Sala Numer 8 - Muzyczna

Przeszył chłopaka bardzo uważnie swoim wzrokiem, gdy ten po raz kolejny założył kaptur na głowę. Oj nie będzie łatwo. Pomyślał sobie.
- Mówię prawdę! No i tak poza tym to nieładnie się chować za kapturem w towarzystwie.
- Burknął, nadymając przy tym policzki i grożąc palcem niczym małemu dziecku.

-Trudno. Jakoś nie chcę pokazywać swojej gęby.
Powiedział, i rzucił mu obojętne spojrzenie, kiedy ten zaczął grozić mu palcem. Nie jest małym dzieckiem i nie chce być też tak traktowany.

Skrzywił się słysząc odpowiedź chłopaka, a spojrzenie jakim został obdarowany powiedziało mu już wszystko co chciał wiedzieć. No trudno się mówi. Nie z każdym da radę się zaprzyjaźnić jak widać. Wzruszył ramionami, po czym podszedł do biurka, gdzie zostawił swój szkicownik. Chwycił za niego, a następnie skierował się do wyjścia.
- Będę uciekać. Trzymaj się i uważaj żebyś znowu się nie przewrócił.
- Rzucił z delikatnym uśmiechem. Wyszedł z sali.

Kiedy Yukio opuścił pomieszczenie, Axel westchnął głośno. No cóż. Znowu nijak nie wyszło. Trudno się mówi. Pora więc wracać. Opuścił po prostu salę.

No i znowu tutaj. Wszedł do środka i od razu pokierował się w kierunku pianina. Wystawił rękę ku Kyojiemu.
- Nuty poproszę.
- Powiedział, uśmiechając się lekko.

Wszedł za nim do sali, trzymając w dłoniach i nuty i kartki ze słowami. Podał szatynowi nuty i podszedł bliżej.
- Pokażę Ci odkąd. Najpierw możesz zagrać całość, może coś mi wpadnie, a jak nie to będziemy musieli się pomęczyć od tego momentu. - w tym momencie pokazał mu na kartce odkąd by zaczęli.

Odebrał nuty od Kyojiego, a następnie usiadł przy pianinie. Skinął głową na żądania chłopaka, po czym ustawił sobie nuty tak, aby je dobrze widzieć. Zgodnie z tym co mówił jego towarzysz, zaczął grać melodię od samego początku. Miał nadzieję, że to chociaż trochę pomoże.

Chłopak za to oparł się plecami o bok pianina, wsłuchując się w melodię jaką wygrywał Yuu. Przy okazji cicho podśpiewywał sobie pod nosem to, co miał na kartce, przynajmniej do tego konkretnego momentu.

Ani na moment nie przestawał grać. Uważnie przypatrywał się nutom, co by to nie popełnić jakiegoś błędu. Przy okazji też wsłuchiwał się w poszczególne dźwięki wydawane przez naciskane klawisze. Samym spojrzeniem na kartkę mógł stwierdzić, że melodia jest bardzo dobrze zrobiona, ale przekonał się o tym całkowicie dopiero wygrywając ją.

Cóż, trochę się tego uczył, ale aby nauczyć się pisać melodię oraz śpiewać, trochę czasu na to poświęcił. Wreszcie zaczął śpiewać trochę głośniej, aż w końcu ułożył kilka kolejnych wersów do piosenki. Zaraz zapisał je na kartkach szybko i przeczytał, aby sprawdzić czy pasują do reszty piosenki.

W końcu skończył wygrywać melodie. Przeciągnął się, siedząc wciąż przy pianinie.
- I jak? Masz coś?
- Zapytał, gdyż nie wiedział czy ma grać dalej.

Kiedy melodia się skończyła, a słowa chłopaka dotarły do niego, skierował na Yuu wzrok i skinął głową.
- Tak. Myślę, że resztę uda mi się później napisać. Choć w sumie mógłbyś jeszcze coś zagrać. Miło jest posłuchać jak ktoś gra. - stwierdził z lekkim uśmiechem, wciąż opierając się o pianino.

Uśmiechnął się szerzej na odpowiedź chłopaka. Cieszył się, że mógł chociaż trochę mu pomóc.
- Trzymam kciuki, aby Ci się udało.
- Powiedział, zabierając się zaraz za pierwszy [You must be registered and logged in to see this link.], który przyszedł mu do głowy.

- Uda się, musi. - przyznał z uśmiechem i wsłuchał się w melodię jaką wygrywał chłopak, przymykając przy tym na chwilę oczy.

W pewnym momencie do wystukiwanej melodii zaczął również śpiewać. Była to bardzo piękna, ale zarówno smutna piosenka. Tak jakoś go naszło.

Słysząc głos chłopaka, uchylił powieki i od razu na niego spojrzał. Dlaczego śpiewał coś tak smutnego? Czyżby coś go dręczyło? Coś wprawiało go w smutny nastrój? Słuchał go, co jakiś czas cicho nucąc melodię pod nosem.

Każda piosenka jednak kiedyś musi się skończyć. Ta również miała swoje zakończenie. Po raz kolejny się przeciągnął, a zaraz po tym spojrzał na Kyojiego.
- Wyglądasz jakbyś zobaczył ducha.
- Skomentował z zarysem uśmiechu na ustach.
- Zapomniałeś już, że czasami sobie podśpiewuję?
- Zapytał, wstając od pianina i podchodząc bliżej do chłopaka. Nie wiedział o czym tak naprawdę Kyoji myśli, więc tylko strzelał.

- Nie zobaczyłem ducha, no już nie przesadzaj! - westchnął i wywrócił oczami, ale lekko się uśmiechnął do niego.
- Skądże. Nie zapomniałem, po prostu... była to smutna piosenka i tak się zastanawiam czy odczuwasz smutek, czy coś Cię dręczy czy po prostu chciałeś to zaśpiewać. - odparł, kierując wzrok w jego oczy i nie odwracając go ani na chwilę.

Czyżby chłopak naprawdę tak się martwił o niego? Otworzył szerzej powieki, wpatrując się w oczy rudowłosego. Niczym nowym będzie, że jego policzki zaszły czerwienią.
- Właściwie to jest coś, ale to nic poważnego. Nie musisz się tym martwić.
- Powiedział z delikatnym uśmiechem.

Kiedy zauważył reakcję szatyna, nie odwracał wzroku, nie przestał wpatrywać się w jego oczy. Nawet nie drgnął, stał w miejscu.
- Powiedz mi co to jest, proszę. - odparł zmartwiony, nieco niepewnie kładąc wierzch dłoni na jego policzku.

Szczerze to nie miał pojęcia co zrobić w tym momencie. Jedna część niego chciała zrzucić z siebie ciężar, ale druga z kolei bała się mówić cokolwiek. Przełknął ślinę, kiedy chłopak dotknął jego policzka.
- Ja... Nie wiem. Odkąd zażartowałeś o jakimś większym uczuciu nie jestem pewny co mam ze sobą począć. Zaczynam wariować i...
- Urwał w tym miejscu, przegryzając dolną wargę. Powiedział już całkiem sporo, a nie chciał wystraszyć rudowłosego. Prawda była taka, że od wspomnianego przez niego momentu zaczął nieco postrzegać Kyojiego w bardziej romantyczny sposób. Nie miał odwagi jednak, by mu to wyjawić.
- Ja wiem, że Ty kochasz Kou...
- Zaczął jakby całkowicie nowe zdanie, które nie miało wspólnego zalążka z jego poprzednimi słowami. Odwrócił wzrok.

Spokojnie czekał na to, co Yuu miał do powiedzenia. Wpatrywał się w jego oczy, nie chcąc odwracać od niego wzroku nawet na moment. Na te słowa, gdzieś wewnątrz poczuł silne ciepło. Cóż, szatyn nie miał czym się martwić, jego na pewno by nie wystraszył. No, ale te słowa dużo dla niego znaczyły, szczególnie z ust szatyna. Schylił się lekko i przysunął swoją twarz do jego, jednak nie zrobił jeszcze nic. Po prostu z bliska wpatrywał się w jego oczy.
- Jesteś pewny, że kocham Kou, skoro ja nie mam tej pewności? A co jeśli to uczucie do niego wygasło, a narodziło się we mnie nowe, do kogoś zupełnie innego? - spytał szeptem i krótko musnął usta niższego.

Ich twarze były zdecydowanie zbyt blisko siebie. Czuł jak uginają się pod nim nogi, a jego wnętrze napełnia się dziwnym ciepłem. Również jego serce przyśpieszyło swoją pracę, gdy Kyoji musnął jego usta.
- Ja nie wiem co czujesz... Mogę się tylko domyślać...
- Odpowiedział, przymykając powieki. Próbował trochę uspokoić swoje emocje.

Oczywiście, że były zbyt blisko. O to mu chodziło. Objął go lekko ramieniem w pasie, wpatrując się w oczy chłopaka.
- A jak myślisz? Co mogę czuć? - spytał i przytulił go mocniej, całując w czubek głowy.

Wykorzystał okazję i wtulił się w chłopaka. W ten sposób mógł przynajmniej uniknąć na chwilę kontaktu wzrokowego.
- To raczej niemożliwe abyś mnie pokochał w tak krótkim czasie...
- Odparł, zaczynając się lekko trząść. Chyba był zbyt emocjonalny na to wszystko. Wiedział, że to jeszcze na pewno nie miłość, ale może jakimś cudem doszliby do tego etapu? Chciał tego, choć nie potrafił też pomyśleć, że chłopak mógłby go pokochać kiedykolwiek. Nie pozwalały mu na to jego drobne kompleksy.