Pokój numer 145; Daiki Aomine

Kise nawet nie zwracał na nich uwagi. Złapał za swój telefon, przeglądając sms'y. Zawsze znalazł się ktoś, kto dał jego numer jakiejś fance, więc tak to później wyszło, że pisały do niego jakieś napalone nastolatki, ech. Dodatkowo dostawał też dużo zdjęć owych dziewczyn. Mial nadzieję, że nie dojdzie do tego, że jacyś starzy zboczeńcy zaczną mu wysyłać swoje penisy. Sława była straszna.

- No darujmy, bo i tak ma focha - mruknął do Ryoko. - Kisee~ Wskakuj w kieckę - rzucił teraz do chłopaka, patrząc na tą sukienkę z rozbawieniem. Jeszcze była różowa, o matko.

- Szczerze jakoś nie chciałabym, żeby serio był na mnie obrażony. I tak muszę mu wiele powiedzieć o tym, co się dzieje w domu, więc lepiej, żeby się nie złościł. - uśmiechnęła się lekko i podała swojemu bratu sukienkę, czochrając go wcześniej po włosach.
- No Ryouta, będzie lepiej jak sam się w to ubierzesz.. - dodała z uśmiechem po czym zerknęła na drzwi.
- Zamknij je na klucz by przypadkiem on nie próbował uciec i żeby nikt tu nie wparował. - rzuciła do Aomine.

Burknął coś pod nosem o tym, że mają się zamknąć i złapał za sukienkę. Niezbyt chętnie i z dużymi oporami ją na siebie ubrał, następnie nerwowo obciągając w dół. Potem skrzyżował ręce na piersi, nawet nie potrafiąc na nich spojrzeć. Spaliłby się ze wstydu.

Oczywście od razu pokiwał głową i zamknął drzwi na klucz. Potem patrzył, jak Kise zakłada sukienkę i ledwo opanował rozbawienie.
- Śliczna z ciebie lolitka, Kise. Jeszcze jakbyś włosy zapuścił i cycki miał... - Wyszczerzył zęby.

Oczywiście od razu się zamknęła i zaczęła przyglądać jak jej braciszek zakładał sukienkę. Westchnęła w końcu cicho i spojrzała w stronę okna, czekając aż Ryouta do końca założy tą kieckę. Kiedy w końcu to zrobił, odwróciła wzrok w jego stronę i zmierzyła go wzrokiem.
- Świetnie Ci w tym. - zachichotała tylko i pociągnęła go lekko za policzek rozbawiona, ale potem wstała z łóżka i lekko się przeciągnęła.

- Jeśli masz jakiś problem z moją płcią, to proszę bardzo, tu jest moja siostra! Taka sama jak ja, tylko z cyckami i długimi włosami! - syknął w stronę Aomine, a następnie delikatnie odtrącił dłoń Ryoko od swojej twarzy. 
- Już widzę jak świetnie - wymamrotał, nawet nie próbując odwrócić się w stronę lustra. wolał tego nie widzieć.

- Jakbym miał problem z twoją płcią, nawet bym z tobą nie był, geniuszu. - Przewrócił oczami, a potem klepnął go w tyłek. - Po prostu dzielę się swoimi spostrzeżeniami, nie musisz od razu się za to wkurzać - dodał jeszcze.

Kiedy usłyszała słowa swojego brata, które ten skierował do Aomine, aż otworzyła szeroko oczy. Nie spodziewała się, że blondyn powie coś takiego.
- Ryouta! Zastanów się co mówisz. - warknęła w stronę brata i kiedy jej dłoń została odtrącona, jedynie westchnęła, uspokajając się. Po chwili zgarnęła z podłogi torbę i podeszła do drzwi, które otworzyła kluczem jaki w nich był.
- Lepiej zostawię was samych. Cześć wam. - pożegnała się z nimi i wyszła.

Spojrzał za swoją siostrą i ciężko westchnął. Już nawet nie odpowiedział Aomine na jego słowa, jedynie zrzucił z siebie sukienkę i pomasował obolały od uderzenia tyłek. Następnie naciągnął na siebie swoje zwykłe ciuchy i wyszedł z pokoju. Musiał sobie jakoś poprawić humor.

Westchnął i opadł na łóżko, nie zamierzając iść za Kise. Zwłaszcza, że ten miał focha. A miał mu coś ważnego powiedzieć... ale skoro tak, to proszę bardzo. Napisał więc mu karteczkę, w której napisał, że musi znowu pojechać na kilka dni do rodziców i dodał, że miał mu to powiedzieć na osobności, ale nie dostał tej szansy, bo Kise uciekł. Z nadzieją, że chłopak to odczyta, zabrał się za pakowanie rzeczy, a gdy był już gotowy, po prostu opuścił pokój wraz z psem.

Wszedł do pokoju, przebrał się i położył spać. Cóż innego było robić, gdy człowiek zmęczony.

Wszedł do pokoju chłopaka. Zrzucił z siebie ubrania, zostając w samych bokserkach. Potem wlazł mu pod kołdrę i się przytulił. Przymknął oczy, po dłuższej chwili zasypiając.

Obudził się rano i pierwsze, co rzuciło mu się w oczy, to czupryna Kise. Uśmiechnął się z zadowoleniem i leniwie przekręcił na drugi bok. Objął go ramieniem i postanowił zaczekać, aż ten się obudzi.

Wreszcie się przebudził i uchylił powieki. Czując, że Aomine go obejmuje uśmiechnął się do niego i przetarł zaspane oczy. Potem jeszcze cicho ziewnął.
- Cześć Aominecchi~ Wyspany? - zagadnął wreszcie.

- Ooo, słodki jesteś zaraz po przebudzeniu. - Rozciągnął mu policzek, szczerząc przy tym zęby w uśmiechu. - Jasne, że się wyspałem, a ty, śpiochu? - zapytał po chwili. W sumie miał dobry humor.

- A... Aominecchi, nie zawstydzaj - zachichotał i przeczesał palcami rozczochrane włosy. Szybko pokiwał głową.
- Jasne, że się wyspałem. W końcu przespałem pół dnia~

- Lubię cię zawstydzać, jeszcze tego nie odkryłeś? - zapytał z lekkim rozbawieniem. - Noo, a ja się nudziłem, czekając na ciebie. Powinieneś dostać karniaka za zbyt długie spanie - dodał po chwili, oczywiście nie mówiąc w tej chwili poważnie.

- Zauważyłem, ale to nie fair gdy jestem rozespany! - prychnął, a następnie zmierzył go uważnym, ale i ciekawskim spojrzeniem.
- Karniaka? A co byś mi zrobił? - zapytał, aby na przyszłość wiedzieć czego powinien się obawiać ze strony chłopaka.

- Właśnie, że fair - odpowiedział, pewny swego. Na następne pytanie przez chwilę nie odpowiadał, zastanawiając się nad tym, co mogłoby być tym karniakiem. W sumie pomysłów miał wiele, hyhy.
- Nie powiem - rzucił wreszcie.

- Nie fair, nie kłóć się ze mną! - nadął mocno swoje policzki. Gdy chłopak mu nie odpowiedział na kolejne pytanie, pstryknął go w nos.
- Mów tu i teraz~

Potarł swój nos dłonią, patrząc na Kise z udawaną pretensją.
- Hmm, nie powiem ci tym bardziej, bo się ze mną kłócisz i znęcasz nad moim nosem, o! Lepiej mi powiedz, czy chcesz gdzieś dziś iść, czy raczej mogę cię w spokoju zmacać.

Przewrócił oczami, ale wolał go już o to nie męczyć. Następnie cicho zachichotał.
- Możesz mnie zmacać, a w międzyczasie pomyślimy, gdzie iść - odparł wreszcie, bo on nie miał w głowie nic bardziej kreatywnego niż kuchnia.

Nie trzeba mu było tego dwa razy powtarzać - od razu zaczął macać Kise po klacie i po tyłku. Tego mu było trzeba!
- No to możesz myśleć, ja tam się skupię na macaniu - zamruczał z zadowoleniem.

Idąc w kierunku wyjścia, po drodze zatrzymała się przy jednym z pokoi, w jakim ostatnio była. W sumie... Zostawiła u Aomine tamtą sukienkę, więc chciała ją odzyskać chociaż nie potrzebowała jej, ale wspomnienia były. Zapukała dwa razy i nie czekając na odpowiedź, wparowała do pokoju z radosnym uśmiechem.
- Cześć wam. - przywitała się, wiedząc, że jej braciszek może się zdenerwować. Pogłaskała jeszcze ptaka po łebku co by się uspokoił.