Duża sala gimnastyczna

Nie przestawała rzucać do kosza, dryblować ani zmieniać co chwila miejsca na boisku. Trzeba było trenować rzuty z każdego położenia. Jakoś nie zauważyła, że chłopak, którego wczoraj zauważyła, a który jej się nie przedstawił, stał właśnie na progu. Robiła po prostu swoje. Po kilku chwilach przeszła do fazy drugiej swojego treningu. A co do niej się zaliczało? otóż dziewczyna wyobrażała sobie przeciwników na boisku i starała się ich obejść. Oczywiście było to zazwyczaj jedna lub dwie osoby, więc nie miała problemu z przejściem. Nawet gdyby sobie wyobrażała więcej osób, to zawsze stawiała siebie w ciężkich sytuacjach. Tak więc nie zaprzestając swojego treningu jak na razie omijała fakt, że jakiś obcy jej chłopak gapi się na nią podczas gdy ona ćwiczy.

Wciąż stał tam w milczeniu przyglądając się jej poczynaniom. Po pewnym czasie stwierdził, że nie ma co tam dłużej stać i wszedł do środka, gdy dziewczyna znajdowała się pod koszem. Złapał piłkę, która leżała w koszu do tego przeznaczonym, a z racji, że nie znajdował się daleko od kosza, to rzucił.

Da fuck is that? spytała sama siebie obserwują kątem oka chłopaka, który najwidoczniej znudził się staniem i oglądaniem jej. W sumie dobrze, bo nic w niej interesującego nie było. Nie liczyła na zawarcie przyjaźni z kimkolwiek z jej nastawienie. Trudno by jej było się odnaleźć. Gdy piłka, którą chłopak rzucił do kosza odbiła się od parkietu, piłka, którą ona trzymała zaczęła szybować do kosza. Czerwone oczy Siggy wpatrywały się w nią badawczo jakby chciała się upewnić, że dobrze wymierzyła i że z odpowiednią siła rzuciła piłkę. Oczywiście wpadła do kosza tak jak miała wpaść, a raczej jak Sig przypuszczała, że wpadnie. Z uśmiechem pełnym satysfakcji podeszła po swoją piłkę, a piłkę chłopaka odrzuciła w stronę jej "właściciela".

Złapał piłkę w obie ręce i skinął dziewczynie głową w podzięce. Zaczął kozłować piłkę co jakiś czas spoglądając na nią. W końcu ruszył w kierunku drugiego kosza. Zaczął dwutakt lekko sprzed trumny, a skończył go efektownym wsadem. To wcale nie tak, że się przed nią popisuje, no bo i po co? Po prostu sobie ćwiczy.

Ćwiczyła dalej, mając tak jakby "wyrąbane" na to, że chłopka jej podziękował. Co ją to obchodziło? No prawdzie powiedziawszy to tyle co zeszłoroczny śnieg. Gdy usłyszała dźwięk skrzypiącego kosza odwróciła się trzymając piłkę w dłoniach. Nie było to dla niej niczym niezwykłym. Zaskoczyło ją to tylko, że w ogóle podjął się wsadu z takim wzrostem. Powinien po prostu stanąć i włożyć rękę do kosza, bo tak to nie miało to sensu. Ale nie jej było o tym decydować. Po prostu kontynuowała rzucanie do kosza.

-Tak w ogóle to Tahiko jestem. - Powiedział do dziewczyny w przerwie między wsadami.

Słysząc jak się przedstawia zakończyła druga fazę treningu udanym dwutaktem i stanęła pod koszem przyglądając się jak robi wsady. Z cichym westchnieniem zakodowała sobie tam gdzieś w głowie jego imię i trzymając swoją piłkę pod pachą powiedziała:
-Siggy.
Wymienili uprzejmości? To chyba dobrze patrząc z perspektywy trzeciej osoby. Ale Sig oczywiście myślała inaczej. Mężczyzn uważała za bezwzględnych drani, nie będzie dla nich milutka. No dobrze... będzie, bo wczoraj sobie obiecała, że "poluzuje" swoje postanowienia. No paczcie państwo ile ona dla was robi. Z cichym westchnieniem przeszła do trzeciej fazy, czyli do rzutów pod presją. Rzuty te wychodziły jej w skali 2/10. Była niską skrzydłową, nie liczyła na jakieś cuda. Dopiero po chwili stwierdziła, że lepszy będzie drybling. Tak więc stanęła sobie pod koszem, wzięła kilka głębokich oddechów i zaczęła wykonywać ćwiczenia.

Nie powiedział nic więcej, bo i po co? Skoro dziewczyna nie chce z nim gadać, to nie będzie jej do niczego zmuszać. Teraz zaczął ćwiczyć rzuty za trzy.

Nie była chętna do rozmów, a szczególnie z osobami, których nie znała. Ale czy ona kogokolwiek znała? I tu rodziło kolejne pytanie, dlaczego? Na ten temat może kiedy indziej odpowiem. Teraz należy się zająć panią Siggy i panem... Tahiko, tak?... Spojrzała na niego przestając na moment dryblować. Zazdrościła mu to, że bez problemu mu praktycznie wychodziły rzuty za trzy. Z cichym westchnieniem rzuciła piłkę w stronę kosza. Nie liczyła na idealny rzut, na "zdobycie" punktu. Piłka odbiła się z łomotem od obręczy a dziewczyna usiadła pod ścianą oddychając ciężko. Po jej czole i policzku spływały krople potu. Zdjęła z siebie bluzę odgarniając włosy w tył i oblizując spierzchłe wargi. Za kilka minut powtórzy wszystkie ćwiczenia jeszcze raz.

W pewnym momencie zaczął ćwiczyć rzuty z półdystansu. Co jakiś czas zerkał kątem oka na dziewczynę, ale wciąż się nie odzywał.

Siedziała tak z kilka minut, może z dziesięć, może pięć. Nie liczyła i nie miała zamiaru. Wpatrywała się w swoją piłkę turlającą się po parkiecie. Kiedy tak poczuła jak zaczęło robić jej się zimno wstała i powtórzyła wszystkie ćwiczenia od początku. Rzuty, kroki oraz drybling. Innych rzeczy sama trenować nie mogła. Może jej się ktoś napatoczy z kim będzie mogła resztę podstawowych rzeczy potrenować. Miała taką nadzieję.

Teraz on zrobił sobie przerwę. Otarł koszulką twarz i usiadł gdzieś z boku. 
-To...Co tam u Ciebie? - Spytał nie za bardzo wiedząc jak rozpocząć rozmowę..

Już była przy końcówce fazy drugiej swoich ćwiczeń gdy chłopak zadał jej pytanie. Chwila... To było na pewno skierowane do niej? Rozejrzała się jak głupia dookoła upewniając się czy na pewno dobrze zrozumiała aluzję i uniosła brwi do góry lekko zdziwiona. Chciał z nią rozmawiać? Było to dość dziwne i głupie, bo ona nie jest zbytnio rozmowna. Westchnęła cicho biorąc piłkę pod pachę i mierząc chłopaka od stóp do głów. Czym go karmili? Bananami, że tak urósł?
-Em... no nic. Dopiero co przyjechałam. Nie zauważyłam by za dużo osób interesowało się treningami... Nie spełnia to moich oczekiwań.
Powiedziała krótko i na temat. Nie chciało jej się zadawać tego samego pytania. Byłoby to nudne i mało oryginalne. Musiała się wysilić by wymyślić idealne pytanie. Ale na razie zachowa je na czarną godzinę. Nie będzie odkrywać wszystkich kart, bo to niestosowne.

-Nie? Więc czego oczekiwałaś? Że wszyscy będą zasuwać co dzień na treningach? Ha. Powiem Ci, że na początku też tak myślałem, ale zobaczysz, że to nie tutaj.. Tutaj chodzi im głównie o zabawę, czas spędzony ze znajomymi. - Powiedział spokojnie i rozsiał się wygodniej, wyciągając nogi przed siebie.

Zadrżała jej lekko dolna warga. No dobrze, ona rozumiała wszystko w stu procentach, ale nie musiał się do niej w ten sposób zwracać, tak? Już dała mu minusa u siebie na liście. Odnotować - Tahiko dostaje minusa, powód? No chyba nie trzeba mówić... Dla niej każdy powód był dobry. Unosząc podbródek do góry spojrzała na chłopaka zaciskając dłoń na piłce od koszykówki.
-To nie rozumiem w takim razie po co są te całe "drużyny"...
Burknęła odwracając się tyłem do chłopaka. Jej różowe włosy zafalowały na wietrze i opadły na jej ramionach. Zrobiła kilka kroków do kosza i rzuciła piłkę będąc krok za linią 3 punktów. Trafiła, nie rozumiała tego, czemu jej nie wychodzą rzuty sprzed linii trzech punktów, a zza tak. Zmrużyła oczy podchodząc do piłki i mimowolnie zerknęła na chłopaka, który siedział i odpoczywał. Dość dziwny był z niego "przypadek", nie komentowała. Zerknęła na swoje zabandażowane i podrapane dłonie wzdychając ciężko. Na dzisiaj powinno wystarczyć. Stopniowo będzie zwiększać tempo jak i zaciętość podczas treningów.

-Znaczy no.. Mecze gramy, a treningi to już raczej indywidualna kwestia. - Powiedział i podrapał się po policzku. Następnie podniósł się do góry i odłożył piłkę do kosza, w którym leżała cała reszta piłek.

Uniosła brew zdziwiona Treningi to sprawa indywidualna? Jeszcze zabawniej być chyba nie może... mruknęła do siebie w myślach biorąc piłkę w dłonie i obróciła się przodem do chłopaka.
- To w takim razie nie schodząc z tematu... Jaka drużyna? A może jesteś sędzią?
Spytała niby z czystej uprzejmości. Chciała jakoś rozwinąć tą rozmowę. Nie ufała mu, jak każdemu, ale chciała choć troszkę  z kimś porozmawiać. Czasami samotność nie jest najlepszą rzeczą w życiu człowieka. A zwłaszcza, że odczuwa się ją dopiero po tym, jak było się kiedyś popularnym i niby "lubianym". Z cichym westchnieniem zrobiła kilka kroków w jego stronę wyczekując jego odpowiedzi.

-Cóż. Jestem graczem Shutoku, a Ty? - Niby zadał takie samo pytanie, ale aktualnie nic innego, o czym mogliby pogadać nie przychodziło mu do głowy.

No cóż, za dużo nie czytała o tej drużynie. Można by powiedzieć, że tylko słyszała o niej jakieś plotki. Bardziej ją interesowała ogółem gra. A to jaka będzie drużyna zależy już od osób, które będą do niej należeć. Wzruszyła ramionami i powiedziała:
-Fukuda Sogo.
Cóż więcej mogła dodać? Że prawie nikogo nie zna, więc się wypowiadać na temat swojej "drużyny" nie może? Cicho wzdychając zabrała swoją bluzę, która leżała na podłodze i zarzuciła ją sobie na ramiona. Rzuciła szybkie spojrzenie wysokiemu chłopakowi i skierowała swoje czerwone oczy w stronę wyjścia.
-Zostajesz, czy idziesz?
Spytała tak o sobie po prostu. Mogła, więc spytała. Nie powiedziała dokąd idzie. I nie miała zamiaru. Chciała zobaczyć na ile chłopak był odważny by zaufać nieznajomej.

-Słyszałem coś o waszej drużynie. W zasadzie miałem "przyjemność" grać z jednym z jej członków. - Powiedział, a następnie przeciągnął się i cicho ziewnął. 
-Idę, oczywiście, że idę. - Odparł, nieco zaskoczony tym pytaniem.

No co Ty nie powiesz... powiedziała sama do siebie i odgarnęła sobie różowe włosy sprzed oczu. Swoje kroki powoli skierowała w stronę drzwi, a gdy była już u progu obróciła się bokiem do chłopaka.
-To się rusz. Bo jesteś wielki,a ruchy masz powolne.
Burknęła cicho z lekkim, ale wrednym uśmiechem na twarzy. Trzymając piłkę pod pachą nałożyła sobie kaptur na głowę i poczekała aż chłopak łaskawie się ruszy.

-Ha. Może i powolne, ale jestem na tyle wielki, że mogę Cię łatwo zmiażdżyć. - Powiedział i posłał jej szeroki uśmiech, a w momencie, w którym dołączył do niej przy drzwiach zrzucił jej kaptur i zmierzwił jej włoski.

Aż w niej coś zabulgotało. Zrobiła się lekko czerwona ze złości, jak śmiał zdjąć jej kaptur i bawić się jej włosami? Nie miał do tego prawa. Palnęła go w łapę unosząc dumnie podbródek w górę i skierowała swoje kroki do wyjścia z liceum. Tylko spróbuj, a utnę Ci łapę... Rozumiemy się? przeszło jej przez głowę, a jej wolna dłoń zacisnęła się w agonii. Będzie tego żałował. Kolejny minus, ot co. Nie ma ulg, nie będzie jej jakiś typek w ten sposób zaczepiać. I to jeszcze nieznajomy i facet! Świnia, bez dwóch zdań. Oczywiście mu tego nie powie, przetrzyma to w sobie, poczeka na idealny moment do zemsty.

z.t.

Zaśmiał się, czując uderzenie w swoją rękę. Ma dziewczyna charakterek. Oczywiście nie miał żadnych niecnych zamiarów związanych z nią, ale whatever. Wyszedł za nią.