Dziedziniec

Wreszcie wylazł na dziedziniec, przeciągając się. Ze sobą miał bluzę, którą po drodze założył, bo było już całkiem chłodno, a niezbyt podobała mu się wizja choroby. Następnie usiadł na schodkach, bawiąc się telefonem. No, zawsze jakieś zajęcie, jakby nie patrzeć!

Haizaki zostawił rzeczy w pokoju, ale stwierdził, że nie chce się kisić w akademiku, toteż wyszedł sobie na dwór. Na sobie miał bluzę jego szkoły. Na dworze od razu dostrzegł znaną mu blond czuprynę. Zakradł się do niej po cichu i przysunął bardzo blisko ucha złotowłosej.
-Bu.
Powiedział wprost w nie, przyglądając się jemu i jego reakcji.

Kise nie spodziewał się, że ktoś go postanowi zajść klasycznie, od tylca. Dlatego kiedy usłyszał owe "bu" zaraz przy swoim uchu, z jego ust wyrwał się cichy, dość dziewczęcy pisk, a ciało chłopaka gwałtownie podskoczyło. Niemal nie upuścił przy tym telefonu. Szybko zerwał się na równe nogi, dopiero wtedy odwracając.
- He... hej! Shogo-kun, mógłbyś mnie nie straszyć! - burknął, nieco zażenowany swoją reakcją, bo wiedział, że chłopak może się z niego śmiać. Już nawet przez całą sytuację nie był zdziwiony jego widokiem.

Shogo wydał z siebie gardłowy rechot. O tak. To go tak bawiło. 
-A co będę z tego miał, Ryota? 
Spytał z cwaniackim uśmiechem na ustach, a następnie sprzedał mu pstryczka w czoło. Przecież teraz będzie delikatny, w końcu dopiero przyjechał. Później się rozkręci, nie ma co.

Gwałtownie odtrącił jego dłoń od swojej twarzy głównie dlatego, że przez chwilę bał się, że chłopak mu zrobi coś strasznego. Na przykład wyrwie brwi.
- Pomyślmy. Może zachowasz wszystkie zęby? - wymamrotał, jawnie grożąc mu pobiciem. To już można uznać za groźby karalne, więc i powinno brzmieć groźniej. Oraz bardziej zajebiście.

Okej. To odtrącenie dłoni już go bawiło, ale to co powiedział mu blondyn rozwaliło go do reszty. Haizaki zaczął się śmiać. Po prostu śmiał mu się w twarz. 
-Ha. No proszę. Takie groźne słowa, wypowiadane bez przekonania, w dodatku przez kogoś takiego. Normalnie strach się bać. 
Powiedział, udając przerażenie, jednak długo tak nie wytrzymał i znowu roześmiał mu się w twarz.

Nadął swoje policzki, bo to wcale nie było miłe, kiedy chłopak się z niego śmiał. Udał więc, że się zamachnął, aby przyłożyć mu klasycznie z plaskacza, ale w ostatniej chwili jedynie poklepał go po policzku. W miarę delikatnie, żeby nie było!
- Zmarszczki ci się zrobią od tego śmiechu.

No i proszę, wreszcie wrócił do akademika i już na dziedzińcu trafił na Kise. No... i z Haizakim, ale to się przemilczy. Zupełnie go zignorował, podchodząc do blondyna i na starcie go przytulając.
- Przepraszam, miałem być wczoraj, ale miałem kłopot z podróżą. Nie jesteś zły? - zapytał, żeby potem nie było, że nawet się z opóźnienia nie usprawiedliwił.

Był zbyt zaabsorbowany drażnieniem się z Haizakim, żeby zauważyć zbliżającego się Aomine. Dlatego delikatnie podskoczył, zaskoczony, gdy poczuł jak ktoś go przytula od tyłu. Zaraz potem jednak się uśmiechnął, bo i tęsknił za chłopakiem.
- Nie, nie złoszczę się. Chociaż trochę się martwiłem - przyznał jeszcze.

- Następnym razem po prostu do ciebie zadzwonię, gdyby coś mi wypadło - mruknął i posłał mu lekki uśmiech. - Chcesz gdzieś ze mną wyskoczyć, jak zostawię rzeczy? To raczej lepsze, niż stanie tu z nim. - Wskazał na Haizakiego, który chyba jakoś zamilkł na jego widok. Pewnie sobie przypomniał, jak od niego dostał.

Chwilę się zastanowił, a następnie powoli skinął głową.
- Właściwie czemu nie. Idź odstaw te walizki do siebie do pokoju, a ja tutaj poczekam - odparł, nie chcąc też niepotrzebnie włóczyć się za chłopakiem.

Pokiwał głową i poszedł zanieść walizki do pokoju. I psa. Nie można zapominać o psie.
Potem zaś wrócił do Kise i posłał mu uśmiech.
- To dokąd idziemy? - zapytał.

Odprowadził chłopaka wzrokiem, a potem usiadł na schodach, czekając aż ten wróci. Kiedy tak się stało, zerknął na niego kątem oka i wzruszył ramionami.
- Nie mam zielonego pojęcia. Jakieś specjalne wymagania? - zapytał, dopiero wtedy podnosząc dupę.

- Nie mam żadnych. Mi to w sumie obojętne, czyli norma - odpowiedział, wzruszając niedbale ramionami. - W ogóle... jak tam u ciebie? Jakby nie było, kilka dni się nie widzieliśmy - zauważył.

Odetchnął cicho i w sumie chwilowo mu nie odpowiedział, bo myślał nad tym, gdzie mogli pójść. I jedyne co zrobił, to machnął na niego ręką, idąc przed siebie.

Dobra, coś Kise nie wydawał się zachwycony z jego towarzystwa. Mimo to, poszedł za nim.

Rozejrzał się. Pogoda nie była taka zła, więc usiadł na pierwszej lepszej ławce. Wyjął z kieszeni słuchawki i włożył je do uszu. Przez chwilę spoglądał w niebo, potem przymknął oczy. Zaczął cicho nucić jakąś piosenkę, delikatnie tupiąc nogą w jej rytm.

Ziewnął, otwierając oczy. Znowu przysnął? Przeciągnął się i rozejrzał. Nikogo w pobliżu nie było, więc odetchnął z ulgą. Nikt normalny nie sypia w takich miejscach, chyba. Kichnął.
- Cholera - jęknął - Chyba się przeziębiłem.
Chociaż nie powinno mnie to dziwić, jak zasypiam w takich miejscach, przeszło mu przez myśl. Wyjął słuchawki z uszu, w których już dawno nic nie grało; bateria chyba się rozładowała. Zasunął bluzę aż pod brodę. Przez chwilę spoglądał na swoje buty, pociągając nosem. Wstał i powolnym krokiem powlókł się w stronę budynku.

Wyszedł na dziedziniec, jak też się spodziewał, jako pierwszy. Nie przeszkadzało mu to jednak, bo nigdzie się mu nie śpieszyło. Przysiadł jedynie na schodach prowadzących do akademika.

Wyszedł z akademika. Na widok Kise lekko się uśmiechnął, puknął go w ramię i gwizdnął na Gucia. Gdy ten podbiegł, założył mu smycz.
- Możemy iść- rzucił po prostu.

Drgnął, kiedy chłopak do niego podszedł. Zaraz jednak szeroko się uśmiechnął i skinął głową, wstając. Lekko się przeciągnął.
- Chodźmy - zgodził się, idąc w stronę miasta.

Tylko się uśmiechnął i poszedł za nim.

Po paru minutach wyszedł na zewnątrz ze swoją psinką na rękach. Położył ją na ziemi, a sam oparł się o drzewo czekając na Kuroko. Psina zaś zaczęła chodzić dookoła szperając gdzie tylko mogła.

Po tym jak zszedł do pokoju, przebrał się jeszcze i obudził Dwójkę. Przyda im się spacer, przynajmniej odpoczną na świeżym powietrzu. Wyszedł na dziedziniec z Nigou na rękach i skierował wzrok na chłopaka.
- To jak? Idziemy? - spytał, stawiając psa na ziemi.

- Jasne. Noire! Chodź tutaj! -zawołał jednak zwierzak zignorował polecenie i dalej szperał w krzakach.
- Sekundkę... Małe problemy "techniczne". -mruknął i zaczął chodzić po krzakach by znaleźć psinę. Widząc ją w końcu, złapał ją i wrócił do Kuroko.
- Ona uwielbia mnie irytować... Niestety. -westchnął ciężko gładząc psinę po głowie.