Szpital

-Cicho tam... -mruknął wstając z chłopakiem na plecach. Uśmiechnął się pod nosem i wyszedł z sali, a następnie opuścił szpital i skierował się do akademika.

Obudził się w szpitalu. Czuł się fatalnie. Wszystko go co bolało a co gorsza nie było nikogo obok.
-Kyoji.. -jego telefon był chyba w kieszeni spodni ale nie był w stanie nawet podnieść ręki. Chociaż i tak czuł się lepiej niż po skoczeniu z dachu. To co było z nim teraz było niczym w porównaniu z tamtym bólem.

Pomógł Kyojiemu wejść na salę i opuścił ich. Musiał ich na chwilę zostawić. Wyszedł ze szpitala i polazł gdzieś.

Kiedy tylko Muto go przyprowadził na salę, ten dopadł swojego ukochanego i przytulił go, zalewając się wręcz łzami.
- Yasuo... przepraszam Cię. To moja wina.. - wydukał przez łzy.

Usłyszał jak chłopak wszedł na salę.
-Kyoji.. -przytulił go mocno.
-Przepraszam.. To nie Twoja wina..-wydukał czując łzy ściekające po policzkach.

- Właśnie, że moja. Gdyby nie to, że miałem z nimi problemy to nic by się nie stało. - wydukał z trudem.

Po dłuższym czasie wrócił do szpitala. Nie był już cały upaprany krwią i wymienił ubrania. Przylazł na salę z Yasuo i usiadł obok nich.
- Lepiej?

Słysząc jak ktoś wchodzi na salę, odsunął się od Yasuo i usiadł na krześle, nadal zalany łzami. Spojrzał na Muto i zwiesił wzrok. Przytaknął lekko głową na pytanie przyjaciela, czując jak kolejne łzy spływają po jego policzkach. Nie wiedział co zrobić, ale też przez to wszystko się osłabił.

Widząc w jakim stanie jest Kyoji, podszedł do niego i przytulił mocno.
- Spokojnie, wszystko będzie dobrze. Oni niedługo będą w więzieniu i nic się nie stanie. - Próbował go jakoś uspokoić, głaszcząc po łbie.

Przytulił się do przyjaciela roztrzęsiony.
- A-Ale skrzywdzili Yasuo. Ja sobie tego nie wybaczę, że do tego dopuściłem. - wydukał z ogromnym już trudem i zacisnął powieki. Po chwili sięgnął do kieszeni po tabletki, ale zapomniał że zostawił je w pokoju. Westchnął więc cicho.

- Będą mieli karę, spokojnie. I to moja wina, więc nie masz się o co winić. - Uśmiechnął się słabo do niego, żeby go jakoś pocieszyć. Widząc jak szuka czegoś w kieszeni spojrzał na jego twarz.
- Zgubiłeś coś?

- To nie Twoja wina. Gdybym się w to nie plątał, to nie doszłoby do takiej sytuacji, że coś się stało Yasuo. - wymamrotał, czując, że już ledwo trzyma się na nogach. Słysząc to pytanie, pokręcił przecząco głową.
- Nie, nic nie zgubiłem. - wydukał i zamknął na chwilę oczy, ale momentalnie je otworzył i tak z kilka razy.

- No cóż, gdybym tak drastycznie nie zmienił swojego wyglądu, nie byłoby nas tutaj. - Wzruszył ramionami, wyciągając z pudełeczka gumę-papierosa i wsadzając ją sobie do buzi. Zmierzył go swoim wzrokiem.
- Potrzebujesz pomocy? Leki?

- Przecież to nie Twoja wina.. - odparł i usiadł z powrotem na krześle.
- Leki by się przydały, ale chyba nie będą aż tak potrzebne. - wymamrotał, ale po chwili po prostu zasypiając, a przez to, że nie opierał się o oparcie opadł na podłogę, jednak to go nie obudziło.

- Kyoji! - Powiedział, od razu rzucając się do niego. Zawołał lekarza, który go zbadał i oznajmił, że to nic strasznego. Po prostu zasnął ze zmęczenia. Muto odetchnął, prosząc lekarzy o opiekę nad tą dwójką i wyszedł ze szpitala.

Obudził się obolały. Czuł się dziwnie. Tak jakby coś mu umykało. Zupełnie jakby rozpaczliwie starał się złapać to co uciekało mu z rąk ale nie był w stanie tego zrobić. Spojrzał na Kyojiego który spał. Podniósł się i pogłaskał go po policzku.

Czując dłoń ukochanego na policzku obudził się, ale nie otworzył oczu.
- Yasuo... - wyszeptał.

-Jestem obo, kochanie. -powiedział cicho. Chciał być w jego ramionach, bliżej niego.

- Wybacz mi, proszę... - wydukał i otworzył oczy, kierując na niego wzrok po czym objął go.

-Nie miałeś na to wpływu. -powiedział cicho.
-najważniejsze że jestem tu z Tobą.  -powiedział cicho przytulając się do niego.

- Gdyby nie ja, gdybym nie był w to wplątany to by Ci się nic nie stało. - wydukał, czując kolejne łzy na policzkach. Sięgnął dłonią do kieszeni i wyciągnął obrączkę należącą do Yasuo. Ujął jego dłoń i wsunął mu na palec obrączkę.
- Kocham Cię.

Odetchnął cicho czując  napływające do oczu łzy. Gdy chłopak wsadził obrączkę na jego dłoń odetchnął z ulgą. 
-Ja Ciebie też,  najbardziej na świecie.  -powiedział i przyłożył do jego ciepłych warg swoje.

- To jak przysięga. - wymruczał cicho i pogłębił pocałunek, obejmując go mocno.
- Nie dam Cię już skrzywdzić, obiecuję.

Zarumienił się na tą myśl ale Pokiwał głową. 
- T-tak..-uśmiechnął się lekko.
-Będzie dobrze. -zapewnił go. Od teraz wiedział przynajmniej że będzie się trzymać blisko chłopaka

- Nie odchodź teraz nigdzie. - szepnął zmęczony. Przymknął oczy.