Dziedziniec

- K-kaoru już nie ma? - spytała, patrząc na niego zza swoich włosów.

- Śpi w kuchni. Trochę się... porobiło wczoraj.- mruknął, uśmiechając się smutno.

Skinęła głową raz jeszcze.
- Przeraża mnie...

- Dlaczego Cię przeraża?- zaciekawił się.

- Bo... Jest... Zboczony.. i ... dziwny - zaczęła się bawić swoją koszulką.

- Nie bój się go. On nic Ci nie zrobi przecież. Raczej.- zachichotał pod nosem.

- Ale ja wiem, jaki jest... I on nie umie dać sobie spokoju... - bawi się dalej koszulką.

- Trzeba go po prostu oswoić.- uśmiechnął się lekko i wstał.
- No, przepraszam jeszcze raz. A teraz lecę do kuchni, słyszę, że Kise wrócił. Jego też muszę przeprosić. Przyjdź do nas kiedyś.- uśmiechnął się i poszedł w stronę akademika.

Nie wiedziała co zrobić, ale po jakimś czasie weszła nieco bardziej zdeterminowana do szkoły. Ciekawe jak teraz będzie.

Wyszedł na dziedziniec, gdzie czekał już na nich autobus. Po drodze zgarnął jeszcze swoje bagaże. Jęknął zawiedziony widząc, że nikogo jeszcze nie ma i wpakował się na tylne siedzenie.

Wbił się do autobusu i rzucił torbę do bagażnika. Siadł z tyłu obok Kise.

Kiedy znalazł się na dziedzińcu, zapakował małą torbę do bagażnika, a nieco większą wziął ze sobą do środka. Usiadł obok Kise-chin'a i torbę położył na siedzeniu przed sobą.

Wylazł na dziedziniec, od razu krzywiąc się na widok metalowej puszki. Wrzucił plecak do bagażnika. Wlazł mamrocząc pod nosem i uwalił się na przedostatnich siedzeniach.
-Kise smukła dziewojo ma~ Obudźcie mnie jak będziemy na miejscu i wywleczcie z tego potwora~-westchnął zakrywając ślepia ramieniem, próbując zasnąć.

Prychnął jak rozjuszony kot i rzucił paczką tic-taków prosto w głowę Kaorucchiego, wyrażając tym samym że nadal jest obrażony. Spojrzał na pozostałych.
- Tylko my jedziemy? A gdzie dziewczyny?

Wbiła się w ostatniej chwili do autobusu.
- Uff, zdążyłam! - odetchnęła ciężko.

Syknął i przewrócił się na bok wywalając jęzor.
-Dobijaj leżącego~-wymamrotał nadymając policzki i odrzucił mu paczkę. Machnął do Gacka, zwijając się w kłębek.

- Więc chyba możemy jechać, prawda?
Popatrzył po ludziach.

- Już nikt więcej?- zasmucił się trochę i zdmuchnął włosy z twarzy.

Przeczesała ręką włosy.
- Ktoś ma wolne miejsce obok siebie? - popatrzyła po wszystkich z nadzieją.

- Raczej nie, Violecchi. Widziałeś przecież że mało kto tutaj przyjeżdża.
Pomachał Naomicchi ręką.
- Tu z tyłu obok nas jest czwarte wolne.

Ustąpił Naomi miejsce między nim a Kise, a sam oparł głowę o okno i zaczął patrzeć na akademik.

Rozejrzał się po autobusie i sięgnął po torbę.
- Kto głodny?
Zapytał i wyjął z bagażu trochę jedzenia.

- Ja jestem na diecie.
Odparł zrozpaczony, akurat w chwili w której autobus ruszył.

- A ja nie jestem głodny.- mruknął cicho i ukradkiem połknął trzy tabletki. Zadrżał lekko.

Wzdychając z miną męczennika, skulił się i zasnął przytulając policzek do szyby.