Pokój numer 154: Akihito Shiba.

Obudził się gdy tylko pies zaczął go lizać po twarzy. Co za ciekawy rodzaj na obudzenie.
- Asuna... Przestań... -mruknął zakrywając się kocem. W tedy momentalnie się zerwał do siadu. Co on tu robił? Przecież zasnął chyba na boisku, albo tak mu się wydawało. Podniósł się niechętnie, podszedł do szafy i przebrał się. Nie może przecież wiecznie w tym samym chodzić. Dał jeszcze swojej pupilce jedzenie po czym opuścił pokój głaszcząc jeszcze przed tym psa.

- Pokój numer jeden, pięć i cztery - to chyba tutaj! - zawołał wesoło, w duchu modląc się, żeby się to był ten pokój; miał nadzieję, że chłopak nie pomylił żadnych cyferek! Nacisnął na klamkę, aczkolwiek drzwi były zamknięte.
- Maestro! Klucz potrzebny! - zachichotał.

- Klucz... Klucz... -szukał po kieszeniach, ale na szczęście przypomniało mu się, że miał go na sznurku, na szyi pod koszulką. Więc zdjął go sobie z szyi.
- Jest. -podał klucz chłopakowi. Oczywiście pasował do zamka. Nie pomylił by przecież pokoju! Chłopaków przywitała jego czworonożna przyjaciółka, która wyraźnie cieszyła się z powrotu pana. Gdy został zaprowadzony do środka, padł na łóżko i przykrył się kocem.
-Dziękuję... -wycedził jeszcze prawie że już zasypiając.

- Dobranoc! Kolorowych snów! - zawołał do chłopaka. Przez chwilę spoglądał na niego. Wyglądał tak uroczo! Zachichotał, po czym wyszedł z pokoju, obracając w dłoni papierosa i zapalniczkę.

Obudził się następnego dnia tak skacowany, że żałował tego picia z wczoraj. Najgorsze było to, że za wiele nie pamiętał co robił. Niechętnie wstał z łóżka, nakarmił psa i założył coś luźnego na siebie. Nie chciało mu się ogarniać fryzury ani nic. Nie miał na to siły więc wybył z pokoju zamykając za sobą drzwi na klucz.