Pizzeria

Na odpowiedź chłopaka, skinął głową. Faktycznie póki co Kyoji nie robił nic innego poza tymi dwoma. No i jeszcze teraz to wyjście jako odskocznia od rutyny.
- Mam nadzieję, że będzie Ci się lepiej pracowało po najedzeniu się.
- Powiedział szczerze, odwracając głowę w kierunku chłopaka.

No właśnie, choć przynajmniej odrywał myśli od wydarzeń, które zbyt często zajmowały mu głowę i czas. Westchnął ciężko.
- Też mam nadzieję. A może chcesz mi pomóc? - zaproponował, choć w sumie nie sądził, by Yuu się zgodził. No i tak naprawdę nie chciał mu zawracać głowy, a palnął bo palnął.

Zamrugał zaskoczony na propozycję chłopaka. Być może i znał się trochę na muzyce, ale nie sądził, że potrafiłby samemu stworzyć jakąś piosenkę.
- Chyba jestem za cienki na to.
- Powiedział, uśmiechając się lekko i machając przed sobą dłońmi.

Uśmiechnął się do niego lekko, widząc to zaskoczenie i westchnął cicho.
- Ależ skąd. Wystarczyłoby, abyś zagrał mi melodię, którą napisałem, resztę bym sam napisał. - przyznał zgodnie z prawdą. W końcu słowa to jego część zadania, z resztą jak melodia, no ale jeśli ktoś mu nie zagra, to nie da rady się skupić na słowach.

Skoro tak rudowłosy przedstawiał sprawę to chyba nie miał innego wyboru niż się zgodzić.
- W takim razie pomogę Ci.
- Powiedział, uśmiechając się nieco szerzej.

- Dzięki, Yuu. - odparł z lekkim uśmiechem i zerknął jak przyniesiono im zamówienia. Podziękował, posyłając kobiecie lekki uśmiech i spojrzał na chłopaka.
- Ano, mogę o coś spytać?

Również podziękował kobiecie, która przyniosła ich zamówienie, a następnie przerzucił ponownie wzrok na Kyojiego.
- Jakie pytanie?
- Zapytał zaintrygowany. Nie był do końca pewny co chłopak chciałby jeszcze wiedzieć od niego.

Spojrzał na swoją pizzę i aż lekko zacisnął wargi, nie wiedząc nawet czy się odezwać.
- Co byś zrobił, gdyby osoba, z którą byłeś ni stąd ni zowąd zniknęła, a minęło siedem miesięcy i już nawet nie wiesz co z tym wszystkim, ani czy tą osobę kochasz? - spytał drżącym głosem, nie patrząc na niego.

Westchnął przeciągle, odchylając na chwilę głowę do tyłu. Po chwili jednak wrócił do poprzedniej pozycji.
- Poddałbym się. Jeśli nie daje znaku życia to znaczy, że nie chce mieć ze mną nic wspólnego i w takim wypadku nie pozostaje mi nic innego niż zaakceptowanie tego, a sam wiesz, że nie łatwo mi przychodzi to w takich sytuacjach.
- Odpowiedział zgodnie z tym co myślał i być może trochę też doświadczył. Pytanie chłopaka przypomniało mu to i owo, co nieco zepsuło jego humor. Mimo tego starał się nie dać niczego po sobie poznać.
- Wiesz... To tylko moja opinia. Jeśli chodziło Ci o Kou to wątpię, aby postąpił w taki sposób. Oczywiście nie znam go za dobrze, ale tak mi się wydaje. Możliwe, że dzieje się coś ważnego w jego życiu i musi przejść przez to sam. Możliwe też, że wróci kiedy się z tym upora. Nie załamuj się.
- Dodał do swojej poprzedniej wypowiedzi, gdyż doskonale wiedział do czego zmierza jego przyjaciel. Zastanowił się jednak po chwili czy nie powiedział za dużo.

Wysłuchał słów chłopaka w spokoju, trochę jednak gdzieś obawiając się odpowiedzi, jaką mógł usłyszeć. Na jego słowa, aż cicho westchnął.
- Nawet jeśli coś by się działo, powinien na mnie polegać. A minęło tyle czasu, że... nie wiem czy go kocham. Chciałbym się z nim zobaczyć i przekonać kim dla mnie jest. - stwierdził zgodnie z prawdą i sięgnął po pierwszy kawałek. Chciał przestać o tym myśleć, dlatego postanowił zająć się jedzeniem.
- Dzięki, Yuu. Kochany jesteś. - stwierdził, starając się lekko uśmiechnąć. Był mu wdzięczny, że mógł z nim o tym porozmawiać, powiedzieć o tym co go dręczy.

Potrafił doskonale zrozumieć uczucia chłopaka, choć ich sytuacje się trochę różniły w pewnych kwestiach. Uśmiechnął się do niego przyjaźnie.
- Nie jestem.
- Odparł, a następnie chwycił za sztućce i wziął pierwszego kęsa swojej sałatki.

Słysząc jego zaprzeczenie, nadął policzki.
- Oczywiście, że jesteś! - odparł jakby oburzony i wgryzł się mocno w kawałek swojej pizzy.

Pokręcił głową zaprzeczając tym samym słowom chłopaka. Chętnie by nacisnął na jego nadmuchane policzki, ale bał się, że pizza znajdzie się na jego twarzy, więc się nie odważył wykonać kroku w tym kierunku. Zaśmiał się cicho na samo wyobrażenie.
Potem zajął się już tylko swoją sałatką.

- Ale Yuu...! Przecież mówię prawdę! - burknął, przełykając pizzę i przyjrzał mu się, wciąż nadymając policzki. Oczywiście Kyo miał rację i nie rozumiał, dlaczego szatyn się z nim nie zgadza.

Po raz kolejny się zaśmiał. Tym razem trochę głośniej.
- Jak małe dziecko. Uważaj żebyś się nie udusił tą pizzą.
- Skomentował, wytykając język do chłopaka. Oczywiście używał żartobliwego tonu. Nie chciałby nigdy obrazić swojego towarzysza.

Słysząc jego słowa, zaczerwienił się lekko i zaśmiał odrobinę zakłopotany.
- Nie uduszę! - wymamrotał nadęty i zerknął gdzieś w bok. Nie był dzieckiem, choć faktycznie nie raz zdarzało mu się tak zachowywać.

Widząc rumieńce chłopaka, wyszczerzył się szerzej. Dało mu to pomysł na pewną zemstę. A co się będzie? Chłopak cały czas wprawia go w zakłopotanie, więc czas na mały, zdrowy rewanżyk.
- Ow. ~ Jaki słodziak. ~
- Powiedział, przeciągając słowa.
- Jesteś uroczy, kiedy tak się zawstydzasz.
- Dodał po chwili, wyczekując reakcji Kyojiego.

Już chciał wziąć kolejny kawałek pizzy do ust, ale słysząc słowa chłopaka, wypuścił kawałek z dłoni i uniósł wysoko brwi.
- Niby kto? - prychnął cicho, wciąż jednak się rumieniąc. Potem pokręcił lekko głową z cichym westchnieniem.
- Jasne, jasne. Zaraz! Ja się wcale nie zawstydzam! - oburzył się, odwracając głowę w bok.

To było naprawdę zabawne, ale nie potrafił tak na dłuższą metę. Wziął kolejnego kęsa sałatki, a następnie zerknął za okno. Lubił się tak przyglądać otaczającemu go światu.

- Yuu, możesz próbować mnie zawstydzać, ale Ci to nie wyjdzie. - rzucił, wytykając mu czubek języka i zaraz wziął się za jedzenie z lekkim uśmiechem.

Westchnął, słysząc słowa chłopaka. No cóż... Warto było próbować. Uśmiechnął się lekko.
- Co robimy potem? Chcesz abym od razu zagrał Ci?
- Zapytał, kończąc powoli swój posiłek.

- Hm, zależy co chcesz robić, ukesiu. - zażartował z lekkim uśmieszkiem i wciągnął pizzę do końca. Podparł głowę na dłoni. Co jak co ale lubił czasami podokuczać.

- Ej! To nie fair. To ja miałem dokuczać Tobie.
- Pfyfnął, przeplatając ręce na klatce piersiowej. Mimo to zaśmiał się cicho.
- Możemy się przejść do sali muzycznej. Musisz tylko dać mi nuty.
- Powiedział z lekkim uśmiechem na ustach. Miał tylko nadzieję, że tym razem nie będzie miał tam dziwnych sytuacji.

- Jednak będzie na odwrót! - puścił mu oczko, powoli wstając od stolika kiedy oboje skończyli jeść.
- Jasne. To muszę skoczyć po nie do pokoju. - przyznał po chwili zastanowienia. W końcu tam je zostawił.

Zarumienił się na widok puszczonego oczka przez chłopaka. Momentalnie odwrócił głowę w bliżej nieokreślonym kierunku.
- W-Więc chodźmy.
- Powiedział, wstając od stolika i kierując się do wyjścia. Poprawił swoją jeansową kurtkę na sobie i poczekał na Kyojiego.