Pokój numer 188; Kyoji Kusatsu i Jeremy Green.

Kiedy zauważył jak Yuu, chciał zabrać mu kartkę, szybko odsunął ją od niego.
- Nie dam Ci jej. Najpierw muszę zobaczyć ten rysunek. - stwierdził z uśmiechem, nie oddając mu kartki.

Próbując dostać kartkę w swoje ręce, wylądował w końcu brzuchem na udach chłopaka. Musiał wyglądać w tym momencie niczym małe dziecko dostające klapsa za bycie niegrzecznym.
- Nie oglądaj. Nie jest godne.
- Powiedział, pozostając już w pozycji jaką przypadkowo przybrał. Jedyne co się zmieniło to ułożenie jego nóg, którymi zaczął machać oraz jego rąk, które zwisały z łóżka.

Rozbawiony jego próbami złapania kartki z rysunkiem, zaśmiał się, wpatrując w to jak padł mu na udach.
- Nie oddam. Zapomnij. - stwierdził z uśmiechem i zmierzył go wzrokiem, po czym faktycznie klepnął go lekko w pośladek.
- Oh, Yuuś, wyglądasz jak dziecko. - zażartował z uśmiechem, ciekaw jego reakcji.

Pisnął cicho, gdy Kyoji klepnął go w pośladek. Zasłonił dłońmi swoje usta wraz z noskiem i od razu odwrócił się, aby tym razem leżeć przodem do chłopaka.
- Wybacz, że natura nie obdarzyła mnie Twoim wzrostem.
- Odparł stłumionym głosem.

Uniósł wysoko brwi zaskoczony, ale zaraz się uśmiechnął.
- Dobrze, że nie jesteś tak wysoki jak ja... - przyznał szczerze i zabrał mu dłonie z twarzy.

Tym razem to on uniósł brwi ku górze w zaskoczeniu. Czyżby powiedział coś nie tak? Może powinien się już zamknąć? Odwrócił głowę w bok, kiedy chłopak chwycił za jego dłonie. Nie chciał, aby widział jego minę w tym momencie.
- Przepraszam.
- Mruknął cicho.

Spojrzał na niego niezrozumiale i zamrugał zaskoczony. Złapał jego twarz w dłonie i odwrócił w swoją stronę aby spojrzeć mu w oczy.
- Yuu... nie masz za co przepraszać. Ej no, co się stało? - spytał zaniepokojony.

Najwyraźniej pogubił się już całkowicie w sytuacji, ale to nie było też coś całkowicie nowego. Westchnął przeciągle, patrząc na twarz chłopaka.
- Myślałem, że powiedziałem coś co Cię zabolało. Przepraszam.
- Powiedział, unosząc swoją dłoń ku policzkowi wyższego.

- Nic takiego nie powiedziałeś, głupolu. Nie masz mnie za co przepraszać. Uśmiechnij się, no. - poprosił, wpatrując się w niego. Nie lubił jak chłopak był smutny.

Ulżyło mu po odpowiedzi Kyojiego. Odetchnął spokojnie, a po chwili uśmiechnął się delikatnie do chłopaka.
- Kocham Cię.
- Powiedział, podnosząc się i tym samym usadawiając swoją pupę na udach starszego. Wtulił się w jego klatkę piersiową i prawie natychmiast pogrążył się w krainie marzeń. Nawet nie odczuł tego wcześniej, że sen pukał już do jego drzwi.

Słysząc jego słowa, aż zrobiło mu się ciepło wewnątrz. Uśmiechnął się do niego.
- Też Cię kocham, Yuu. - odparł i objął go ramionami, kiedy tylko się w niego wtulił. Dopiero po dłuższej chwili zorientował się, że ten zasnął. Ostrożnie położył go na łóżku i ułożył się obok niego. Na nowo go przytulił i sam przymknął oczy co by zasnąć.

Kolejnego dnia obudził się z samego rana. Twarz Kyojiego była pierwszym co dostrzegł wzrokiem swoich zaspanych oczu. Mimowolnie uniósł kąciki ust do góry. Nie mógł jednak długo tak pozostać. Coś go dalej męczyło od środka, choć wiedział już na czym stoi w sprawie z niebieskowłosym i naprawdę go to cieszyło. Mimo wszystko wciąż go coś trapiło. Wydostał się z uścisku chłopaka, co do łatwego zadania nie należało. Nie chciał go przypadkiem obudzić. Zaraz po tym skierował się do swojej walizki. Wyciągnął z niej czyste ubrania oraz kosmetyki niezbędne do higieny osobistej, a wolną dłonią chwycił za jej rączkę. Po cichu wyszedł z pokoju.

Niemal cały poprzedni dzień spędził na spaniu. Nie wiedział czy po prostu był tak zmęczony, czy może coś innego sprawiło, iż tyle spał. Nie miał się tym co teraz jednak przejmować. Po obudzeniu się, rozejrzał uważnie po pokoju, ale nigdzie nie zobaczył Yuu. Przeciągnął się i podniósł do siadu, mierzwiąc lekko swoje włosy. Sięgnął po telefon, niemal od razu zauważając masę nieodebranych połączeń.
- Cholera... - mruknął tylko i wstał, szybko wyciągając odpowiednie ubrania z szafki. Potem tylko poszedł wziąć szybki prysznic, zaś po powrocie dokończył robić fryzurę, zgarnął swoje dwa zeszyty do jednej torby, telefon wsunął do kieszeni i wybiegł z pokoju, spiesząc się do pracy. Myślał, że szef go zabije za to nieodbieranie telefonu.