Kuchnia

Zmarszczył swój nosek, kiedy to został bezczelnie pstryknięty w czoło. Nawet jeśli Kyoji mówił, że wszystko gra to dalej miał dziwne przeczucie, że jednak coś się stało. Postanowił jednak nie naciskać na chłopaka, a może kiedyś mu powie sam z siebie.
- Możemy.
- Odpowiedział, unosząc lekko kąciki swoich usta. Po chwili obrócił się na kolanach chłopaka, aby być do niego bokiem. W ten sposób było łatwiej mu patrzeć na twarz ukochanego.
- Jadłeś coś dzisiaj w ogóle?
- Zapytał, spoglądając zatroskanym wzrokiem.

Cóż, według niego naprawdę wszystko było w porządku. Był jedynie trochę zmęczony i nie w nastroju, ale to wyłącznie z powodu pracy i nie sądził, by Yuu miał się czym przejmować.
- No to poczekamy. Chciałbym gdzieś się wybrać większą grupą, o ile w ogóle się taka pojawi.. - przyznał po namyśle rozbawiony i spojrzał na niego. Na jego pytanie pokręcił przecząco głową.
- Nie miałem na to czasu i nawet nie byłem głodny. Jedynie w pracy obaliłem dwie kawy i teraz piję piwo. Nic więcej. - przyznał z lekkim uśmiechem.

Pokręcił głową niezadowolony. Praca Kyojiego wyglądała na naprawdę wyczerpującą. Sam coś o tym wiedział w sumie, ale jednak starał się nie pomijać posiłku.
- Co byś zjadł?
- Zapytał z delikatnym uśmiechem na ustach.

Praca nie była o tyle wyczerpująca, bo zwykle znalazł czas na posiłki. Dzisiaj byłoby tak samo gdyby nie drobny szkopuł w postaci spóźnienia się do tej pracy. Wcześniej nie zdążył nic zjeść, a po zakończonej zmianie przyszedł od razu tutaj. No prawie... bo najpierw zajął się trochę swoim wyglądem.
- Nie jestem głodny, przynajmniej na razie. - uśmiechnął się do niego ciepło.

Wywrócił oczami, a następnie musnął kącik ust chłopaka. Zszedł z jego kolan i podszedł do lodówki.
- Musisz coś zjeść.
- Powiedział, otwierając szeroko drzwiczki. Co by Tu zrobić. Powiedział do siebie w myślach, przeglądając zawartość urządzenia. Nie mógł pozwolić na to, aby jego chłopak głodował.

Westchnął cicho zrezygnowany. Jednak chyba raczej nie miał nic do gadania w tej kwestii.
- A Ty coś jadłeś, hm? - uniósł lekko brwi, przyglądając się mu i podpierając głowę na dłoni. Przy okazji upił jeszcze kilka łyków alkoholu by dopić go całkowicie.

W końcu udało mu się doszukać jakiegoś mięska i kilku warzyw niezbędnych do sałatki. Potrzebował jeszcze tylko jakichś przypraw.
- Jeszcze nie.
- Odparł zgodnie z prawdą. Nie było co okłamywać chłopaka w tak prostej sprawie. Otworzył jedną z górnych szafek, po czym stanął na palcach. Bycie niskim miało swoje minusy, gdyż czasami musiał się nieźle namęczyć.

Wstał z miejsca jak tylko dopił trunek i skierował się aby wyrzucić butelkę do śmieci. W tym samym momencie usłyszał odpowiedź.
- To zjemy razem. - stwierdził z lekkim uśmiechem i podszedł do niego.
- Co Ci podać? - spytał, zerkając do szafki i patrząc na różnorakie przyprawy.

Kiedy tylko wyższy znalazł się przy nim, spojrzał na niego z wyrazem wdzięczności.
- Pieprz, sól, oregano, vegetę, czosnek granulowany, ciemny sos, oliwe...
- Zaczął wymieniać niezbędne dla niego składniki, wyliczając je na palcach. Nie chciał czegoś przypadkiem pominąć.

Słysząc po kolei nazwy przypraw, podawał mu kolejno każdą wymienioną przez niego.
- Wszystko? Liczę, że niczego nie pominąłem. - odparł, patrząc na przyprawy dłuższą chwilę. Kiedy upewnił się, że wszystko podał, przeciągnął się lekko.
- Pomóc Ci?

Przejeżdżając wzrokiem po wyciągniętych przyprawach mógł stwierdzić, że chłopak na pewno podał mu te składniki, które wymieniał. Nie był jednak pewien czy to wszystko czego chciał. No trudno. W razie czego wykorzystałby ponownie wyższego.
- Dam sobie radę. Odpocznij.
- Powiedział, wyciągając rękę po nóż. Najpierw musiał pokroić mięso. Pech chciał, że był niezdarą i niechcący zaciął jeden ze swoich palców u lewej dłoni. Syknął cicho.

Trochę siedział w gastronomii, natomiast nie miał pojęcia co Yuu kombinuje. No ale z jedzeniem tym razem zdawał się na niego. W końcu skoro oboje znają się na gotowaniu, to możliwe, że nie umrą z głodu. Na taką myśl aż parsknął cicho, zaraz kierując wzrok na chłopaka.
- Jesteś pewny? - uniósł brwi, ale oparł się tyłem o blat obok chłopaka i obserwował go chwilę. Widząc jak się zranił, pokręcił lekko głową. Złapał jego dłoń i przyjrzał się małej ranie, która na szczęście nie była głęboka.
- Może lepiej ja to zrobię, co?

Spojrzał na twarz Kyojiego, kiedy ten złapał jego dłoń. Zarumienił się lekko. Nie chciał żeby chłopak sobie pomyślał czasami, że przerasta go taka czynność jak krojenie czegokolwiek nożem.
- Dam radę... No, ale jeśli bardzo chcesz mi pomóc to może rozważę pozytywnie Twoją ofertę.
- Mruknął w odpowiedzi, unosząc lekko swoje kąciki ust do góry.

Nawet tak nie pomyślał, zwyczajnie obejrzał małą rankę. Uśmiechnął się pod nosem i zaraz puścił jego dłoń, swoją układając na swoim biodrze.
- Jakie może? Może to ja Cię zaraz wyłaskoczę. - stwierdził rozbawiony i połaskotał go w bok.

Zrobił kilka większych kroków w tył, gdy Kyoji go połaskotał. Złapał się za swój bok i nadął policzki.
- Baaaaaakaaaa ~
- Powiedział przeciągle, po czym podszedł do zlewu. Musiał obmyć swoją ranę.

Widząc jego reakcję, aż sam się roześmiał rozbawiony, nawet słysząc jak nazwał go głupim.
- Oh, ja głupi? - uniósł brwi z uśmiechem i kiedy chłopak podszedł do zlewu by zająć się raną, sam zabrał się za krojenie mięsa.

Nie miał za bardzo co ze sobą zrobić, więc postanowił zająć się sałatką.
- Tak. Ty głupi.
- Odparł, wycierając dłonie w papierowy ręcznik, którego rolka leżała na blacie i podszedł do szafki z naczyniami. Przykucnął, poszukując miski odpowiedniej wielkości. Gdy mógł stwierdzić, iż takową już znalazł, podniósł się i postawił ją na blacie. Sięgnął po kolejny nóż, nieco mniejszy tym razem i zaczął nim obierać warzywa.

- I kto to mówi, mały głupolu. - zażartował, wytykając mu czubek języka z uśmiechem. Potem skupił się już na krojeniu mięsa. Jeśli będą pracowali oboje, szybciej przygotują to jedzenie i zjedzą, a szczerze mówiąc zaczynał robić się głodny.

Wywrócił oczami na słowa swojego towarzysza. To był chyba pierwszy raz kiedy przyrządzał posiłek wraz z kimś. Była to zaskakująco dobra zabawa. Uśmiechnął się szerzej na samą myśl.
- Jakbyś mógł to przypraw jeszcze to mięso.
- Powiedział, kończąc powoli wcześniej zaczętą czynność. Kiedy już obrał, a następnie pokroił wszystkie warzywa, wrzucił je do miski, posypał przyprawami i zalał oliwą. Wystarczyło jeszcze tylko dobrze zamieszać i voilà. Sałatka była gotowa. No prawię. Musiała się jeszcze dobrze przegryźć.

Kątem oka dostrzegł jego uśmiech, co go ucieszyło, bo dzisiaj chłopak nie wyglądał na zbyt radosnego. Na szczęście wreszcie zobaczył u niego ten szeroki uśmiech. Odetchnął trochę zbyt głośno, ale nie zwrócił na to uwagi.
- Jasne, już się robi. - odparł, a po pokrojeniu mięsa, odpowiednio je doprawił. - Co teraz? Nie wiem co tam wykombinowałeś. - stwierdził, odkładając nóż.

Odstawił miskę z sałatką na bok i podszedł do chłopaka. Ułożył jedną ze swoich dłoni na jego ramieniu, po czym uważnie przyjrzał się mięsu.
- Do pieca! Muahahah ~
- Odparł ze ''złowieszczym'' śmiechem, bo chociaż się starał to i tak nie wyszło zbyt złowrogo.

Zmierzył wzrokiem niższego, gdy do niego podszedł, a słysząc jego słowa, wysoko uniósł brwi, ale ten śmiech na tyle go rozbawił, że sam parsknął, nie mogąc się powstrzymać.
- Pieca to tu nie ma, wieeesz~? - uśmiechnął się i zaraz poklepał go po głowie.

Przymknął powieki i wytknął język, będąc klepanym po głowie.
- W takim razie posłużysz za niego, gorący chłopaku.
- Powiedział zanosząc się śmiechem. W końcu jednak się ogarnął i chwycił za zapalniczkę, którą trzymał w kieszeni spodni.
- Podasz patelnię?
- Zapytał, odkręcając gaz i po chwili rozpalając kuchenkę.

Na jego słowa aż go wmurowało. Zaraz jednak roześmiał się i pokręcił lekko głową.
- Wymyśl coś lepszego, ukesiu. - rzucił ot tak i podszedł do odpowiedniej szafki, wyciągając z niej patelnię choć trochę się jej naszukał. Potem postawił ją na kuchence i oparł się gdzieś obok, zerkając na niższego.

Podziękował chłopakowi, a następnie zajął się przygotowywaniem patelni do smażenia mięsa. Kiedy już to zrobił, ostrożnie zaczął układać na niej pojedyncze kawałki. Musiał szczególnie uważać, aby czasami nie oberwać wrzącym tłuszczem.
- Wiesz Kyoji... Muszę Ci coś powiedzieć...
- Zaczął dramatycznie, nie patrząc na chłopaka z racji tego, iż musiał mieć oko na to co robi.
- Ja tak naprawdę zawsze byłem seme.
- Powiedział, przystawiając dłoń do kącika swojego oka. Udawał, że wyciera zbierającą się w nim łzę.