Opuszczony park rozrywki

- Zgubiliśmy się. - oświadczył z dumą.

-Macie powód do dumy, nie ma co. - zachichotał. Odgarnął grzywkę, która po raz kolejny zasłoniła mu oczy.

- Byliśmy nad jeziorem, na bagnach, w tym polu. - wskazał gestem głowy. - wszystko zaczęło się od lasu .

-Pole kukurydzy? Jeszcze pola słoneczników tu brakuje. Nie ma co postawiono akademik w ciekawym miejscu... - mruknął.

- Ah~ byliśmy też na polanie. Cóż.. można straszyć dziewczyny .
Spojrzał się na Eve i zaśmiał się .

/ Idę, pa . ♥ \

-Błądziliśmy cały dzień. Mruknęła. W końcu się uspokoiła. Wytarła twarz z łez i szczelniej okryła się bluzą Kagamiego.

-Jesteście niesamowici - zaśmiał się niespodziewanie trzymając dłoń na czole. - Żeby nie mieć za krzty orientacji w terenie...

-Ale ja tylko pobiegłam za moim psem, bo zaczął uciekać. A potem... Potem był las, polana, bagna, jakieś jeziorko, pola kukurydzy i to przerażające miejsce. Wyliczyła z nieszczęśliwą miną.

Słuchał z niedowierzaniem.
-Słuchaj psy najlepiej jest trzymać na smyczy... - mruknął do Eve.

Westchnęła
-Tylko na chwilę go puściłam... Mruknęłą patrząc w gwiazdy.

-A teraz pytanie retoryczne: "Czy chcesz wrócić?" - zapytał z uśmiechem

-Chyba nie muszę odpowiadać... Mruknęła patrząc się na niego.

Przypomniał sobie drogę, którą tu przyszedł. na pewno była, krótsza i to o dużo krótsza od tej, którą teraz szła Eve z Kagamim.
-Dasz radę iść czy może Cię zanieść? - zapytał z szarmanckim uśmiechem. Przypominał sobie piosenkę Monochrome no Kiss SID'a i zaczął ją bezczelnie nucić.

Soredemo hitotsu no ai no katachi wo sagasu
Tooku yori mo ima wo musunda kareta hitomi wa
Dekireba kono mama tsutsumarete owaritai
Futari de himeta awai hada tsuki mo kakureteru

//Idę brać prysznic *^*\\

Uśmiechnęła się.
-Chyba jeszcze dam radę iść. Powiedziała wesoło.
-A w ogóle to kiedyś się zemszczę za to straszenie mnie. Szepnęła złowieszczo.
-Chodź Kagami! W końcu trafimy do domu. Zawołała wesoło do niego.

-Mogę Cię jedynie zawieść, nic mnie nie przestraszy. Mam dość silną osobowość. - powiedział i skierował się w stronę lasku. Między drzewami można było dostrzec wydeptaną ścieżkę. -Tędy. - powiedział odwracając się do zagubionych.

//Od razu mi się Lost skojarzył. Lost: Zagubieni xDD

Zaśmiała się.
-Może i tak. Powiedziała z uśmiechem. Zaczęła powoli iść ścieżką w stronę domu.

- Spędzę tu resztę życia. Nie mogę im teraz pokazać się na oczy.
Spojrzał się na swoją rękę.
- Może się tu wykrwawię. Ciekawe, czy ktoś będzie tęsknił .
Mówił sam do siebie .

Z daleka można było usłyszeć szczekanie Tetsu #2. Szczeniak po chwili podbiegł do Kagamiego i popatrzył się na niego. Zaraz za nim przyszedł Kuroko. Chłopak spojrzał na czerwonowłosego karcącym wzrokiem.
-Tak się zastanawiam... Co ty sobie w ogóle myślisz, co?!

Otworzył usta, ale dostrzegając smutek w jego oczach, zamknął je. "Muszę być stanowczy" ~ przeszło mu przez myśl.
-Z-zapytałem i ż-żądam odpowiedzi. -stwierdził lekko łamiącym się głosem, mimo wszystko starając, by jego głos nadal brzmiał poważnie i stanowczo.

- Sam się o to prosił .

/ Właśnie to usłyszałam. O jaa . XDXD \