Salon.

Ucieszył się kiedy Yasuo zgodził się na jego propozycję, chodź bał się to okazywać. -Chętnie tam pójdę.- uśmiechnął się miło w sumie lubił oglądać widoki a w fajnym towarzystwie brzmiało to jeszcze ciekawiej.

-Świetnie, w takim razie chodź za mną. -powiedział z uśmiechem po czym wyszedł z pomieszczenia kierując się do wyjścia.

Uśmiechnął się znów kryjąc usta w szalik i wyszedł za chłopakiem.

Weszła do salonu lekko zmordowana po całym dniu, no i zmarznięta. Takao jeszcze nie było więc siadła z pilotem w ręku w kącie kanapy i z miną zmarzniętego pieska zaczęła "surfować" po kanałach szukając czegoś interesującego. Pamiętała dokładnie każdy mebel w salonie. Zapamiętała go właśnie w ten sposób. Szkoda tylko, ze nie może być jak dawniej... Westchnęła cicho i zaczesując włosy do tyłu naciskała wciąż jeden i ten sam klawisz pilota. Po takim dniu, należało jej się trochę odpoczynku. Mimo iż przespała większość czasu. Pomijając właśnie ten jeden jedyny fakt.

Wszedł do salonu z tacką, na której stała miska z popcornem i dwie szklanki kakao. Na korytarzu o mało co się nie wywalił. Westchnął ciężko, po czym postawił to wszystko na stoliku.
- O, jesteś już - zauważył niezwykle odkrywczo. Uśmiechnął się do niej. W pomieszczeniu było gorąco, więc w pierwszej kolejności pozbył się swojej grubej bluzy, którą rzucił w Rufusa. Pies fuknął, patrząc na Takao jak na idiotę, jednak po chwili położył się na niej. Chłopak roześmiał się, po czym usiadł koło Weckly.
- To co oglądamy? - zapytał, spoglądając na tv. Następnie spojrzał się na stolik i jedzonko, które tam postawił. Dopiero po chwili zauważył, że być może kakao i popcorn nie są najlepszym połączeniem... Podrapał się po policzku, zastanawiając się, czy jego towarzyszce będzie to przeszkadzać. Sięgnął po szklanki i jedną z nich podał dziewczynie, po czym sam się napił.

Zaśmiała się cicho widząc jakie chłopak miał wejście. Usiadła po turecku zatrzymując się na jednym z kanałów gdzie akurat leciał film pod tytułem "Ugotowany". Słyszała coś o tym filmie, ale w sumie warto by bylo przekonać się samemu jaki on jest tak naprawdę. Spojrzała na Rufusa, który znowu wydał jej się bardzo uroczy. Najpierw się gniewa, a potem zapomina i się kładzie na bluzie. Swoje niebieskie oczy skierowała na jedzienie przygotowane przez chłopaka i uśmiechnęła się do niego po chwili.
-Ojejku popcorn! Wiesz co dobre, Takoś.
Zaśmiała się cicho i wzięła od bruneta kubek z kakaukiem. Upiła powoli ciepły napój i odetchnęła czując napływ ciepła w jej ciele. Wróciła wzrokiem na Takao i ogarnęła sobie włosy sprzed oczu.
-Aaa znalazłam komedię. Związana z gotowaniem. Pewien kucharz chce zdobyć trzecią gwiazdkę.
Powiedziała obdarowując Takao swoim uroczym uśmiechem. Film miał się zacząć za kilka chwil więc miała jeszcze moment by sobie podjeść i by połaskotać Takao pod żebrami.

YAAAAY, odezwało się w nim, kiedy dziewczyna zaaprobowała jedzenie. Uśmiechnął się szeroko, pokazując wszystkie ząbki.
Upił kolejny łyk ciepłego napoju, a kiedy Wreckly go połaskotała, niemalże wypluł to, co miał w buzi. Kiedy się uspokoił, przełknął i odłożył szklankę na stół. To samo zrobił ze szklanką dziewczyny; wyjął ją z jej rąk i postawił niedaleko.
- Ty niedobra! - zawołał, po czym rzucił się na Wreckly; najpierw policzył jej żebra, po czym zaczął ją bezlitośnie łaskotać, samemu się przy tym śmiejąc co niemiara.

Nie spodziewała się takiego obrotu akcji. Ona sobie tu powoli pije kakao, co jakiś czas sięgając po popcorn, no już nie wspominając, że to ona zaczęła walkę na łaskotki. Zaczęła się śmiać i wierzgać ns kanapie zasłaniając się rękami i nogami, ale nie miała już po dzisiejszym dniu siły.
-Dhooość...! Tako, błagam!.. hahahaha!
Wybełkotała między salwami śmiechu aż w końcu złapała chłopaka po omacku za nadgarstki i umieściła je sobie po obu stronach głowy trzymając mocno.
-No już, wojowniku, już!...
Starała się złapać dech w piersi robiąc szybkie wdechy i wydechy.

Kiedy trzymał dłonie po obu stronach jej głowy, zaczął jej się przyglądać. Najpierw spoglądał na rozczochrane już włosy i kilka niesfornych kosmyków, opadających na twarz. Potem popatrzył na brwi, powieki, przyglądał się jej ciemnym rzęsom, by następnie spojrzeć w błękitne oczy. Przy nich zatrzymał się na dłużej, próbując cokolwiek wyczytać. Potem przeniósł wzrok na zgrabny nosek i na samym końcu spojrzał na jej usta.
Odchrząknął.
- Mała zemsta za dzisiejszy poranek - stwierdził uśmiechając się diabolicznie - A teraz odpuszczam ci tylko dlatego, że film się zaczyna! - dodał, aczkolwiek teraz można było wyczuć w jego głosie jakąś wesołość, sugerującą, że żartuje. Wyprostował się i spojrzał w tv.
Po chwili sięgnął po trochę popcornu.
- Leci samolot! - zawołał rozbawiony, po czym potknął dziewczynie kilka ziaren kukurydzy pod nos.

Jej niebieskie oczy wpatrywały się w niego pytająco. Przyglądał jej się jakby czegoś chciał. Kiedy ich wzrok się zetknął na policzkach dziewczyny pojawiły się purpurowe kolory. Odetchnęła cicho kiedy się od niej odsunął i spojrzała zawstydzona w bok. No nic, walka przegrana ale wojna trwa. Wytknęła chłopakowi rozbawiona język i sama spojrzała na ekrsn telewizora. Na pierwszym planie widać było mężczyznę, który chodzi po mieście i próbuje wielu potraw w ulicznych knajpkach. Aż Wreckly na sam ich widok zgłodniała. Kiedy Takao podstawił jej pod nos jedzonko od razy je zjadła po chwili rumieniąc się jeszcze bardziej. Cała ta sytuacja wydawała jej się wielce krępująca.

Zachichotał, widząc jak dziewczyna zjada przekąskę. Po chwili wlepił wzrok w telewizję, całkiem wkręcając się w lecący film. Rozsiadł się na kanapie. W pewnym momencie przestał zwracać jakąkolwiek uwagę na otoczenie i tylko mimowolnie sięgał po popcorn.
Skrzywił się, gdy zaczęła się przerwa na reklamy.
- Widziałaś to? W takim momencie puścić reklamę! Bezczelni są! - zaczął mruczeć pod nosem. Westchnął, po czym wbił wzrok w ziarenka kukurydzy, które trzymał w dłoni. Nie musiał długo zastanawiać się co z nimi zrobić. Wybrał jedno, czy dwa, po czym zawadiacko rzucił nimi w dziewczynę, chichrając się niczym małe dziecko. Szczeniackie zachowanie, ale tyyyle radości!

Główny bohater filmu, Adam, zaczął swoją przygodę w Londynie w restauracji swojego znajomego. Sam zatrzymał się w hotelu jego ojca by mieć jako tako mieszkanie. Bohater zamówił potrawy i zaczął je obrzucać obelgami. Zarządał rozmowy ze swoim starym znajomym, do którego właśnie należała ta restauracja. Z rozmów można było się domyślić, że pracowali kiedyś razem, że prowadzili niesamowitą restaurację we Francji w Paryżu.
Sama Wreckless wciągnęła się w ów film. Uwielbiała takie przekamarzanki pomiedzy starymi znajomymi. Wiele ciekawych rzeczy mogło się podczas nich dziać. Kiedy to pojawiły się reklamy sama się oburzyła krzyżując ręce na klatce piersiowej niczym obrażone dziecko.
Nie spodziewała się jednak, że zostanie w tym czasie zaatakowana przez chłopaka, który jej towarzyszył. Zaśmiała się cicho i sama rzuciła w niego popcornem wytykając mu przy tym język.
-Oj Ty niedobry!
Zaśmiała się i jednym z ziarenek trafiła prosto w czoło chłopaka.

Zmarszczył brwi, kiedy poczuł popcorn na swoim czole.
- Headshot! - zawołał wesoło. Sięgnął po kolejne ziarenko kukurydzy. Wygiął usta w dzióbek, także celujac w czoło. Jęknął cicho, gdy popcorn znalazł się wśród różowych włosów.
- Etto... Dokładnie tam celowałem! - stwierdził wesoło. Cóż, nie był wybitnym strzelcem, ale jednocześnie nie był tak zły, by z takiej odległości nie trafić do celu. Usprawiedliwił się jednak zmęczeniem. Ziewnął, zakrywając usta dłonią.

Zaśmiała się słysząc jego słowa. Sama o tym przez moment pomyślała, prawdzie mówiąc. Dopiła gorące kakao do końca, bo nie chciała by taka pyszność się zmarnowała i w tym samym momencie oberwała kukurydzą we włosy. Palcami zaczęła szukać pocisku tak by nie roztrzepywać włosów ale jakoś nie mogla go wychwycić. Dopiero po chwili gdy spuściła głowę w dół znalazła ziarenko. Nadęła policzki, przetarła oczy i pociągnęła chłopaka za rękę przytulając ją.
-Teraz mnie nie zaatakujesz...
Wymruczała cicho przywierając policzkiem do jego ramienia i owijając ręce wokół jego ręki. Pozwoliła sobie na ciche ziewnięcie, po czym zerknęła na telewizor. Reklamy miały się niedługo skończyć więc lepiej by było gdyby nie zasnęła.

Zerknął na dziewczynę z deka zaskoczony. Nie spodziewał się tego, więc odrobinę się zestresował. Na jego policzkach pojawił się delikatny rumieniec. Miał nadzieję, że nie jest to bardzo widoczne. Mimo wszystko kąciki jego ust uniosła się. Odchrząknął, po czym wbił wzrok w telewizję. W sumie, chwilę potem zaczął się film, więc wyglądało to dość naturalnie. Chyba.
Starał się skupić na filmie, jednak co chwila zerkał na dziewczynę kątem oka.

Kolejna scena rozgrywała się na ulicy w Londynie gdzie to Adam, główny bohater, spotyka starego przyjaciela, którego wyrolował. Jego znajomy gonił go i doszło do małej bójki na koniec której pogodzili się. Adam zwerbował go do swojej kuchni i zaczął szukać pozostalych członków "ekipy".
Dziewczyna wpatrywała się w ekran telewizora co jakiś czas ziewając. Zakrywała wtedy usta jedną ręką przylepiając policzek do ramienia Takao. Był cieplutki, ogolem było w salonie gorąco. Sprawiało to, że Wreckless czuła się coraz bardziej senna. Starała się jednak być wciąż świadoma tego co się dzieje wokół niej.
Adam Jones, który został w końcu bez mieszkania, bo jego przyjaciel wypisał go z hotelu, zapragnął się zrewanżować i odebrać mu restsuracje. Wysłał do niego krytyka, który był bardzo surowy i jego zdanie było bardzo ważne w świecie kulinarnym. Przyjaciel Adama ugiął się i pozwolił gotować bohaterowi w jego restauracji jako szef kuchni.

Ziewanie jest zaraźliwe, toteż i chłopak zaraz zaczął ziewać. Z zainteresowaniem oglądał film, ale powieki ciążyły mu coraz bardziej. Nawet nie zauważył, kiedy przypadkowo je przymknął, a otworzył w punkcie kulminacyjnym filmu. Westchnął cicho starając się oszacować jak ważne było to, co ominął, jednak po chwili dał sobie z tym spokój. Zamknął oczy i najzwyczajniej w świecie zasnął.

Film jej się zadziwiająco dłużył. Kolejne akcje filmu przedstawiały zaciekłą walkę Adama z innymi kucharzami oraz przeszkodami na jego drodze do zdobycia trzeciej gwiazdki w zakresie kulinarnym. Przyjaciel Adama wystawił go podczas najważniejszego, a raczej tak zakładał, momentu w jego karierze. Niespodziewany rozwój akcji po tych wydarzeniach został pominięty przez dziewczynę. Jej organizm domagał się snu, którego ona po części nie chciała. W następnych scenach można było zobaczyć upitego kucharza po mniemanej klęsce. Nie wyglądał on za dobrze zwłaszcza, że kilka dni wcześniej w fabule został pobity przez dealerów narkotyków. Nie był w stanie spłacić długu i śledzili go odkąd wrócił do Londynu.
Wreckless przytuliła się w końcu na dobre do ręki chłopaka. Starała się nie ominąć żadnego ważnego momentu w filmie, jednak zmęczenie jej na to nie pozwoliło. Kiedy powieki zamknęły się jej na dobre zasnęła.

Ziewnął. Już miał przetrzeć oczy nadgarstkami, kiedy zauważył, że jego jedna ręka jest zajęta. Spojrzał na nią i ujrzał... Wreckly! No tak, oglądali film. Podrapał się wolną dłonią po głowie, próbując sobie przypomnieć jakąkolwiek przygodę kucharza. Niewiele mu przychodziło na myśl, zdecydowaną większość chyba przespał.
Zaburczało mu w brzuchu.
Zerknął na dziewczynę. Wyglądała tak uroczo! Kto by pomyślał, że w rzeczywistości taki z niej zawadiaka?
Zaczął ją delikatnie głaskać po ramieniu, licząc, że to ją obudzi. Nie potrafił się zdobyć na cokolwiek więcej - dziewczyna tak smacznie spała!

Przez pewien okres czasu słyszała film lecący w telewizorze. Jego dźwięki obijały jej się w uszach niczym echo na otwartej przestrzeni. Tak dobrze jej się spało, nawet sobie nie zdawała sprawy, że tuliła się do ręki chłopaka. Kiedy poczuła za pierwszym razem czyiś dotyk na ramieniu powoli i mimowolnie ziewnęła na znak, że się już budzi. Otworzyła mozolnie oczy przecierając twarz dłonią. Cholera... wymamrotała w myślach podnosząc głowę. Gdy ujrzała Takao dopiero wtedy zdała sobie sprawę co się działo. Na jej policzki wylał się lekki rumieniec, a Wreckless odsunęła się powolutku od bruneta. Kichnęła zakrywając twarz dłońmi i zerknęła kątem oka na towarzysza.
-Przepraszam...
Powiedziała spokojnie mając na myśli to, że przylepiła się do jego ramienia. To nie miało tak wyglądać. Zawstydzona odetchnęła głęboko i odgarnęła włosy sprzed oczu.

Zachichotał, rozbawiony tą sytuacją.
- Przecież nic się nie stało - odparł z uśmiechem - Mam nadzieję, że chociaż było wygodnie!
Przeciągnął się i rozejrzał po pomieszczeniu. Jego oczy napotkały psa, który rozprawiał się z jego bluzą. Gryzł ją i tłamsił łapami. Chłopak zerwał się niczym poparzony.
- Rufus! - karcąco podniósł głos. Zabrał mu ubranie - Nie wolno!
Spojrzał na bluzę. Póki co nie zauważył jakichś strasznych ubytków - nie było widać dziur, aczkolwiek była cała mokra od śliny psa. Takao cmoknął z niezadowoleniem. Będzie musiał ją uprać. Zerknął na dziewczynę, przeklinając w duchu, że musiał w taki sposób przerwać powitanie.
- Etto... Jesteś może głodna? - zapytał, drapiąc się po karku i głupawo się uśmiechając.

Miała lekką mgłę na oczach, nie widziała do końca, jak to u nie z rana bywało. Często musiała trochę poczekać by jej oczy w koncu przyzwyczaiły się do otoczenia. Kichnęła znowu czując jak zimny prąd przeszywa jej plecy. Kiedy chłopak zerwał się z kanapy podskoczyła lekko przestraszona. Zaciskając dłonie na swojej bluzie starała się zrozumieć o co chodzi. Dopiero po chwili dostrzegła, że pies bawił się bluzą właściciela. Zaśmiała się cicho prostując nogi i opierając się plecami o kanapę.
-Biedna bluza...
Zrobiła smutną minkę i po chwili podniosła się z kanapy przeciągając się leniwie. Przez kilka długich chwil wpatrywała się w Takao by po chwili odchrzaknąć i odpowiedzieć mu na pytanie.
-Szczerze? To bardzo..
Westchnęła cicho poprawiając bluzę na ramionach. Na temat snu chyba nie musiała się wypowiadać. Spało jej się wręcz wyśmienicie. Takao był tak ciepły, że czuła się tak jakby tuliła termoforopoduszkę, o ile takie coś istnieje. Uśmiechnęła się ciepło do bruneta zaczesując włosy w tył.

Pokiwał głową, słysząc jej odpowiedź.
- To dobrze. Zrobisz śniadanie - roześmiał się, jednak po chwili przestał, gdyż znowu zaburczało mu w brzuchu.
- No, więc chodźmy~ - zawołał wesoło. Przez chwilę spoglądał na Wreckly, po czym podszedł do niej. Jedną ręką położył na jej plecach, a drugą złapał ją pod kolanami i uniósł ją. Cicho jęknął przy tym; chyba trochę źle oszacował swoje siły... Albo to dziewczyna wyglądała na lżejszą! Za mało treningu, za dużo papierosów, przeszło mu przez myśl. Tak czy inaczej, gdy już ją podniósł i złapał równowagę, źle nie było. Zwinnie przemieścił się w stronę drzwi, próbując się nie śmiać.

Wpatrywała się w niego, a gdy chłopak wziął ją na ręce cała jej twarz poczerwieniała.
-Przecież ja jestem ciężka!
Pisnęła przytulając się do niego mocno bojąc się, że chłopak może ją upuścić. Nadęła policzki, pokazała mu język i udała obrażoną. Po chwili oparła policzek o bark chłopaka pozwalając mu się nieść. Burczało jej dość głośno w brzuchu, więc wolała się nie sprzeczać z brunetem kto robi śniadanie ani jak dotrą do kuchni. Dobry pomysł taki niż żaden.

- Nie jesteś - stwierdził wyraźnie rozbawiony. Wyszedł z dużego pokoju, a następnie skierował się do kuchni. Co jakiś czas delikatnie podrzucał dziewczynę, bo zsuwała mu się z rąk.