Basen "Tanoshi"

- Nie, to strategia na zoombie - parsknął śmiechem i rzucił się na niego, chcąc go też trochę podtopić. Miał tylko nadzieję, że Aominecchi mu nie odda.

- Ty...! - zaczął, ale nie dokończył, gdyż wylądował pod wodą. O, nie! On tak tego nie zostawi!
I z tą myślą... wyciągnął rękę, złapał Kise za gacie i w ten sposób próbował sprawić, aby i on poszedł na dno.

Gdy poczuł, że kąpielówki zsuwają się z jego biednego tyłka aż pisnął i szybko je złapał. Puścił Aominecchiego, żeby nie doszło do tragedii w postaci zabrania mu kąpielówek. On i jego nagość nie czuliby się bezpiecznie pośród napalonych dziewczyn.

Gdy Kise go puścił, on sam też zostawił jego gacie w spokoju i wypłynął na powierzchnię, gwałtownie łapiąc oddech.
- Nie próbuj tego ponownie, albo naprawdę zostaniesz bez gaci - ostrzegł, a potem po prostu się zaśmiał.

- Aominecchi, przypomnieć ci o czym mówiłem w parku? O tych gwałcicielach czyhających na mnie na każdym kroku? - zachichotał i pacnął go delikatnie w głowę.

- Tak, pamiętam. Ale w tej chwili żadnego w pobliżu nie widzę. - Pokazał mu język, a potem przekręcił się na plecy i zaczął płynąć. - Ścigamy się za chwilę? - zapytał, gdyż obudziła się w nim nagła chęć rywalizacji.

- Jasne! Kto pierwszy dopłynie do końca basenu - zarządził, wycofując się pod ściankę. Miał nadzieję, że chociaż tutaj uda mu się wygrać z Aominecchim.

Sam zrobił to samo.
- Gotowy? Trzy... Dwa... Jeden... Płyniemy! - zarządził, po czym wypruł przed siebie. Mimo nieprzespanej nocy, dobrze mu się płynęło.

Wystartował równo z Aominecchim, jednak zostawał lekko w tyle, nawet jeśli zawzięcie starał się przyśpieszyć. Nadął swoje policzki, jednak nie próbował przestac płynąć, bo zawsze była jakaś szansa.

Dawał z siebie praktycznie wszystko, na co go było stać. Nawet nie patrzył, gdzie jest Kise. Dopóki nie widział go przed sobą, tylko gdzieś w okolicy, to było dobrze.

W końcu dopłynął do końca, jednak zorientował się, że Aominecchi już na niego tam czekał. Nadął mocno swoje policzki.
- Uwierzysz mi jak powiem, że mieliśmy nierówny start? - wymamrotał, nieco urażony porażką.

- Nie, nie uwierzę. - Zaśmiał się cicho na widok jego naburmuszonej miny. - Kupię ci coś ładnego, żebyś już tak dotkliwie nie odczuwał kolejnej porażki. - Nie wiedział, czemu w ogóle zaproponował mu takie coś. Chyba miał kolejny dzień dobroci...

- Naprawdę? - od razu się rozchmurzył i spojrzał na niego błyszczącymi oczami.
- Co takiego? - spytał chwilę później, zbyt zaciekawiony żeby przemilczeć to pytanie.

- Wybierzesz coś sobie. - Machnął ręką, bo w sumie nie wiedział, co mógłby mu kupić.

- Okej, trzymam cię za słowo - zachichotał rozbawiony i zaczął pływać na plecach. Zerknął na niego kątem oka.
- Jesteś naprawdę miły dla mnie, wiesz? - wyszczerzył się.

- Wiem. I mnie to dziwi, że w ogóle tak umiem - odparł, też sobie spokojnie pływając. Miał rację - woda z basenu go orzeźwiła i już nie chciało mu się spać, za to był dziwnie pobudzony.

- Mi się wydaje, że umiałeś od zawsze, tylko tego nie pokazywałeś. Jesteś takim... ukrytym romantykiem? - zażartował, unosząc brwi w górę.

- He? Chyba sobie ze mnie kpisz - prychnął. - Nie jestem żadnym romantykiem, nawet ukrytym. - Popatrzył na niego dziwnie.

- Zwykle tacy podli, grooźni mężczyźni się w głębi duszy romantykami - stwierdził całkowicie poważnie i zerknął na niego.
- A ja mogę być na przykład ukrytym psychopatą.

Teraz to już się roześmiał w głos.
- Kise... Ty jesteś psychopatą, ale zbyt ciotowatym, aby komuś zaszkodzić. A mi do romantyka baaardzo daleko - stwierdził szczerze.

- Wcale nie! Psychopaci mordują ludzi, a ja co najwyżej mogę zamordować pająka z zimną krwią, bo się ich boję! - oburzył się niemal od razu, nadymając mocno swoje policzki.

- Zabawny jesteś, serio. Nie rozumiem, jak można bać się malutkich pajączków. - Przewrócił oczami, rozbawiony tym oburzeniem Ryoty. - Much też się boisz? Lub komarów, czy czegoś tam?

- Malutkich? A jakby ci taka tarantula wlazła na ramię? - wymamrotał i mimowolnie zadrzał. Zachichotał i pokręcił głową.
- Much i komarów nie. Ale ogólnie robaków - tak.

- Tarantul nie ma w pokojach, na przykład. Chociaż może jedną sobie kupię, to będę cię miał czym straszyć, jak będziesz niegrzeczny. - Uśmiechnął się do niego ciut wrednie, już nie komentując słów o robakach.

- N... nie ma mowy! Jeśli sobie kupisz takie obrzydlistwo, podpalę twój pokój! - zagroził, przestraszony na samą myśl o takim pająku.