłumaczyć? To nic nie da. On chce dziedzica, a że mój starszy bart nie jest zbyt dobrym materiałem to przerzucił się na mnie.- Powiedział odgarniając swoją grzywkę do tyłu.- Lepiej go zwyczajnie zignorować.- Dodał przechylając głowę na bok, strzelając karkiem. A było nie spać w dziwnych pozycjach. Kiedy usłyszał ostatnią wypowiedź młodszego, spojrzał na niego zdziwiony.
- Więc teraz nie masz powodu, aby palić.- Stwierdził zadowolony, po czym zbliżył się do niego na klęczkach i zarzucił ramiona na szyję.- Od teraz jeśli będziesz zdenerwowany to przyjdź o mnie, a pomogę ci się uspokoić.- Wyszeptał zmysłowym głosem wprost do jego ucha. Zaraz odsunął się z niewinnym uśmieszkiem.

W sumie nie bardzo znał przeszłość Kou, tak jak blondyn nie znał jego przeszłości, przynajmniej w jakimś dużym stopniu. Można by rzec, że praktycznie się nie znali, a tak dobrze się rozumieją i w dodatku kochają.
- Może gdy wytłumaczy mu to ktoś z zewnątrz, coś da.. Postaram mu się przemówić aby dał Ci żyć tak jak chcesz i z tym z kim chcesz. - uśmiechnął się do niego, palcami przeczesując jego jasne kosmyki. Słysząc jego pierwsze słowa, już się trochę bardziej uśmiechnął. Niestety ten zmysłowy głos Kou, sprawiał, że szatyn nie mógł się powstrzymać. I jak on miał tu tydzień wytrzymać?
- Przyjdę z każdym jednym problemem i zdenerwowaniem.. - uśmiechnął się pod nosem, wpatrując się w jego oczy.
- Musisz mnie tak nakręcać? - jęknął smutno, doskonale wiedząc, że jeśli Kou będzie tak go nakręcał, a on nic nie będzie mógł zrobić to chyba zwariuje.

- Jak matka mu nie przegadała do rozumu to już nikt nie da rady. A jeszcze jakby dowiedział się, że jestem gejem to w najlepszym wypadku wsadziłby mnie na oddział zamknięty.- Powiedział rozbawiony osobą swojego własnego ojca. Jedyne co obchodziło tego człowieka to firma i reputacja. Wpatrywał się w oczy chłopaka z uroczym uśmieszkiem na ustach i skinął głową.
- Ale czy ktoś tutaj kogoś nakręca?- Udał zaskoczonego.- Ja nic o tym nie wiem.- Dodał, po czym chuchnął omiatając jego szyję ciepłym oddechem. Uwielbiał w ten sposób droczyć się z chłopakiem.