Kawiarenka

- O, widzisz! I to dopiero nazywa się świetna współpraca - poklepał go z zadowoleniem po ramieniu, w tym celu przechylając się przez cały stolik, co musiało dość śmiesznie wyglądać.
- No po prostu jestem z ciebie aż dumny - zaśmiał się cicho.

- Aż tak dumny, że zasłużyłem na buziaka? - Poruszył zabawnie brwią i wyszczerzył się, zadowolony. Oczywiście musiał wysępić buziaka, inaczej nie byłby sobą.

- Na buziaka? - uśmiechnął się do niego uroczo, unosząc brew w górę.
- Nie uważasz, że na taką nagrodę trzeba jeszcze bardziej zasłużyć? - zapytał jeszcze, zeby trochę się z nim podrażnić.

- Uważam, że już w pełni zasłużyłem - odparł i pokazał mu język. - No wiesz, ze moją boskość i za to, że nie zamierzam cię wydać przed innymi, że jesteś małym manipulantem! - dodał z uśmieszkiem.

Uśmiechnął się tylko z rozbawieniem i nachylił do niego, cmokając go szybko w usta.
- Tak może być? - mruknął, mrużąc przy tym delikatnie swoje oczy.

- Hmm... liczyłem na dłuższego - odpowiedział z lekkim rozbawieniem i po chwili sam go pocałował, ale rzeczywiście na dłuższy czas. Musiał przyznać, że za tym tęsknił. Wszystko było na dobrej drodze... i oby tak dalej.
W końcu oderwał się od jego ust i uśmiechnął rozbrajająco.

Lekko się zarumienił i wrócił na swoje miejsce, zerkając na chłopaka.
- Tak publicznie? Gorszymy ludzi - zażartował, bo jednak mimo wszystko nic nie miał przeciw temu pocałunkowi, choć nieco go zawstydził.

- Lubię gorszyć ludzi. Ale spoko, już nie będę cię tu zawstydzał. - Puścił mu oczko i się przeciągnął. - Chcesz gdzieś jeszcze iść, czy wracamy do akademika? - zapytał po krótkiej chwili.

- Możemy wracać do akademika. Pasowałoby odwiedzić kuchnię, nie? - uśmiechnął się lekko, wstając z miejsca. Zabrał swoją kurtkę, zakładając ją.

- Jasne. I zobaczyć, czy zastaniemy tam kogoś żywego. - Uśmiechnął się lekko i sam wstał, zakładając kurtkę. - No to chodźmy.

Kiedy ubrał swoją kurtkę, skinął głową na chłopaka, a następnie wyszedł z kawiarni, idąc prosto do akademika.

Wyszedł za nim.

Szedł powoli z dziewczyną. Przy jego drugim boku dumnie kroczył piesek. Z zaciekawieniem rozglądał się wokoło - rzadko zapuszczał się w te okolice miasta. W ogóle rzadko zapuszczam się na miasto, przemknęło mu przez myśl. Zadarł głowę do góry nie zatrzymując się - ufał, że dziewczyna nie wprowadzi go na żaden słup. Westchnął cicho, nie dojrzawszy żadnych gwiazd.
Gdy stanęli przed kawiarenką, Takao zajrzał do środka przez okno. Wyglądała na przytulną.
- Tutaj? - zapytał, patrząc na dziewczynę. Nie był pewien, czy są jeszcze jakieś kawiarnie w mieście. Ale może jakieś były, tylko nie wiedział o ich istnieniu? Albo może Wreckless chciała zjeść gdzie indziej?
W międzyczasie wyciągnął jeszcze paczkę papierosów.
- Pozwolisz? Zanim wejdziemy... - zaczął, jednak nie czekał na odpowiedź - wyjął jednego z paczki i włożył do ust. Pytająco spojrzał na dziewczynę i podsunął jej fajki.

Dobrze pamiętała drogę do kawiarni. Nie bywała tu wcześniej za często, ale miała na tyle dobrą pamięć, że drogę zapamiętała. Z cichym westchnieniem spojrzała na Takao, który rozglądał się dookoła. Zachichotała w duchu zaczesując wolną dłonią w tył włosy i gdy się zatrzymali skinęła głową na pytanie bruneta.
W sumie była to jedyna kawiarenka znana jej w okolicy. Sama kątem oka zajrzała przez okno, a widząc jak chłopak podstawia jej papierosy pod nos uniosła brew.
-Chcesz mnie w nałóg wprowadzić?...
Powiedziała żartobliwie biorąc jednego papieroska od chłopaka, a konkretniej wyjęła mu jego z ust wytykając mu język i wyjęła z kieszeni kurtki czarną zapalniczkę. Wsuwając do ust ustnik zapaliła papierosa zaciągając się przy tym powoli i ostrożnie, by czasem nie przesadzić. Odetchnęła cicho zerkając na Rufusa i biorąc kolejnego macha opuściła lekko głowę wpatrując się w swoje buty.

Zachichotał, usłyszawszy odpowiedź dziewczyny. On? Nic z tych rzeczy! Po prostu nie chciał być niemiły!
Już zamierzał zamknąć paczkę i nie dawać Wreckly papierosa - oskarżała go o takie straszne rzeczy, kiedy ta, zrobiła coś, czego się kompletnie nie spodziewał. Przez chwilę wpatrywał się w nią, nie wiedząc, jak zareagować. Odchrząknął i wyciągnął kolejną fajkę. Włożył ją do ust i tym razem odpalił.
- Huh... Pośredni pocałunek! - powiedział po chwili z rozbawieniem, patrząc jak dziewczyna się zaciąga.

Zaciągając się powoli spojrzała kątem oka na bruneta podnosząc głowę. Widziała że się śmieje, to dobrze, bo lubiła o dziwo jak to robił. Wzdychając cicho złapała za włosy, które wchodziły jej w oczy i odgarnęła je sprzed twarzy. może by je tak przyciąć? I odbarwić na przykład? Białe odrosty są, a tak o po prostu nie znikną. Potrząsnęła głową odganiajac na razie myśli swojego marnego wyglądu i spojrzała z uśmiechem na chłopaka.
-Kto by się tego spodziewał! Na bezpośrednie trzeba zasłużyć, o!
Wytknęła mu język rozbawiona i strzepnęła na ziemię wypaloną część papierosa. Powinna na jakiś czas zaprzestać ich palenia, jeszcze naprawdę dojdzie do tego, że będą jej nałogiem i co? Skończy się na plasterkach i tabletkach? Odchrząknęła cicho i rzucając na ziemię pozostały ustnik zgniotła go wypuszczając przy okazji dym z ust.

Zachichotał.
- Naprawdę? - udał zdziwionego - Jak to tak? - przez chwilę jeszcze miał zdziwioną minę, po chwili jednak nie wytrzymał i roześmiał się.
Po raz ostatni zaciągnął się. Powoli wypuszczał dym z płuc. Kiedy zauważył, że już mu wszystko zgasło, wyrzucił fajkę za siebie. Widząc, że dziewczyna też już skończyła, uśmiechnął się do niej i podszedł do drzwi kawiarenki. Otworzył je i wpuścił Wreckly jako pierwszą.
- Gdzie siadamy? - zapytał, zaglądając jej przez ramię do środka. Mimo nie najwcześniejszej godziny, w środku było całkiem sporo osób. Chociaż, może właśnie w takich porach był największy ruch? Sam nie wiedział.
Zerknął na dziewczynę, zastanawiając się, które miejsce wybierze.

Roześmiała się słysząc chłopaka i lekko dźgnęła go palcem w policzek. Weszła do środka, gdy tylko chłopak otworzył drzwi. Wolała już nie marznąć, tego zimna było jej już wystarczająco dużo. Spojrzała na dość sporą gromadkę ludzi w kawiarence i zaczęła wypatrywać wolnego stolika. Stwierdziła, że ten przy oknie będzie idealny, więc pociągnęła jedynie chłopaka za rękę i zaprowadziła do wybranego przez siebie stolika. Uśmiechnęła się uroczo i zdejmując z siebie kurtkę powiedziała:
-No słuchaj, bezpośredni musi być poprzedzony jakimś czynem. Takim wiesz, miłym, romantycznym, o!
Powiesiła kurtkę na oparciu krzesła śmiejąc się cicho, tak by ludzie nie oglądali się za nią jak za wariatką. Przygryzając dolną wargę wzięła menu do ręki i stanęła obok chłopaka zakrywając sobie kartą twarz i skierowała wzrok na Takao.
-Jak zacznę Cię męczyć, to powiedz.
Uśmiechnęła się lekko i spojrzała na listę ciast wodząc palcem po nazwach w menu.

Dał się pociągnąć dziewczynie i grzecznie podreptał za nią. Spojrzał na psa - dziarsko szedł za nimi. Cóż, wprawdzie Takao nie widział tutaj żadnych innych zwierząt, ale będąc na zewnątrz też nie uderzył go żaden zakaz, więc nie przejmował się niczym. Ba, nawet cicho zagwizdał na zwierzaka.
Pokiwał głową, słysząc słowa dziewczyny.
- Hm - przez chwilę wyglądał, jakby się nad czymś zastanawiał, jednak potrząsnął gwałtownie głową. Jedynie uśmiechnął się wesoło do dziewczyny i także się rozebrał. Usiadł po drugiej stronie stolika i także sięgnął po kartę. Przez chwilę czytał menu, jednak wzrok dziewczyny go ściągnął; spojrzał na nią i zachichotał, widząc jak zerka na niego zza jadłospisu.
- Ty? Męczyć? Niiigdy! - stwierdził pewnie, po czym uśmiechnął się do niej ciepło. Za bardzo lubił dziewczynę i wątpił, by kiedykolwiek jej towarzystwo zaczęło go męczyć. Zresztą - jeszcze nigdy żadne towarzystwo go nie zmęczyło! Prędzej to on odnosił wrażenie, że Shin-chan ma go dość... Odchrząknął i znowu spojrzał na spis wszystkich smakołyków.
- Na co masz ochotę? - zapytał Wreckly. Sam zaś wygiął usta w dzióbek, zastanawiając się, jakie ciasto będzie najsmaczniejsze - Ja chyba wezmę szarlotkę z bitą śmietaną i lodami - zdecydował się. Miał straszną ochotę na coś słodkiego, chociaż przeczuwał, że po takim daniu będzie bardzo zamulony - I może małą kawę - dodał po chwili. Jak szaleć to szaleć!

Gdy tylko usiadła na spokojnie przy stoliku odetchnęła cicho podnosząc wzrok do góry jakby się nad czymś głęboko zastanawiała. I w sumie to była prawda. Rozmyślała w tej swojej głowie czy wybrać szarlotkę, czy też sernik czekoladowy, który tak wielce uwielbiała. Spojrzała na szybkości jeszcze raz do menu i z uśmiechem na ustach skierowała swoje oczy na Takao.
-O! To ja poproszę serniczek czekoladowy z kawą latte!
Powiedziała szczerząc się szeroko. Gdy Rufus podszedł do jej nogi Wreckless wyciągnęła dłoń i pogłaskała psiaka drapiąc go po chwili za uchem. Aż się nieco zdziwiła, że nikt nie zaprzeczał temu, by pies tutaj wszedł. W sumie, to dobrze, bo lepiej by nie marznął na dworze i czekał na nich. Jeszcze by mu się coś złego stało. Swój wzrok skierowała znowu na chłopaka chichocząc cicho.
-No okey, tylko mówię...
Zaczesała różowe kudły w tył przeciągając się leniwie na krześle. W sumie to bardzo jej się podobał pomysł tego wyjścia, ostatnio zauważyła, że większość czasu spędza z Takao, ale jakoś jej to pasowało. Miała przynajmniej doborowe towarzystwo i się nie nudziła.

- Hai! - odparł wesoło, gdy usłyszał odpowiedź dziewczyny. Wychylił się delikatnie, by przywołać kelnerkę, jednak został całkowicie zignorowany. Westchnął cicho. Gdy kolejna kelnerka przechodziła, delikatnie podniósł się i ją zawołał. Ta pokiwała głową i nieznacznie się uśmiechnęła, informując go, że zaraz przyjdzie. Chłopak odwzajemnił uśmiech.
Zerknął na Wreckly. Z racji, że stolik nie był duży, mógł wyciągnąć rękę i poczochrać jej włosy. I to też zrobił, chichocząc wesoło.
Usiadł, a gdy zjawiła się kelnerka zamówił. Dziewczyna wszystko zapisała, po czym oddaliła się.
Takao położył ręce na stoliku, a opuszkami palców o jednej dłoni wesoło zabębnił.
- Co ciekawego mi powiesz? - zapytał, po czym wyszczerzył się do niej. Po chwili po raz kolejny rozejrzał się po całej kawiarence - Przyjemnie tu, nie? Aż ciężko mi uwierzyć, że przyszedłem tu dopiero pierwszy raz - zaczął nawijać - W sumie, znaczy, pewnie ci już o tym mówiłem, ale na dobrą sprawę rzadko wychodzę na miasto - wzruszył ramionami. Po chwili jednak uśmiechnął się wesoło - No, ale teraz mam sympatycznego towarzysza do wyjść, więc chyba się to zmieni? - zapytał, mając na myśli Wreckly oczywiście. Pokazał jej koniuszek języka, jednocześnie uśmiechając się. Po chwili jednak pochmurniał - W sumie... Ty pytałaś, czy mnie męczysz, a może to tak naprawdę ja męczę ciebie, co? - zapytał, po czym delikatnie nadymał policzki. Spojrzał gdzieś w bok.

Widząc jak pierwsza kelnerka zignorowała bruneta pokręciła głową. Nie ładnie tak, ona zarabiała w ten sposób na życie, powinna była chwycić się propozycji wykorzystania jej umiejętności i doświadczenia, a nie zignorować taką okazję. Gdy przyszła druga pani odetchnęła cicho z ulgą, że nie trzeba będzie wstawać od stolika. Wygodnie jej było tam gdzie siedziała, nie ruszy się stąd na pewno przez kolejne kilkanaście minut. No chyba, że do toalety. Uśmiechając się ciepło w stronę chłopaka podziękowała kelnerce skinieniem głowy i rozchyliła usta:
-A nie wiem... może to, że miło iż razem tutaj przyszliśmy? Dawno tu nie byłam, a to jest naprawdę przytulne miejsce.
Zauważyła rozglądając się dookoła. Wystrój wnętrza nie zmienił się zbytnio, wciąż te same, ciepłe kolory, które tworzyły przyjemną atmosferę dla klienteli. Wsłuchiwała się w każde wypowiedziane przez chłopaka zdanie i kiwała głową. Zachichotała cicho poprawiając sobie fryzurę i pochyliła się do przodu sięgając dłonią do nosa Takao. Pstryknęła go leciutko przygryzając dolną wargę i pokręciła głową.
-Bardzo miło spędza mi się z Tobą czas, więc nie sądzę, by to się zmieniło, Takao. Zwłaszcza, że przy Tobie czuje się swobodnie i bezpiecznie.
Wyprostowała się na krześle zakładając nogę na nogę i puściła brunetowi oczko by po chwili swój wzrok przenieść na ulicę za oknem. Pogoda dalej była brzydka, siedzenie w kawiarence było dobrym sposobem na zajęcie tego ponurego czasu. Słysząc pytanie chłopaka przechyliła lekko głowę w bok chichocząc.
-Oj chomiczku, mnie się nie da zmęczyć.
Podciągnęła nieco sweter do góry i potarła chłodne dłonie o siebie by je zagrzać. Miała nadzieję, że kelnerka szybko uwinie się z zamówieniem by mogła zjeść w końcu swoją słodkość i napić się ciepłej kawusi.

Kiedy usłyszał słowa dziewczyny, cała niepewność, która wówczas się w nim zagnieździła, opuściła go. Spojrzał na nią po czym uśmiechnął się, a usłyszawszy określenie "chomik", rozchichotał się na dobre. Rozsiadł się wygodniej na krześle.
- Miło mi~! - zawołał wesoło i wyszczerzył się do dziewczyny. Podążył za jej wzrokiem; na zewnątrz. Wzdrygnął się, widząc, jaka jest plucha. Westchnął cicho i znowu przeniósł wzrok na dziewczynę.
- Zimno ci? - zapytał, unosząc brwi do góry.
Chciał już oferować bluzę, kiedy podeszła kelnerka z ich zamówieniem. Gdy do nosa Takao doszedł smakowity zapach ciast, poczuł, że mu burczy w brzuchu. Zatarł ręce, gdy obca dziewczyna postawiła przed nim kawę i szarlotkę. Od razu złapał widelec i zaczął jeść.
- Yumm! Pycha! - zawołał.

Widziała kątem oka jak chłopak skierował wzrok w to samo miejsce co ona. Pogoda była tak fatalna, że cieszyła się, że siedzi w ciepłej, no w miarę ciepłej kawiarence. Słysząc pytanie chłopaka schowała dłonie szybko pod stolik rumieniąc się lekko i kręcąc przecząco głową.
-N-nie! Jest okey...
W tym samym momencie przyszła kelnerka z ich zamówieniem. Po części cieszyła się z tego, bo nie musiała ukrywać swoich zmarzniętych nieco dłoni pod stolikiem i tego jak je próbuje zagrzać. Od razu wzięła w dłonie swoją kawę, podziękowała pani skinieniem głowy i upiła powoli łyka. Odetchnęła cicho z zadowoleniem wymalowanym na twarzy i zerknęła na Takao, który cieszył się najwidoczniej z pysznego ciasta. Zachichotała wytykając chłopakowi język i sama wzięła widelczyk w rękę by ukroić kawałek serniczka. Zjadła go dość szybko, z uśmiechem na buzi i odchyliła się na krześle. Bosko... mruknęła w myślach i wróciła do jedzenia sernika.
-Tutaj ciasto zawsze jest "pycha".
Zauważyła machając widelczykiem na boki i oblizując usta z czekolady.

Zerknął na dziewczynę i zachichotał. Nie spodziewał się, że tak szybko wszystko zje! Takao nadal męczył połowę swojej szarlotki. W końcu nabił na widelczyk większy kawałek i podsunął Wreckly pod nos.
- Zjedz, bo nie urośniesz - zażartował, próbując ją zachęcić do zjedzenia.
- Skoro zawsze jest tu tak smacznie to na pewno jeszcze tu przyjdę - zadecydował. Drugą ręką sięgnął po kawę i napił się. O dziwo, nie była taka gorzka - w akademiku, czy wcześniej nawet w domu pijał tylko rozpuszczalną, która nieszczególnie mu smakowała. Ta była zdecydowanie lepsza! Nawet nie musiał jej dosładzać; zresztą, ciasto, tak jak prorokował, wystarczająco go zamuliło.