Dziedziniec

Z letargu wyrwał ją znajomy głos. Zaśmiała się cicho, dźgając chłopaka w żebra, jak tylko się do niej zbliżył. Dopiero po chwili zauważyła, jak bardzo Kyoji się zmienił. Przechylając lekko głowę, tak by móc przyjrzeć się dokładniej znajomemu, uśmiechnęła się promiennie. Dawno nie widziała rudzielca, w sumie co się dziwić. Ostatnie dni w akademiku, przed zniknięciem, spędziła z Takao. Na samą myśl o brunecie zarumieniła się lekko, a by pozbyć się zawstydzanej miny - roześmiała się głośno.
-Kyoji~ co tam? Dawno się nie widzieliśmy.
Przywitała się radośnie prostując nogi i przeciągając się leniwie. Dość długo siedziała na murku. Taki spokój był przyjemny, ale z drugiej strony przytłaczający. Dobrze, że ktoś przyszedł. Nawet jeśli to był przypadek, to było to miłe. Zaczesując poczochrane włosy do tyłu poklepała miejsce na murku przed sobą, zachęcając chłopaka uśmiechem by siadł razem z nią.

Fakt, ale nie tylko on się zmienił. Dziewczyna również wyglądała niemal zupełnie inaczej, przynajmniej tak sądził Kyo. Nie pamiętał kiedy ostatni raz w ogóle rozmawiali, bo od dawna nie było go w akademiku. No, ale tak czy inaczej postanowił wrócić. Nie wiedział na ile, ale głowy sobie tym teraz nie zaprzątał. Złapał się za żebra i nadął swoje policzki, ale zaraz parsknął cicho śmiechem.
- No dawno. Nawet nie wiem ile to będzie. Pewnie ponad pół roku. - odparł rozbawiony i po chwili przeciągnął się, przysiadając na murku. Na pytanie chwilę się zastanawiał.
- A wszystko po staremu, choć widziałem tutaj dwóch nowych. Może jeszcze nie będzie tu tak źle. - roześmiał się. - A co u Ciebie słychać? Opowiadaj.

Dziewczynie przybrało się trochę na wadze, ale to przez mięśnie, więc nie przejmowała się tym zbytnio. Ostatnim razem miała różowe włosy, a teraz wróciła do swojego naturalnego koloru - bieli. Z uśmiechem na buzi wytknęła mu język, siadając po turecku i związując włosy w koka, który wyglądał trochę tak jakby miał zaraz się rozpaść. Wreckless złapała za swoje buty patrząc na rudzielca i w końcu gdy usłyszała pytanie westchnęła cicho otwierając buzię, by odpowiedzieć:
-Chyba tak, ponad pół roku. A no wiesz, podróżowałam z przyjaciółką. Jakiś czas temu gdy siedziałam w akademiku to każdą chwilę spędzałam z Takao, nie wiem czy znasz. No i zniknęłam. Nie wiem czemu, ale tak wyszło. Wróciłam, nie żałuję i mam nadzieję, że nie będzie mnie nikt potrzebował, bo chciałabym spędzić tu trochę czasu. A jak już mówisz o nowych osobach, to poznałam Axel'a aka AXE ADRENALINE. Jak ten dezodorant, wiesz~
Zaśmiała się cicho przypominając sobie jak to chłopak paradował z prowizorycznym tamponem wciśniętym w jedną dziurkę nosa. Nawet miała jego zdjęcie. Nie ma to jak być zjaranym.

Cóż, w sumie to Wreckly poznałby w niemal każdym kolorze włosów, więc jakoś nie dziwiły go jej nagłe zmiany. A co do tego, to sam znów zaczął się zastanawiać nad zmianą swojego koloru włosów, ale czy to zrobi? Kto wie.
- Tak, tak, znam. Wiesz, że trochę już siedzę tutaj i znam większość ludzi przecież. - zaśmiał się krótko i pokiwał głową. - Hmm, niezła ksywka. - parsknął śmiechem i zastanowił się. - Jest tu jeszcze taki blondyn, ale nie mogę sobie przypomnieć jego imienia. A i widziałem ostatnio Ayato nawet. Aomine chyba też był... także może niedługo ludzie wrócą tutaj i będzie można coś zorganizować. - stwierdził z uśmiechem.

Z lekki uśmiechem na buzi kiwała głową, słuchając uważnie tego, co miał Kyo do powiedzenia. Bardzo chciała  spotkać się z resztą swoich znajomych. Kiedyś ten akademik tętnił życiem, a teraz ? Pustki. Wzdychając cicho poprawiła rękawy koszulki, w którą była ubrana, spojrzała na rudzielca i pstryknęła palcami.
-Geniusz~ Potrzeba nam spotkania starą ekipą, trochę luzu, piweczka, jakiś film, butelka, wypad jakiś~ Aaaaaaa~ chcę...
Rozmarzyła się na moment zamykając oczy i kierując twarz w stronę nieba. Słońce kierowało się powoli w stronę horyzontowi. Zrobiło się również nieco chłodno, ale nie przeszkadzało jej to. Z uśmiechem na ustach spojrzała na Kyo.
-A Ty dalej jesteś... czekaj... z Kou? Dobrze pamiętam?

No tak. Niestety te pustki się wytworzyły, ludzie powyjeżdżali, nawet nie wiadomo dlaczego. Szkoda było, ale skoro tak się stało. A bardzo chciał spotkać starych znajomych.
- No przydałoby się, ale na razie chyba nie ma co na to liczyć. - stwierdził rozbawiony, myśląc trochę nad tym. Przyjrzał się jej z lekkim uśmiechem na ustach, zakładając ramiona na torsie.
- Dobrze pamiętasz, ale nie jestem już z nim. - odpowiedział spokojnie i bez wahania, lekko kręcąc przy tym przecząco głową.

Chłopak miał rację. Musiałby się stać cud, by wszyscy starzy znajomi wrócili na stare śmiecie. Zagarniając grzywkę w tył oblizała spierzchłe wargi i spuszczając nogi z murka zachichotała cicho.
-No tak, komu by się chciało wracać w tak opuszczone miejsce, jak nasz akademik? 
Przeciągając się leniwie wyciągnęła telefon z kieszeni, zerknęła na godzinę i schowała urządzenie. Warto byłoby coś zjeść albo napić się ciepłej herbaty.
-Jak to? Co się stało? Zjadł Ci kota i powiedział, że następny jesteś Ty?
Żartobliwym tonem zwróciła się do rudzielca, chichocząc cicho i machając nogami. W sumie chyba chłopak taki nie był, a raczej, nie spotkała jeszcze osoby o charakterze totalnego skurwiela, więc taki drobny żart nie mógł być zły.

No niestety, ale nie wierzył, że większość ich starych znajomych wróci. Skoro przed jego wyjazdem było ich zarazem kilku, to teraz nie pojawi się ich jakoś więcej.
- Dokładnie, nawet jeśli tu poznali tak zajebistych ludzi jak my. - zaśmiał się rozbawiony i pokiwał lekko głową.
- Nie no, coś takiego to na pewno nie. Po prostu od długiego czasu nie mam z nim kontaktu, nie mogę niczego wyjaśnić. Dla mnie ten związek już nie istnieje. - stwierdził zgodnie z prawdą.

Zaśmiała się krótko, zeskakując jednocześnie z murku i zwracając się przodem do Kyo. Byli zbyt zajebistymi personami,  by można byłoby ich tak po prostu zostawić. Ale to decyzja ludzi, którzy zniknęli z akademika. Nic raczej z tym nie zrobią.
-Przykro mi z tego powodu. Trzymasz się jakoś?
Spytała z lekko widoczną troską w jej oczach, która przebijała się spod pozytywnego nastroju dziewczyny. Białowłosa ciesząc się, ze spotkania ze starym znajomym, zaczęła bujać się z pięt na palce.
-Jakieś plany na dziś wieczór?
Wsunęła dłonie do tylnych kieszeni spodenek i uśmiechając się lekko spojrzała prosto w oczy rudzielca.

No cóż, najwidoczniej ludzie nie znali się na innych, że tak po prostu stąd wyparowali. Ot co! No ale przynajmniej spotkał Wreckly, więc miło było pogadać z kimś, kto też niedawno co wrócił.
- Wszystko jest w porządku. - odpowiedział z uśmiechem i zszedł z murku. - Nie musisz się martwić, no. - wymamrotał i rozczochrał jej włosy.
- Hmm... jak na razie nie sądzę, bym miał plany. Chciałem zajść do fryzjera, ale nawet nie wiem czy się przefarbuję. - zaśmiał się.

Kiedy chłopak znowu rozwalił jej fryzurę, ta nadęła policzki i udając złą zaczęła układać od nowa fryzurę. Oczywiście jej włosy na to nie pozwalały, kucyk i kok rozwalały się, więc pozostało jej tylko rozpuszczenie ich. Wzdychając cicho uśmiechnęła się promiennie i pokiwała głową słysząc słowa chłopaka.
-A wiesz może jaki kolor chciałbyś mieć na tym Twoim łbie?
Spytała przeskakując z nogi na nogę niczym dziecko i robiąc figury taneczne w pewnym rytmie. W pewnej chwili zaśmiała się cicho, sama z siebie i stanęła w końcu spokojnie patrząc na Kyo, wyczekująco.

Roześmiał się, widząc jej minę i aż sam zmierzwił swoje włosy, no ale jemu szybko nawet by szło ułożenie ich. Dlatego się tak nie złościł gdy ktoś dobierał się do jego włosów. Na jej pytanie, podrapał się w tył głowy.
- To jest najgorsze, bo nie mam pojęcia. - westchnął ciężko. Przyjrzał się dziewczynie, widząc jak przeskakiwała z nogi na nogę i pokręcił lekko głową. - Uważaj by nie spaść ze schodów. - skinął głową na schody, niedaleko których stali.
Po chwili usłyszał dźwięk dzwoniącego telefonu.
- Wybacz na moment. - odparł i odebrał, rozmawiając. Po zakończeniu rozmowy cicho coś mruknął pod nosem i spojrzał na dziewczynę. - Przepraszam! Muszę gdzieś iść. Zgadamy się jeszcze i coś razem wypijemy. - obiecał i zaraz wybiegł przez bramę akademika.

Na uwagę chłopaka, by uważała na schodach, nadęła mocno policzki i z cichym fuknięciem skrzyżowała ręce na klatce piersiowej. Nie spadłaby, a już na pewno nie zrobiłaby sobie krzywdy. Widząc jak chłopak odbiera telefon westchnęła ciężko. No tak, pewnie zaraz zostanie znowu sama. I tak było! Chłopak tak szybko odbiegł w stronę bramy, że Wreckless tylko otworzyła usta i lekko podniosła rękę, by mu pomachać. No cóż, tak to już bywa. Wzruszając ramionami obróciła się na pięcie i postanowiła wejść do akademika. Zgłodniała trochę, więc warto, by w końcu zawitać w kuchni i zjeść coś. Nucąc pod nosem, jak pomyślała - tak zrobiła.