Kawiarenka

- To jest okrutne. - nadął się mocno ale zaraz poszedł za nim.

Wszedł do kawiarni, bo to miejsce wpadło mu do głowy jako pierwsze. Od razu przysiadł przy jednym ze stolików, oglądając ofertę lokalu.

Wszedł za Kise z lekkim opóźnieniem i usiadł naprzeciwko niego, zdejmując kurtkę.
- Sorka, musiałem zajść do pokoju, w końcu gdybym wyszedł w samej bluzie, to tak trochę by mi przypizgało. Wybrałeś coś już?

- Nie ma sprawy - odparł, a następnie skinął głową.
- Tak, ja dla siebie wezmę kawę i kawałek tortu węgierskiego - postanowił wreszcie.

- Noo... ja też kawę i kawałek... może tiramisu - zadecydował, po czym zawołał kelnerkę i złożył zamówienie, od razu za nie płacąc.

- Tiramisu jest spoko, ale czekolady z nim już nie bardzo - delikatnie się skrzywił, zerkając na chłopaka kątem oka.
- Jadłeś~?

- Jadłem. Mamuśka zawsze robi dobre. Ciekaw jestem, czy to thtaj je przebije - odpowiedział z lekkm uśmiechem. Rozsiadł się wygodniej, całkiem zadowolony.

- Wątpię. Takie robione bardziej hurtowo zazwyczaj nie dorównują domowym - odparł, a następnie zerknął na kelnerkę, która przyniosła ich zamówienie. Podziękował więc, upijając łyka swojej kawy.

- W sumie racja, no ale zobaczymy, - Sam uśmiechnął się lekko do kelnerki i również napił się kawy, patrząc na ciasto uważnie. Jak będzie niedobre, to już nigdy w życiu go nie zamówi.

- Patrzysz się na to ciasto tak, jakby miało zaraz ożyć i zjeść ci psa. Co jest? - spytał rozbawiony, próbując swojego kawałka ciasta.

- He? - Spojrzał na Kise ze zdezorientowaniem, po czym cicho się zaśmiał. - Nie, po prostu zastanawiam się, czy ryzykować i zepsuć swoje zdanie o tym cieście. Mam tu poważne dylematy życiowe. -Uśmiechnął się głupkowato.

- Jedz, albo ja ci wszamię całą porcję - zagroził, samemu popijając powoli kawę i mrużąc lekko oczy. Starał się wypaść groźnie, ale chyba mu nie wyszło.

- To chociaż może byś przytył, smacznego. - Wyszczerzył zęby w uśmiechu i oczywiście sam też napił się kawy, chwilowo ignorując ciasto.

- Ph, to nie, dzięki. Chcesz mnie utuczyć, a potem się ze mnie naśmiewać, co? - uśmiechnął się z rozbawieniem, popijając nieśpiesznie swoją kawę.

- Nie, raczej mieć co macać... bo tak same kości to wesz... lipa trochę. - Pokazał mu język i zaczął bawić się kubkiem z kawą.

- Pff, to specjalnie jeszcze schudnę - zażartował, a następnie zabrał się za zapychanie swoim ciachem.

- Jak możesz? Robisz to celowo - nadął się, po czym westchnął męczeńsko i znowu spojrzał na ciasto. Zaryzykował i spróbował. -No dobra... me życie się kończy. Nie przebija ciasta mojej mamy - skomentował.

- O nie. I co teraz? Wywalisz je przez okno, a potem z krzykiem uciekniesz? - uśmiechnął się z rozbawieniem, przekrzywiając przy tym głowę w bok.

Zastanowił się nad tym przez moment.
- To byłoby zabawne, ale jednak wolę przyjąć to na klatę i po prostu zjeść- odparł, również lekko rozbawiony. Napił się kawy, a potem rzeczywiście zabrał się za to ciasto, ale bez wiekszego przekonania.

- Dobrze, wolałbym się potem mętnie nie tłumaczyć, że jak byłeś mały, to cegły spadły ci na głowę i teraz tak wyszło - parsknął rozbawiony, a następnie dopił do końca swoją kawę.

- Hej, bez przesady. Wystarczyłoby powiedzieć, ze wypadłem z wózka i ostro zajebałem - uznał i głupkowato się uśmiechnął.

- Wersja z cegłami jest lepsza. Bardziej... Em... No wiesz, taka niezwykła - głupio się uśmiechnął, zerkając na niego.

- No tak, a z twoim urokiem osobistym... cóż, ludzie kupią wszystko co im powiesz. - Zaśmiał się i dokończył ciasto, po czym zabrał się za dopijanie stygnącej już kawy.

- No właśnie! Widzisz, same plusy bycia modelem - parsknął śmiechem i odsunął od siebie już pusty talerzyk.
- Mogę łatwo manipulować ludźmi i nikt nie będzie się spodziewał, że taki ja mógłbym to robić - dodał jeszcze.

- No akurat ja bym się spodziewał, ale nic bym nie mówił, żeby cię nie wydać. - Puściłmu oczko i spokojnie dokończył kawę.