Pokój nauczycielski

- Dzięki - uśmiechnęła się do białowłosego, stłumiła ziewnięcie.

- Mam taką nadzieję. Oby nie wzięli tego za kolejny akt germanizacji.
*Zwraca się do kobiety.*
- Ambitnie, ale nie siedź przy tym długo, bo twoje zdrowie na tym ucierpi. Znam to z doświadczenia.

- Uwierz mi, po młodzieży można się spodziewać wszystkiego.
* Mruknął, przewracając oczami. Mimo, że nie miał doświadczenia w tym fachu, przecież sam kiedyś był młody. *

- W to nie wątpię. Źle nie będzie.
*Zaczyna kręcić pustym kubkiem w dłoniach.*

- Jutro mam z nimi pierwszą lekcje, poinformuję was, czy było aż tak źle.
* Stwierdził, poprawiając swoje włosy. *

- Poradzisz sobie, ale lepiej uważać na tego misia.
*Wdycha i zaczyna chwilę chichotać.*

* Parsknął śmiechem. *
- Tylko mu o tym nie mówmy, bo będzie się cieszył, że jest "postrachem" wśród nauczycieli.

- Ja nic mu o tym nie powiem, ale lepiej się przygotować psychicznie nie tylko ze względu na niego.
*Stawia kubek na stole.*

- Cóż, jeśli nas przez nich nie zamkną w wariatkowie, będzie dobrze.

*Śmieje się.*
- Oby było. Teraz naprawdę boję się o moją psychikę.

- Najwyżej nastraszę ich jakąś opowieścią o upiorach. Znam dużo niezłych.
* W jego oku pojawił się dość groźny błysk. *

*Wzdryga się.*
- Brzmi strasznie. Ciekawe czy to zadziała.

- Mam nadzieję. Wiesz, oni mogą nie znać tych opowieści. Pisałem o takiej tematyce pracę licencjacką. Więc dużo jeździłem po wsiach i słuchałem opowieści od wieśniaków o duchach i demonach.
* Chociaż, oni nie są już małymi dziećmi~ Dodał w myślach. *

- Ja to bym ich nastraszył plotką związaną z duchami i Hitlerem, ale raczej mogą ją znać.
*Mówi nieco zawiedziony.*

- Ohh? Opowiesz mi? Lubię takie rzeczy.
* Uśmiechnął się, patrząc na niego z zaciekawieniem.*

- Cóż to nic innego jak zwykła plotka, ale prawdopodobnie zanim Hitler popełnił samobójstwo, widział i słyszał duchy wszystkich ofiar, które osobiście kazał zabić. Nawiedzały go przez okrągły miesiąc. W końcu jednak miał tego dosyć i wybrał własną śmierć, niż wieczne jęki zamordowanych. Ja jednak uważam, że on przeżył i tylko uciekł z kraju, bo to by źle wpłynęło na jego wizerunek w oczach nazistów.

* Zagwizdał cicho. *
- Nieźle. Wiesz, z tą ucieczką... To miałoby sens.

- Podobno uciekł do Argentyny razem ze swoją świeżo poślubioną żoną, ale zanim to zrobił musiał opracować plan ucieczki. Zgolił wąsa, a w kilku miejscach w Niemczech wystawił swoich sobowtórów i kazał ich zabić. Jednak, aby ich nie rozpoznano, najprawdopodobniej rozkazał spalić ich ciała. Myślę też, że Amerykanie o wszystkim wiedzieli i przymknęli na to oko, bo chcieli dostać się do informacji militarnych Niemiec. To jest dużo bardziej prawdopodobne.

- Ale Hiltler się zastrzelił. Czy to też byłby sobowtór?
* Mruknął, w zamyśleniu. *

- Istnieje też nie potwierdzona plotka, o tym, że widziano go w Argentynie. Samobójstwo popełnił najprawdopodobniej sobowtór.

* Popatrzył na niego zaskoczony, unosząc brwi w górę. Nie słyszał nigdy o takich plotkach. *
- Na serio, to ciekawe. Ale raczej się tego nie dowiemy - i tak czy siak on już nie żyje.

*Wzruszył ramionami.*
- Fakt. Nie żyje, ale jest wiele historii z wywoływaniem jego ducha. Kiedyś ktoś na pewno dowie się prawdy, np. przez maszynę czasu.

- Miejmy nadzieję, że dożyjemy takiej rewolucji.
* Zaśmiał się, bawiąc długopisem. *

- Byłoby fajnie. Może to właśnie któryś z uczniów tego dokona, choć w to wątpię.

- Skąd wiesz, może akurat trafi nam się geniusz?
* Prychnął z rozbawieniem. Jakby sam w to wierzył... *