Szpital

Wziął od niego butelkę, podnosząc się do siadu i otwierając ją. Zabrał się za picie, nie zdając sobie nawet sprawy, że alkohol z wesela spowodował jego śpiączkę, a teraz jeszcze dobija organizm.
- Tak sobie.. We łbie mi się kręci i zimno mi. - westchnął cicho.

- Skoro tak, to nie wypijesz dużo. Tylko ta jedna butelka. - Mruknął, wyjmując kolejną i zaczynając pić z niej. Ciekaw był, czy Nao wróciła.

- Ej no to nie fair. Ja jedną butelkę a Ty tego pełno. Poza tym czy przypadkiem Naomi nie będzie zła na Ciebie za picie? - zapytał cicho, dopijając butelkę piwa i rękami sięgając po kolejną.

- Nie będzie zła, jak coś, to mnie walnie i tyle. - Westchnął, biorąc od niego swoją torbę, żeby nie wziął kolejnej.
- Jutro dostaniesz, dzisiaj nie. - Mruknął, chowając torbę za sobą.

- Daj mi dzisiaj, jutro za to nie wypiję, no.. - jęknął smutny, patrząc się na niego. Zaczął kaszleć i zasłonił usta.

- Nie, nie ma tak. Bo od razu się upijesz, zabijesz się i będzie na mnie. Yasuo zabije mnie, potem Nao zabije Yasuo. A tego nie chcemy, prawda? - Zapytał, pijąc.

- Wyciągasz pochopne wnioski.. - wydukał, patrząc na niego z wpół przymkniętymi oczami. Teraz dopiero poczuł, że nawet jedna butelka alkoholu mu zaczęła szkodzić po tym jak lekarze podłączyli mu kroplówkę z lekami.

Zerknął na chłopaka, który wyglądał trochę gorzej. A jednak zaszkodził mu. Westchnął, patrząc na niego.
- Nie dostaniesz, to Ci szkodzi.

- Sam dopiero się zorientowałem.. - westchnął, kaszląc dłuższą chwilę, jednak niedługo potem zaczął kaszleć krwią. No i znowu. Czuł, że coś znowu będzie nie tak w jego organizmie.

Przeraził się, widząc krew. Zamrugał parę razy, chowając wszelkie butelki do swojej torby i zapinając ją. Zawołał lekarza.

Blondyn położył się na łóżku, ledwo kontaktując ze światem. Lekarz kiedy tylko przyszedł do sali, oznajmił, że czeka go operacja i nakazał pielęgniarkom przygotować chłopaka do tego.

Przeraził się po raz kolejny. Czyżby on dobił w tej chwili swojego przyjaciela? Nie, on w to nie wierzył. Złapał się za głowę, wziął torbę i uciekł ze szpitala. Łzy ciekły mu po policzkach.

Już po kilkunastu minutach lekarz przeprowadził operację, wcześniej zabierając go na salę operacyjną. Zabieg trwał około półtora godziny. Po tym został przewieziony na swoją salę, wciąż śpiąc. Kiedy tylko się obudził był sam w sali, a jego przyjaciel naprawdę uciekł. To go zdołowało. Nie wiedział co myśleć. Wziął z szafki telefon i napisał sms'a, po chwili go wysyłając.

Do Kyojiego przychodzi sms: "Nie mam bladego pojęcia. Szczerze to nie za bardzo ogarniam co się dzieje wokoło. Nieważne! Poszukam go "

Odczytał wiadomość i zabrał się za odpisywanie. Po czym położył telefon obok siebie.

Wbiegł do szpitala, od razu kierując się na salę z chłopakiem. Rzucił torbę w róg i usiadł przy nim, po chwili płacząc.
- Przepraszam, to moja wina.

Widząc łzy w jego oczach, zdziwił się. Próbował usiąść jednak na próżno. Starł jego łzy i westchnął.
- To nie jest Twoja wina. Już wcześniej coś nie grało, gdybym się domyślił, że chodzi o alkohol to bym nie pił. Nie obwiniaj się. Czemu uciekłeś? - zapytał niepewnie.

- To moja wina, ja dałem Ci to piwo, gdyby nie ja, to byś wtedy nie zakasłał krwią. - Westchnął, dalej płacząc. Zerknął na niego.
- Bo myślałem, że przeze mnie... Zginąłeś. - Zaszlochał jeszcze raz.

- To nie Twoja wina. Wbij to sobie do głowy. - odparł i po raz kolejny starł jego łzy.
- Z-Zginąłem? - otworzył szerzej oczy, patrząc na przyjaciela po czym opuścił dłoń.
- Nie pozbędziesz się mnie tak łatwo.. - wyszeptał.

- Nie wbiję. - Mruknął, nie przestając płakać.
- Przepraszam Cię, jeszcze raz. - Powiedział, próbując się jakoś ogarnąć.

- To sam Ci to jakoś wbiję, jasne? - mruknął i podniósł się do siadu z ogromnym trudem jak i bólem. Zdzielił go lekko w łeb.
- Nie masz za co przepraszać, jasne? - wydukał z trudem.

Gdy już się ogarnął, poczuł uderzenie w głowę. Spojrzał na niego.
- To przez to cholerne piwo, które Ci przyniosłem. Nie będę już pił. - Jęknął, nie spuszczając z niego wzroku.

- Muto nie przejmuj się tak. Nic mi przecież nie jest.. Po prostu muszę uważać ile piję. - westchnął cicho i uśmiechnął się lekko do niego. Po chwili położył się na łóżku.

- Możesz tak mówić, ale ja i tak będę uważał inaczej. - Westchnął, wstając i podchodząc do lustra. Wyglądał okropnie, jego oczy były cały czerwone. W takim stanie nikt go nie mógł zobaczyć. Po chwili wrócił do Kyojiego.

- Chciałem to tylko wyjaśnić. Uspokój się i wracaj lepiej do akademika. Naomi, Yuu i Kise możesz powiedzieć, że tu jestem. - odparł cicho.