Wesołe miasteczko

- Mogę zadać ci osobiste pytanie? Zachodzące o to co wydało się w kuchni? - spytała. Tak na prawdę od środka zżerała ją ciekawość, chociaż nie dała po sobie tego poznać.

Kiwnąłem głową na znak, że się zgadzam- m...możesz

- Jestem aż tak straszna? - spytała, próbując rozluźnić atmosferę. - Tego czego się dowiem, albo czego się nie dowiem nie zdradzę nikomu. Jestem dobra w ukrywaniu różnorakich tajemnic przed moją mamą. A powinieneś wiedzieć, ze jak się czegoś przyczepi to zbierze informacje szybciej niż FBI - zaśmiała się. Powoli się przeciągnęła. - Dobra nie owijając w bawełnę: Jesteś homo? Nie musisz odpowiadać. Ale wiedz, że ja tam do nich nic nie mam, nawet się kieruję zasadą, że gej to najlepszy przyjaciel kobiety. Hm... Kieruję to chyba za mocne słowo, ale wierzę, że to prawda - zamyśliła się, na krótką chwilę ignorując zupełnie chłopaka. Przy okazji dała mu czas do namysłu.

- heh myślę że tobie mogę o tym powiedzieć bez żadnych przeszkód, a więc tak jestem homo,- powiedziałem próbując pohamować niekontrolowany napad śmiechu- wiesz bałem się mówić komukolwiek bo już cztery razy zmieniałem przez to szkołę heh- uśmiechnąłem się do niej.

-Cztery razy? Fiu~ fiu~ Nieźle, pewnie masz z tym związane jakieś traumatyczne przeżycia. Ale o nie nie będę pytać. - powiedziała nucąc.

- e tam teraz się z tego śmieje,... ale naprawdę polubiłem tę szkołę więc staram się to ukrywać,
nie chcę kogoś zrazić do siebie, Hmm... można powiedzieć że pierwszy raz mam przyjaciół- powiedziałem z lekkim uśmiechem.

*popatrzyła na niego, była w szoku*
- Pierwszy raz? - wykrztusiła.

-mhmm... pierwszy heh wiem że to trochę dziwne, nie? - wyszczerzyłem się.

- No troszkę... Przyznaję. - powiedziała powoli.

- aż takie to szokujące ?- spytałem z rozbawieniem- ale tam...nigdy się tym nie przejmowałem- powiedziałem bawiąc się sztucznym ogonem.

*zamyśliła się na dłuższą chwilę*
- Prawdę powiedziawszy to ja miałam dwie "przyjaciółki", ale teraz jakoś do mnie się nie odzywają. Mniemam, że to była taka przyjaźń jak małżeństwo z rozsądku...

- heh no cóż tak już bywa -spojrzałem na nią.
- ale mam ogromną nadzieję, ze my będziemy dobrymi przyjaciółmi- uśmiechnąłem się szeroko do niej.

- Ja również mam nadzieję - wyciągnęła dłoń w kierunku chłopaka i także się uśmiechnęła.

Również wyciągnąłem dłoń w kierunku jej dłoni i chwyciłem ją. - to taki gest zawarcia przyjaźni?- spytałem z lekkim rozbawieniem.

- Zawsze coś, ne? - uśmiechnęła się.

-no zawsze coś- powtórzyłem jej słowa i potrząsłem lekko jej dłonią.
- więc przyjaciele- powiedziałem wesoło po czym puściłem ją i opadłem ponownie na krzesło, bo żeby chwycić jej dłoń musiałem się nieźle wyciągnąć.

- Przyjaciele - przytaknęła. - To co teraz robimy Yuko się nie pojawiła, może dała sobie spokój i wróciła, albo jest gdzieś na tych wysokich, wielkich karuzelach. - powiedziała, wzdrygając się na sama ich myśl.

-hmm...faktycznie mogła już wrócić -pomyślałem głośno.
-też możemy wrócić i sprawdzić czy jest cała, jeśli chcesz, więc jak?

- Można wrócić - powiedziała wstając.

-no to wracamy- wstałem zaraz po niej i ruszyłem razem z nią w stronę wyjścia z wesołego miasteczka.

#Chłopak podchodzi do kasy#
Poproszę bilet.
#Wyciąga kase i kupuje bilet#
Dziękuje.
#Wziął bilet i włazi. Zauważył Natsu.#
Oo, witam. Kukumi jestem.
#Podał łape#

- Wielki ! yy.. to znaczy...Hey Natsu jestem heh- uścisnąłem mu rękę i uśmiechnąłem się przyjaźnie.

#Uśmiech#
Ty też z drużyny koszykarskiej?
#Patrzy na dziewczynę i ukłonił się przed nią#
Witam.
#Wstał#

- Ciaossu~ Miło poznać kogoś z drużyny. - uśmiechnęła się. - Lea jestem.
~ Kurde, Natsu nadajesz się na uke ~ pomyślała.
*patrzyła zdziwiona na kłaniającego się chłopaka*

- tak heh należę do drużyny Tōō- spytałem z uśmiechem i obserwowałem ich.
// jak mam to rozumieć ._.\\