Pokój numer 175; Caterine Natsu.

-O, kurczę. Przychodzę nie w porę, Caterine?- Hiromi spuszcza głowę.
-Hej, ty musisz być Cat!- zwraca się do chłopaka.- Jestem Hiromi, ale kumple mówią mi Hiro. Co tam?

- Nie, no wszystko okey- odparła.

-Spoczko. Czekałam na Ami, ale mi się znudziło. Chcecie w coś pograć? Poćwiczyć kosza?

-Mi w sumie to obojętnie- uśmiechnęła się

-No, to czas na partyjkę! Ty decydujesz, w co gramy. Cat, chcesz iść z nami? W grupie zawsze milej.- Hiromi klasnęła w ręce, gotowa do gry.

- Niee... ty coś wybierz. Ja nie umiem się zdecydować- westchnęła

-Okej. Mortal Kombat pasuje? To ja skoczę do kuchni po przekąski i idziemy.

- Czekaj, idę z tobą.- mruknęła

Weszła do pokoju. Odłożyła tacę i wypiła swoją kawę. Walnęła się na łóżku i wzięła gitarę. Zaczęła grać stare rockowe utwory.

Weszła za swoją koleżanką i zamknęła drzwi. Przysiadła na łóżku, aby posłuchać gry Caterine.

Chwilę później do gry dołączyła swój śpiew. Kiedyś grała w kapeli, ale niestety musiała odejść. Resztę występów grała ze swoim zespołem lrzez Skaypa, niestety nie było to to samo.

Hiromi położyła się na łóżku. Aksamitny głos Caterine połączony z brzmieniem gitary był zniewalający. Muzyka i śpiew wprowadziły dziewczynę w stan odurzenia. Hiromi mogłaby tak leżeć całą wieczność.

Widok Hiromi, spowodował uśmiech na jej twarzy. Przypomniała sobie swoje życie w Indiach i USA. Te wspomnienia trochę ją wzruszyły.

-Caterine?- Hiromi zagadnęła koleżankę.- Obiecasz mi coś?

-Mhm- odparła- tylko szybko bo muszę gdzieś wyskoczyć.

-Obiecaj, że zawsze będzie tak, jak teraz. Albo lepiej niż teraz. I nic nas nie rozdzieli.

- Czy ja mam zacząć się bać?- uniosła jedną brew.- Coś mi to tak dziwnie brzmi...

-Caterine, co złego miałoby się stać? Twoja piosenka po prostu mnie wzruszyła, a kiedy się wzruszam- zaczynam filozofować.

- Mhm... dobra sorry ja lecę. Pa- odparła i wyszła

Chłopak nie wiedział, który pokój jest jego, więc postanowił popytać ludzi, czy może ktoś się nie orientuje gdzie on jest, ponieważ miał zamiar o to zapytać, podając numer. Zapukał do drzwi pokoju 175

-No, hej. Co cię tu sprowadza?- ciemnowłosa dziewczyna stanęła w drzwiach.- Bo narkotyków nie chcemy, a czasu, żeby porozmawiać o Jezusie- nie ma.

Weszła do pokoju. Mijając blondyna
- O co chodzi?- spytała

-Emm..- Zaczął swoim, przyjemnym dla ucha głosem i podrapał się nerwowo po potylicy.
-Właściwie to szukam swojego pokoju. Może orientujecie się trochę w tym akademiku? To pokój numer 179. - Powiedział, odetchnął w myślach, ponieważ cieszył się, że trafił do pokoju z przedstawicielkami płci pięknej. Te zazwyczaj były bardziej skore do pomocy.

- To tam po prawej. Zaprowadzić cię? - uśmiechnęła się - A i tak w ogóle jestem Caternie.

-Pójdę z wami. W grupie raźniej. A tak przy okazji, jestem Hiromi z pokoju 178. Wygląda na to, że jesteśmy sąsiadami.