Pokój numer 201; Yasuo Azuyawa.

// .3.

/Nie ma ukrywania postów

Po jakimś czasie obudził się wtulony w chłopaka. Spojrzał na niego i uśmiechnął się. Jak widać jednak była jakaś nadzieja. Pogładził go po policzku i przypatrywał się jego spokojnej twarzy z uśmiechem. Postanowił, że poczeka aż chłopak się obudzi. Chłopak jednak spał bardzo długo więc po jakimś czasie wstał z łóżka, przebrał się szybko i wyszedł.

Po stosunku zwyczajnie zasnął. Nie dość, że ostatnio słabo spał to był bardziej wykończony niż zwykle. W końcu jednak się zaczął się budzić. Przetarł powieki i otworzył je, rozglądając się. Nie widząc nigdzie Yasuo, westchnął tylko. Nawet nie zostawił żadnej wiadomości. Podniósł się powoli z łóżka i ubrał. Musiał się trochę odświeżyć, więc wyszedł.

Po całonocnej mokro zakrapianej imprezie jakimś cudem trafił do akademika ledwo przytomny. Gdy znalazł już swój pokój wszedł do niego chwiejnym krokiem i od razu runął jak długi na łóżko. Nie bawił się w żadne przebieranki tylko w tym co miał na sobie od razu zasnął.

Obudził się po długiej nocy. Głowa bolała go niemiłosiernie i miał dosłownie saharę w ustach. Wstał obolały przebrał się szybko i wyszedł z pokoju.

Ostatecznie znalazł swój pokój. Wszedł do niego i rozejrzał się. Nie było w nim aż tak źle. I nawet był porządek. Postawił walizkę pod ścianą i usiadł na łóżku. Po chwili jednak położył się i zmęczony zasnął.

Obudził się lekko zaspany. Spojrzał na wyświetlacz telefonu po czym z jego ust wydobyło się krótkie westchnięcie widząc jak długo spał. No cóż to była wina tych leków. Wciąż jeszcze mu zostało tabletek na jeden tydzień, tak jak wyznaczyli mu lekarze. Czuł jednak, że z jego głową jest coraz lepiej bo bóle głowy praktycznie ustały. Wstał ostrożnie z łóżka i ocenił stan swojego pokoju. Posprzątał szybko ciuchy, które leżały na podłodze. Postanowił też wziąć szybki prysznic. Zabrał z szafy potrzebne rzeczy i wyszedł z pomieszczenia. Po jakimś czasie wrócił czysty i przebrany w inne ubrania. Wsadził resztę rzeczy do szafy po czym wyszedł z pokoju. Postanowił udać się do kuchni bo porządnie zgłodniał.

Wszedł do pokoju. Zatęchły zapach uderzył go w nozdrza. Było czuć, że nie było tu nikogo od dawna. Westchnął cicho i postawił kociaka na ziemi.
-Twój nowy dom, Patchi.. cieszysz się? -spojrzał na niego lecz ten nawet na niego nie spojrzał i od razu zaczął oglądać i obwąchiwać nowe miejsce. No cóż, pod tym względem trochę przypominał poprzedniego kota.. niesamowite jak bardzo go przypominał.. Poczuł lekkie ukłucie w sercu, śmierć ukochanego zwierzaka wciąź go bolała ale musiał sobie z tym poradzić. Podszedł do szafy i zaczął w niej grzebać, gdzieś głęboko w szufladach znalazł kąpielówki. Uśmiechnął się lekko i schował je do torby. Wziął także ręcznik i pare innych dupereli. Podszedł do kociaka i pogłaskał go po głowie po czym skierował się w strone drzwi i wyszedł z pomieszczenia zamykając go na klucz.

Nie wiedział gdzie jest pokój chłopaka. Stanął przed drzwiami swojego pokoju. Nie za bardzo wiedział co ma zrobić w tej sytuacji. Usłyszał jednak miauczenie więc pośpiesznie otworzył drzwi a z pokoju wypadł kociak który od razu do niego podbiegł i zaczął się wspinać po jego nodze. Wziął go szybko na ręce. Spojrzał na pokój a następnie na chłopaka.
-Etto... może wejdziesz? -spytał niepewnie.

Nie miał pojęcia dokąd chłopak go prowadzi, dopóki nie zauważył numerów pokoi. Kiedy zatrzymali się przy pokoju o numerze 201, zerknął na białowłosego, wsuwając dłonie do kieszeni swoich spodni. Kiedy z pokoju wypadł kot, przyjrzał się zwierzakowi bez słowa. Dopiero chwilę później odpowiedział na pytanie Yasuo.
- O ile nie będę przeszkadzał. W przeciwnym razie mogę iść do siebie. - odpowiedział spokojnie.

Uśmiechnął się słysząc jego odpowiedź. Na początku się przestraszył i za szybko z tym wyjechał ale jak widać dla bruneta było wszystko wporządku co go ucieszyło.
-w takim razie zapraszam w swoje skromne progi . -uśmiechnął się i otworzył drzwi chłopakowi by wszedł do środka. Sam także wszedł i usiadł na brzegi łóżka kładąc sobie kota na kolanach.

Na słowa Yasuo wszedł do pokoju i rozejrzał się. Każdy pokój wyglądał tak samo, no chyba że różnił się tym co uczniowie ze sobą przywozili. Podszedł do okna i oparł się tyłem o parapet, jeszcze chwilę patrząc na to, co znajdowało się w jego pokoju. W końcu zerknął na kota a potem na niego, kompletnie nie wiedząc co powiedzieć.