Duże boisko do koszykówki

- Nie musisz.. Myślałam, że jak powiem o tym, że przegrany stawia lody to skupisz się całkowicie na rzutach, ale byłeś jakiś rozkojarzony. No, ale na lody chodźmy. - uśmiechnęła się do niego, wrzucając piłkę do kosza z piłkami.

- Postawię... Umowa to umowa.
Stanąwszy przed drzwiami uśmiechną się i powiedział:
- Mam nowy cel, stać się taki jak ty... Nie, nawet lepszy !
Po tych słowach otworzył drzwi przepuszczając koleżankę.

Zamrugała kilkakrotnie powiekami.
- Ale ja to tylko tak powiedziałam, o! - zaśmiała się cicho na jego kolejne słowa i podeszła do niego, tykając go palcem w brzuch.
- Trenuj ciężko, ale nie za ciężko bo jeśli będziesz miał kontuzję, to mnie nie dogonisz. - uśmiechnęła się lekko i wyszła z sali.

Wyszedł za nią z sali.

Po jakichś kilkunastu minutach obaj doszli do dużego boiska do koszykówki. Otworzył drzwi i wszedł na boisko, które na szczęście było kryte. Rozejrzał się, było naprawdę spore. Uśmiechnął się lekko i pobiegł do magazynku, z którego wyjął piłkę i wrócił na salę. Na dużym obszarze czuł się lepiej, nawet jeśli miał rzucać. Potem stanął na linii rzutów za trzy i przygotował się do rzutu. Chciał jedynie sprawdzić swoje rzuty i wolał by obejrzał to również czerwonowłosy. Kątem oka zerknął na Seijuro, żeby sprawdzić czy chłopak go obserwuje.

Wszedł jako drugi nieco mozolnie. Zaraz jednak trochę się ożywił, widząc biegnącego po piłkę Reo. Boisko było dość spore i widać, że mało używane. Zdziwiłby się jakby wszedł i ktoś ćwiczyłby tu rzuty. Zjawisko praktycznie niemożliwe. Wszedł nieco w głąb sali, czekając na to aż przyniesie wreszcie piłkę.  Nie musiał nawet sprawdzać czy czerwonowłosy go obserwuje odkąd opuścił magazynek, był bacznie obserwowany przez dwukolorowe tęczówki. Stał wyczekując na jego rzut.

Reo czując na sobie wzrok Akshiego, z pewnych powodów lekko drgnął, ale tak naprawdę to dobrze, że był obserwowany. Skierował swój wzrok na kosz i po przygotowaniu się, wykonał rzut. Piłka wpadła, jednak nie tak idealnie jak zwykle. Mimo swoich talentów i technik rzuty za trzy wychodziły mu naprawdę profesjonalnie, dzisiaj jednak nie było tego widać, bowiem gdy wyrzucał piłkę, poczuł niemiłosierny ból w nadgarstku, a to osłabiło jego rzut. Gdy tylko wyrzucił piłkę, spojrzał na nadgarstek i cicho syknął.

Bacznie obserwował rzut. Każdy kto nie znał chłopaka pomyślałby, że wszystko jest w porządku skoro piła wpadła do kosza. Akashi dostrzegł jednak zależność między jego wcześniejszymi rzutami. Nie wyglądało to najlepiej, ale też za bardzo nie było co panikować. Może po porostu wystraszy mu odpoczynek skoro tej ręki nie doleczył i nadal go bolała. Westchnął cicho.

Po dłuższej chwili odwrócił się w stronę czerwonowłosego i podszedł do niego. Zatrzymał się przed nim i spojrzał w dół na jego twarz.
- Wiesz co powinienem z tym zrobić? Nie chcę żeby to się pogorszyło. - odparł, spoglądając na niego i lewą dłonią trzymając bolący nadgarstek.

Spojrzał na niego. On chciał zadbać o to by nie stracić swoich umiejętności, a ręki nie wyleczył. Bardzo mądrze. Z tego co zrozumiał Akashi miał mieć ją już wyleczoną i tylko ją rozgrzać.
- Jeśli cię boli to myślę, że lepiej by było na chwilę przestać grać i najpierw zrobić porządek z tym nadgarstkiem. - powiedział mu i zerknął na jego prawą dłoń. Odetchnął ciężko.

Wysłuchał jego słów spokojnie. Z pewnością czerwonowłosy miał rację i doskonale to wiedział. Westchnął bezgłośnie. Uznał, że najwyżej później zacznie ciężej trenować, a teraz da odpocząć swojemu nadgarstkowi.
- Masz rację, na razie zaprzestanę, dopóki nie przestanie boleć. Wtedy podwoję swój trening żeby poprawić swoje rzuty. - odparł po dłuższej chwili i wziął piłkę, która przyturlała się pod jego nogi.

Oczywiście,że miał racje, zawsze ją ma.
-Dobrze, ale z umiarem podwajaj ten trening. Inaczej ból powróci.- sprostował jego słowa i odebrał mu piłkę. Od dłuższego czasu nie miał jej w swoich dłoniach. Odbił ja kilka razy od podłogi. W najbliższym czasie nie ma wyjścia będzie musiał pogadać z Naomi. Mecz musi się odbyć i to taki godny samego najlepszego zawodnika Rakuzn. Nie ma zamiaru odpuszczać.

- Oczywiście. Wiem, wiem. - westchnął cicho. Jakoś mu nie pasowało to, że nie może grać, no ale ważniejsze było najpierw wyleczyć nadgarstek. Oddał mu piłkę spokojnie i przeciągnął się. Dzień był naprawdę męczący.
- Będziesz ćwiczył? - zapytał z lekkim uśmiechem na ustach i podszedł do ściany, pod którą usiadł, spoglądając na Akashiego.

Zastanowił się chwile, nie miał w planach przewidzianych żadnych ćwiczeń, ale co mu szkodzi porzucać kilka razy do kosza. Zdjął bluzę, przewidując że zaraz się zgrzeje. Kozłując dotarł na tą samą linię rzutu za trzy z której rzucał Reo. Wykonał bezbłędne trafienie i spojrzał w stronę kolegi. Wyglądał na nieco przybitego.
-Niedługo zagrasz.- odparł nie to żeby go pocieszał po prostu miał taki kaprys by to powiedzieć.

Chłopak uważnie przyglądał się koledze z uśmiechem na ustach. Zawsze gdy widział jego grę, nie potrafił oderwać wzroku od jego bezbłędnych rzutów, zmyłek i całej reszty technik jakie używał. Słysząc jego słowa, przytaknął głową.
- Dobrze o tym wiem, szybko się wygoi. Chociaż możemy zagrać jeden na jednego. Ja w obronie, Ty w ataku. Co Ty na to, Sei-chan? - zapytał, podnosząc się z podłogi. Nie potrafił siedzieć w miejscu. W ten sposób nie nadwyrężyłby aż tak nadgarstka.

- Nie musisz wstawać. Niby wiem, że nie będziesz nadwyrężał swojego prawego nadgarstka, bo nawet tej piłki nie uda ci się dotknąć. Ale ja nie mam ochoty, grać z kontuzjowanym zawodnikiem. Będę więc dzisiaj tylko rzucał. - odpowiedział to co myślał. Tak postanowił zdania nie zmieni.Prędko dzisiaj Akashi z tej sali nie wyjdzie.
- Możesz popatrzeć, albo sobie iść. - dodał schylając się i biorąc z powrotem piłkę w swoje ręce. Zaraz zaczął znów prezentować rzuty kolejny raz zaszczycając go widokiem swoich umiejętności.

Z jego ust wydobyło się dość głośne westchnięcie, które rozeszło się po sali po słowach czerwonowłosego.
- Cóż, tak sądziłem, że się nie zgodzisz zagrać.. - uśmiechnął się zrezygnowany i ponownie osunął się po ścianie, siadając na podłodze. Skierował na niego wzrok. Jeśli mógł patrzeć na rzuty czerwonowłosego, był naprawdę zadowolony.
- Zostanę i z chęcią popatrzę, jeśli nie będzie Tobie to przeszkadzać. - odparł z tym samym uśmiechem, przyglądając się jego rzutom. Siedział tak dłuższy czas, ale w końcu poczuł, że oczy zaczynają się mu zamykać. Nie miał jednak zamiaru zasypiać na boisku, za dobrze to by się nie skończyło.

Ćwiczył zawzięcie tak, że aż zatracił się w tym. Sam nie wiedział właściwie kiedy przestał rzucać i z powrotem zarzucił na siebie bluzę. Podszedł do kolegi. Dotknął  go delikatnie butem, ale nie zareagował. Musiało mu się przysnąć. Westchnął cicho i wyszedł na kilka sekund odnosząc piłkę na swoje miejsce w magazynku. Wrócił do niego i usiadł obok. Był zmęczony i zgrzany powieki same z wyczerpania mu się zamknęły. Nieświadomie podczas snu oparł głowę o ramie Reo.

Sam zdążył przysnąć, kiedy Sei-chan ćwiczył rzuty. Dlatego nim się obejrzał, nie słyszał dźwięku kozłowania i świstu siatki, ale pod wpływem nienagannej ciszy zaczął się budzić. Poczuł też coś oparte o jego ramię. Kiedy w końcu się obudził, przetarł dłonią powieki i otworzył oczy po czym spojrzał na chłopaka, opierającego się o jego ramię. Uśmiechnął się lekko i uniósł powoli dłoń, po czym przeczesał delikatnie palcami jego czerwone włosy. Na szczęście Akashi się nie obudził. Przyjrzał się więc jego twarzy, na której widniał spokojny wyraz. Przyglądał mu się przez cały czas, wciąż delikatnie przeczesując włosy kolegi, licząc że nie przyłapie go na tym. Wtedy Akashi z pewnością zadawałby mnóstwo pytań, a przecież było to prawdopodobnie spowodowane jego matczyną maturą, jak kiedyś mówił mu o tym Kotaro.

Jako, iż dotyk czarnowłosego przywrócił mu wspomnienia o mamie, nie zareagował. Myślał, że to tylko sen, który po otworzeniu oczu stał się rzeczywistością, tylko że zamiast niej był Reo. Jak widać zadowolony. Odsunął się od niego prawie, że natychmiast.  
- Odbiło Ci? -  zadał pytanie bardzo spokojnie po czym przekręcił lekko głowę uważnie mu się przyglądając.

Chłopak tylko cicho westchnął, a widząc jak czerwonowłosy zaczął się budzić, niemal od razu cofnął dłoń i wzrok skierował w przestrzeń, nim Akashi otworzył oczy. Ten chyba jednak domyślił się, że to była sprawka Reo.
- Skądże, Sei-chan. - odparł i skierował na niego wzrok, powoli się podnosząc. Przeciągnął się.
- To Ty zasnąłeś, opierając się o moje ramię. - dodał po chwili, z lekkim uśmiechem na ustach.

Nadal wlepiał w niego swoje dwukolorowe tęczówki jakby chciał coś wyczytać z jego zachowania. Zorientował się oczywiście co tamten robił, ale żeby nie robić niepotrzebnego zamieszania tym zdarzeniem wolał uniknąć tematu.
- Jeszcze zwalasz na mnie całą winę. - mruknął odwracając wzrok. Przeciągnął się jeszcze nie wstając z podłogi.

Ciemnowłosy słysząc słowa kolegi, zmarszczył lekko brwi i kucnął przed nim, patrząc na niego uważnie.
- Nie zwalam na Ciebie winy. Jak się obudziłem, opierałeś się o moje ramię. Nie wierzysz mi? - zapytał, unosząc jedną brew ku górze. Nawet gdy czerwonowłosy odwrócił wzrok, Reo swojego wzroku z niego nie spuszczał.

- Wierzę przecież.. ale ja tylko się oparłem to nie jest zbrodnią. Bardziej zdziwiło mnie to co ty zrobiłeś. - przyznał. Chciał tego uniknąć, ale nie pozwolił mu na to swoim zachowaniem. Coś z nim zdecydowanie jest ostatnio nie tak. Czuł na sobie jego wzrok, więc również zerkną katem oka na bruneta.

- Ta, mnie też to zdziwiło. Jednak myślę, że jest to związane z tą moją matczyną naturą, jak Kotaro to nazwał. - uśmiechnął się pod nosem i po chwili wyprostował. Przeciągnął się jeszcze i wyciągnął w jego stronę dłoń, by pomóc mu wstać. Sam jednak po chwili odwrócił wzrok i cicho westchnął.
- Wstajesz? - zapytał cicho.