Dziedziniec

Olbrzymi dziedziniec znajdujący się przed akademikiem.

//To jest szybka reakcja... Szacun. Dzięki Kuroko ^w^

-Idziemy dalej czy tu może być?-zapytał rozglądając się.

//dłużej się nie dało? :I Ale że dziedziniec? o.o nawet nie zauważyłem xD\\
-Może być~-mruknąłem siadając na schodach przy wejściu.

Również usiadł na schodach, czekając aż zacznie mówić.

-znasz Kagamiego...i opowiadałem ci o nim i jego nowym chłopaku, prawda?-mruknąłem po dłuższym czasie i podkuliłem do siebie nogi, opierając głowę na kolanach.

-Ahahah~ nie...pisałem ci też o tym że...nie potrafił wybrać i często wspominał o tym co było między nami...więc...tak jakby rzuciłem się na jego chłopaka by mnie znienawidził...ale...przecież powinienem się teraz cieszyć. No bo...wreszcie się im nie wtrącam, a on będzie szczęśliwy...ale tak nie jest...-mruknąłem wpatrując się jakiś tam kamień na chodniku.

-Właściwie to dobrze zrobiłeś. Tyle że mogłeś mu to zwyczajnie powiedzieć, a nie urządzać takie akcje.-powiedział i potargał mu mocno włosy. -Jesteś głupkiem Kaoru.

-No to to ja wiem... w sumie teraz zauważyłem jak mocno spieprzyłem sprawę~-zaśmiałem się nerwowo i ukryłem twarz w dłoniach.
-Sam siebie już nie rozumiem...Przecież osiągnąłem co chciałem...cholera...

-Tylko się zaraz nie popłacz głupku.-westchnął i objął go ramieniem.-no już, przecież chciałeś dobrze.

-myślisz że rozbeczę się jak jakaś baba? I puść mnie~! jeszcze jestem zły za to na korytarzy, Draniu~!-fuknąłem i dźgnąłem go w żebra, odsuwając się.

-Dobra, dobra. Nie mogę się doczekać treningu by się trochę nad tobą poznęcać.-uśmiechnął się sadystycznie i złąpał się za obolałe miejsce.

-Kuźwa...nie możesz sobie odmówić tej przyjemności, prawda? -prychnąłem krzyżując ręce na piersiach.
//Kurwa~! Oscypku mieliśmy iść do kościoła~! D:\\

-To silniejsze ode mnie.-zaśmiał się.
[Choroba. To rusz dupę i lecimy!!!]

-Eh~ no i po co żeś tu przyjechał~ tak fajnie było...no prawie~-wyszczerzyłem się wrednie i przeciągnąłem.
-Ja już będę się zmywał...jestem trochę śpiący.-dodałem wstając ze schodów i otrzepując się.
//Ok to dawaj zapierdalamy xDDD\\

-Tak też się cieszę że cię widzę. Cóż też bym się położył.-dodał i ziewając zakrył dłonią usta.
[tylko bez wyrażeń ._.]

-No to do nienastępnego, Draniu~--zaśmiałem się i zniknąłem za drzwiami wejściowymi do akademika, kierując się od razu do swojego pokoju.
//xDDD sorry~\\

-Ta cześć-odpowiedział i również ruszył do swojego pokoju.

Dość szybko wyprowadził "zagubione owieczki" z lasu. Dziwne, nadal się zastanawiał jak można aż tak nie orientować w terenie. On miał dość duży lasek za swoim domem, więc często się w nim gubił podczas zabaw w chowanego, ale dzięki wrodzonemu instynktowi zawsze wydostawał się bez najmniejszego zadrapanie, no nie licząc poparzenia przez pokrzywę.
-No to co? - zapytał. - Doprowadziłem was całych i zdrowych.

Zdyszana i zmęczona w końcu wyszła z lasu i dotarła na dziedziniec. Odetchnęła z ulgą.
-Dziękuję Daemon... Powiedziała uśmiechając się. Miała ochotę śmiać się, skakać... No cokolwiek co dałoby upust jej radości. Jednak zamiast tego opadła na kolana całkiem wyczerpana. Po krótkiej chwili po prostu zasnęła wciąż siedząc na dziedzińcu. Cóż... To był bardzo męczący dzień.

/ Ja też szłam.. cicho . XD Teleport. XDXDXD \
Podszedł do dziewczyny i podniósł ją, zanosząc do akademika.
- Dzięki, Deamon.

Wyszła na dziedziniec w momencie gdy zaczęła się ulewa, dziewczyna jednak nie zwracała na to uwagi, tylko stała w deszczu wpatrując się w niebo, a jej łzy mieszały się z deszczem. Dlaczego płakała ? Tego sama nie wiedziała, po prostu naszła ją taka ochota.

/Ve. Zachciało mi się płakać. Epicko xD

Wyszedł czym prędzej z akademika. Dopiero co wrócił a ci się, mordują. Nie pojmował tego. No ale ludzie maja dziwne "zainteresowania" . Mimo, że padało postanowił zostać, w środku aż kipiało od emocji. Można było je stąd wyczuć. Skinął głową na Cornelię i posadził na ławeczce niesioną dziewczynę. Nie miał bluzy na sobie, ale zdjął z głowy swój kalpelutek.
-Mały jest, ale jak nie zmokniesz - powiedział uśmiechając się lekko. Oczy jednak miał smutne.