Salon.

Czując jego usta na swoich, zamarła. Gdy chłopak się odsunął wstała i spojrzała na niego.
- O-ok. - powiedziała lekko zakłopotana.
Spojrzała na Akihito i podrapała się po policzku.

Odwrócił wzrok zażenowany. Najwidoczniej on czuł co innego względem dziewczyny niż ona względem niego. No cóż, zawsze mogło być gorzej. Przynajmniej nie dostał z liścia. Usiadł na kanapie prostując się.
-No cóż.. to trochę niezręczne. -powiedział, drapiąc się nerwowo w tył głowy.

-Hej, wszystko jest ok. - uniosła kącik ust. W sumie pocałunek jej się podobał. Niestety dziewczyna nie należała do osób które bardzo okazują uczucia względem innych.
Usiadła na fotelu i spojrzała na Akihito.

Spojrzał na nią. Musiał przyznać, że dziewczyna była dla niego zagadką. Nie był w stanie określić co myśli. To sprawiało, że jeszcze bardziej chciał wiedzieć co czai się w jej umyśle. Gdy tak usiadła obok i spojrzała na niego mówiąc że wszystko jest okej poczuł się jak u psychologa. Trochę dziwnie.
-Okej czyli Ci się podobało czy okej, zapomnijmy o tym? -roześmiał się patrząc na nią.

- A jeśli powiem, że mi się podobało... - spojrzała na niego. Jej policzki były trochę zarumienione, bo dziewczynie wydawało się to w jakiś sposób niecodzienne. Objęła kolana rękoma i oparła głowę o kolana.

Widząc jej rumieniec na twarzy uśmiechnął się szeroko. Nic jej nie odpowiedział. Podszedł nagle do niej i zanim zdążyła zaprotestować wziął ją na ręce.
-Idziemy do kuchni, zgłodniałem. -powiedział po czym z uśmiechem wyniósł ją z pomieszczenia.

Wszedł do pomieszczenia. Postawił psa na podłodze i pierwszym, co zrobił było rzucenie się na kanapę. Przeciągnął się, ziewając. Przymrużył oczy, a na jego twarzy wymalowało się zadowolenie. Kątem oka zerknął na Wreckly.

Przyszła zaraz za brunetem ziewając cicho. Oczywiście zasłaniała buzię dłonią, by nie było tego widać. Kiedy zobaczyła jak Takao rzuca się na kanapę roześmiała się cicho i usiadła obok na fotelu odchylając głowę w tył. Odetchnęła z ulgą zaczesując włosy w tył.
-W końcu wygodne siedzenie...
Zamruczała cicho z zadowoleniem na ustach i spojrzała z uśmiechem na chłopaka.

- Oj, tak - przyznał, przez chwilę się wiercąc. Nie mógł sobie znaleźć miejsca. Dopiero gdy podłożył sobie dłonie pod głowę stwierdził, że jest mu wygodnie. Spojrzał na Rufusa, który także wskoczył na kanapę i właśnie sadowił się na jego brzuchu. Takao po raz kolejny ziewnął.
- Co ciekawego mi opowiesz? - zapytał Wreckly, zamykając oczy. Może ma w zanadrzu jakąś bajkę na dobranoc? Uśmiechnął się nieznacznie.

Ziewając cicho usiadła tak by głowę oprzeć o podłokietnik. Zaśmiała się na widok Taka, który wiercił się na kanapie nie mogąc się usadowić. W sumie jej też nie było za wygodnie, ale już i tak była zmęczona i nie miała siły się podnieść.
-Mmm? A wiesz... miło było tak wyjść gdzieś we dwoje i spędzić ten wolny czas razem... Mnie się bardzo podobało osobiście...
Miała zmęczony głos, oczy jej się kleiły i nie miała już siły dłużej siedzieć. Cały ten wypad ją wymęczył, a miała nadzieję, że jeszcze troszkę pociągnie. No ale cóż, sen jest ważny, prawda? Ziewnęła przeciągle zakrywając usta dłonią i spojrzała z lekkim uśmiechem na bruneta starając się jeszcze nie zasnąć.

Delikatnie pokiwał głową.
- Jestem jak najbardziej zaaaa - powiedział, a ostatnią głoskę przeciągnął, ziewając - Mnie też się bardzo podobało - dodał po chwili.
Był zmęczony, z każdą chwilą dopadała go coraz większa senność. Przez chwilę zastanawiał się, czy wypada tak spać w salonie... Ale w sumie, kto im zabroni? Ostatnio też przysnęli oglądając film. Kąciki jego ust mimowolnie wygięły się ku górze na to wspomnienie.
Poczuwszy, że Morfeusz bierze go w swoje objęcia, pokręcił się jeszcze przez chwilę, upewniając się, że pozycja jest jak najwygodniejsza.
- No, mam nadzieję, że mnie obudzisz za jakiś czas. Śniadaniem - powiedział żartobliwie - Dobranoc - dopowiedział, po czym zamknął oczy. Po krótkiej chwili zasnął.

Ta, chciałbyś. powiedziała rozbawiona w myślach patrząc jak zasypia. Ona sama obróciła się tak by jako tako się wyspać bez bólu szyi i po zamknięciu oczu oraz przeliczeniu owiec zapadła w głęboki sen, którego potrzeba było jej od bardzo dawna. Na jej ustach malował się lekki uśmiech, a ręce miała oplecione wokół swojego ciała z nosem przyklejonym do oparcia fotela. Typowa Wreckless podczas snu.

Obudziła się po długiej drzemce odrywając nos od fotela. Ziewając głośno podniosła się do siadu i spojrzała na leżącego na kanapie Takao. Tak uroczo spał. Z lekkim uśmiechem postanowiła, że przejdzie się. Może w końcu pozbędzie się tego różu z włosów, kupi coś do jedzenia i przyniesie żarłokowi. Przy okazji się może przebierze, trochę odświeży... Tyle planów sobie w głowie zrobiła, ale i tak stwierdziła, że nic z tego. Westchnęła ciężko wstając z fotela i przykryła chłopaka kocem, aby nie zmarzł. Wyszła, a wróciła dopiero po pół godzinie z siatkami w rękach. W buzi trzymała słodką bułkę,a w wolnej ręce butelkę z kefirem czekoladowym. Oblizując wargi siadła pod kanapą chłopaka z telefonem w ręku i jedząc swoje śniadanie zaczęła czekać aż brunet się obudzi.

Zamlaskał cicho, po czym oblizał spierzchnięte usta. Przekręcił się na drugi bok z zamiarem ponownego zaśnięcia. Złapał koc i nakrył się nim aż po ramiona.
Chwila. Koc?
Leniwie otworzył oczy i rozejrzał się. Wydawało mu się, że jest sam; dopiero po chwili zauważył siedzącą prawie obok Wreckly.
- Dzień dobry - powiedział, przeciągając się - To twoja sprawka? - zapytał, mając na myśli koc, oczywiście. Ziewnął, zakrywając usta dłonią. Zerknął na zegarek i z przerażeniem stwierdził, że spał stosunkowo długo. Przetarł oczy nadgarstkiem. Wcale nie czuł lepiej. Spał za długo i miał wrażenie, że był tak samo zmęczony jak przed drzemką.
- Co dobrego jesz? - zwrócił się do dziewczyny, po czym przekręcił się tak, że opierał się głową o jej ramię.

Trochę przysypiała podczas tego czekania. Jadła powoli słodką bułkę wpatrując się tępo przed siebie bez jakiegokolwiek celu, a oczy mimowolnie jej się zamykały. Kiedy miała już spróbować przysnąć usłyszała czyiś głos i wiercenie się na kanapie tuż za nią. Obróciła się powoli w stronę chłopaka i z lekkim uśmiechem na ustach pomachała do niego ręką, w której trzymała swoje śniadanie. Słysząc pytanie chłopaka uniosła brew do góry i pokiwała głową.
-Wychodziłam po zakupy i nie chciałam byś zmarzł.
Wzruszyła ramionami wkładając do ust słodką bułkę i lekko się zarumieniła, widząc jak chłopak opiera głowę o jej ramię. Odchrząknęła cicho zaglądając do siatki, która stała obok niej i powiedziała:
-Aaa słodką bułkę. Tobie też kupiłam, ale nie wiedziałam z jakim chcesz nadzieniem...
Wyjęła opakowanie słodkich bułeczek z nadzieniem truskawkowym, czekoladowym oraz toffi. Uśmiechając się uroczo postawiła je chłopakowi pod nos i wolną ręką pogłaskała go po łepetynce.

- Ooo! - zawołał wesoło. Poczuł, jak burczy mu w brzuchu. Wyciągnął rękę po słodką bułkę. Zawahał się - sam nie wiedział na co ma ochotę. Koniec końców, sięgnął po czekoladową.
Uśmiechnął się ciepło, czując, że dziewczyna go głaszcze po głowie.
- Co mamy dzisiaj w planach? - zapytał, gryząc pączka. Nie spodziewał się, że w środku będzie aż tyle nadzienia - poczuł jak czekolada cieknie mu po brodzie. Zerwał się na nogi, by nie pobrudzić kanapy. Wytarł podbródek nadgarstkiem, śmiejąc się.

Widząc jak chłopak chętnie bierze słodkości uśmiechnęła się szerzej i resztę bułeczek zawinęła, po czym schowała do siatki. Swoje śniadanie zjadła w mgnieniu oka oblizując potem palce z lukru. Gdy Takao zerwał się z kanapy lekko przestraszona złapała się za serce łapiąc głęboki oddech. Zaśmiała się po chwili cicho widząc czekoladę na jego podbródku. Gdy słowa chłopaka dotarły do jej uszu podniosła się powoli z ziemi zaczesując różowe włosy w tył.
-Głównie myślałam nad tym by pójść do fryzjera, by pozbyć się tego różu... Ale równie dobrze możemy pójść na boisko potrenować.
Powiedziała z uśmiechem wycierając kciukiem pozostałość czekolady z podbródka bruneta.

Spojrzał na nią, a w jego oczach błyskały iskierki zaciekawienia.
- Huh? Planujesz zmienić kolorek? Czemuż to? - zapytał wyraźnie zainteresowany. Sam nie wiedział dlaczego tak go to intrygowało, dlaczego wzbudzało w nim tyle emocji. Uśmiechnął się wesoło, nie mogąc doczekać się odpowiedzi.
Zachichotał radośnie, czując jak dziewczyna wyciera jego brudną twarz.
- Dziękuję~ - powiedział, po czym wystawił do niej koniuszek języka. Dokończył jeść bułkę, wpychając całość do buzi - nie miał zamiaru brudzić się znowu! Gdy poczuł, że jest najedzony, przeciągnął się, mrużąc oczy.
- Ale jeśli chcesz to możemy iść i na boisko - stwierdził pogodnie, kiwając głową. Kiedy ja ostatnio miałem piłkę w ręce?, zastanowił się. Na dobrą sprawę to nawet nie wiedział, gdzie tu można pograć.

Zaśmiała się cicho słysząc jego pytanie. W sumie to był pomysł spontaniczny, pomyślała o tym tak o po prostu. Lubiła zmieniać kolory włosów, ale chyba najbardziej kochała swoje białe jak śnieg kudły.
-A pomyślałam, że czasem trzeba wrócić do podstaw. Mogą okazać się lepsze niż uskoki.
Puściła brunetowi oczko i podniosła z ziemi siatkę oraz pudełko po kefirze. Westchnęła cicho, bedzie musiała je gdzieś upchnąć, albo wyrzucić. Rozejrzała się szybko za koszem i gdy ów znalazła wyrzuciła puste opakowanie po napoju. Wróciła do Takao opierając policzek o jego ramię i spojrzała w jego oczy z miną zbitego pieska.
-Oćmy pograć... Klólicek prosi...
Po kilku dłuższych chwilach roześmiała się ciągnąc bruneta za rękaw i stając na palcach by być jego wzrostu. Z nadętymi policzkami oparła dłonie na klatce piersiowej bruneta by nie upaść i czekała na jego odpowiedź.

Pokiwał głową, usłyszawszy odpowiedź Wreckly. Uniósł brwi do góry, widząc oczko skierowane do niego. Zaśmiał się wesoło. Przeczesał włosy palcami, próbując je jakoś ułożyć. Wprawdzie nie widział się jeszcze w lustrze, ale miał wrażenie, że po drzemce nie wygląda najlepiej.
Zachichotał, widząc reakcję dziewczyny.
- No dobra - powiedział, po czym się do niej wyszczerzył - Tylko prowadź, bo ja nie mam pojęcia w którą to stronę - wzruszył bezradnie ramionami, zastanawiając się, kiedy w końcu ogarnie co, gdzie i jak.

Z ciepłym uśmiechem na ustach pociągnęła lekko bruneta za nosek i zachichotała. W sumie, dawno nie grała w koszykówkę, więc warto by było trochę potrenować. Czuła jak jej mięśnie błagają o trening, o wysiłek fizyczny. To była dobra okazja by zobaczyć jak chłopak gra i może podłapać od niego trochę techniki. Stanęła na całych stopach zsuwając dłonie z klatki piersiowej Takao na jego ręce i lekko pociągnęła do wyjścia.
-Pójdziemy na małe boisko.
Wyjaśniła z przyjaznym wyrazem twarzy i zaczesała w tył różowe włosy. Poprawiła sweter na swoich ramionach i zajrzała do siatki. Może by zjadła coś jeszcze? Ona taki głodomorek zawsze jest. Oblizując spierzchłe wargi wróciła wzrokiem na chłopaka.

- Okei~ - odparł wesoło, dając się pociągnąć. Zachichotał. Nie miał pojęcia, gdzie było to małe boisko, ale Wreckly pewnie wiedziała o czym mówi. Nie pozostało mu więc nic innego, niż udać się za nią.

Po kilkumiesięcznym odpoczynku w swoim rodzinnym domu Yukine nareszcie wrócił do tak uwielbianej przez siebie szkoły. Przekroczywszy próg salonu rozejrzał się, a stwierdzając że jest tu sam leniwie usiadł na całkiem sporej kanapie i zaczął sobie trochę powspominać.

Po krótkim spacerze po korytarzach akademika, postanowiła wejść do salonu. Myślała, że nikogo nie będzie, a tymczasem w pokoju, na kanapie siedział jakiś chłopak, którego nie znała.
-Ohayo, jestem Akame.-przywitała się z chłopakiem pogodnym uśmiechem.

Głębokie przemyślenia chłopaka przerwał głos nieznajomej dziewczyny.
-Yukine, miło mi.
Odparł z szerokim uśmiechem i radośnie spoglądając na Akame uniósł dłoń w geście powitania.