Dach akademika

- Chodźmy do parku.- Powiedział wymijając chłopaka, ale nim dotarł do drzwi, na jego ramieniu wylądowała Mochi, radośnie trzepocąc skrzydłami. Widocznie też chciała się zabrać.
- Nie zostawaj w tyle.- Mruknął do Kyo, po czym zniknął za drzwiami.

Skinął tylko głową, ale jeszcze chwilę stał i patrzył gdzieś przed siebie. W końcu jednak na jego słowa, odwrócił się i spojrzał za nim. Potem już tylko zszedł z dachu za chłopakiem.

Stwierdził, że zanim wróci do kuchni, zajrzy jeszcze na dach. Kise cośtam wspomniał o tym, że nie chce, żeby śmierdziało i w sumie miał rację - to była kuchnia, miejsce wspólne i nie powinno tam śmierdzieć papierochami.
Oparł się o barierkę i spojrzał w niebo.
- Ładnie - powiedział sam do siebie, po czym włożył papierosa do ust i go odpalił. Spodziewał się drapiącego dymu w gardle, od którego już dawno się odzwyczaił, a tu proszę - papieros był zadziwiająco delikatny. W dodatku o lekkim wiśniowym posmaku.
Spoglądał w niebo, co jakiś czas wypuszczając dym z ust.
Sam nie wiedział kiedy skończył mu się papieros. Wytarł dłonie o spodnie, po czym zerknął po raz ostatni na niebo i wrócił do środka akademika.

Wszedł na dach po krótkim namyśle. Było to dobre miejsce do wyciszenia się. Podszedł do barierki i spojrzał przed siebie, śpiewając coś cicho pod nosem co by przypadkiem nikt nie usłyszał. Przymknął przy tym na wpół powieki, oddając się cichemu podśpiewywaniu.

Wyszedł na dach akademika. Było tu strasznie zimno ale chciał się trochę przewietrzyć. Pierwsze co usłyszał to ciche nucenie. Gdy ujrzał Kyojiego uśmiechnął się lekko. Podszedł do niego powoli, nie chciał żeby przerywał, w jakiś sposób to nucenie działało na niego kojąco. Podszedł bliżej i stanął obok niego nic nie mówiąc.

Był tak skupiony na śpiewaniu, że nawet nie usłyszał jak Yasuo wszedł na dach. W końcu przymknął powieki więc też nic nie widział. Dopiero po chwili dotarło do niego, że ktoś stoi obok. Otworzył oczy i spojrzał na chłopaka.
- Słyszałeś...? - spytał lekko czerwony na twarzy. Nie sądził, że dobrze śpiewa więc nie chciał by ktoś to słyszał.

Widząc jego zmieszanie uśmiechnął się delikatnie. Kto by pomyślał, że kiedyś znowu zobaczy jak Kyo się rumieni. Ta myśl wciąż budziła lekki ból w jego sercu, prawdopodobnie zawsze będzie ale już się z tym pogodził. Kiwnął lekko głową.
-Podobało mi się, masz dobry głos. -spojrzał na niego spokojnie.

Fakt, był zmieszany. Nikt nie słyszał jak śpiewa, no może poza Yuu, bo ten niemal go do tego zmusił, choć miło było pośpiewać do melodii granej przez chłopaka. Teraz jednak sam tworzył melodię, śpiewając, to co ostatnio wpadło mu do głowy. Na słowa Yasuo, zamrugał parokrotnie i podrapał się w tył głowy.
- Dzięki. Przekonałem się do śpiewania, choć nawet nie wiem czy dobrze mi idzie. - zaśmiał się cicho, trochę zakłopotany.

Dotknął niepewnie ramienia chłopaka by dodać mu trochę otuchy. Jego głos naprawdę mu się podobał. Zresztą może to ze względu na wspomnienia.
-Ta melodia.. w jakiś sposób mnie ukoiła.. tak jakby trafiła prosto do mojego serca. -powiedział jakby zamyślony, po chwili zorientował się co powiedział i zarumienił się lekko.
-Znaczy no wiesz.. po prostu mi się podoba.- Starał się zatuszować zawstydzenie uśmiechem.

Zerknął na jego dłoń i uśmiechnął się do chłopaka. Nie sądził, że Yasuo, który by go pamiętał, powiedział coś takiego, więc nawet trochę go to zaskoczyło.
- O to chodzi w muzyce. Aby piosenka trafiała do serc słuchaczy, czyż nie? - spytał z uśmiechem i rozczochrał mu lekko włosy, widząc ten rumieniec.

Odwzajemnił uśmiech.
-No tak, masz rację. -odparł cicho. Minęło dużo czasu i chłopak bardzo się zmienił. Stał się spokojny, doroślał. Patrzył teraz na wiele spraw w zupełnie inny sposób. Czując na sobie dłoń chłopaka lekko się zarumienił. Niektórych reakcji niestety nie umiał powstrzymać. Trochę go to zawstydzało więc zmienił szybko temat.
-Swoją drogą dawno się nie widzieliśmy.. co u Ciebie i Kou? -spytał patrząc na niego ze spokojem.

- Tym razem ją mam. Sam to czuję. - stwierdził rozbawiony i na powrót spojrzał przed siebie, gdzieś w dal, opierając ramiona o barierkę i lekko pochylając się do przodu, z uśmiechem. Słysząc jego pytanie, podrapał się w tył głowy i wyprostował.
- U mnie i Kou? Sam się zastanawiam. Nie widziałem go półtora miesiąca. Niepokoi mnie to, ale z drugiej strony nie zdziwiłbym się gdyby nie wrócił. - wyjaśnił.

Słysząc jego odpowiedź jego serce nieznacznie przyśpieszyło.
-Oh.. przepraszam.. niepotrzebnie pytałem. -Tak jakby jednocześnie się cieszył i było mu smutno. W jakiś sposób czuł się dzięki temu pewniej, z drugiej strony czuł się źle bo nie chciał żeby Kyoji cierpiał. Odwrócił wzrok speszony.
-Jak się trzymasz? -znowu położył mu dłoń na ramieniu. Po prostu chciał, żeby Kyoji wiedział, że ma jeszcze jego, że nie jest sam.

- Nie szkodzi, nie masz za co przepraszać. - uśmiechnął się, starając się przez to ukryć swój smutek. Brakowało mu Kou, ale co miał poradzić? Teraz przecież nie mógł nic zrobić.
- Hm? A w sumie jak na taką sytuację to całkiem nieźle, choć czuję się dobity. - stwierdził zgodnie z prawdą, kierując na niego wzrok.
- Lepiej mów co u Ciebie? - spytał, odwracając się w jego stronę, tyłem opierając się o barierkę.

Czuł się głupio, że w ogóle o to zapytał. Akurat on najlepiej znał ten ból. Wiedział jak wiele trudu potrzeba żeby być silnym w takiej sytuacji. Niepewnie podszedł do niego i przytulił.
-Nie martw się, jeszcze będzie lepiej. -uśmiechnął się do niego chcąc go pocieszyć.
-Szczerze mówiąc to u mnie nie wiele. W sumie chyba trochę wydoroślałem. Już miałem nawet zamiar porzucić szkołę i zacząć pracować ale rodzice mnie przekonali żebym tu wrócił.

Cóż, nie raz już tyle przeżył tych zniknięć Kou, że chyba zacznie się przyzwyczajać. Choć nie chciał teraz za bardzo o tym myśleć, ale czasami po prostu nie mógł przestać się nad tym wszystkim zastanawiać.
- Mam nadzieję, ale to się okaże w najbliższym czasie. - stwierdził spokojnie i następnie wsłuchał się w słowa niższego.
- Dlaczego chciałeś porzucić szkołę i ludzi, których tu poznałeś?

Westchnął cicho. Trochę się wygadał. Cholero jedna, zobacz co żeś narobił..
-No cóż.. jeśli mam być szczery.. w pewnym momencie przypomniało mi się wszystko.. Trochę to było utrapieniem dla mnie. Czułem się jakby dopadło mnie to wszystko od nowa. Ale będąc w domu jakoś się wyciszyłem, uspokoiłem, może to głupie ale bardzo mi pomógł kot moich rodziców. Nie chciałem na początku wracać i zamierzałem się od tego po prostu odciąć, ale moi rodzice mają racje, nie wolno uciekać od przeszłości, no i jednak mimo wszystko powinienem kontynuować naukę.. -powiedział spokojnie i oparł się o barierkę spoglądając w dół. Ten widok przywołał nieprzyjemne wspomnienie sprawiając że chłopak się zachwiał tracąć równowagę.

Wysłuchał go. Był trochę zaskoczony. Yasuo sobie wszystko przypomniał, a nie darzył go nienawiścią? To faktycznie było zadziwiające. W końcu jednak lekko skinął głową.
- Fakt, nie odcinaj się od przeszłości. To nic nie da. - stwierdził jedynie, a widząc jak stracił równowagę, złapał go sprawnie przed upadkiem. - Uważaj. - mruknął.

Gdy go złapał, lekko się zarumienił.
-Dz-dzięki.. - Musiał przyznać że brakowało mu bliskości. Tak po prostu, czyjejkolwiek. Tyle czasu minęło odkąd faktycznie nie czuł się samotny.Tym bardziej gdy wspomnienia do niego wróciły. Na początku czuł się jak wrak, jednakże ostatecznie zamiast się załamać zaczął czerpać z tych doświadczeń siłę. Mimo to zdarzały mu się momenty kiedy dopadło go zwykłe ludzkie odczucie, samotności niestety nie mógł nie czuć. W międzyczasie nawet nie zauważył jak bezwiednie przytulił się do chłopaka.

- Nie ma sprawy. - przyznał spokojnie, starając się pomóc mu utrzymać na własnych nogach, choć nie było to proste bo sądził, że chłopak może być w czymś podobnym do szoku. Zerkał na niego, a widząc jak nagle się przytulił, zamrugał trochę zaskoczony, ale tylko rozczochrał mu włosy.

Spojrzał na niego i westchnął cicho odsuwając się od niego.
-przepraszam, potrzebowałem się przytulić, mam nadzieje, że to nie kłopot.. -wymamrotał cicho rumieniąc się. Ty idioto, zastanów się nad tym co robisz! Skarcił się w myślach.Nagle zadrżał. Strasznie było zimno na zewnątrz. Potarł szybko ramiona dłońmi. Zaczął żałować że nie ubrał się cieplej.

- Nie szkodzi. Jak będziesz potrzebował jeszcze tego to mów. - odparł z ciepłym uśmiechem i przechylił głowę lekko na bok widząc jego rumieńce. Ściągnął z siebie bluzę i zarzucił mu ją na ramiona.
- W porządku? - spytał, opierając się tyłem o barierkę.

-D-dobrze.. -wydukał zaskoczony jego odpowiedzią. Nie spodziewał się takich słów od niego aczkolwiek sprawiło to że zrobiło mu się ciepło na sercu. Widząc jak Kyo oddaje mu swoją bluzę zabiło mu szybciej serce. Znowu denerwował się jak dziecko. Prawdopodobnie dlatego że zapomniał wziąć swoich leków na uspokojenie tego ranka. Pokiwał głową w odpowiedzi na jego pytanie.
-Dziękuję.. -wymamrotał cicho.

Szczerze? Miał Yasuo za przyjaciela pomimo tego, że kiedyś byli w związku. Dlatego sądził, że tak powinien się zachować. Przeciągnął się jeszcze i z powrotem spojrzał gdzieś w dal przed siebie. Zanucił coś jeszcze cicho i uśmiechnął się lekko sam do siebie.
- Nie ma sprawy. - odpowiedział.

Sytuacja zrobiła się trochę dziwna. Przeczesał nerwowo włosy dłonią.
-wracamy do środka? -spytał. Nawet pomimo bluzy Kyo ogarniało go zimno. Pozatym nie chciał by chłopak się przeziębił z jego powodu.
-Kyoji.. nie miałbyś ochoty gdzieś wyjść niedługo razem? Chociażby na głupią kawę czy coś? -pytając o to miał raczej przyjacielskie stosunki na myśli. Chociaż nigdy nie wiadomo co się czai w głębi jego umysłu.