Korytarz .

Słysząc jego pomruk tylko uśmiechnęła się do niego ciepło i przeczesała dłonią jego włosy. W sumie dobrze, że się z nią nie kłócił. Nie dałaby mu za wygraną. Jeśli chodzi o przekamarzanie się i atak słowny była nawet dobra. Ale bardziej pasuje do niej określenie "cięta ". Kiedy zadał jej pytanie od razu pokiwała głową na tak. Tu przyznawała mu rację. Leżenie lepsze niż stanie w jednym miejscu przytulając się do siebie. Spojrzała mu głęboko w oczy z uśmiechem na ustach. Czuła się przy nim swobodnie, nie musiała udawać super poważnej, spokojnej dziewczyny. Była... po prostu sobą. Tą sprzed kilku lat, a tak bardzo tego nie chciała.

Uśmiechnął się do niej gdy się zgodziła aby pobyli w pokoju. Tym razem chyba pójdzie z nią do swojego. Przynajmniej Sig wiedziałaby w którym pokoju chłopak mieszka. Po chwili złapał ją za dłoń i ruszył w stronę swojego pokoju.

Nie ważne gdzie mieliby iść, chciała być blisko niego. Dziwnie to brzmiało, ale była to szczera prawda. Osobiście może by się do tego nie przyznała, ale wiedziała co czuje. Z lekkim uśmiechem na ustach ścisnęła jego dłoń i poszła za nim. Cieszyła się, że mimo tak późnej godziny udało im się spotkać. Chyba wolała to niż rozmyślanie nad swoim przyrodnim bratem i tym że jej ojciec zdradził jej matkę w pierwszych latach ich małżeństwa. No i się jeszcze do tego nie przyznał... Burak.

z.t.

Była zniesmaczona faktem iż zaraz przeżyje okropny ból, tak... zachowywała sie jak dziecko jeśli chodziło o takie rzeczy.
- A co jeśli z powodu nadmiernego bólu umrę? - zapytała ze strachem w oczach siostrę.

Wykonała tradycyjny face palm i spojrzała na siostrę jakby błagała o litość.
-Nic ci nie będzie. To ci pomoże nie zaszkodzi. To tylko woda utleniona.- powiedziała -To idziemy do mnie, czy do ciebie?
Zapytała przystając niedaleko ich pokoi. w sumie miały do siebie nie daleko.

Popatrzyła się na siostrę jak robi swoje "face palm" i przez chwile zastanawiała się czy jej młodsza siostra rozumie powagę sytuacji, przecież zaraz mogła umrzeć! no dobra... może nie od razu umrzeć ale ten ból, no oki doki może trochę przesadzała ale nie mogła inaczej. Gdy usłyszała o pokojach przypomniała sobie, że się jeszcze nie rozpakowała, ale to może poczekać.
- Wiesz mi to obojętne ale możemy iść do twojego pokoju bo swój już widziałam -

-Jak chcesz- powiedziała i weszła do swojego pokoju.

poszła za nią

Wyszły znów na korytarz.
-No to jakie masz plany?

Patrzyła z szatańskim uśmieszkiem na różne pokoje.
- Może kogoś odwiedzimy? -

-Okej, ty decyduj- powiedziała i idąc za siostrą błagała w duchu, żeby nie zrobiła dużego głupstwa.

Nie szła za daleko, stanęła pod pokojem obok.
-Co powiesz na sąsiadów? -

-okej- poszła dalej za siostrą

- Na Szatana. - pisnęła, kiedy dziewczyna chwyciła ją za rękę, a kiedy trafiła do jej majtek, nie wiedząc co zrobić zaczęła po prostu panikować. Już nigdy nie tknie alkoholu i już nigdy nie będzie miała dobrych intencji względem swojego kuzyna.

- Wsadź głębiej, tylko ostrożnie.- Jęknęła czując jej rękę na jej gołej skórze. Nie chciała do tego doprowadzić do takiej sytuacji, to wszystko przez Midorimę. Zerknęła kątem oka na Momo, a w sumie fajna było. Nie wytrzymała napięcia i poczuła mokro w majteczkach.

- JEZU KRYSTU. - wrzasnęła, że dało się ją słychać pewnie w połowie akademika i jak oparzona wyciągnęła rękę.

Zerknęła na nią. Taka podobna do Midosia- niedoświadczona. Będzie trzeba ich trochę pouczyć.
- To będziemy musieli inaczej, po ja tu dochodze przy Tobie.- Uśmiechnęła się słodki i wyciągnęła z kieszeni spódniczki zapasowe kluczyki, po czym się odpięła i w podskokach opuściła korytarz.

Krzyknęła jeszcze tylko i pobiegła w stronę łazienki.

Po wejściu do akademika przyglądała się wciąż bratu zaciekawiona. Co sprawiało, że stawała się dla niego miła, tego chyba nie pojmie. Niczym zagadka życia. Gdy zatrzymała się w końcu na głównym korytarzu spojrzała na brata z lekkim westchnięciem, które wydobyło się z jej klatki piersiowej.
- Nie będziesz miał nic przeciwko temu, że już pójdę do siebie?
Spytała mierząc szatyna czerwonymi ślepiami i zacisnęła mocniej dłoń na laptopie. Nie to że miała już go dość, była po prostu zmęczona i chciałaby się położyć.

Wszedł za nią do akademika i gdy zauważył, że Sig mu się przygląda, uniósł brew w górę, ale nic nie powiedział. Westchnął cicho.
-Nie, nie będę miał. 
Powiedział spokojnie. Sam poszedł do kuchni, może tam ktoś żyje.

Bez jakiegokolwiek zawahania czy zastanowienia ruszyła w stronę swojego pokoju żegnając się cicho z bratem. Będą mieć nie jedną okazję do spotkania i rozmowy. Teraz musiała odpocząć.

z.t.

Szedł sobie spokojnie, aż usłyszał jak ktoś obraża jego znajomą, która kiedyś dała mu numer. Zadzwonił więc do niej by jej o wszystkim powiedzieć.

Chłopak stanął na korytarzu opierając się plecami o ścianę. Spojrzał na dziewczynę wyczekującym spojrzeniem. O cóż też mogło jej chodzić, że aż chciała pogadać w cztery oczy?

Stanęła przed chłopakiem i wzięła głęboki oddech. Nigdy nie była osobą, która wprost mówiła o swoich uczuciach, ponieważ było to dla niej za dużo. Wbrew silnej i dobrze pojebanej osobowości bała się odrzucenia, a wszystkie te razy kiedy jej w miłości nie wychodziło zapamiętywała na długo. Ręce zaczęły jej się trząść, a serce szybciej bić od stresu, ale w końcu zabrała głos.
- Chodzi o to że ja.... - zaczęła, nie patrząc na Seraphina, a swój wzrok kierując na podłogę. Szybko cmoknęła go w usta, przez fakt, iż na słowa stać ją nie było. Odsunęła się na dość dużą odległość, nie chcąc stać za blisko niego. - Zakochałam się w Tobie...

Stał w spokoju się jej przyglądając. Prawdę mówiąc spodziewał się wszystkiego, ale an pewno nie pocałunku, podczas którego jego serce zaczęło szybciej bić, a jemu zrobiło się gorąco. Nie. Tego totalnie się nie spodziewał. Tak samo jak jej następnych słów.
-J-ja.. n-n-nie wiem co mam p-powiedzieć.
Rzekł. To prawda. Czuł coś do Kumiko, ale do Momo..Czuł to samo, a może nawet to uczucie było silniejsze. Ręce zaczęły mu się trząść, a on osunął się pod ścianą.