Kuchnia

Założył ramiona na torsie, nie spuszczając wzroku z tego co robi chłopak. Kiedy jednak zaczął mówić, przesunął swój wzrok wyłącznie na niego.
- Hm? - mruknął, czekając na to, co Yuu ma mu do powiedzenia. Kiedy usłyszał coś takiego, najpierw spojrzał na niego zdziwiony, a potem parsknął głośnym śmiechem.
- Ty seme? Wybacz, ale to mi się w głowie nie mieści. - stwierdził nieźle rozbawiony.

Nie rozumiał co w tym takiego zabawnego. Wiadome było, że raczej sobie żartował, ale rozbawienie Kyojiego jakoś go oburzyło.
- Jak chcę to potrafię.
- Pfyfnął niezadowolony, sięgając po najbliższy sztuciec i przewracając kawałki mięsa na drugi bok.

Cóż, dla Kyo już samo takie stwierdzenie było zabawne, kiedy słyszał to z ust Yuu. Na to nie mógł nic poradzić. Widząc jego oburzenie, rozczochrał mu włosy.
- No to mi pokaż, inaczej nie uwierzę. - odpowiedział z uśmiechem i podszedł do lodówki, sięgając po puszkę napoju.

Przymknął powieki na skutek czochrania jego włosów. To go trochę udobruchało, ale tylko trochę. Zarumienił się, słysząc słowa chłopaka. Spojrzał na niego niepewnie.
- Wiesz... Nie powiedziałem, że chcę.
- Powiedział z bladym uśmiechem. Szczerze mówiąc to nawet nie miał pojęcia jak to jest być drugą stroną, więc może najlepiej jakby w jakiś sposób zakończył ten temat.
- Herbaty byś zrobił, a nie się jakimiś zimnymi napojami nawadniasz! Zaraz jedzenie będzie gotowe. No już! Raz, raz!
- Polecił i gdyby mógł to klasnąłby w dłonie, ale nie chciał przypalić mięsa.

- Oh, więc nie chcesz? A może się boisz? - spytał z lekkim uśmieszkiem, jednak chłopak nie musiał na to odpowiadać. W końcu Kyo jak to Kyo, gadał głupoty i nie należało go w ogóle słuchać.
- Nie mogę się napić pepsi? - jęknął smutno, ale odłożył napój do lodówki i zabrał się za zrobienie dla nich herbaty; wyciągnął dwa kubki, włożył po torebce herbaty i nastawił wodę, czekając aż się zagotuje.

Nie odpowiedział chłopakowi na te słowa. Wzdrygnął się jedynie i miał nadzieję, że nie było to zbyt zauważalne. Chyba na dłuższy okres czasu powinien odłożyć żarty o byciu seme. Oj tak. Zdecydowanie musiał tak zrobić.
- Możesz, ale później.
- Powiedział, po czym zgasił kuchenkę. Przeszedł się do szafki, z której wyciągnął dwa talerze i sztućce, a następnie ułożył je na blacie. Sięgnął po sałatkę, którą udało mu się idealnie rozłożyć na dwie porcje. Po chwili mięso z patelni znalazło się na niej, tworząc w ten sposób całość. Zadowolony ze wspólnej pracy, złapał za oba talerze i zaniósł je do stołu. Po tym już tylko zajął swoje miejsce i czekał na Kyojiego.

- Od kiedy to Ty za mnie decydujesz, tak się zastanawiam. - rzucił po dłuższej chwili namysłu i zalał kubki wodą. Potem przeniósł obie na stolik, stawiając przy talerzach i sięgnął jeszcze po cukierniczkę. Postawił ją na środku i zasiadł na swoim miejscu.

- Nie decyduję za Ciebie, a po prostu nie uważam, że powinno się pić pepsi do czegokolwiek innego od pizzy.
- Odparł z grymasem niezadowolenia. Może lepiej byłoby jakby nic nie mówił. Westchnął w duchu i chwycił za cukierniczkę. Wsypał sobie dwie łyżeczki cukru do swojej herbaty i odstawił naczynie na jego poprzednie miejsce. W ciszy dokonał pierwszej degustacji dopiero co przyrządzonego posiłku.

- No w porządku. Przecież żartowałem. - stwierdził z uśmiechem, przyglądając się chwilę Yuu, po czym pokręcił lekko głową.
- Wybacz. - rzucił cicho i zaraz zabrał się za jedzenie.

Westchnął, ale tym razem na głos. Spojrzał na swojego chłopaka i utkwił w nim wzrok swoich dwukolorowych soczewek.
- Nic nie szkodzi. Nie wiem właściwie co się stało... Chyba jestem zbyt rozdrażniony, co w sumie nie jest niczym nowym. Wybacz.
- Powiedział, unosząc lekko swoje kąciki ust. Nie chciał wprowadzać złej atmosfery między nimi.

Podniósł wzrok na niego kiedy usłyszał to westchnięcie.
- Nie przepraszaj. W sumie trochę się zmartwiłem. Wydajesz się przygnębiony i mnie to niepokoi. - stwierdził zgodnie z prawdą. Nawet jeśli chłopak się uśmiechał, to Kyo widział, że niekiedy na jego twarzy tego uśmiechu właśnie brakowało. Potem powrócił do jedzenia, popijając co jakiś czas herbatę.

Nie podobało mu się, że chłopak martwił się o niego. W końcu to była tylko jego własna głupota, która sprawiała, że czasem tak już było a nie inaczej.
- Nie musisz się tak tym przejmować. Wiedziałbyś o tym pierwszy, gdyby działo się coś złego.
- Powiedział, również powracając do spożywania posiłku.

Co jak co, ale taki już był. Może i nic się nie działo, ale trochę się niepokoił. Nic się na to nie poradzi.
- Na pewno? - dopytał między jednym kęsem a drugim. Musiał być tego pewny.

Popił herbatą to co miał w ustach i odetchnął. Trochę się zapchał, ale jedzenie było na tyle dobre, że nie mógł się powstrzymać.
- Na pe-wno ~!
- Odparł, uśmiechając się szeroko w kierunku chłopaka.
- Ty mi lepiej powiedz co się stało w pracy.
- Powiedział, odkładając na chwilę sztućce i złączając ze sobą dłonie jak do modlitwy.

- No dobra, wierzę Ci. - przyznał z lekkim uśmiechem i podparł głowę na dłoni, obserwując go. Jedząc dalej, nagle usłyszał te słowa. Lekko drgnął i podrapał się zakłopotany po policzku. Przełknął to, co miał w ustach i cicho westchnął.
- W sumie nic szczególnego. Szef nieźle mnie opierdolił. Za to, że wczoraj nie odbierałem telefonu, a cały dzień spałem i za to, że dziś się spóźniłem. W dodatku nie zdążyłem się przygotować z nową piosenką na występ, więc to akurat była moja wina i mi się należało. - opowiedział mu pokrótce.

Słuchając opowieści Kyojiego zrobiło mu się go strasznie szkoda. Każdemu mogło się zdarzyć przecież coś takiego. Wyciągnął rękę do przodu i złapał za dłoń starszego.
- Nie przejmuj się tym, dobrze?
- Poprosił najładniej jak umiał, posyłając ciepły uśmiech.

Cóż, dla niego to nie było nic nowego. Już raz zdarzyło mu się spóźnić, ale nie tak dużo jak tym razem. Zerknął na ich dłonie i lekko ścisnął dłoń chłopaka.
- Nie przejmuję. Ale jeszcze jedno spóźnienie i mogę się pożegnać z pracą tam. - stwierdził z lekkim uśmiechem na ustach. Nie była to za wesoła wiadomość, ale cóż poradzić.

Gdyby nie naprawili drzwi do jego pokoju to mógłby jeszcze trochę pomieszkać u chłopaka i przy okazji dopilnować, aby nie zasypiał. Westchnął.
- Zacznij nastawiać sobie budzik.
- Polecił starszemu, nadziewając ostatni kawałek mięsa na widelec. Przełknął go i popił herbatą.

- Nie zawsze się budzę przy budziku. Ale coś wymyślę. - odparł po namyśle i zjadł do końca swoją porcję. Potem tylko napił się herbaty.
- To co teraz? Siedzimy i przymulamy?

Słysząc odpowiedź Kyojiego, podrapał się po głowie.
- To... Może wprowadź się do mnie?
- Wymamrotał nieśmiało, zachodząc rumieńcami na twarzy. Miał nadzieję, że nie pozwolił sobie na zbyt dużo, bo w końcu ich związek dopiero się zaczynał.
- Mam cały pokój sam dla siebie, więc pomyślałem, że nikomu by to nie przeszkadzało i przy okazji mógłbym Cię budzić...
- Kontynuował dalej, ściszając swój głos coraz bardziej.

Zamrugał parokrotnie, słysząc jego propozycję. Nie spodziewał się usłyszeć czegoś takiego.
- Jesteś tego w ogóle pewny? - spytał, bo nie sądził, aby to był odpowiedni czas na takie przeprowadzki. Z drugiej strony wtedy byłby pewny, że Yuu ma blisko siebie.

Na pytanie chłopaka się zastanowił dokładnie. Chyba jednak palnął jakąś głupotę. Momentalnie zabrał swoją dłoń.
- Wiem, że to jeszcze za wcześnie. Zignoruj to.
- Powiedział, poklepując się kilka razy po policzkach, które go piekły coraz mocniej. Co by to jednak odwrócić uwagę chłopaka od tego, wstał z miejsca i zebrał puste naczynia. Zgarnął jeszcze patelnię i miskę po sałatce, a następnie wpakował wszystko do zlewu. Nie mogli przecież pozostawić po sobie bajzlu. Wziął się za zmywanie.

Słysząc jego słowa, nie dał niczego po sobie poznać, ale był trochę zaskoczony. Posiedział jeszcze chwilę przy stole, ale w końcu wstał i podszedł do niego. Złapał go lekko za podbródek i odwrócił w swoją stronę po czym pocałował go w usta. Nie chciał widzieć na twarzy Yuu tego smutku. Nie o to mu chodziło.

W trakcie szorowania patelni, podskoczył lekko do góry. Nie spodziewał się, że chłopak tak po prostu zajdzie go od tyłu i chwyci za podbródek. Spojrzał na niego szeroko otwartymi oczami, kiedy srebrno włosy go obrócił. Odwzajemnił pocałunek, gdy ich usta się złączyły. Ułożył swoje mokre dłonie na klatce piersiowej chłopaka i po dłuższej chwili przerwał ich zbliżenie.
- Woda się marnuje.
- Powiedział z szerokim uśmieszkiem, odwracając się plecami do Kyojiego. Miał zamiar kontynuować przerwaną mu czynność, choć szczerze to w tym momencie miał ochotę wszystko rzucić i po prostu zacząć się kochać z chłopakiem tu i teraz. Na tą myśl zaczerwienił się niczym burak.

Co jak co, ale robił co chciał. No dobra, prawie. Gdyby Yuu mu się buntował przed pocałunkiem, pewnie by zrezygnował. Zamruczał jednak krótko zadowolony z odwzajemnionej pieszczoty, a słysząc chwilę potem jego słowa i widząc jak się odwrócił do niego tyłem, aż ciężko westchnął. Nie zwracając jednak uwagi na to co robił chłopak, objął go od tyłu w pasie i wsunął jedną z dłoni pod jego koszulkę.
- Niech się marnuje, nie my za to płacimy. - zamruczał mu do ucha, które lekko przygryzł, przy okazji dostrzegając ten mocny rumieniec.