Pokój numer 188; Kyoji Kusatsu i Jeremy Green.

- No tak, w sumie to rozumiem. W końcu jestem Twoim byłym i to trochę niezręczne by było gdybyś mi się wygadywał z tego, prawda? - spytał cicho, lekko się jednak uśmiechając i podparł głowę na dłoni, przymykając na chwilę oczy. Odstawił przy tym puszkę pepsi na biurko.
- Nad czym tak myślisz? - spytał i uchylił lekko powieki.

-Nie no.. nie o to chodzi.. po prostu.. uh.. - nie wiedział jak to powiedzieć, po prostu opowiadanie o czymś nie sprawiało mu ulgi, tylko czuł się z tym jeszcze gorzej.
-Nie mogę się z tymi wspomnieniami pogodzić. Znaczy.. byłem taki strasznie głupi, że się zastanawiam jak to w ogóle możliwe. Powinna być jakaś granica co nie? - zaśmiał się cicho próbując żartować.
-Jeśli mam być szczery.. prawdopodobnie nigdy się nie pozbęde tego uczucia do Ciebie. Gdzieś tam mnie dręczy choć staram się to zignorować bo to raczej niezręczne dla nas obu.. Ale nawet pomimo tego.. nie chciałbym się pozbyć tych wspomnień..- powiedział szczerze co mu leżało na sercu, nie wiedział czy dobrze zrobił ale stało się, powiedział co powiedział.

- Hm... jakaś chyba tak. - stwierdził tak cicho, że praktycznie niesłyszalnie, zerkając na chłopaka i słuchając tego, co dalej miał zamiar powiedzieć. Na jego twarzy wymalowało się zdziwienie już po pierwszym zdaniu. Tego to się nie spodziewał.
- Y-Yasuo... - mruknął cicho w zaskoczeniu. Podrapał się jeszcze w tył głowy i zerknął na swoją puszkę.
- Nawet nie wiem co powiedzieć. - wymamrotał jedynie, nie patrząc już na chłopaka.

-Wybacz.. -wymamrotał cicho zawstydzony. Na jego twarzy bezwiednie pojawił się rumieniec.
-Pewnie to niezręczne dla Ciebie słyszeć coś takiego z moich ust.. -zaczął się nerwowo bawić kapslem od puszki. Nie wiedział za bardzo co teraz zrobić. Co jeśli powiedział za dużo? Wiedział, że Kyoji raczej nie posunie się do radykalnych kroków i nie zerwie z nim kontaktu czy coś ale co jeśli?

- Szczerze to trochę tak, bo przecież od dawna nie jesteśmy ze sobą... - wyjaśnił tylko cicho, wpatrując się w puszkę pepsi. Złapał za nią i upił łyk z tej puszki. Potem wbił spojrzenie w blat biurka. Był faktycznie tym zdziwiony i aż sam nie wiedział co powiedzieć, a nawet zrobić. Zacisnął tylko palce na puszce i zamknął oczy.

-Przepraszam.. -powiedział. Czuł jak oczy go lekko szczypią. Zamrugał parę razy by te głupie łzy nie miały zamiaru przypadkiem wypłynąć.
-Niepotrzebnie to powiedziałem, zapomnij.. -powiedział starając się zatuszować wszystko uśmiechem. No i dlaczego zawsze wszystko się pieprzyło w ten sposób? Zawsze starał się takich sytuacji unikać ale wychodziło zawsze na odwrót.

Miał wrażenie, że głos Yasuo trochę się zmienił. Od razu to poznał. Po takim czasie w jakim z nim był, to było oczywiste, że wie o co chodzi. Odstawił puszkę na biurko i wstał, podchodząc do niego.
- No tylko mi tu nie płacz, Yasu. - uśmiechnął się do niego i przykucnął obok niego i przyjrzał mu się. Położył dłoń na jego głowie i zmierzwił mu włosy. Nie chciał by mu się tu rozkleił.

Odwrócił głowę. Nie chciał by chłopak na niego patrzył. Znowu się rozklejał jak dziecko. Nie cierpiał tego ale jak bardzo chciał to zmienić to nie potrafił.
-przepraszam.. daj mi chwile, zaraz mi przejdzie. -wziął parę głębokich oddechów. Po chwili uśmiechnął się lekko do chłopaka.
-widzisz, już mi lepiej.

- Nie obrażaj mi się, no. - wymamrotał kiedy chłopak odwrócił głowę w bok. Dobrze wiedział, że wtedy chłopak zwykle się rozklejał, a nie chciał tego.
- Jeśli potrzebujesz się wypłakać to śmiało. Może potem będzie lepiej. - stwierdził cicho, a potem uśmiechnął się również lekko na kolejne jego słowa.

Potrząsnął głową.
-Nie, już mi lepiej, poważnie. -spojrzał na niego ze spokojem. Przypomniał sobie o czymś po chwili, wyjął z kieszeni bluzy tabletki, wziął jedną i przełknął. Po tej tabletce na pewno szybko mu się poprawi i się uspokoi.

- Bierzesz leki? - ściągnął brwi i przyjrzał mu się badawczo. O tym nie miał zielonego pojęcia. Trochę go to zaniepokoiło, ale nie będzie nic z niego wyciągał.

-Biorę.. powiedzmy że się nabawiłem trochę depresji. To leki uspokajające. - wyjaśnił ze spokojem. Zaczął odczuwać kojące działanie leków. Zawsze wtedy stawał się trochę nieobecny. Czuł się wtedy jak na dragach.

- Jak to? Um... to przeze mnie? - spytał niepewnie. Zaczynał czuć się trochę winny tej sytuacji, ale co miał zrobić? Widząc jak zaczął być trochę nieobecny, zaniepokoił się, ale z pewnością leki musiały tak działać i był tego świadom.

-Niee, spokojnie, to nie przez Ciebie. -uśmiechnął się do niego. Jakoś tak nagle miał ochotę go pocieszyć więc poklepał go po głowie. Nie było to trudne jako, że aktualnie kucał.
-Po prostu mam trochę problem z emocjami, no ale nie ważne. -Akurat w ten temat nie chciał się zagłębiać.

- Mam nadzieję, nie chciałbym aby to było z mojej winy. - odparł cicho, ze słabym uśmiechem na ustach. Kiedy poczuł jego dłoń na swojej głowie, zaśmiał się cicho.
- W porządku. W razie co to mów. - stwierdził i zaraz się wyprostował. Zerknął w stronę okna, a później na telefon i ciężko westchnął.

Uśmiechnął się do niego nieco pewniej.
-Nie jest, także się nie prze.. -przerwał w pół zdania bo zorientował się że po jego policzkach spływają łzy.
-A-ale.. jak to? -Szczerze go to zaskoczyło i zadał to pytanie bardziej samemu sobie. Otarł szybko dłońmi policzki ale od razu poczuł w oczach kolejne łzy..
-nie rozumiem.. -wymamrotał.. spojrzał na Kyojiego z strachem w oczach tak jakby tamten mógł mu dać odpowiedź.
-To się nie powinno wydarzyć, daj mi chwile.. -odwrócił się do chłopaka tyłem. Zrobił kilka głębokich wdechów. Starał się wyrzucić z głowy myśli które po niej krążyły. Nie miał ochoty właśnie teraz powracać do wspomnień. Czasami po prostu nachodziły na niego ze zdwojoną siłą i nawet leki nie pomagały wtedy.

Był niemal zszokowany tym, co się działo z chłopakiem. Było to również niepokojące. Wpatrywał się w niego jak płakał, nie wiedząc co zrobić. Zadrżał lekko, a czując na sobie jego przerażony wzrok, podszedł do niego i usiadł na łóżku obok.
- Jeśli potrzebujesz, wypłacz się. - odparł spokojnie i pogłaskał go po głowie, nie wiedząc co innego mógłby zrobić.

-Ja.. chyba pójde.. -czuł że jest dla chłopaka tylko kłopotem w tej chwili co sprawiało, że czuł się jeszcze gorzej. Wstał niepewnie ale zakręciło mu się w głowie i zachwiał się siadając z powrotem na łóżku.
-Przeklęte leki.. nawet nie mogę przez nie ustać.- wymamrotał zły..

Nie uważał go za kłopot, a tylko czuł się trochę niezręcznie co raczej było dość normalne w takiej sytuacji. Siedział na łóżku, obserwując go, a widząc jak się zachwiał i wylądował z powrotem na łóżku, zamrugał parokrotnie.
- Jeśli chcesz, możesz tutaj spać. - stwierdził zupełnie normalnie.

Słysząc jego słowa zarumienił się. Przynajmniej w końcu łzy przestały mu lecieć.
-Nie będzie Ci to przeszkadzać? Chociaż w sumie po tych lekach i tak żadne ze mnie zagrożenie. -roześmiał się cicho. Przeczesał dłonią włosy. Przynajmniej się uspokoił w międzyczasie.

- Nie, w końcu nie raz widziałem jak spałeś, nie? - spytał, lekko się do niego uśmiechając, a zaraz uniósł brew do góry.
- Oi, o jakim zagrożeniu mówisz? - spytał, mrugając kilkakrotnie.

-No niby tak.. ale to było co innego.. -wymamrotał. Widząc że wziął on jego wypowiedź na poważnie od razu uniósł do góry ręce w obronnym geście.
-Żartowałem tylko. Żadne ze mnie zagrożenie obojętnie czy z czy bez leku.

- Też racja, co innego. - przyznał zgodnie z prawdą. Byli tylko przyjaciółmi, przynajmniej to było według Kyo. Potem nadął się mocno niezadowolony.
- Nie kłam mnie teraz! - zaśmiał się tylko.

Westchnął cicho, i położył się ba łóżku czując że momentalnie ogarnia go senność.
-Ja już się chyba zdrzemnę.. dobranoc.. -wymamrotał i zanim się zorientował zasnął.

Wstał z łóżka i przeciągnął się, podchodząc do okna. Usiadł na parapecie i spojrzak na niego.
- Dobranoc. - rzucił a gdy chłopak zasnął, wyglądał w ciszy przez okno.