Pokój numer 188; Kyoji Kusatsu i Jeremy Green.

- I jeszcze kłamiesz.- Mruknął rozbawiony i zostawił po sobie jeszcze parę czerwonych śladów, po czym lekko przygryzł jego skórę na obojczyku.

- Dlaczego miałbym kłamać? - wymamrotał cicho, wzdychając z przyjemności. Sam lekko zgiął nogę w kolanie i potarł jego krocze, na palcach kręcąc sobie jego włosy.

- Ty mi powiedz.- Odparł i zaraz cicho jęknął trochę zaskoczony. Nie sądził, że Kyoji w takim stanie posunie się do tego. No tak... nic nie pamiętał. Pocałował go jeszcze krótko w usta, po czym położył się obok i przytulił chłopaka do siebie.

- No, ale... - wymamrotał cicho i spojrzał na niego. Gdy chłopak położył się obok, powędrował za nim wzrokiem, a przytulony, wtulił się w niego i zamknął oczy, czując nadchodzące zmęczenie.

- Prześpij się.- Polecił sunąc dłonią w górę i w dół pleców chłopaka. Doskonale widział, że jest zmęczony, jutro go bardziej podręczy.

- Dobranoc. - szepnął tylko i po chwili zasnął, wtulony w niego.

Uśmiechnął się lekko i sam spróbował zasnąć, ale nie bardzo mu do wychodziło, bo co chwilę się budził. Udało mu się to dopiero nad ranem.

Przespał całą noc i właściwie większość dnia. Był naprawdę zmęczony, ale tyle się wydarzyło zeszłego dnia, że było to dość normalne. Mimo to, w końcu zaczął się budzić. Jedynie wtulił się mocniej w poduszkę i cicho coś wybełkotał, uchylając powieki. Skierował swój wzrok na śpiącego obok chłopaka i wstał po cichu, schodząc z łóżka i łapiąc przy okazji za telefon. Od razu wykonał połączenie i jak powiedział wczoraj, umówił się na wizytę do lekarza. Potem już tylko usiadł na parapecie i skierował wzrok za okno.

Chłopak niby przespał te parę godzin, ale trochę się wiercił, aż w końcu zerwał się gwałtownie, głośno dysząc. Przytknął dłoń do lewego oka i westchnął ciężko. Kiedyś sam siebie wykończy. Przetarł twarz i rozejrzał się po pokoju, zatrzymując wzrok na chłopaku, który siedział na parapecie.
- Dobry.- Przywitał się z ziewnięciem i usiadł na brzegu łóżka.

Przez jakiś czas wyglądał przez okno, ale w końcu jego wzrok zatrzymał się na blondynie, który nagle podniósł się do siadu.
- W porządku? - spytał, podchodząc do niego i siadając obok na łóżku.

- Przywykłem.- Uśmiechnął się lekko, a kiedy chłopak usiadł obok niego, przytulił się do niego.
- A ty jak, wyspany?- Spytał.

- Powiedz mi co się stało. - wymamrotał zartwiony i objął go ramionami, przytulając do siebie.
- Nie bardzo, ale to nic nowego.

- Ostatnio miewam koszmary, to nic ciekawego.- Poklepał chłopaka po plecach, dając tym do zrozumienia, żeby się nie przejmował.
- Dobre, że chociaż trochę.- Powiedział i przeciągnął się w jego ramionach.

- Jak będziesz chciał to opowiedz mi o nich. - stwierdził, posyłając mu lekki uśmiech. Potem skinął głową i trochę niepewnie ucałował go w czubek głowy.

- Może kiedyś. Ale to już odłóżmy na wyjątkową nudę.- Mruknął rozbawiony i trochę się speszył, czując usta chłopaka na swoim czole. Zawsze miał słabość do takich czułości. Po chwili coś sobie przypomniał.
- Kiedy masz tą wizytę w szpitalu?- Spytał opierając brodę na jego ramieniu.

- Mam przyjść jutro. - odpowiedział mu i zmierzwił lekko jego włosy. W końcu podsunął się pod ścianę, opierając się plecami i odetchnął cicho.

Uśmiechnął się lekko i padł plecami na pościel. Zadarł głowę i zerknął na chłopaka przyglądając mu się.

Skierował wzrok na blondyna, nie mówiąc nic dłuższą chwilę. Sięgnął tylko po tabletki i połknął dwie, przymykając też oczy.

Po tym jak chłopak wziął tabletki, zabrał mu pudełko i przyjrzał mu się z lekkim uśmiechem.
- Kiedyś ciągle brałeś ich za dużo i ciągle się na ciebie wydzierałem.- Powiedział rozbawiony.

Słysząc jego słowa, skierował na niego wzrok zaskoczony, ale po chwili spojrzał na pudełko.
- Naprawdę? - wymamrotał trochę zdziwiony.

- Nie, na niby.- Uśmiechnął się zadziornie i dźgnął go lekko w bok, po czym oddał mu pudełko.

Już chciał coś powiedzieć, ale czując to dźgnięcie, tylko lekko drgnął i po chwili dorwał się do jego boków, łaskocząc go.

Parsknął śmiechem i wiercąc się próbował uciec przed dłońmi białowłosego.
- Tylko bez łaskotek.- Wymamrotał pomiędzy salwami chichotu.

Łaskotał go, lekko się przy tym uśmiechając.
- Nie ma mowy. - odparł w końcu, nie zaprzestając rozpoczętej czynności.

- Kyo prze-przestań! - Poprosił śmiejąc się do łez. już nawet nie próbował łapać jego rąk, tylko sam zasłonił się przed nimi.