Pokój nr. 11; Akari Iwakura

(lepiej wstrzymaj się na parę postów :DDDD)

//No muszę ne? Chyba że ucieknę i wtedy wezmę ten prysznic dopiero po 11 jak sie obudze xD\\

Akari, która weszła do pokoju przy małej pomocy Kyrre, czuła się już o wiele lepiej niż przed wypiciem piołunówki. Usiadła na łóżku i westchnęła. Roztarła sobie bolące skronie. No cóż, kac powoli zaczął ubiegać się o swoją ofiarę. Akari poczuła palące pragnienie, więc chwyciła za colę, którą zachowała jeszcze z ostatnich zakupów z Tesco. Wypiła ćwierć butelki i spojrzała z wyrzutami sumienia na Kyrre.

-Czekam na wyrok... przyjacielu- mruknęła niespokojnie.

Poczucie rzeczywistości powoli wracało do Akari, co ucieszyło Szweda. Przyzwyczaił się już do jednoczesnego bycia "świnią" i "przyjacielem". W końcu czego się nie robi dla zachowania porządku na świecie? Jednakże nie mogło się obyć bez kary dla Iwakury.

-Miarka się przebrała.



Za pokutę będziesz siedziała w tym pokoju przez cały najbliższy dzień bez możliwości spotkania się ze znajomymi, treningu czy wyjścia po cokolwiek. Jedzenie sam Ci przyniosę, a kwestię łazienki będziesz musiała uzgadniać ze mną przez smsa. Nie próbuj kombinować. Klucz do Twojego pokoju będę miał ja, natomiast przejście między szafami z Twojego pokoju zostało praktycznie uniemożliwione. Nawet nie próbuj powiększać tych dziur, bo dostaniesz kilka dni izolacji. Zrozumiałaś?

W ciszy i rosnącym bólu głowy wysłuchała tego, co miał do powiedzenia Kyrre. Nie miała zamiaru polemizować, bo tylko pogorszyłaby swoją sytuację. Całość skwitowała tylko skinieniem głowy na potwierdzenie. Znowu dobrała się do coli. Miała tylko nadzieję, że nie będzie musiała ponownie odwiedzać dziś łazienki w celach zwrotnych.

-Mogę iść już spać?- spojrzała na chłopaka błagalnie.

Spodziewał się, że Akari nie będzie miała siły porywać się do kłótni, zatem tylko skinął głową.

-Śpij. I niech Ci się nie przyśnią białe myszki. Dobranoc- okręcił się na pięcie i już go nie było. Zamknął drzwi na klucz od zewnątrz i dzwoniąc beztrosko kluczami, ruszył swoimi drogami niczym ten dachowiec, któremu nie dane było przeleżeć dnia przy ciepłym piecu i smacznej skwarce pod nosem.

Akari dopiero po spędzeniu prawie całego dnia w swoim pokoju, uświadomiła sobie, jak bardzo współczuje zwierzętom w klatkach. Na nic zdało się pieprzenie farmazonów z Kyrre i trollowanie w Internecie. Szybko doszła do wniosku, że nie ma nic lepszego niż droczenie się w cztery oczy i bójki z użyciem własnych pięści, a nie klawiatury komputera. Leżała tak sobie do góry brzuchem i nogami opartymi wysoko o ścianę i czytała jakiś stary magazyn koszykarski.

-Praktycznie każda strona o Pokoleniu Cudów, pff- warknęła, przerzucając kartki- Żeby tu jeszcze były jakieś plakaty z klatami. O kobietach nigdy nie pomyślą...

Leżała tak sobie na łóżku, niczym ostatnia pokraka, myśląc o swojej koszykarskiej przyszłości. Kiedy w pewnej chwili usłyszała szczęk zamka w swoim pokoju, natychmiast zerwała się z wyrka i otworzyła drzwi na oścież. Odetchnęła głęboko.

-Powietrzeeeee...

Przebrała się w ulubiony dresik i w zadowoleniu opuściła swój pokój.

Mimo że ostatnio była tu zamknięta, czuła jednak głęboką przynależność do swojego pokoju. Kiedy weszła do pomieszczenia, od razu nastawiła na laptopie jakieś stare piosenki disco polo i zabrała się za sprzątanie.

-Żółte tulipany, nanana...- zaczęła swój rozkoszny fałsz- Zwiastuny rozstania, nanana! Chcą byś mi je dała, nanana! Lecz nie mówią nic! LECZ NIE MÓWIĄ NIC!

I tak jej minęło rozkoszne popołudnie

Wpadła do pokoju z siatkami i zaczęła kombinować ze strojem. Udało jej się znaleźć jakieś niepotrzebne szmatki i na szybko przerobić, trochę biżuterii, papierowych gadżetów i strój był gotowy. Zadowolona Akari, nałożyła jedynie kaptur na głowę i chwytając za siatki, wypadła z pokoju.

Krótkie przekręcenie klucza w zamku i Akari znowu była w swoim królestwie. Zdawało się, że powinna była wpierw zetrzeć kurz z szafek po długiej nieobecności, ale dziewczyna nie była na tyle pedantyczna, żeby popadać w paranoję z tak błahego powodu. Iwakura przebrała się w wygodny dres w barwach Shutoku, po czym chwyciła za piłkę od kosza, schowała resztę fajek do kieszeni i wyszła z pomieszczenia.

Weszła do pokoju, rzuciła torbę podróżną w kąt i natychmiast położyła się na swoim łóżku. Z przerażeniem pomyślała, że dawno tak brudno tu nie było, ale zanim dziewczę rozplanowało sobie grafik sprzątania na najbliższy tydzień, oddało się w objęcia Morfeusza.