Pokój 189; Kou Mukami i Axel Ledger

- Kłamiesz. - mruknął i dwoma palcami jednej dłoni lekko nacisnął z dwóch stron na kartę, czekając aż powie mu prawdę, a jeśli mu to nie będzie odpowiadać to złamie tą kartę i tyle.

W życiu by się nie przyznał, że ma tam parę zdjęć chłopaka, które mu zrobił kiedy spał. Chociaż w sumie nie kłamał. Miał tam jedną bardzo ważną pamiątkę.
- Rób co chcesz.- Mruknął robiąc smutną minkę, aż się serce krajało i puścił jego dłonie.

Widząc go, westchnął cicho i tylko odłożył kartę na biurko. Jeśli w sumie nikt tego nie zobaczy to chyba nie będzie miał o co być zły. Wstał w końcu z łóżka i ubrał się w swoje ciuchy, po czym przykucnął przy swoim psie i lekko się uśmiechnął, głaszcząc go aby przez chwilę czymś się zająć.

Spojrzał na niego zaskoczony, ale po chwili sam naciągnął na siebie bokserki. Sięgnął po kartę, wsunął ją do telefonu i włączył go. Podszedł do chłopaka, w między czasie wpisując hasło do usunięcia filmiku. Podsunął mu wyświetlacz przed oczy i skasował nagranie.
- Pasuje?- Mruknął rzucając komórkę na biurko, po czym podszedł do szafy myśląc nad tym w co mógłby się ubrać.

Zerknął na Kou kątem oka. Westchnął cicho, widząc jak skasował nagranie.
- Jeśli nikt by go nie zobaczył, to w sumie mogłeś je mieć, no ale teraz cóż. - wzruszył ramionami i przeciągnął się. Usiadł pod ścianą na podłodze i przytulił się do psa.
- Nie złość się na mnie, Kouś. - szepnął w jego stronę.

Nie był zły, tylko naburmuszony. Zupełnie jak dziecko, któremu zabrano zabawkę. Wyciągnął szary podkoszulek oraz czarne poszarpane rurki, po czym się ubrał. Słysząc chłopaka westchnął głośno, odgarniając sobie grzywkę sprzed oczu.
- Bo?- Mruknął zamykając szafę i zatrzymał się kawałek od niego, krzyżując ramiona.

- Bo Cię Kocham? - spytał go, unosząc lekko brew i powoli wstał z podłogi, ale zanim zrobił krok, zaległ na łóżku chłopaka. Sięgnął tylko po tabletki i wziął dwie, po czym je połknął.
- To co robimy? - spytał chłopaka.

Chwilę się w niego wpatrywał, po czym prychnął słabo. Zadziwiające jak łatwo było go złamać używając tych dwóch prostych słów.
- Idziemy gdzieś, albo coś?- Zaproponował pocierając dłonią kark. Dziwne. Pomimo, że przed chwilą chłopak nieźle go wymęczył, to szatyn wciąż miał sporo energii.

Podniósł się do siadu na jego słowa i przeciągnął się. Niedługo pewnie zaśnie, ale w sumie mogli gdzieś iść.
- No dobra. Tylko gdzie? - spytał, wstając z łóżka.

Przyłożył palec wskazujący do ust i zamyślił się z cichym pomrukiem.
- Może najpierw pójdźmy coś zjeść.- Powiedział czując lekkie ssanie w żołądku.

- Dobra. To nasz cel - kuchnia. - odparł i wyszedł z pokoju, kierując się do kuchni.

Skinął głową wsuwając telefon do tylnej kieszeni, po czym wyszedł za chłopakiem.

Wszedł do pokoju z chłopakiem na rękach i zamknął drzwi. Potem usadził go na łóżku i kucnął przy łóżku, patrząc na niego. Przesunął wierzchem dłoni po jego policzku.
- Już dobrze. - odparł tylko, uśmiechając się delikatnie.

Był trochę zaskoczony tym przeniesieniem, ale nie odzywał się przez całą drogę. Posadzony spojrzał uważnie na chłopaka. Skinął głową, a po chwili nachylił się i przytulił do niego.

Objął go w końcu mocno ramionami i wtulił w siebie. Ucałował go w czubek głowy.
- Już się tym tak nie przejmuj, Kouś. - mruknął mu do ucha i sam po chwili usiadł obok niego na łóżku.

Na chwilę zacisnął dłonie na jego koszulce, ale po chwili się rozluźnił.
- Po prostu się wystraszyłem...- Westchnął cicho.

- Wiem, wiem. - odparł cicho i siedział już tylko go tuląc do siebie.

Po dłuższej chwili odsunął się do niego i odgarnął grzywkę sprzed oczu, lekko się uśmiechając.
- Już dobrze... Przepraszam Kyo.- Powiedział.

- Nie szkodzi przecież. - uśmiechnął się delikatnie i ucałował go w usta. Po chwili położył się tylko na łóżku i przymknął na moment oczy trochę zmęczony.

Odwzajemnił krótki pocałunek i zerknął na niego. Po chwili coś mu zaświtało w głowie. Wstał z łózka i podszedł do biurka, z którego zgarnął pudełko leków młodszego. Wrócił do niego i podał mu je.

Rozchylił oczy i skierował wzrok na Kou, po czym zamrugał parokrotnie widząc leki. To, że był zmęczony to akurat nie była wina choroby, ale leki i tak powinien wziąć. Złapał za pudełko i wyciągnął dwie tabletki, które połknął.

Przysiadł na materacu, opierając się plecami o ramę łóżka.
- Jak jesteś zmęczony to się prześpij.- Mruknął przeciągając się.

- Tak trochę jestem.. - wymamrotał i przeciągnął się lekko, obracając na bok i kierując na niego wzrok. Wpatrzył się w niego.

Nic nie powiedział, tylko uniósł brwi kiedy ten się tak na niego patrzył.
- Co?- Spytał po chwili, nie rozumiejąc.

- Położysz się obok czy mam Cię tu zaciągnąć? - spytał, wyciągając do niego rękę z lekkim uśmiechem. Jak już miał leżeć czy spać to nie chciał sam.