Duże boisko do koszykówki

-W którym pokoju jesteś ?
Zapytał mając nadzieję że nowa znajoma "mieszka" niedaleko.
Kolejny raz wziął piłkę i rzucił. Piłka kręciła się przez chwilę po poręczy po czym spadła na ziemię nie trafiając.
-Znowu !
Zamruczał pod nosem Takeshimo

- Mieszkam w pokoju o numerze 138. - uśmiechnęła się i podeszła do kosza, biorąc z niego piłkę. Przez chwilę kręciła nią na palcu, aż w końcu wrzuciła ją do kosza za 3 punkty.
- Ej uda się, musisz poćwiczyć. - odparła i przeciągnęła się.

- Dzięki, spędzę tu jeszcze jakieś parę godzinek
Uśmiechnął się.
Mówiąc to zrobił kilka zwodów wyobrażając sobie że mija graczy.
- W której klasie jesteś ? Zapytał ze zdziwieniem że pominął tak ważne pytanie.

- Może lepiej chwilę odpocząć, coś zjeść i wtedy wrócić do ćwiczeń? - zapytała, z nieznacznym uśmiechem i patrzyła uważnie na jego zwody.
- W drugiej, a Ty? - zapytała, biorąc piłkę i wykonując rzut do kosza.

-Ja w pierwszej, jestem nowy... Urodziłem się w Japoni, jednak gdy miałem 2 latka przeprowadziliśmy się do Ameryki. Tam mieszkałem z rodzicami i nauczyłem się grać w kosza, jednak z powodu wyrzucenia ojca z pracy wróciliśmy do Japoni, język nie sprawia mi problemu, gdyż uczyłem się go od dziecka.
Mówiąc to pobiegł w stronę kosza i zrobił lay-up'a.

- No rozumiem.. To jednak czegoś interesującego się o Tobie dowiedziałam. - uśmiechnęła się, patrząc co robi. Przeciągnęła się i usiadła na ławce, na moment przymykając zmęczone oczy. Po dłuższej chwili jednak uniosła powieki i cicho coś zanuciła pod nosem, po czym wstała.
- Idziesz też coś zjeść czy przynieść Ci tu coś? - zapytała z grzeczności, bo oczywiście mało kiedy i komukolwiek by to zaproponowała.

-Wiesz co, przepraszam, ale chyba potrenuję, nie musisz mi nic przynosić, jak będę głodny to sobie coś kupię.
Uśmiechnął się do Kairy.
- Jeszcze nikt nie był taki miły do mnie jak ty.
Mówił patrząc na dziewczynę.

- W porządku. W razie gdybyś chciał pogadać czy coś, znajdziesz mnie w kuchni albo moim pokoju. Ja trochę zgłodniałam po podróży więc pójdę coś zjeść. - uśmiechnęła się do niego i skierowała w stronę drzwi a słysząc jeszcze jego słowa, zatrzymała się i odwróciła do niego przodem.
- To naturalne, że ja jestem, Takeshi. Do zobaczenia! - pomachała mu i wyszła z sali, idąc do akademika.

Takeshimo po długim treningu postanowił w końcu coś zjeść, w tym celu udał się do pizzeri.

Weszła na salę, nucąc coś pod nosem. Nudziła się więc postanowiła porzucać do kosza. Wzięła piłkę i stanęła na lini rzutów za trzy po czym rzuciła, trenując tak dłuższą chwilę.

Takeshimo wbiegł zdyszany na salę i nie zauważając znajomej wziął piłkę. Chwile później zauważył ją.
- O to ty, cześć !
Mówiąc to podbiegł do połowy boiska, popatrzał w piłkę zamyślony, i rzucił... Piłka weszła, co prawda nie czysto, ale jego tok myślenia był prawidłowy.

Słysząc jak ktoś wbiega na salę, nie zwróciła z początku uwagi, zajęta kolejnym czystym rzutem. Potem słysząc znajomy głos, odwróciła się w stronę jego właściciela i uśmiechnęła się do niego.
- Cześć. Co Ty taki zdyszany? - zapytała zaskoczona.

- Wpadłem na pomysł jak znowu dobrze rzucać... Kiedyś rzucałem rewelacyjnie, jednak teraz tylko dobrze.
Uśmiechnął się podnosząc piłkę.

- I co ciekawego wymyśliłeś? - zapytała z uśmiechem na ustach, przyglądając mu się dłuższą chwilę.

-Rzucając często strzelam za mocno, lub za letko... Dla tego nie trafiam. Jednak mam więcej siły niż celności, dlatego właśnie rzucam z całej siły bardzo wysoko, i trafiam opadającą w dół piłką. Gdy się do tego bardziej przyzwyczaję, będzie jeszcze częściej wchodzić. Spójrz jeszcze raz.
Rzucił piłkę która czysto wpadła do kosza.

Wysłuchała spokojnie jego słów. Musiała przyznać, że mówi z sensem, więc uśmiechnęła się i przeciągnęła.
- Hm. Może potrenujemy trochę? Ten kto wrzuci więcej piłek z linii za trzy wygrywa, a przegrany hm... może postawi lody? Jest ciepło więc potem się to przyda. - uśmiechnęła się do niego pogodnie.

-Z chęcią...
Powoli podszedł do linii za trzy i spojrzał w kosz.
// Jutro ( w piątek ) nie będę miał wiele czasu na pisanie, szkoła, kino itp. Jednak mam nadzieję że dam radę coś napisać ( na przykład w busie do szkoły )

- To jak? Zaczynasz a ja liczę ile razy trafiłeś, tak? - zapytała dla upewnienia się, patrząc na niego.
// Nie szkodzi.. Ja też nie będę miała zbyt dużo czasu.

- Ile razy rzucić ?
Zapytał robiąc wyskok i rzucając, piłka niestety zakręciła się trochę po obręczy i nie wpadła.

- Tyle ile się uda w ciągu dziesięciu minut. - odparła z lekkim uśmiechem, przyglądając się lecącej do kosza piłce.

Piłki raz wpadały, raz nie... W dziesięć minut wpadło ok. 3/5 piłek, dokładnie 62 trafione rzuty, chłopak nie był zadowolony z tego wyniku i był pewien że dziewczyna pobije jego wynik. Jeszcze chyba nigdy nie widział jak pudłuje...
-Przegram
Pomruczał pod nosem kończąc ostatni niecelny rzut.

Dziewczyna uważnie patrzyła na niego i to jak rzuca.. Według niej nie był pewny siebie podczas rzutów i to obniżyło ich ilość. Przeliczyła ile trafił i cicho westchnęła. Nie miała jednak zamiaru pudłować. Wzięła piłkę i stanęła na linii rzutów za trzy. Zerknęła na niego.
- Mówiłeś coś? - zapytała z uśmiechem i rzuciła, trafiając czysto do kosza.

-Nie nic.. Rzucaj dalej...
Z podziwem obserwował rzuty koleżanki, była ona nieporównywalnie silniejsza od niego, przynajmniej jeśli chodzi o rzuty z dalekich dystansów. Do tego czasu bardzo ją szanował, jednak teraz PODZIWIAŁ ! Nie często w Ameryce spotykał ludzi silniejszych od siebie, wiedział że w Japonii wiele się nauczy.

- Haai. - uśmiechnęła się i wykonywała rzut za rzutem. W ciągu dziesięciu minut, podwoiła wynik rzutów chłopaka ani razu nie pudłując. Każdy jeden rzut wpadł czysto. Gdy minęło owe dziesięć minut, odwróciła się do niego.
- Liczyłeś ile trafiłam? - zapytała, ponieważ sama nie liczyła swoich, skupiając się na rzutach.

Załamany Takeshimo jąkając się wypowiedział:
- 124
Wiedział że przegra, jednak nie wiedział że aż tak...
Dziewczyna była pierwszą osobą w jego życiu która z nim wygrała w rzuty za 3, co prawda nie jest w najwyższej formie, jednak i tak było by trudno...
- To stawiam Ci lody, tak ?
Zapytał nadal zdziwiony wynikiem.