Duże boisko do koszykówki

Przyszedł na boisko, z zamiarem odreagowania swoich nerwow. Trochę żałował tego, że zostawił ten aparat w kuchni. Tak jakoś było mu źle bez niego.
Wziął piłkę do ręki i zaczął kozłować. Nawet nie pamiętał kiedy ostatnio trenował. Zwykle tylko biegał z aparatem, a jego trening kończył się na robieniu zdjęć. Trzeba to w końcu zmienić. Jakoś. Stanął na linii rzutow za trzy i zaczął trenować rzuty

Jakoś tak przywiało go na boisko bez większego celu. Chyba po prostu lubił zawalać się treningiem. Widząc jakiegoś osobnika, postanowił mu nie przeszkadzać. Podszedł do wózka z piłkami i po kolei sprawdzał każdą z nich.
Ta się nada. - Pomyślał i bez zbędnego przedłużania, zaczął rzucać do wolnego kosza.

Na początku rzuty nawet mu wychodziły i trafiał częściej niż zazwyczaj. Czyli jednak jest jeszcze jakaś nadzieja dla jego celności. Zerknął na chłopaka, który przyszedł jakiś czas po nim. Nie widział go wcześniej, chyba.
- Cześć. Powiedział na tyle głośno, żeby ten go usłyszał.

Na boisku zazwyczaj starał się nie rozpraszać i to właśnie dzięki temu jego rzuty były dosyć celne. Tym razem również tak było. Pełne skupienie. No... Do czasu. Usłyszawszy głos nieznajomego, ręka mu się omsknęła i w efekcie tego piłka odbiła się od obręczy. Podrapał się w tył głowy.
- Cześć. - Odpowiedział, odwracając się w stronę chłopaka. Chciał go zilustrować swoimi oczyma.

Skrzywił się lekko, widząc jak chłopak pudłuje. No tak, powinien trzymać gębę zamkniętą na kłódkę, bo tylko przeszkadza. Było zostać w pokoju.
- Sorki. Uśmiechnął się głupkowato jak to miał w zwyczaju i złapał swoją piłkę w ręce.
- Jestem Sougo, a ty?

Pomachał dłonią na znak, że nic się nie stało i wymusił lekki uśmiech. Nie miał chłopakowi nic za złe.
- Keiichi. - Odparł na pytanie, szukając wzrokiem swojej piłki. Kiedy wreszcie ja dostrzegł, ruszył w jej kierunku. Podniósł ją z ziemi.

Błąkając się po akademiku w końcu stwierdziła, że pójdzie sobie pograć. W końcu koszykówka to jej największa pasja. Nieśmiało weszła na boisko i się przywitała.
- Hej. Jestem Iku.
Swoje spojrzenie skierowała na buty i cicho westchnęła.

Powiódł wzrokiem za chłopakiem, tyle dobrego, że się na niego nie zdenerwował. Na chwilę obecną starczyło mu ludzi, którzy za nim nie przepadają.
- Należysz do jakiejś drużyny? Zapytał z ciekawości, wyglądał jakby był prawie jego wzrostu, a koszykarze zwykle są wysocy. Słysząc czyiś głos, zerknął w tamtym kierunku i zamrugał zaskoczony. Kolejna niska osoba.
- Cześć, Sougo.

Nie musiał długo zastanawiać się nad odpowiedzią, ponieważ była ona prosta. Należał do drużyny, choć faktycznie może jego wzrost nie wskazywał na to.
- Jestem zawodnikiem Too, a Ty? - Zapytał, przenosząc wzrok na jakąś dziewczynę, która właśnie pojawiła się na boisku. Wyglądała znajomo... Czyżby już ją widział wcześniej? Niestety nie miał zbyt dobrej pamięci do twarzy.
- Keiichi. - Przedstawił się tak na wszelki wypadek.

- Ja jestem w Shutoku. Nawet nie wiedział jakim cudem udało mu się dostać do tej drużyny. Nie był jakoś wybitnie uzdolniony jak jego brat. Wzrost mu wcale w tym nie pomagał. Pewnie matka zagadała do paru osób, albo sami pomyśleli, że skoro starszy brat to cud to może i z tej łamagi coś będzie.
- Grałeś kiedykolwiek w meczu?

Na kolejne pytanie nieco się zmieszał. Chyba nie powinien się chwalić, że miał taką okazję ale ostatecznie ją zaprzepaścił.
- Niestety nie. - Odpowiedział, drapiąc się po policzku. - A jak z Tobą? Grałeś kiedyś w prawdziwym meczu? - Podchwycił temat, więc czemu miałby się nie zapytać o to samo?

- Raz, albo dwa. Uśmiechnął się słabo.
- Zwykle siedziałem na ławce, a jak już pozwalali mi grać to jakoś specjalnie nie mogłem się wykazać. Westchnął cicho. Zazwyczaj jego gra kończyła się na tym, że wyżsi zawodnicy po nim deptali.

Pokiwał głową ze zrozumieniem. Ciekawe jak by jemu poszło w takim meczu... AH! Nie ma co nad tym lamentować. - Pomyślał i odbił kilka razy piłkę od ziemi. Zrobił to tylko po to, aby wylądowała ona po chwili w wózku z piłkami. Jakoś odechciało mu się treningu na dzisiaj.

Spojrzał na swój zegarek w telefonie i rzucił piłkę w kierunku wózka, nawet zbytnio nie interesując się czy tam trafiła.
- Będę się zbierał, do zobaczenia. Pomachał do chłopaka i wyszedł.

Powędrował wzrokiem za piłką, którą rzucił Sougo.
- Całkiem nieźle. - Stwierdził, machając chłopakowi na pożegnanie. On sam postanowił jeszcze chwilę pobyć na boisku. Usiadł na ziemi i przymknął oczy, intensywnie rozmyślając nad czymś. W końcu jednak po jakiejś godzinie, wstał i skierował się do wyjścia. Pomachał dziewczynie na pożegnanie, a następnie zniknął.

Nie mając nic do roboty, poszła z powrotem do akademika.

Weszła na duże boisko i zrobiła sobie szybką rozgrzewkę. Następnie wzięła sonie piłkę ze schowka i zaczęła ją kozłować. Kiedy była w pobliżu kosza postanowiła rzucić. Piłka wpadła, co ją bardzo ucieszyło, bo martwiła się że nie trafi i że wyszła z wprawy. Pomachała ręką do Yukine, zachęcając go do przyłączenia się do niej.

Yukine wkroczył wolnym krokiem do całkiem sporej hali. Początkowo z zafascynowaniem przyglądał się  grze dziewczyny, lecz po "zaproszeniu" na boisko sam wszedł do schowka i wyciągnął z niego piłkę. Spokojnie kozłując przybiegł pod kosz przy którym stała dziewczyna i na chwilę się skupiając na linii rzutów osobistych wypuścił piłkę z rąk. Piłka kilkukrotnie odbita od poręczy o'dziwo wpadła. Rzuty nigdy nie były mocną stroną blondyna, ale to głównie przez stres wywarty przez widownię, tu na szczęście była tylko Akame.