Małe boisko do koszykówki

Otworzyła szerzej oczy, które po chwili zaczęły szybko mrugać z niedowierzaniem. Wątpił? W sumie miał rację, że nie była w stanie tego zrobić. Chciała jedynie go nastraszyć, a tu co? Nie wyszło. Przeklęła siebie w myślach, a gdy chłopak złapał ją za nadgarstek poczerwieniała, ale nie z zawstydzenia, tylko ze złości. Nie miał prawa, by to zrobić! Jeszcze ją wyciągnął z liceum jak jakiś worek ziemniaków! Sycząc cicho przez zaciśnięte zęby miała ochotę mu się wyrwać, ale już pozwoliła mu mieć mu tą satysfakcję z tego, że udało mu się ją gdzieś wyciągnąć.

z.t.

Całą drogę z akademika na boisko przebiegła lekkim truchtem. Kiedy dotarła na miejsce, wykonała jeszcze parę ćwiczeń rozciągających. Następnie wzięła sobie piłkę ze składziku i zaczęła rzucać za 3, potem z dwutaktu, poćwiczyła też zbiórki, obronę i zmyłki. Chciała być jak najlepiej przygotowana do meczu.

Po jakimś czasie uznała, że wystarczy. Nie będzie przecież się zamęczać przed meczem. Wyszła więc z sali i skierowała się w stronę akademika, aby poszukać kolegów z drużyny.

No wiec trening czas zacząć. Siggy wbiegła swoim normalnym tempem na salę i od razu łapiąc piłkę w dłonie, która była w koszu wraz z innymi, ustawiła się na pozycji. Zaczęła rzucać najpierw osobiste, najlepiej jej wychodziły. Po dwudziestu minutach przeszła do trójek. Tym razem musiała pozostać długo na tej pozycji by podszlifować swoje rzucanie za trzy. Najgorzej jej wychodziły, nie znosiła ich. Chociaż za często na swojej pozycji, niskiego skrzydłowego, nie rzucała trójek to i tak chciała je trochę potrenować.
(jakiś czas później)
Była cała spocona, zmęczona, nie czuła kompletnie mięśni. Oddychając ciężko i ledwo co doszła do drzwi sali. Dała sobie niezły wycisk. Dobrze, że akademik był blisko, nie musiała czekać aż siły jej się zregenerują. Tak więc człapiąc nieudolnie do akademika wyszła z liceum.

z.t.

Po nocy spędzonej poza akademikiem, wrócił ale tym razem przyszedł na boisko przebrany w swój strój do ćwiczeń. Poszedł po piłkę i najpierw potrenował swoje wsady, ale potem wziął się za słabsze strony czyli rzuty za trzy. Niektóre trafiał a inne pudłował. Chyba potrzebował większej ilości treningu. Westchnął tylko cicho i po jakichś dwóch godzinach treningu odłożył piłkę do kosza i położył się z nudów na ziemi.
W końcu jednak późnym popołudniem podniósł się z tej ziemi, odniósł piłkę do kosza z piłkami i w końcu wyszedł z boiska.

Wszedł na boisko z kotem chcąc nieco poćwiczyć, co z tego że nadal miał zakaz od lekarza. Chce w końcu pograć...
Wziął piłkę i rzucił na próbę do kosza.
- Ale beznadzieja... -mruknął widząc, że ta oczywiście nie wpadła. Złapał ją po czym wykonał wsad, który akurat mu wyszedł. Gdy był z powrotem na ziemi skrzywił się nieco czując ból w kolanie.

Weszła na boisko, z zamiarem poćwiczenia sobie. Była trochę przygnębiona. Kiedy weszła i zauważyła blondyna, którego dawno nie widziała uśmiechnęła się do niego.
-Ohayo Akihito~-przywitała się z blondynem uśmiechając się.
-Co słychać?-spytała.
-Dawno cię nie widziałam-dodała.

- Ohayo! No trochę czasu minęło. -zaśmiał się po czym wziął piłkę i zastanowił się chwilę co by mógł powiedzieć.
- Adoptowałem kota. To wystarczająco ciekawa informacja? To jest Asuna. -powiedział wskazując na rudą kotkę która próbowała bawić się piłką do kosza

-Wystarczająca.-zaśmiała się.
-Jaka ona słodka.-zachwyciła się podchodząc do rudej kotki.
-Cześć piękna-powiedziała do niej drapiąc ją lekko za uszami, na co kotka zamruczała z zadowoleniem.
-Tak w ogóle co z twoją kontuzją?-spytała, bo przez mgłę kojarzyła że ostatnim razem kiedy z nim gadała, miał jakąś kontuzję czy coś.

- Taka słodka że musiałem ją przygarnąć. -zaśmiał się po czym przeciągnął się lekko i złapał za piłkę
- Ahaha... No tak... Kontuzja... Powinna się wyleczyć ale niestety ja zamiast oszczędzać nogę to i tak jej nadużywałem więc nadal nie jest sprawna. -zaśmiał się nerwowo po czym podrapał po karku

-Rozumiem, no cóż na twoim miejscu też pewnie nie mogłabym wytrzymać i bym jej nadużywała-skomentowała słowa chłopaka.
-Mam nadzieję, ze wkrótce uda ci się ją całkowicie wyleczyć powiedziała z optymistycznym nastawieniem.
Następnie postanowiła zrealizować swój pierwotny cel wizyty tutaj. Wzięła piłkę do kosza i rzuciła parę rzutów z dwutaktu i za 3, większość trafiając. Na koniec spróbowała zrobić wsad, ale jak zwykle jej nie wyszło, bo za nisko skakała, a nie umiała wyżej. Westchnęła tylko.
-Mam nadzieję, że niedługo wspólnie pogramy-dodała w stronę chłopaka.

/przepraszam, że tak późno, ale jak wysyłałam posta to mi na chwilę neta odcięło i od nowa pisać musiałam xd

- No chciałbym żeby już moja noga wyzdrowiała. Chociaż skakanie jest naprawdę bardzo bolesne. I dzisiaj musiałem sobie to znowu uświadomić. A niestety jedyne co umiem robić to wsady... A mówili że z takim wzrostem nie dam rady. -mruknął nieco urażony. A jednak potrafił do. Wziął piłkę, niewielki rozbieg i skoczył...Złapał się obręczy po tym jak umieścił w niej piłkę i spojrzał w dół.
- No i teraz problem... Bo jak zeskoczę to się wywalę przez kolano. -zaśmiał się wisząc

-O kurde!-zareagowała z lekkim rozbawieniem, a przerażeniem zarazem.
Podbiegła pod kosz, gdzie wisiał chłopak.
-Dużo ważysz?-spytała.
-Bo mogę spróbować cię złapać~-dodała ze śmiechem.

- Nie no spokojnie! Nie będę przecież narażał Cię na to byś się przeze mnie połamała czy coś... Chociaż mam niedowagę... -zastanawia się
- Nie. Nie będę Cię narażał na jakąś kontuzję. Najwyżej się wywalę, a w najgorszym wypadku pogorszę stan mojego kolana. -zaśmiał się wisząc sobie
- Ale fajne uczucie jest tak wisieć... Nie czuć gruntu pod stopami. -śmieje się

-O nie na to nie pozwolę!-zaperzyła się.
-Nie będziesz rozwalać jeszcze bardziej nogi, poza tym nie jestem taka słaba-naburmuszyła się.
-No dalej skacz, złapię cię jakoś tak żebyś nie upadł-dodała.

- W sumie i tak jesteś wyższa więc powinno Ci się udać. Dobra! Ufam Ci więc mnie nie zawiedź!
-mruknął po czym przełknął ślinę nieco podenerwowany
- No to skaczę! Złap mnie tylko! -krzyknął jeszcze po czym puścił się obręczy

Nie wiedziała jak się za to zabrać więc zdała się na instynkt. Kiedy chłopak skoczył z rozpostartymi ramionami, ona wyciągnęła swoje i na szczęście złapała go. Mimo wszystko był dość lekki, więc tylko się lekko zachwiała, ale nie przewróciła. Złapała go tak, że teraz stali przytuleni.
-W porządku?-spytała lekko się rumieniąc i w sumie nie wiedząc czy puścić chłopaka czy go dalej trzymać. W sumie zaistniała sytuacja raczej jej nie przeszkadzała.

Spojrzał na nią z uśmiechem.
- Moja bohaterka! -zawołał wesoło nie za bardzo wiedząc w sumie czy umrzeć ze wstydu, czy może cieszyć się że żyje, albo czy po prostu się wycofać. W końcu teraz się tulili.
- Silna jesteś Akame. Dobrze wybrałem, że ci zaufałem. No i w porządku. Chociaż teraz bardziej odczuwam różnicę wzrostu między nami. -zaśmiał się nerwowo. Grunt to nie tracić dobrego humoru.

-Hahaha-zaśmiała się wesoło. Chłopakowi udało się rozluźnić atmosferę. Ale puściła go już i zrobiła krok w tył stając przed nim, bo uznała, że nie wypada tak długo go przetrzymywać, poza tym chyba mega by się zarumieniła, gdyby nadal się tulili. W końcu jak by to mu wytłumaczyła? Co nie znaczyło, że jej się to nie podobało. Wręcz przeciwnie, w ramionach chłopaka czuła się dobrze, poza tym dzięki niemu poprawił jej się humor.
-Nie dramatyzuj, nasza różnica wzrostu nie jest wcale tak duża-dodała śmiejąc się wesoło.

- Dziesięć centymetrów to sporo. -powiedział śmiejąc się gdy już stali kawałek od siebie. Nie żeby takie tulenie było złe czy coś.
- Ale udowodniłem że wzrost nie ma nic do tego czy można robić wsad! Nie czekaj... Źle chyba sformułowałem myśl... -powiedział robiąc przy tym poważną minę i próbując się zastanowić co chciał powiedzieć.
- Dobra nie ważne. Nie mogę sobie przypomnieć co dokładniej chciałem powiedzieć. -zaśmiał się
- Ale wiesz co Ci powiem? Ładne masz oczy. Tak z bliska prościej jest dojrzeć... -powiedział z lekkim uśmiechem

Zaśmiała się lekko, słysząc jak chłopak próbował sformułować myśl, a następnie zapomniał co chciał powiedzieć.
Zarumieniła się słysząc następne słowa chłopaka. Nie spodziewała się tego.
-D..Dziekuję-wymamrotała rumieniąc się nieco bardziej.
W sumie dawno, a może prawie wcale nie słyszała takiego komentarza pod swoim adresem. Już zapomniała jak to było być przez kogoś komplementowanym. Dlatego jej reakcja była taka, a nie inna.

- A wybacz... Może nie powinienem w takim momencie tego mówić. -zaśmiał się po czym spojrzał na kota.
- Asuna...? Co ty robisz? -powiedział zdziwiony patrząc jak kot nosem popycha piłkę by ta się toczyła dalej.
- To będzie niezła koszykarka. Wróżę jej świetlaną przyszłość. -zaśmiał się. Musiał odwrócić uwagę Akame. A kot był teraz chyba idealnym punktem.

-Nie, nie szkodzi, bardzo mnie to ucieszyło-wyznała szczerze chłopakowi.
-Po prostu dawno nikt mnie nie komplementował, zapomniałam już, jakie to miłe uczucie-dodała.
Skierowała swój wzrok na kotkę.
-Też tak myślę-powiedziała ze śmiechem na słowa Akihito odnośnie Asuny.
Wzięła kotkę na ręce i uniosła ją lekko w górę.
-Przed państwem nr 1 liceum Rakuzan, najlepsza zawodniczka-Asuna-powiedziała śmiejąc się. Chciała jakoś rozluźnić atmosferę, nie chciała, żeby chłopak czuł się zakłopotany, czy coś. Jednak słowa chłopaka wciąż brzmiały jej w głowie. Naprawdę nie spodziewała się tego i ją to bardzo ucieszyło.

- No tak... Kogo by nie ucieszył komplement. W sumie też nie pamiętam kiedy ostatnio ktoś coś mi miłego powiedział. Jedynie że zachowuję się pedalsko jak powiem senpai do kogoś starszego. Czy to według tak ciebie brzmi? Mam wiele wad, ale żeby od razu tak mnie określać? -mruknął nieco niezadowolony
- No, bo niestety ciągle inaczej używam głosu, ale co mam poradzić że dorabiam jako aktor głosowy? Muszę umieć dostosowywać się do postaci... -mruknął chodząc w kółko i przy tym gestykulując rękoma.
- I znowu się rozgadałem. -spojrzał na kota po czym olśniło go.
- Asuna! Kupię Ci koszulkę Rakuzanu! Będziesz świetnie w niej wyglądać. Numer jeden na koszulce. -zaśmiał się. To mu przyszło do głody. A to w sumie dzięki Akame.

-Moim zdaniem to oznaka szacunku dla starszych i nic złego-odpowiedziała na pytanie chłopaka.
-Jesteś seiyuu?!-zdziwiła się lekko.
-Ale fajnie-dodała.
-Nie przejmuj się, też czasem się rozgaduję-powiedziała uśmiechając się promiennie do chłopaka.
-Królowa Rakuzan-nr 1-Asuna-skomentowała pomysł chłopaka.
-Trzeba uważać, bo jeszcze kapitan Akashi się zazdrosny zrobi-dodała.
-Jak chcesz to mogę pójść z tobą kupić tą koszulkę-zaoferowała.
W sumie i tak nic nie miała do roboty, a w towarzystwie chłopaka miło płynął jej czas. Naprawdę dobrze się jej z nim rozmawiało.