Pokój numer 188; Kyoji Kusatsu i Jeremy Green.

Widząc jak blondyn nie mógł przestać się śmiać, aż uśmiechnął się trochę szerzej i dopiero chwilę później przestał go łaskotać.
- Jedynie dlatego, że jeszcze padłbyś mi tu ze śmiechu. - odparł i pokiwał głową, zakładając ramiona na torsie.

Kiedy chłopak wreszcie zabrał ręce, aż odetchnął z ulgą i padł bezwładnie na materac.
- Jesteś sadystą.- Mruknął kiedy uspokoił oddech i wydął wargi.

- Jeszcze nie.. - odpowiedział mu i nachylił się nad nim, całując go trochę niepewnie w szyję. Potem rozczochrał jego włosy i położył się obok.

- "Jeszcze"? To groźba, czy obietnica?- Zaśmiał się i cicho zamruczał po pocałunku, przyciągając do siebie młodszego.

- Jedno i drugie.. - stwierdził rozbawiony i przytulił się do blondyna, lekko podszczypując jego skórę na ręce ot tak, z nudów.

Wymamrotał coś niezadowolony. Co jak co, ale szczypania nie lubił, ale wiedział już jak się odwdzięczyć
-Co ci się dzisiaj zebrało na zaczepki?- Mruknął rozbawiony i zsunął dłonie na pośladki chłopaka, zaraz w miarę mocno je ściskając.

- A no tak z nud... - mruknął, ale nie dokończył tylko zagryzł dolną wargę kiedy blondyn ścisnął jego pośladki. Po chwili spojrzał na niego.
- A to za co..? - wymamrotał.

- Za szczypanie.- Mruknął rozbawiony i musnął wargami czubek jego nosa, po czym podniósł się do siadu i rozejrzał po pokoju.

- No, ale... - mruknął cicho i westchnął, po czym spojrzał za nim. W końcu wcisnął twarz w poduszkę i przymknął oczy.

- Ale co?- Spytał przyglądając się chłopakowi z zadziornym uśmieszkiem. Ale tak naprawdę zastanawiał się jak to dalej będzie.

- Już nic. - wymamrotał cicho w poduszkę, zaciskając na niej palce.
- Nie będzie mnie jutro. - odparł, unosząc trochę głowę i zerknął na niego.

Na chwilę wydawało się, że posmutniał, ale po chwili uśmiechnął się lekko.
- W porządku.- Powiedział.

- Tak się cieszysz, że się mnie pozbędziesz? - spytał z powagą, choć żartował, ale jak zwykle, nic po sobie nie pokazał.

- Tak wygląda dla ciebie radość?- Spytał utrzymując uśmiech, ale lekko mu się zeszkliły oczy. On też był całkiem niezłym aktorem.

- Hę? - wymamrotał tylko, a widząc jego zeszklone oczy, zamrugał parokrotnie.
- Kou... - szepnął i ułożył dłoń na jego głowie, lekko mierzwiąc mu włosy.

- Przegrałeś.- Powiedział nagle i wytknął język, po czym rozbawiony przetarł powieki.

- Nie prawda... - przyznał i nadął lekko policzki po czym dźgnął go w bok. Wstał w końcu z łóżka i podszedł do okna.

- Jak to nie? Na dodatek we własną grę.- Powiedział rozbawiony i odprowadził go wzrokiem.
- To, gdzie się jutro wybierasz i mnie porzucasz?

- Chciałbyś. - burknął i usiadł na parapecie, opierając się o uchylone okno.
- Idę do tego szpitala. Może się czegoś dowiem.

- Ale nie bocz się.- Mruknął rozbawiony, chociaż próbował być poważny. Następne słowa chłopaka pomogły mu się uspokoić.
- Wolisz iść sam?- Spytał przechylając głowę na bok.

- Nie, nie o to chodzi. - pokręcił głową i spojrzał niepewnie na niego.
- Po prostu... trochę się boję. - przyznał i zerknął w bok.

Zamrugał kilkakrotnie nie bardzo rozumiejąc chłopaka.
- Czego?- Spytał.

- No bo co by było gdybym dowiedział się czegoś, co nie wnioskowałoby za dobrze? Musiałbym Ci powiedzieć, chociaż i tak to zrobię, tylko... wtedy zostałbym sam, czyż nie? - spytał, kierując na niego niepewnie wzrok.

Na jego słowa trochę przykulił głowę i zaśmiał się cicho.
- Jak zawsze martwisz się głupotami.- Powiedział wstając z łóżka i podchodząc do chłopaka.
- Powiem tylko tyle, że związałeś się z idiotą, który się od ciebie nie odczepi tak łatwo. Może jestem chory, może mam obsesję, a może po prostu zakochany na zabój.- Powiedział i schylił głowę, aby oprzeć się o jego ramię.

- Głupotami? - powtórzył zaskoczony i przyjrzał mu się. Na słowa blondyna aż się zaczerwienił.
- Kou... To takie kochane.. - szepnął i ujął w palce jego podbródek po czym uniósł go i wpił się delikatnie w jego usta.