Pokój numer 224; Tetsuya Kuroko.

- No, ale kiedyś może Cię zawieść.. - odpowiedział całkiem poważnie. Sam już raz zawiódł się na swoim instynkcie. Na jego następne słowa, skinął lekko głową i zastanowił się.
- No, dawno, ale dalej pamiętam kilka rzeczy. Chyba zbyt szybko się tego z głowy nie pozbędę. - odparł z zakłopotaniem, drapiąc się palcem po policzku. - To pewnie wymyślą nawiedzony dom, może taki jak w wesołym miasteczku. - odparł z lekkim rozbawieniem.

- To wtedy będę się martwić, ale póki co nie ma potrzeby.- Powiedział wzruszając ramionami. Nie bardzo się tym przejmował, bo na razie tego nie doświadczył. Dobra jego.
- Jak wiadro krwi?- Spytał z uśmieszkiem, ale mimowolnie sam się wzdrygnął. 
- Jeśli będzie tak słaby jak we większości miasteczek, to jakoś ujdzie.- Mruknął rozbawiony.

- Skoro tak twierdzisz. - odpowiedział spokojnie. No jeśli ten miał własne zdanie, to nie będzie na niego w żaden sposób próbował wpłynąć. Na jego pytanie, w jego głowie pojawiła się tamtejsza scena i aż lekko drgnął.
- Nie chcę tego pamiętać. Gorsze było to, że się za Tobą chowałem i chyba nawet przytuliłem... - zaśmiał się cicho, a potem pokiwał głową. No w sumie miał chłopak rację.

- Sorry, ale nie sorry.- Roześmiał się rozbawiony na całego, ale słysząc końcówkę jego wypowiedzi zaraz ucichł. Ten go ochronił w większości przez tym czerwonym czymś,a  ten jeszcze narzeka.
- Gorsze? No dzięki wiesz...- Mruknął wydymając wargi.

- To w końcu sorry czy nie? - spytał z rozbawieniem. Chyba trochę przyjemniejsza atmosfera się zrobiła, a on przynajmniej poczuł się lepiej. Jednak kiedy chłopak ucichł, przechylił głowę na bok i przyjrzał mu się.
- No wtedy wyglądało na to, że Ci to nie odpowiadało.. - wyjaśnił i dźwignął się z łóżka co by się przeciągnąć.

- Daję ci możliwość wyboru.- Powiedział szczerząc się, po czym przewrócił na bok, wspierając głowę na dłoni.
- Może dla tego, że szedł na nas ten świr, a tobie zebrało się na przytulasy, a nie wyciąganie mojej nogi.- Powiedział nie mogą powstrzymać uśmiechu, kiedy to mówił. Teraz to się wydawało naprawdę zabawne.

- Lepiej mi jej nie dawaj~ - uśmiechnął się lekko, po czym usiadł na parapecie, gdzie o dziwo było trochę chłodniej co jemu akurat odpowiadało. Spojrzał na niego, a na jego słowa, zakłopotany podrapał się palcem po policzku.
- Możliwe, ale na coś takiego więcej nie licz. - odparł z rozbawieniem w głosie i lekko się wychylił za okno, aby zerknąć w dół.

- Dlaczego nie?- Spytał wędrując za nim wzrokiem. Chyba nie mógł usiedzieć na miejscu. 
- Więcej nie licz? Myślę, że wystarczy poczekać na kolejnego psychopatę.- Powiedział uśmiechając się zadziornie i wytknął język.
- Nie skacz tylko.- Dodał po chwili.

- Uwierz, że tak będzie lepiej dla Ciebie. - rzucił spokojnie. To prawda, ciężko mu było usiedzieć w miejscu, szczególnie kiedy był w pokoju, aczkolwiek przynajmniej miał towarzystwo.
- Tym razem nie do Ciebie się przytulę, właściwie to chyba do nikogo bym się nie przytulił. - odpowiedział po namyśle, z lekkim uśmieszkiem, a po chwili skinął głową.
- Gdyby coś to mnie łap. - poinformował go, aczkolwiek nie miał zamiaru skakać.

- Chyba wolę nie ryzykować.- Powiedział szczerze. kto wiedział na co stać ten niebieskie łepek.
- Tym razem to ja wiem. Swoje widziałem w tym pokoju.- Odparł rozbawiony i przeciągnął się leniwie, rozwalając na łóżku w wygodniejszej pozycji.
- Przywiąż się czymś lepiej, bo mi się nie będzie chciało wstać.

- I słusznie. - odparł jedynie, choć właściwie chyba to Kotarou nie miał czego się bać, bo teraz raczej żadnych dziwnych pomysłów nie miał. Na kolejne słowa rudzielca, cicho prychnął.
- Hmm... sądzisz, że jeszcze bym się do Ciebie przytulił? - spytał z uniesioną brwią odrobinę zaciekawiony jego odpowiedzią.
- Jeśli coś mi się stanie, to będzie na Ciebie bo prócz mnie, Ty jesteś tu w pokoju. - odparł z lekkim uśmieszkiem.

- Do mnie raczej nie.- Mruknął z tajemniczym uśmieszkiem, ale po chwili wyglądał na zwyczajnie rozbawionego.
- Mówisz, ze wrobisz mnie w morderstwo duszku?- Na chwilę uniósł głowę, aby mu się przyjrzeć.

- Tu masz rację, nie potrafiłbyś mnie nawet obronić. - postanowił się z nim trochę podrażnić, ot tak, z nudów. Przynajmniej znalazł sobie jakieś zajęcie...
- A nawet jeśli...? - mruknął, kierując na niego wzrok z rozbawieniem.

- A skąd pomysł, że w ogóle bym chciał?- Rzucił bawiąc w jego gierkę. Tak zawsze to jakaś zabawa.
- Hm... To bym się stąd ulotnił, bo nikt oprócz ciebie mnie nie widział.- Stwierdził wytykając język, po czy opadł spokojnie na poduszki, wtulając się w nie.

- Może stąd, że chciałbyś mi się odwdzięczyć za uwolnienie nogi? - spytał ze spokojem na twarzy a na jego kolejne słowa się zastanowił.
- Czyżbyś zapomniał o monitoringu na korytarzach...? - spytał retorycznie, przyglądając mu się spokojnie z uniesioną brwią.

- A jeśli ja wcale nie chcę się odwdzięczać?- Uśmiechnął się chytrze.
- Wykasuję nagrania.- Powiedział z o dziwo poważną miną, którą ledwo co utrzymywał. Ale przeciez nie chciał przegrać.

- To oznacza, że jesteś niewdzięczny. - odparł poważnie, a na kolejne jego słowa, pokręcił głową z cichym westchnieniem.
- Nie żeby coś, ale nie wierzę, że potrafiłbyś to zrobić. - odparł i zamknął okno, opierając się plecami o szybę.

- Może jestem, kto wie...- Powiedział niezbyt się tym przejmując. W końcu i tak całą rozmowę traktował jako jeden wielki żart. Także nawet zachichotał.
- Nie wątp w moje umiejętności.- Pogroził mu rozbawiony, po czym ziewnął cicho.

- Nie zdziwiłbym się. - odparł spokojnie i kichnął, wcześniej przysłaniając usta i nos. Potem zeskoczył z parapetu i usiadł na swoim łóżku.
- Będę wątpił. - odparł i położył się na łóżku.

- Zdrówko.- Powiedział wyraźniej bardzo tym rozbawiony. Co poradzić.
- Wredny jak zawsze.- Westchnął śmiejąc się cicho, po czym przymknął powieki. Potarł skronie i ponownie ziewnął.
- Ja odpadam...- Zdążył wymamrotać i odleciał.

Spojrzał jeszcze na niego i chciał coś powiedzieć, ale chłopak zasnął. Westchnął cicho i ściągnął z siebie koszulkę oraz spodnie, zostając w bokserkach. Potem wsunął się pod kołdrę a Nigou położył się obok. Przymknął oczy i po chwili zasnął.
~
Obudził się dopiero dwa dni później. Taki odpoczynek mu się przydał. Otworzył oczy i przeciągnął się. Potem powoli wstał i podszedł do szafy, wyciągając czyste ubrania i wychodząc do łazienki. Po kilkunastu minutach wrócił. Wziął telefon, gwizdnął na psa i wyszedł ze zwierzakiem z pokoju.

Wszedł do pokoju Kuroko, ze śpiącym chłopakiem na rękach. Położył go na łóżku, nakrywając kołdrą. Jego bluzę za to położył na szafce obok, a następnie wyszedł z pomieszczenia, aby nie przeszkadzać mu w śnie.

Przewrócił się na bok i poczuł, że leży w łóżku. Jeszcze pamiętał, że zasnął na dziedzińcu, ale nie było innej możliwości niż ta, że Kise go tu przyniósł. Podniósł się do siadu i przeciągnął z cichym pomrukiem. W końcu wstał z łóżka i podszedł do szafy. Wyciągnął czyste ubrania i przebrał się w nie. Nalał wody i nasypał karmy do misek psa, a potem tylko poczekał aż ten zje i w międzyczasie ułożył swoje włosy. Potem wraz z Nigou wyszedł na spacer z pokoju.
~
Wszedł w końcu do pokoju, zamykając za sobą drzwi. Spojrzał na swojego współlokatora, który chyba od dawna już śpi i cicho westchnął, wzruszając ramionami. Nasypał psu karmy i nalał wody po czym usiadł na łóżku, łapiąc za pierwszą lepszą książkę. Potem już tylko zabrał się za czytanie. Po kilku godzinach czytania, wstał z łóżka, odkładając książkę na bok i wyszedł z pokoju.

Seol otworzyła kopniakiem drzwi i spojrzała krytycznie na swój rozrzucony bagaż. Przełknęła ślinę i szybko się rozpakowała, a na sam koniec rzuciła się na wolne łóżko i... No, zasnęła. Tak.