Pokój 189; Kou Mukami i Axel Ledger

Weszła do pokoju, zrzuciła buty i przebrała się w czarne rurki, białą bluzkę na ramiączka. Przeczytała całą książkę. Ogarnęła jeszcze włosy, po czym wychodząc z pokoju założyła czarne trampki i wzięła telefon.

Weszła do pokoju. Położyła się na łóżko włączyła muzykę i po godzinie przebrała się i wyszła.

Przyszedł pod pokój z chłopakiem i sprawnie rozprawił się z zamkiem, po czym uchylił drzwi. Niemal od razu je zamknął.
- Daj mi momencik.- Poprosił z uroczym uśmieszkiem, po czym zniknął za drzwiami, zostawiając Kyo na korytarzu. Lepsze to niż wpuścić go do takiego chlewu. Jęknął podłamany i zgarnął przynajmniej większość ubrań, a następnie upchnął je pod łóżkiem. Własnie dlatego tyle się ostatnio szykował, niczego nie mógł znaleźć. Kiedy pokój wyglądał już w miarę normalnie wrócił do drzwi.
- Wybacz.- Dodał i machnął dłonią, zachęcając, aby wszedł do środka. Sam niemal od razu rzucił się na łóżko i wtulił w swoją poduszkę. Jak on się za nią stęsknił.

Kiedy Kou zamknął mu drzwi przed nosem, zamrugał kilkakrotnie w zaskoczeniu. Nie miał pojęcia co o tym sądzić. Stał tak zaskoczony, a gdy drzwi się otworzyły, spojrzał na chłopaka, z lekko uniesioną brwią. Potem wszedł do pokoju i rozejrzał się.
- Nie szkodzi, chociaż trochę mnie to zaskoczyło. - wymamrotał i po chwili usiadł na jego łóżku, opierając się plecami o ścianę. Był tak zmęczony, że jeszcze spojrzał na chłopaka słabym wzrokiem, ale w końcu zasnął wykończony w pozycji siedzącej.

Chwilę leżał mamrocząc pod nosem, a kiedy zerknął na blondyna, ten już spał. Uśmiechnął się na ten widok i uklęknął na materacu. Delikatnie, uważając, aby go nie obudzić, ułożył chłopaka na plecach. Było trochę ciężko, ale nie chciał, aby rano obudził się obolały. Następnie sam wtulił się w niego i zaczął bawić się jego włosami, aż w końcu pogrążył się we śnie.

Przez całą noc gdy spał, obejmował blondyna ramionami i wtulał w siebie. Nie wiedział czemu, ale zawsze gdy spał blisko Kou, dobrze a nawet bardzo dobrze mu się spało. Teraz było tak samo. Rozchylił powieki wypoczęty i spojrzał na Kou z uśmiechem. Potem rozejrzał się po pokoju. A więc wyglądało na to, że Kou miał współlokatorkę. Na szczęście jego współlokator wyjechał, więc nikt im nie przeszkadzał. W końcu z powrotem spojrzał na Kou, myśląc czy dać mu pospać czy nie. Zdecydował się jednak na pierwszą opcję, więc sam jedynie wstał z łóżka po cichu i usiadł na parapecie, patrząc przez okno.
Po godzinie spojrzał na nadal śpiącego blondyna i zszedł z parapetu. Wziął z jego biurka kartkę i długopis i napisał, że idzie do kuchni coś zjeść. Ułożył tą kartkę tak by po przebudzeniu Kou ją zobaczył. Ucałował go w policzek i wyszedł z pokoju.
W końcu jednak wszedł z powrotem do pokoju i spojrzał na nadal śpiącego Kou. Cicho westchnął i położył się na łóżku obok niego. Zgniótł kartkę, którą wyrzucił gdzieś do kosza na śmieci, stojącego w pokoju i przytulił do siebie chłopaka. Przymknął oczy i zamyślił się.

Blondyn zwykł przesypiać połowę swojego życia, ale tym razem pobił swój własny rekord. Mrocząc głośno, przeciągnął się zadowolony. W końcu wyspany, wypoczęty i pełen sił. Dopiero po chwili zwrócił uwagę na leżącego przy nim chłopaka. Uśmiechnął się, przecierając piąstką powiekę, po czym nachylił się nad nim i musnął ustami jego policzek.

Był już bliski zaśnięcia, ale z tego uczucia wybudził go skutecznie pocałunek w policzek. Rozchylił słabo powieki i spojrzał na blondyna.
- Kou... - szepnął cicho i tym razem to on wtulił się w mniejsze ciało chłopaka. Cały dzień nudził się bez niego, to może teraz chociaż zapewni Kou mu rozrywkę, a przynajmniej taką miał nadzieję.

Z początku myślał, że chłopak śpi, przez co był lekko zaskoczony. Zachichotał cicho, kiedy ten się w niego wtulił i przeczesał dłonią jego włosy.
- Hm?- Wydał z siebie cichy pomruk, przyglądając się chłopakowi.

Oczywiście, że nie spał bo przecież niedawno wrócił, ale chłopak zapewne o tym nie wiedział. Wtulił się w niego mocniej i cicho westchnął.
- Musisz mi wynagrodzić, że cały dzień się nudziłem przez Ciebie. - wymruczał mu po chwili do ucha.

- Przeze mnie?- Zerknął na niego trochę zdziwiony. Po chwili zastanowienia pocałował go krótko w pusta, a po odsunięciu się rozczochrał mu jasne kosmyki.- Wystarczy?- Spytał rozbawiony, chcąc się z nim chwilę podroczyć.

- Oczywiście, że tak. Przecież nie ja przespałem cały dzień. - odpowiedział, nadymając swoje policzki. Odwzajemnił krótko pocałunek i przymknął oczy, gdy ten rozczochrał mu włosy. Na jego pytanie, pokręcił głową.
- Nie. - burknął i wytknął mu czubek języka.

- Moja osoba jest ci niezbędna do życia?- Spytał i położył dłonie na jego policzkach, po czym przygryzł delikatnie jego język. Wsunął swój język do ust blondyna, całując go namiętnie.

Słysząc jego pytanie, spojrzał w jego oczy, które miały niemal identyczny kolor jak te Kyoji'ego.
- Oczywiście. Osoba, którą kocham jest mi niezbędna. - odpowiedział mu, a czując jego dłonie na swoich policzkach, zamrugał kilkakrotnie i odwzajemnił pocałunek, który Kou zapoczątkował. Przyciągnął go bliżej siebie i objął go ramionami w pasie. O dziwo tym razem na jego policzki wpełzł delikatny rumieniec, tyle że nie był on wywołany tym czym zwykle w takich sytuacjach, a raczej czymś innym.

Na jego odpowiedź uśmiechnął się szeroko przez pocałunek, który po chwili odrobinę pogłębił. W między czasie przyglądał mu się spod przymrużonych powiek. Rumieńce chłopaka odebrał jako zwykłe zawstydzenie, choć wydało mu się to dziwne z jego strony, ale nie zwracając na to większej uwagi zamruczał cicho, kiedy go objął.

Zamruczał do jego ust przy pogłębieniu pocałunku i przesunął dłońmi po jego plecach delikatnie, po czym przycisnął go bardziej do siebie. Rumieńce nawet jeśli były wywołane czymś innym, to raczej by o tym nie powiedział nawet blondynowi. Palcami przeczesał jego włosy, ale potem przesunął opuszkami palców po jego karku.

Słysząc jak młodszy zamruczał, dodało mu to trochę pewności i musnął jego usta na zakończenie pocałunku, po czym zsunął swoje wargi na szyję chłopaka. Stare malinki zdążyły już nieco zblednąć, więc wziął się za robienie nowych. Co jedna to bardziej widoczna od pozostałych. W końcu oderwał się od chłopaka i kusząco oblizał dolną wargę, przy czym, aż się trochę zarumienił.
- Wystarczy takie wynagrodzenie?- Uśmiechnął się szeroko.

Na jego twarz wstąpiło lekkie zaskoczenie gdy Kou zabrał się za robienie malinek na jego szyi. No jeszcze tego brakowało. Ale teraz chyba jego kolej.
- Wystarczy, ale za te malinki chyba muszę Ci się odwdzięczyć. - wymruczał mu do ucha i przewrócił go na plecy, po czym zawisł nad nim i spojrzał mu w oczy. Sam ni stąd ni zowąd przyssał się do jego szyi i stworzył bardzo widoczne malinki.

Lądując na plecach przymknął powieki, a czując jak przyssał się do jego szyi, jęknął cicho bardziej z zaskoczenia.
- Ej, ale nie rób tak widocznych.- Westchnął cicho wplatając dłoń we włosy chłopaka.

- Odwdzięczę Ci się tylko. Z resztą malinki dodają Ci uroku. - odpowiedział mu, podciągając podkoszulek chłopaka do góry i zaczął całować go po torsie i brzuchu kiedy skończył robić malinki.

Nie dość, że odrobię zarumienił się na komentarz chłopaka, to jeszcze jego działania je pogłębiły. Przytknął rękę do swojego czerwonego policzka, mrucząc pod nosem, pod wpływem pocałunków, a wolną przeczesał jego jasne kosmyki, zahaczając opuszkami palców o kark.

Kiedy wywołał u niego rumieńce, był wystarczająco zadowolony z tego. Zastanawiał się czy nie być odrobinę wrednym i niedługo zaprzestać tego, za karę, że kazał mu się nudzić. Niby mu to wynagrodził, ale i tak dużo czasu spędził w kuchni, nudząc się. Zrobił mu jeszcze parę malinek na brzuchu i oderwał się od jego brzucha, podnosząc głowę i spojrzał mu w oczy.
- I co teraz byś chciał? - spytał z uśmieszkiem na ustach.

Kiedy zrobił mu malinki na brzuchu, zachichotał cicho. Nic nie mógł poradzić na to, że miał tam okropne łaskotki. Słysząc jego pytanie, zarzucił mu ramiona na szyję, zamyślając się na chwilę.
- Ciebie.- Uśmiechnął się zadziornie. Przypomniał mu się dzień w którym się poznali i jakoś nie mógł sobie odpuścić tej odpowiedzi.

Czując jego ramiona na swojej szyi, uśmiechnął się do niego. Takiej odpowiedzi mógł się spodziewać i przypomniał mu się dzień gdy zadał mu pewne pytanie i usłyszał tą właśnie odpowiedź. A co gdyby podrażnił się z nim jeszcze bardziej? Mogłoby być zabawnie.
- A zasłużyłeś? - spytał z wrednym uśmieszkiem, wpatrując się w niego z góry.

Zmrużył powieki, kiedy ten wyraźnie postanowił się z nim podroczyć. Tym razem nie podda się jako pierwszy. Ułożył dłonie na ramionach chłopaka i pchnął go do tyłu, aby opadł na plecy. Sam położył ręce po obu stronach jego głowy, nachylając się nad nim. Podobała mu się taka zabawa.
- Sam sobie wezmę to czego chcę.- Stwierdził bez namysłu rozbawiony i uśmiechnął prowokująco.