Park

Zerknął z zaskoczeniem na chłopaka, kiedy poczuł jego bluzę na swoich ramionach. Uniósł powoli brwi w górę, chwilę mu się przyglądając.
- Ej... Ale tobie będzie zimno!

- Jakoś przeżyję. - Wzruszył niedbale ramionami. Co go obchodziło zimno? W tym momencie nic a nic. Znowu wziął od niego smycz, złapał chłopaka za rękę i ruszył w głąb parku.

- Ale jak ci będzie zimno, powiedz! Wrócimy do akademika - wymamrotał, zerkając na niego. Nie chciał, żeby chłopak przypadkiem się przez niego rozchorował. Jeszcze miałby wyrzuty sumienia.

- Spoko - mruknął, chociaż oczywiście nie zamierzał mu mówić, gdy zrobi mu się zimno. Po co? Wolał posiedzieć na świeżym powietrzu, tak czy inaczej. Od ciągłego siedzenia w akademiku można świra dostać.

Westchnął ciężko widząc, że jakikolwiek kontakt z chłopakiem jest utrudniony; akurat teraz, kiedy już wszystko zaczynało się układać. Dlatego jedynie skinął głową, wbijając wzrok w psa idącego obok nich.

- Coś nie tak? - zapytał, zerkając na niego kątem oka. Wsunął dłoń so kieszeni spodni, a drugą mocniej zacisnął na smyczy, bo Guciowi zachciało się wyrywać do przodu na widok wiewiórki.

- Nie, nic. Po prostu nie lubię takiej ciszy - odparł. Jako, że chłopak schował swoją dłoń do kieszeni, Kise wziął go pod rękę, przysuwając się.

- Przecież nie trwała długo- zauważył. Stłumił ziewnięcie i zamrugał szybko oczami, chcąc odzyskać ostrość widzenia. Nie odsunął się od Kise, gdy ten się przysunął.

- Nie trwała, ale była. To wystarczyło - zachichotał cicho i zerknął na niego kątem oka.
- Ale się uśmiechnij~ 

- Uśmiechnę się, jeśli dasz mi powód do uśmiechu - odpowiedział spokojnie, przenosząc na niego spojrzenie na dłużej, niż krótka chwila. Jego pierwszych słów już nawet nie komentował.

- Ja ci nie wystarczę? - uśmiechnął się do niego delikatnie, przekrzywiając głowę w bok. Oparł lekko policzek o jego ramię, w ten sposób się przytulając.

- To dość podchwytliwe pytanie - odparł z lekkim rozbawieniem i uniósł lekko kąciki ust do góry. Zawsze coś, nie? Może nie był to uśmiech roku, ale jakoś nie było go stać na szerszy. Wyciągnął rękę z kieszeni i objął chłopaka ramieniem, przyciągając przy tym bliżej siebie.

- Spróbowałbyś się tylko nie uśmiechnąć. Szlaban na wszystko, co może  być - parsknął rozbawiony śmiechem i delikatnie pociągnął go za policzek. Zaraz potem szeroko się do niego wyszczerzył.

- Ooo, no jasne. Dałbyś mi nawet szlaban na przebywanie ze sobą? - Uniósł brew w górę, przyglądając siemu z rozbawieniem. Na szczęście mógł chwilowo nie zwracać uwagi na psa, bo ten się jakoś uspokoił. Całkiem możliwe, że była to cisza przed burzą, ale nieważne. I wyjątkowo nie odtrącił jego ręki, chociaż naprawdę nie lubił, gdy ktoś go ciągnął za policzek. Nawet jeśli to był Kise.

- Dobra, na przebywanie ze mną niekoniecznie~! Ale na przykład zabrałbym ci twoje porno gazetki - zachichotał i puścił jego policzek, nieco się odsuwając.

- Zmieniłem ich położenie, nie znajdziesz - uznał z pewnością w glosie, chociaż trzeba przyznać, że w pokoju wręcz nie było dobrych kryjówek, był na to za mały i tak dalej. No, ale zawsze można się łudzić. Tym bardziej, że Kise na pewno by się nie chciało przetrząsać całego pomieszczenia.

- Jak mogłeś? - jęknął zawiedziony faktem, że stracił jeden z nielicznych tematów do drażnienia chłopaka; nie mógł mu już teraz powiedzieć, że zabierze mu gazetki ani nic z tych rzeczy. Nieco się więc naburmuszył.

- Jak widać mogłem- odparł. -W zasadzie muszę ci coś powiedzieć. Niedługo będę musiał wyjechać na jakiś czas i nie umiem sprecyzować na jaki. Nie zdziwiłbym się, gdybym po powrocie nie miał do czego wracać- dodał po chwili, patrząc na niego poważnie.

- Czyli zrywasz, tak? - westchnął cicho i delikatnie zmarszczył swoje brwi, mrużąc przy  tym oczy. Odsunął się od niego na kilka kroków.
- Dlaczego?

Zatrzymał się.
-Nie. Raczej wydaje mi się, że ty to zrobisz. Wiesz, że mam problemy rodzinne. A tym razem wyjazd nie będzie trwał tgodnia czy dwóch. Może być dłuższy, nawet miesiąc albo i więcej. A nie wiem, czy będziesz chciał poczekać i w zasadzie nie mogę tego od ciebie wymagać. - Zacisnął mocniej dłoń na smyczy, żeby pies mu się nie wyrwał. Nie miał czasu na ganianie go po parku.

- Jeśli tylko powiesz mi, że owszem, wrócisz, poczekam. Nie ważne ile miałoby to trwać - odparł, z zakłopotaniem pocierając dłonią o swoje ramię.

- Oczywiście zamierzam w końcu wrócić. Ale tak jak mówię, nie wiem, kiedy to nastąpi i ile się w tym czasie zmieni w moim i w twoim życiu. Już i tak jesteśmy daleko od siebie i akurat gdy zaczęło się naprawiać... cóż, to czynniki niezależne ode mnie. Dlatego do ciebie należy decyzja, czy zamierzasz poczekać, czy raczej wolisz skończyć to w tym miejscu - odparł. Nie zamierzał mu składać obietnic, że szybko wróci, że będzie w tym czasie często się z nim kontaktować. Tak samo nie mógł oczekiwać od Kise, że nic się nie zmieni w wielu kwestiach, które do tej pory były raczej dla Aomine oczywiste.

- Aominecchi, postawmy sprawę prosto. Jeśli chcesz zerwać, zrób to teraz. Jeśli nie, niech zostanie tak jak jest nawet, jeśli wyjeżdżasz - stwierdził, krzyżując ręce na piersi. Zirytowała go cała ta sytuacja, a także nieźle zasmuciła, czego jednak starał się po sobie nie pokazywać.

- Gdybym chciał, już bym to zrobił. - Spojrzał na niego, w sumie lekko podenerwowany takimi oskarżeniami. - Jeśli chcesz poczekać, dobrze, cieszę się. Mam jechać jutro rano albo wieczorem. Oczywiście możemy utrzymywać kontakt, ale nie wiem, czy często bym mógł odpisać czy coś. Dlatego raczej na wielki kontakt nie mamy co liczyć - dodał już spokojniej.

- Tak jest - mruknął dość niechętnie, a potem podszedł do chłopaka i szybko go przytulił.
- To do zobaczenia kiedyś tam - rzucił, a następnie odwrócił się na pięcie i poszedł w stronę centrum miasta. Nie chciał przedłużać tego pożegnania.