Pokój numer 2; Kise Ryota.

- Przynajmniej wyspałeś się na swoim własnym łóżku, a nie w kuchni. Noo i ja w sumie też, jakby nie patrzeć. To była miła odmiana, nie powiem. - Uśmiechnął się lekko i mocno go do siebie przycisnął, zadowolony. Ostatnio nie mieli zbyt wielu chwil, w przeciągu których mogli po prostu razem poleżeć i się pomiziać. Aomine musiał przyznać, że za tym tęsknił.

- Mój kręgosłup chyba będzie mi za to wdzięczny do końca życia - wyszczerzył zęby i poklepał go delikatnie po klatce piersiowej.
- Chyba przytyłeś - uśmiechnął się wrednie.

- Zapewne - mruknął z rozbawieniem, ale na jego kolejne słowa aż się nadął z oburzenia. - No gdzie ty tu masz tłuszczyk?! Wcale nie przytyłem! Ostatnio miałem dużo wysiłku fizycznego, nawet schudłem! - Taa, dużo wysiłku... chyba że spacerowanie od krzesła do kuchenki i z powrotem mogło być uznane, za wysiłek.

- Hee? No niby jakiego wysiłku fizycznego? Chyba nie powiesz mi, że biegałeś codziennie rano? - uśmiechnął sie z rozbawieniem, przyglądając się mu.

- No... nie. Ale za to wiele wysiłku wkładałem w łażenie po kuchni! - Nadął policzki. Jego argument ssał, takie były fakty. - I wcale nie przytyłem! - Będzie się musiał wybrać na siłownię...

- Jasne, łażeniem po kuchni i jedzeniem - parsknął w rozbawiony, a następnie pstryknął go w nos. - Zapuściłeś się, taka jest prawda.

- Weź, bo zaraz wpadnę w depresję przez te oskarżenia! - Przesunął dłonią po twarzy, załamany. - Od jutra będę łaził na siłownię i nie ma, że boli! - postanowił sobie. - A ty ze mną, będziesz mnie nadzorował, żebym się nie opierdalał - dodał jeszcze, z nową determinacją. Zapewne chwilową... no ale zawsze coś.

- Jestem za, mi też się przyda trochę ruchu - uśmiechnął się szeroko. Ostatnio sam mniejszą uwagę poświęcał dbaniu o formę, peszek.

- No to ustalone. Pora przestać się lenić, bo jeszcze serio się zapuszczę... a to żadna przyjemność macać takiego tłuściocha. - Uśmiechnął się dość głupkowato.

- Jeszcze nie widziałbyś własnego penisa, bo brzuch by ci go przysłonił - zachichotał i nachylił się do niego, delikatnie muskając go w usta.

Z początku nic nie odpowiedział, tylko oddał jego pocałunek, na sam koniec kąsając go lekko w dolną wargę. Na jego ustach zatańczył uśmieszek.
- Wiesz, wolałbym nie dopuścić do takiej sytuacji - odparł z rozbawieniem.

Mruknął z aprobatą i lekko się do niego uśmiechnął, oblizując swoje wargi.
- Ja raczej też~ Jakoś nie uśmiecha mi się wizja grubego ciebie. Fuj. Lepiej ci z mięśniami.

- Też tak myślę. Chociaż ty masz dobrze, bo jako model to jako tako jeszcze o siebie dbasz, a ja tylko zalegam na łóżku i się obżeram. Albo na krześle, jeśli mowa o urzędowaniu w kuchni - parsknął, po czym zrobił mu malinkę na szyi.

- Wiesz, bo ja mam tą świadomość, że jak o siebie nie zadbam, czekają mnie miesiące ostrego odchudzania sie albo wywalenie z pracy - zachichotał, ale kiedy poczuł jego usta na swojej szyi zamknął się i zmrużył oczy, lekko się rumieniąc.

- No tak, racja - wymamrotał, po czym zrobił mu kolejną malinkę, zaraz obok pierwszej. Potem lekko się odsunął i uśmiechnął z zadowoleniem.
- Ja za to nie mam takiej świadomości. Dlatego potrzebny mi ktoś, kto mnie zmotywuje - dodał jeszcze.

- A... Aominecchi, jak ja z tym pójdę na sesję? -wymamrotał z rozbawieniem i delikatnie dłonią potarł zostawione przez niego malinki. Spojrzał na niego z uśmiechem.
- Nie ma sprawy, zmotywuję cię.

- Normalnie. Pokażesz, że jesteś oznaczony. - Wyszczerzył zęby w uśmiechu, - A kiedy właściwie masz sesję? - zapytał po chwili i pomiział go po boku. Następnych słów już nie skomentował, bo wiedział, że Kise naprawdę zamierza go zmotywować, dlatego nie było sensu brnąć w temat, przynajmniej jego zdaniem.

- Za dwa dni chyba - odparł, mrużąc swoje oczy.
- Do tego czasu raczej zejdzie. Taką przynajmniej mam nadzieję - dodał, delikatnie przesuwając dłonią po swojej szyi.

- A jeśli postaram się, aby nie zeszło? - zapytał z niewinnym uśmiechem. Chciał go trochę podenerwować, bo czemu by nie,

- To moje makijażystki będą miały więcej roboty, aby to jakoś sensownie zatuszować - uśmiechnął się z rozbawieniem, pociągając go za nos.

- Po co tuszować? Nie zgadzam się. - Pokazał mu język, po czym cmoknął go w policzek i poczochrał włosy. - Dawno nie mieliśmy takiego spokoju, no nie? - Uśmiechnął się leciutko.

- Wypadałoby się ruszyć wreszcie, żeby przerwać ten spokój - uznał, podnosząc się do siadu.
- Idziemy do kuchni?

- Już? No dobra, to się ruszmy. - Zwlókł się z łóżka i się lekko przeciągnął. - Napiłbym się w sumie kawki - dodał.

Skinął głową i wstał z łóżka. Ubrał na siebie podkoszulek, potem spodnie i jako pierwszy wybył z pokoju.

Wyszedł za nim.